Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε αυτή τη δοκιμασία

[ ] Ο καρκίνος, παρ’ όλο που δε θα τον ευχό­μουν για κανένα, είναι μία μεγάλη ευλογία για τη ζωή μου. Αν και έχει το τίμημά του στο κορμί μου και μπορεί να πάρει τη ζωή μου, εν τούτοις τρέφει την ψυχή μου. Αυτή η αρρώστια με διδάσκει πόσο παροδική είναι αυτή η ζωή. Επιπλέον ήλθε στη ζωή μου τη στιγμή που είχα αρχίσει να σκέφτο­μαι ότι κάθε τι ήταν υπό τον έλεγχό μου και ότι κάθε καλό στη ζωή μου ήταν αποτέλε­σμα των δικών μου προσπαθειών. Στα δε­καεννιά μου αισθανόμουν σχεδόν αήττητη. Οταν έγινε η διάγνωση, αναγκάστηκα να αντικρύσω κατά πρόσωπο τη θνητότητα και να ρωτήσω τον εαυτό μου: «Εάν έφευγα τώρα, τί θα μπορούσα να παρουσιάσω που θα ευχαριστούσε τον Χριστό; Αξίζω άρα­γε του ελέους Του;» Με έκανε να εξετάσω την ψυχή μου και να συνειδητοποιήσω το πόσο σημαντικότερη είναι αυτή από το σώμα μου. Επίσης βλέποντας το πόσο ευμετά­βλητη είναι η υγεία μου, ώστε από σώα και αβλαβής να κείτομαι στην πόρτα του θα­νάτου, μαθαίνω να σκέφτομαι το «υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γαρ, επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου». [ ]

Διαβάστε στην Άλλη Όψη το πλήρες απόσπασμα από το ημερολόγιο της 20χρονης Αμερικανίδας Ιωάννας Μίλλερ, που εκοιμήθη από λευχαιμία τον Αύγουστο του 2001.