Γιατί επιτρέπει ο Θεός το κακό στον κόσμο;

Περιστέρια αδικία κακό φαγητό

Ένας ασκητής βλέποντας την αδικία πού υπάρχει στον κόσμο προσευχόταν στο Θεό και του ζητούσε να του αποκαλύψει το λόγο που δίκαιοι και ευλαβείς άνθρωποι δυστυχούν και βασανίζονται άδικα, ενώ άδικοι και αμαρτωλοί πλουτίζουν και αναπαύονται.

Ενώ προσευχόταν ο ασκητής να του αποκαλύψει ο Θεός το μυστήριο, άκουσε φωνή που του έλεγε:
– Μη ζητάς εκείνα που δε φτάνει ο νους σου και η δύναμη της γνώσης σου. Ούτε να ερευνάς τα απόκρυφα, γιατί τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος. Αλλά, επειδή ζήτησες να μάθεις, κατέβα στον κόσμο και κάθισε σ’ ένα μέρος και πρόσεχε αυτά που θα δεις, για να καταλάβεις από τη μικρή αυτή δοκιμή, ένα μικρό μέρος από τις κρίσεις του Θεού.

Θα γνωρίσεις τότε άτι είναι ανεξερεύνητη και ανεξιχνίαστη η προνοητική διακυβέρνηση του Θεού για όλα.
Ο γέροντας, όταν τ’ άκουσε αυτά, κατέβηκε με πολλή προσοχή στον κόσμο κι έφτασε σ’ ένα λιβάδι που το διέσχιζε ένας πολυσύχναστος δρόμος. Εκεί κοντά ήταν μία βρύση κι ένα γέρικο δέντρο, στην κουφάλα του οποίου μπήκε ο γέροντας και κρύφτηκε καλά.
Μετά από λίγο πέρασε ένας πλούσιος πάνω στο άλογό του. Σταμάτησε για λίγο στη βρύση, για να πιει νερό και να ξεκουραστεί.
Αφού ξεδίψασε, έβγαλε από την τσέπη του ένα πουγκί με εκατό φλουριά και τα μετρούσε. Όταν τελείωσε το μέτρημα, θέλησε πάλι να τα βάλει στη θέση τους. Χωρίς όμως να το καταλάβει, το πουγκί έπεσε στα χόρτα. Έφαγε, ξεκουράστηκε, κοιμήθηκε και μετά καβαλίκεψε το άλογο κι έφυγε χωρίς ν’ αντιληφθεί τίποτα για τα φλουριά.

Μετά από λίγο ήρθε άλλος περαστικός στη βρύση, βρήκε το πουγκί με τα φλουριά, το πήρε κι έφυγε τρέχοντας μέσ’ απ’ τα χωράφια. Πέρασε λίγη ώρα και φάνηκε άλλος περαστικός. Κουρασμένος, όπως ήταν, σταμάτησε κι αυτός στη βρύση, πήρε λίγο νεράκι, έβγαλε και λίγο ψωμάκι από ένα μαντήλι και κάθισε να φάει.
Την ώρα, που ο φτωχός εκείνος έτρωγε, φάνηκε ο πλούσιος καβαλάρης εξαγριωμένος, με αλλοιωμένο το πρόσωπο από οργή, και όρμισε επάνω του. Με θυμό φώναζε να του δώσει τα φλουριά του. Ο φτωχός, μη έχοντας ιδέα για τα φλουριά, διαβεβαίωνε με όρκους πως δεν είδε τέτοιο πράγμα. Εκείνος όμως, όπως ήταν θυμωμένος, άρχισε να τον δέρνει και να τον χτυπά, μέχρι που τον θανάτωσε. Έψαξε μετά όλα τα ρούχα του φτωχού, δεν βρήκε τίποτα και έφυγε λυπημένος.

Ο γέροντας εκείνος τα έβλεπε όλα αυτά μέσα απ’ την κουφάλα και θαύμαζε. Λυπόταν πολύ κι έκλαιγε για τον άδικο φόνο που είδε και προσευχόμενος στον Κύριο, έλεγε:
– Κύριε, τι σημαίνει αυτό το θέλημά Σου; Γνώρισε μου, Σε παρακαλώ, πώς υπομένει η αγαθότητα Σου τέτοια αδικία. Άλλος έχασε τα φλουριά, άλλος τα βρήκε κι άλλος άδικα φονεύθηκε!
Ενώ ο γέροντας προσευχόταν με δάκρυα, κατέβηκε ο Άγγελος Κυρίου και του είπε:
– Μη λυπάσαι, γέροντα, ούτε να σου κακοφαίνεται και να νομίζεις ότι όλα αυτά γίνονται τάχα χωρίς θέλημα Θεού. Αλλά άπ’ αυτά πού συμβαίνουν, άλλα γίνονται κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση κι άλλα κατά οικονομία. Άκουσε λοιπόν:
Αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου που τα βρήκε. Ο τελευταίος είχε ένα περιβόλι αξίας εκατό φλουριών. Ο πλούσιος, επειδή ήταν πλεονέκτης, τον εξανάγκασε να του το δώσει για πενήντα φλουριά. Ο φτωχός εκείνος, μη έχοντας τι να κάνει, παρακαλούσε το Θεό να κάνει την εκδίκηση.

Γι’ αυτό και οικονόμησε ο Θεός και του τα έδωσε διπλά.
Εκείνος, πάλι, ο φτωχός, ο κουρασμένος, που δεν βρήκε τίποτα και φονεύτηκε άδικα, είχε κάνει μια φορά φόνο. Μετανόησε όμως ειλικρινά και σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή του τα έργα του ήταν χριστιανικά και θεάρεστα. Διαρκώς παρακαλούσε το Θεό να τον συγχωρέσει για το φόνο που διέπραξε και συνήθιζε να λέει: «Θεέ μου, τέτοιο θάνατο πού έδωσα, ίδιο να μου δώσεις!». Βέβαια, ο Κύριός μας τον είχε συγχωρέσει από την πρώτη στιγμή πού εκδήλωσε τη μετάνοιά του.

Συγκινήθηκε όμως ιδιαίτερα από το φιλότιμο του παιδιού του, το οποίο όχι μόνο φρόντιζε για την τήρηση των εντολών του, αλλά ήθελε και να πληρώσει για το παλιό του φταίξιμο. Έτσι δεν του χάλασε το χατίρι, επέτρεψε να πεθάνει με βίαιο τρόπο – όπως του το είχε ζητήσει – και το πήρε κοντά Του, χαρίζοντας του μάλιστα και λαμπρό στεφάνι γι’ αυτό του το φιλότιμο!
Ο άλλος, τέλος, ο πλεονέκτης, που έχασε τα φλουριά κι έκανε το φόνο, θα κολαζόταν για την πλεονεξία και τη φιλαργυρία του. Το άφησε λοιπόν ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου για να πονέσει η ψυχή του και να έρθει σε μετάνοια. Με την αφορμή αυτή αφήνει τώρα τον κόσμο και πάει να γίνει καλόγερος!

»Λοιπόν, πού, σε ποια περίπτωση, βλέπεις να ήταν άδικος ή σκληρός και άπονος ο Θεός; Γι’ αυτό στο εξής να μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, γιατί Εκείνος τις κάνει δίκαια και όπως ξέρει, ενώ εσύ τις περνάς για άδικες. Γνώριζε επίσης ότι και πολλά άλλα γίνονται στον κόσμο με το θέλημα του Θεού για λόγους που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν. Κι έτσι το σωστό είναι να λέει ο καθένας: «Δίκαιος ει Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις σου.» (Ψαλμ. ΡΙΗ, 137).

Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης

Πηγή: Ψήγματα Ορθοδοξίας | Όπου Γης

15 σκέψεις σχετικά με το “Γιατί επιτρέπει ο Θεός το κακό στον κόσμο;

  • Μάρτιος 24, 2011, 11:40 πμ
    Permalink

    Δλδ ο Θεός ενώ έχει αφήσει ελεύθερη βούληση, άκουσε τις προσευχές του αδικημένου για εκδίκηση , δλδ να πάθει κακό ο άλλος! Επίσης ουσιαστικά όπλισε το χέρι του πλουσίου επειδή ζητούσε λέει ο άλλος να πεθάνει (αλλά όταν κάποιος πεθαίνει από μια αρρώστια κ παρακαλάει να πεθάνει είστε κατά της ευθανασίας)!!! Σκεφτείτε κ λίγο μόνοι σας. Επειδή αποδίδονται στο Θεό κάποια πράματα δε σημαίνει ότι είναι κιόλας. Στο κάτω-κάτω, άνθρωποι τα γράφουν

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 24, 2011, 11:41 πμ
    Permalink

    και ενεφύσησε πνοή ζωής
    Θεικός σπινθήρας μπήκε μεσα σε καθε υλικό σώμα.
    Ύλη και πνεύμα Θεικά δημιουργήματα
    Πνεύμα φυλακισμένο σε ύλη καταδικασμένο στα ελλατώματα
    στον πόνο στην δυστυχία στην ροπή πρός την αμαρτία
    Ντροπή του… Αλλά θαρθεί για τον καθένα ή ώρα που θα Του τα πεί καταπρόσωπο
    Ζήτω ο Θεός

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 24, 2011, 11:53 πμ
    Permalink

    Δλδ ο Θεός ενώ έχει αφήσει ελεύθερη βούληση, άκουσε τις προσευχές του αδικημένου για εκδίκηση , δλδ να πάθει κακό ο άλλος! Επίσης ουσιαστικά όπλισε το χέρι του πλουσίου επειδή ζητούσε λέει ο άλλος να πεθάνει (αλλά όταν κάποιος πεθαίνει από μια αρρώστια κ παρακαλάει να πεθάνει είστε κατά της ευθανασίας)!!! Σκεφτείτε κ λίγο μόνοι σας. Επειδή αποδίδονται στο Θεό κάποια πράματα δε σημαίνει ότι είναι κιόλας. Στο κάτω-κάτω, άνθρωποι τα γράφουν

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 24, 2011, 12:18 μμ
    Permalink

    Δηλαδή όλα τα θύματα φόνου στον κόσμο κατά βάθος ήθελαν να σκοτωθούν, όλοι όσοι τυχαίνουν χρήματα από το πουθενά τα αξίζουν, και όλοι όσοι χάνουν χρήματα κατά λάθος είναι αμαρτωλοί και πλεονέκτες. Φυσικά, όντως έτσι δεν γίνεται; Όντως, τα πεινασμένα παιδιά της Τανζανίας που τους παίρνει τη μπουκιά από το στόμα ο Δυτικός κόσμος με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από την πείνα κατά βάθος επιθυμούν το θάνατο και είναι ένοχα πλεονεξίας που έχασαν το φαγητό τους. Και οι Δυτικοί που «βρήκαν» τον εμπορικό πλούτο στη λίμνη Βικτώρια της Τανζανίας, προκαλώντας όλη αυτή τη φτώχεια, πραγματικά αξίζουν όσα κερδίζουν. Η λογική του παραπάνω κειμένου κυρίες και κύριοι!

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 25, 2011, 2:29 πμ
    Permalink

    H λογική του παραπάνω κειμένου είναι περισσότερο από απλή και φανερή. Λέει: δεν ξέρουμε τους βαθύτερους λόγους, για τους οποίους ο Θεός επέτρεψε (και όχι προκάλεσε – δεν όπλισε κανενός το χέρι) το ένα ή το άλλο γεγονός.
    Απλουστεύσεις του τύπου «όλα τα θύματα», «όλοι όσοι» κ.τ.λ. είναι μακριά από τη λογική του κειμένου.
    Τα παιδιά της Τανζανίας είναι θύματα του δυτικού κόσμου. Δεν ελέγχεται ο Θεός για τα μαρτύριά τους, αλλά εγώ και όλοι οι όμοιοί μου καταναλωτές.
    Και όλοι οι άγιοι μάρτυρες είναι θύματα της ανθρώπινης κακίας. Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι «ήθελαν» να πεθάνουν. Ο Θεός δεν απέτρεψε το μαρτύριό τους. Γιατί; Γιατί ο ίδιος έγινε μάρτυρας, πεθαίνοντας στο σταυρό. Άραγε εκείνος έσπρωξε τους Ιουδαίους αρχιερείς να τον σταυρώσουν και τον Ιούδα να τον προδώσει (όπως εσφαλμένα νομίζουν κάποιοι); Έτσι ο μάρτυρας αγιάζεται. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά της Τανζανίας.
    Έτσι το ερώτημα είναι ένα: υπάρχει Θεός και αγιότητα ή οι μάρτυρες και τα θύματα είναι στο βρόντο; Αυτό είναι το μόνο ουσιαστικό ερώτημα και απαντάται μέσω των εμπειριών χιλιάδων αγίων και «απλών ανθρώπων» που γνώρισαν το Θεό ενώ ακόμη ζούσαν (ή ζουν). Για το ενδεχόμενο άρνησης των εμπειρών τους και (αυθαίρετης) απόδοσής τους σε νευρολογικούς παράγοντες, προσφέρω αυτό: http://o-nekros.blogspot.com/2010/10/blog-post_9916.html.
    Ευχαριστώ.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 25, 2011, 5:11 μμ
    Permalink

    @ Νίκος, Nikos, Kain
    Πες τα φίλε/οι μου!

    Η διαστρέβλωση της λογικής από τη θρησκευτική αντίληψη, είναι κάτι που πρέπει να το σχολιάζουμε, όπου το βρίσκουμε.

    Προχωράς σε ωραία ανάπτυξη και μπορεί κανείς να αντιληφθεί και να περιγράψει κι άλλα μονοπάτια παράνοιας και ιστορικής κακοδαιμονίας που διασυνδέονται με τη θρησκευτική συλλογιστική.
    Κουβαλάμε τόσο πολλά στρεβλά από την παράδοση που ακόμα μας φαίνονται τα περισσότερα ως αυτονόητα…
    Διαλανθάνουν της προσοχής μας, δεν μπορούμε να εστιάσουμε και να κατανοήσουμε το πώς λειτουργούν στην κοινωνία.

    Η διαφθορά π.χ. σε πολιτικό επίπεδο, είναι κλασικό παράδειγμα. Αν προχωρήσει κάποιος σε ανάλυση, θα δει ότι συνήθως η διαφθορά (‘το μέσο’, χρηματισμός, εξυπηρετήσεις κλπ), δεν γίνεται από κακούς ανθρώπους, γίνεται από ανθρώπους καθημερινούς, παραδοσιακούς. Ανθρώπους που φορούν την στενή προνεωτεριστική θρησκευτική ταυτότητα και δεν ελπίζουν στην ορθολογική οργάνωση.

    Σε όλες τις κοινωνίες, ε? Δεν είμαστε κάτι ιδιαίτερο..

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 27, 2011, 1:35 πμ
    Permalink

    Αδελφέ εν Κυρίω Θεόδωρε,

    σε υπερευχαριστούμε.

    Καταπληκτική δουλειά .

    Είχα καιρό να διαβάσω κάτι τόσο καλό- εννοώ και το άρθρο στην παραπομπή στο ΄΄Νεκρός για τον κόσμο΄΄, το οποίο σε πληροφορώ το έχω μόνιμα καρφιτσωμένο με το που ανοίγω Η/Υ .

    Το τελευταίο σχετικό που διάβασα, ήταν το εξίσου εκπληκτικό΄΄Ιησούς Χριστός, το αιώνιο Ταο» του μακαριστού πατρός Σεραφείμ Ρόουζ.

    Ο Σταυρός Του Κυρίου να μας δίνει κουράγιο…

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 27, 2011, 12:20 μμ
    Permalink

    Δλδ. αυριο αμα βρω εγω εναν εγκληματια και τον σκοτωσω θα ειναι θελημα Του? Δλδ δεν θα με κλεισουν φυλακη αλλα θα μου πουν και μπραβο! και θα μου δωσουν και ενα πουγκι με λεφτα, ωραια!!!
    Υ.Γ. Βεβαια ολο το σκηνικο μου θυμιζει οφθαλμος αντι οφθαλμου που δεν ειναι χρηστιανικο αλλα Εβραϊκο, κανω λαθος? ο Ιησούς Χριστός δεν ειπε αγαπα τον πλησιον σου?

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 27, 2011, 12:23 μμ
    Permalink

    Δλδ. αυριο αμα βρω εγω εναν εγκληματια και τον σκοτωσω θα ειναι θελημα Του? Δλδ δεν θα με κλεισουν φυλακη αλλα θα μου πουν και μπραβο! και θα μου δωσουν και ενα πουγκι με λεφτα, ωραια!!!
    Υ.Γ. Βεβαια ολο το σκηνικο μου θυμιζει οφθαλμος αντι οφθαλμου που δεν ειναι χρηστιανικο αλλα Εβραϊκο, κανω λαθος? ο Ιησούς Χριστός δεν ειπε αγαπα τον πλησιον σου?

    Σχολιάστε
  • Μάιος 15, 2011, 1:11 μμ
    Permalink

    Εκτός από αυτά, δεν ισχύει ότι είμαστε κάτω από την εξουσία του διαβόλου ? Εμείς το επιλέξαμε να παθαίνουμε ότι παθαίνουμε. Θέλαμε να είμαστε ανεξάρτητοι από το Θεό και αυτό πήραμε. Για ποιο λόγο να επέμβει ο Θεός στις δουλειές μας ?
    Εξ’ άλλου ο Χριστός ο ίδιος είπε να σηκώσουμε το σταυρό μας και να τον ακολουθήσουμε και ότι οι δίκαιοι θα σηκώνουν τα βάρη των αμαρτωλών (δεν είπε ότι θα περνάμε ζάχαρη). Γιατί πρέπει να είναι δίκαια τα πράγματα σε αυτή τη ζωή ? Δε μπορεί να μας ξεπληρώσει ο Θεός στην άλλη ζωή ?

    Σχολιάστε
  • Pingback:Γιατί επιτρέπει ο Θεός το κακό στον κόσμο; « Ηλιαχτιδα

  • Ιούνιος 3, 2013, 9:18 μμ
    Permalink

    Ο Θεός άφησε ελεύθερους τους ανθρώπους με πολύ σοφία!
    Αυτό το λίγο που καταλαβαίνω είναι πως η ελευθερία μας είναι βασική προϋπόθεση για να μας κρίνει ο Θεός.
    Αν θα είμαστε καταναγκαστικά κατευθυνόμενη από Τον Θεό όπως παράδειγμα τα ρομπότ, τότε πως θα μπορούσε ο Θεός να μας κατακρίνει ή να μας δικαιώνει;
    Γεννιόμαστε λοιπόν για να ζήσουμε προσωρινά, να δοκιμασθούμε και τέλος ως ψυχές να κριθούμε από Τον δημιουργό.
    Αν ο Θεός δεν μας είχε δώσει ελευθερία με ποιο τρόπο θα δοκιμαζόμαστε;

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 9, 2013, 1:24 πμ
    Permalink

    Η δική σας λογική, είναι απίστευτη.
    Υπάρχει ο πνευματικός νόμος. Λέει στο Ευαγγέλιο, «μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης»[ii], που λέει το Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα.
    Μερικοί άνθρωποι, παρόλο που μετάνοιωσαν για κάποιο σφάλμα τους και ο Θεός τους συγχώρεσε, οπότε έπαψαν να λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι, αυτοί δεν ξεχνούν το σφάλμα τους. Ζητούν επίμονα από τον Θεό να τιμωρηθούν σ’ αυτήν την ζωή για το σφάλμα τους, για να εξοφλήσουν. Αφού λοιπόν επιμένουν, ο Καλός Θεός εκπληρώνει αυτό το φιλότιμο αίτημά τους, τους κρατάει όμως τοκισμένη την πληρωμή στο Ουράνιο Ταμιευτήριό Του, στον Παράδεισο. Αυτοί είναι τα αρχοντόπουλα του Θεού, είναι τα πιο φιλότιμα παιδιά του Θεού.

    Στο Λειμωνάριο[iii] λ.χ. αναφέρεται το εξής για τον αββά Ποιμένα τον βοσκό: Μια φορά τον επισκέφθηκε κάποιος και ζήτησε να τον φιλοξενήση στο κελλί του. Επειδή ο αββάς δεν είχε ιδιαίτερο χώρο για φιλοξενία, τακτοποίησε τον επισκέπτη στο κελλί του και αυτός πήγε να διανυκτερεύση σε μια σπηλιά. Το πρωί που επέστρεψε, τον ρώτησε ο επισκέπτης: «Πως τα πέρασες, αββά; Μήπως κρύωσες;». «Όχι, πέρασα καλά. Μπήκα σε μια σπηλιά και βρήκα μέσα ένα λιοντάρι να κοιμάται. Ξάπλωσα κι εγώ και ακούμπησα την πλάτη μου στην χαίτη του. Από τα χνώτα του η σπηλιά ήταν σαν φούρνος και δεν κρύωσα». «Καλά, δεν φοβήθηκες μήπως σε φάη το λιοντάρι;», τον ρώτησε ο επισκέπτης. «Όχι, του λέει ο αββάς, αλλά, να ξέρης, εμένα θα με φάνε τα θηρία». «Πως το ξέρεις αυτό;». «Εγώ στον κόσμο ήμουν βοσκός, του λέει ο αββάς, και κάποτε που βοσκούσα το κοπάδι μου οι σκύλοι μου καταξέσχισαν κάποιον περαστικό και, ενώ μπορούσα να τον σώσω, αδιαφόρησα. Από τότε ζητάω από τον Θεό συνέχεια να με φάνε τα θηρία. Πιστεύω να μου κάνη ο Θεός αυτό το χατίρι». Και πράγματι αυτόν τον αββά τον έφαγαν τα θηρία. Στην άλλη όμως ζωή αυτοί οι άνθρωποι θα είναι στον πιο εκλεκτό τόπο.

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 9, 2013, 1:25 πμ
    Permalink

    – Γέροντα, διάβασα σε σχόλια κάποιου πατερικού βιβλίου ότι ο άνθρωπος, όταν κάνη κάποια αμαρτία, πρέπει να τιμωρηθή, για να πληρώση για το κακό που έκανε.

    – Όχι, δεν είναι έτσι. Ο άνθρωπος, αν μετανοιώση, δεν τιμωρείται· τον ελεεί ο Χριστός. Χρειάζεται πολλή προσοχή στα σχόλια, γιατί μπορεί ένας σχολιαστής να είναι αρκετά καλός, αλλά καμμιά φορά να κάνη λανθασμένες ερμηνείες. Αν κανείς δεν είναι σίγουρος ότι ο σχολιαστής είναι καλός, καλύτερα αν διαβάση μόνον το κείμενο. Και σ’ εμένα είπε κάποιος ότι τον Προφήτη Ησαΐα τον πριόνισαν[iv], γιατί έπρεπε να πριονισθή για τις αμαρτίες του κόσμου. Ενώ ο ίδιος παρακάλεσε τον Θεό να πριονισθή για τις αμαρτίες του κόσμου και ο Θεός υπέκυψε στην πολλή αγάπη που είχε για τον λαό. Αλλά για κάθε πριονιά ο Θεός θα του δώση και ένα στεφάνι. Είναι απαραίτητο να ξέρη κανείς μερικά πράγματα, για να καταλάβη κάποια άλλα. Ο αββάς Ποιμήν, για τον οποίο ανέφερα προηγουμένως, μπορούσε να καταλάβη τον Προφήτη Ησαΐα – αν και η περίπτωση του ενός διέφερε από του άλλου, γιατί στην περίπτωση του Προφήτη Ησαΐα υπήρχε η θυσία για τον κόσμο.

    Σχολιάστε
  • Ιούνιος 9, 2013, 1:27 πμ
    Permalink

    ‘Ολα αυτα και άλλα, τα βρήκα εδώ!http://www.oodegr.com/oode/biblia/dokimasies1/kef4.htm
    Οι πνευματικοί νόμοι δεν έχουν καμιά σχέση με τους ανθρώπινους και η λογική δεν μπορεί να είναι η ίδια, είναι πολύ φτωχή για ν α κατανοήσει…

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Εκείνος που μπορεί να έχει αναμνήσεις Χριστού από την παιδική του ηλικία είναι σωσμένος για όλη του τη ζωή
    - Ντοστογιέφσκυ
  • Αρέσει σε %d bloggers: