6 σκέψεις σχετικά με το “Προσευχή με παρέα”

  • Παναγιώτα
    Ιούνιος 6, 2012, 10:10 μμ
    Permalink

    Στυλιανέ, αυτή τη φωτό την πήρες μήπως από ένα ξένο Ορθόδοξο σάιτ monachos.net? Μοιάζει πολύ με μία που είχα δει εκεί και μάλιστα ο εικονιζόμενος έλεγε ότι κάθε φορά που πάει για προσευχή, η γάτα κάθεται πάνω του και αναρωτιόταν: συμπροσευχή ή πειρασμός;

    Σχολιάστε
  • Ιωάννης
    Ιούνιος 7, 2012, 12:18 πμ
    Permalink

    Ο προσευχώμενος άνθρωπος ενώνει τον εαυτό του με τον Θεό και διά του Θεού ενώνεται μέ όλη την ανθρωπότητα, με όλόκληρη την κτίση, κυριολεκτικά με όλο το υλικό σύμπαν!

    Αδιαλείπτως προσευχώμενος άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να πεί συνειδητά και με πλήρη συναίσθηση αυτό είπε ο Αγ. Απόστολος Παύλος… «ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δ’ εν εμοί Χριστός».

    Σχολιάστε
  • Παναγιώτα
    Ιούνιος 7, 2012, 11:24 πμ
    Permalink

    Ευχαριστώ Στυλιανέ! Ναι τελικά είναι η ίδια που είχα δει κι εκεί.

    Σχολιάστε

Απάντηση σε Παναγιώτα Ακύρωση απάντησης

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Τα φτερά του χελιδονιού είναι πρόσθετο βάρος στο σώμα του. όμως ακριβώς χάρις σ’ αυτό το πρόσθετο βάρος το σώμα του χελιδονιού δεν μένει χάμω στην γη, αλλά διασχίζει τους αιθέρες. Το ίδιο συμβαίνει και στον άνθρωπο. Οι εντολές του Θεού φαίνονται βαριές, αλλά μονάχα χάρη σ’ αυτές ο άνθρωπος υψώνεται από την λάσπη και τη δουλεία της αμαρτίας στους ουρανούς της θείας μακαριότητας κι ελευθερίας.
    - Ιερός Αυγουστίνος
    • Αρέσει σε %d bloggers: