Η Ανταπόδωση της Καλοσύνης
Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό. Τελικά όμως, ό,τι δίνεις, παίρνεις! Όμορφη ταινία μικρού μήκους.
Ευχαριστίες στον Σπ.Γκ.
Κέρασμα
Να παρατηρείτε όσα έφτιαξε ο άνθρωπος, τα σπίτια, τα κτίρια, μεγάλα ή μικρά, τις πόλεις, τα χωριά, τους ανθρώπους, τον πολιτισμό τους. Να ρωτάτε, να ολοκληρώνετε τις γνώσεις σας για το καθετί, να μη στέκεστε αδιάφοροι. Αυτό σας βοηθάει σε βαθύτερη μελέτη των θαυμάσιων του Θεού. Γίνονται όλα ευκαιρίες να συνδεόμαστε με όλα και με όλους. Γίνονται αιτίες ευχαριστίας και δεήσεως στον Κύριο του παντός. Να ζείτε μέσα σε όλα, στη φύση, στα πάντα. Η φύση είναι το μυστικό Ευαγγέλιο. Όταν, όμως, δεν έχει κανείς εσωτερική χάρι, δεν τον ωφελεί η φύση. Η φύση μας ξυπνάει, αλλά δεν μπορεί να μας πάει στον Παράδεισο.
Τι ωραία ναταν έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις!
Σαν Παράδεισος στη γη…
Κάπως έτσι ήρθε στο δρόμο μου ένας φίλος του πατέρα να με στηρίζει σαν αληθινός πατέρας, εδώ και 2 χρόνια αφού εκείνος ταξίδεψε για πάντα στα 58 του… Ούτε ανταλλάγματα, ούτε χάρες, Μόνο προσφορά, χωρίς αντίκρισμα!
Τί σημασία έχουν από δω και πέρα τα κληρονομικά ή τα εξ αδιαιρέτου…(Εξαίρετο μέτρο! ειδικά για τους ασώτους).
Κι όμως πόσο τυφλός ήμουν, ώστε έχασα πολύτιμο χρόνο υπολογίζοντας σε χωμάτινα παλάτια και διάφορους άλλους συμψηφισμούς. Έχασα το δίκιο μου, προτάσσοντας επιχειρήματα αξιοσύνης…
Το φως βρίσκεται διάχυτο, αλλά συμβαίνει να φοράμε μαύρα γυαλιά. Μπορεί να ρίχνει, έστω και λίγες ψιχάλες καλοσύνης αλλά εμείς να κρατάμε ομπρέλα.
Οι καλοί δε χάνονται. Όντως, το καλό δεν έχει γραμμικό ή καθρεπτικό χαρακτήρα. Σίγουρα όμως κρατάει χαρακτήρα, αφού ό,τι δίνεις, παίρνεις και μάλιστα σε μορφή που δε τη φαντάζεσαι!!!