Προσευχή με παρέα
Κέρασμα
Τὸ σπουδαῖο εἶναι νὰ μποῦμε στὴν Ἐκκλησία. Νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τοὺς συνανθρώπους μας, μὲ τὶς χαρὲς καὶ τὶς λῦπες ὅλων. Νὰ τοὺς νιώθουμε δικούς μας, νὰ προσευχόμαστε γιὰ ὅλους, νὰ πονᾶμε γιὰ τὴν σωτηρία τους, νὰ ξεχνᾶμε τοὺς ἑαυτούς μας. Νὰ κάνομε τὸ πᾶν γι᾿ αὐτούς, ὅπως ὁ Χριστὸς γιὰ μᾶς. Μέσα στὴν Ἐκκλησία γινόμαστε ἕνα μὲ κάθε δυστυχισμένο καὶ πονεμένο κι ἁμαρτωλό. Κανεὶς δὲν πρέπει νὰ θέλει νὰ σωθεῖ μόνος του, χωρὶς νὰ σωθοῦν καὶ οἱ ἄλλοι. Εἶναι λάθος νὰ προσεύχεται κανεὶς γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ ἴδιος. Τοὺς ἄλλους πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε καὶ νὰ προσευχόμαστε νὰ μὴ χαθεῖ κανείς· νὰ μποῦν ὅλοι στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ ἔχει ἀξία. Καὶ μ᾿ αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία πρέπει νὰ φύγει κανεὶς ἀπ᾿ τὸν κόσμο, γιὰ νὰ πάει στὸ μοναστήρι ἢ στὴν ἔρημο.
τέλειο…
THIS PHOTO SHOULD OF BEEN REMOVED
Στυλιανέ, αυτή τη φωτό την πήρες μήπως από ένα ξένο Ορθόδοξο σάιτ monachos.net? Μοιάζει πολύ με μία που είχα δει εκεί και μάλιστα ο εικονιζόμενος έλεγε ότι κάθε φορά που πάει για προσευχή, η γάτα κάθεται πάνω του και αναρωτιόταν: συμπροσευχή ή πειρασμός;
Ο προσευχώμενος άνθρωπος ενώνει τον εαυτό του με τον Θεό και διά του Θεού ενώνεται μέ όλη την ανθρωπότητα, με όλόκληρη την κτίση, κυριολεκτικά με όλο το υλικό σύμπαν!
Αδιαλείπτως προσευχώμενος άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να πεί συνειδητά και με πλήρη συναίσθηση αυτό είπε ο Αγ. Απόστολος Παύλος… «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δ’ εν εμοί Χριστός».
Παναγιώτα, αν κάνεις κλικ επάνω της, θα δεις την προέλευσή της φωτογραφίας.
Ευχαριστώ Στυλιανέ! Ναι τελικά είναι η ίδια που είχα δει κι εκεί.