Η Ανταπόδωση της Καλοσύνης
Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό. Τελικά όμως, ό,τι δίνεις, παίρνεις! Όμορφη ταινία μικρού μήκους.
Ευχαριστίες στον Σπ.Γκ.
Κέρασμα
Αν καταστρέφουμε τα δάση και την άγρια πανίδα, και αν δηλητηριάζουμε τον αέρα πού αναπνέουμε και το νερό πού πίνουμε, αυτό συμβαίνει γιατί ξεχάσαμε την αυθεντική ανθρώπινη ταυτότητα μας, την αληθινή σχέση μας ως άνθρωποι με τον υλικό κόσμο και την υψηλή ανθρώπινη κλήση μας ως ιερείς της Δημιουργίας του Θεού. Η εικόνα μας για τον κόσμο έχει διαστραφεί, επειδή η εικόνα μας για τον άνθρωπο, ή αυτοσυνειδησία μας, έχει αμαυρωθεί. Ουσιαστικά αυτό που φταίει δεν είναι οι επιστημονικές μας ικανότητες άλλα ή θεολογία μας περί προσώπου, ή μάλλον ή έλλειψη μιας τέτοιας θεολογίας.
Τι ωραία ναταν έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις!
Σαν Παράδεισος στη γη…
Κάπως έτσι ήρθε στο δρόμο μου ένας φίλος του πατέρα να με στηρίζει σαν αληθινός πατέρας, εδώ και 2 χρόνια αφού εκείνος ταξίδεψε για πάντα στα 58 του… Ούτε ανταλλάγματα, ούτε χάρες, Μόνο προσφορά, χωρίς αντίκρισμα!
Τί σημασία έχουν από δω και πέρα τα κληρονομικά ή τα εξ αδιαιρέτου…(Εξαίρετο μέτρο! ειδικά για τους ασώτους).
Κι όμως πόσο τυφλός ήμουν, ώστε έχασα πολύτιμο χρόνο υπολογίζοντας σε χωμάτινα παλάτια και διάφορους άλλους συμψηφισμούς. Έχασα το δίκιο μου, προτάσσοντας επιχειρήματα αξιοσύνης…
Το φως βρίσκεται διάχυτο, αλλά συμβαίνει να φοράμε μαύρα γυαλιά. Μπορεί να ρίχνει, έστω και λίγες ψιχάλες καλοσύνης αλλά εμείς να κρατάμε ομπρέλα.
Οι καλοί δε χάνονται. Όντως, το καλό δεν έχει γραμμικό ή καθρεπτικό χαρακτήρα. Σίγουρα όμως κρατάει χαρακτήρα, αφού ό,τι δίνεις, παίρνεις και μάλιστα σε μορφή που δε τη φαντάζεσαι!!!