Η Ανταπόδωση της Καλοσύνης
Κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό. Τελικά όμως, ό,τι δίνεις, παίρνεις! Όμορφη ταινία μικρού μήκους.
Ευχαριστίες στον Σπ.Γκ.
Κέρασμα
Ο θάνατος είναι η λυδία λίθος της στάσης μας απέναντι στη ζωή. Οι άνθρωποι που φοβούνται τον θάνατο, φοβούνται και τη ζωή. Είναι αδύνατο να μη φοβάσαι τη ζωή, με όλη την περιπλοκότητα και τους κινδύνους που περικλείει, αν φοβάσαι τον θάνατο...
Αν φοβόμαστε το θάνατο δεν θα είμαστε ποτέ έτοιμοι ν’ αναλάβουμε να διακινδυνεύσουμε. Μόνο αν αντιμετωπίσουμε τον θάνατο, αν τον νιώσουμε και προσδιορίσουμε τη θέση του και τη θέση μας σε σχέση μ’ αυτόν, θα μπορέσουμε να ζήσουμε μ’ έναν άφοβο τρόπο και με την πληρότητα των δυνατοτήτων μας.
Αν φοβόμαστε το θάνατο δεν θα είμαστε ποτέ έτοιμοι ν’ αναλάβουμε να διακινδυνεύσουμε. Μόνο αν αντιμετωπίσουμε τον θάνατο, αν τον νιώσουμε και προσδιορίσουμε τη θέση του και τη θέση μας σε σχέση μ’ αυτόν, θα μπορέσουμε να ζήσουμε μ’ έναν άφοβο τρόπο και με την πληρότητα των δυνατοτήτων μας.
Τι ωραία ναταν έτσι οι ανθρώπινες σχέσεις!
Σαν Παράδεισος στη γη…
Κάπως έτσι ήρθε στο δρόμο μου ένας φίλος του πατέρα να με στηρίζει σαν αληθινός πατέρας, εδώ και 2 χρόνια αφού εκείνος ταξίδεψε για πάντα στα 58 του… Ούτε ανταλλάγματα, ούτε χάρες, Μόνο προσφορά, χωρίς αντίκρισμα!
Τί σημασία έχουν από δω και πέρα τα κληρονομικά ή τα εξ αδιαιρέτου…(Εξαίρετο μέτρο! ειδικά για τους ασώτους).
Κι όμως πόσο τυφλός ήμουν, ώστε έχασα πολύτιμο χρόνο υπολογίζοντας σε χωμάτινα παλάτια και διάφορους άλλους συμψηφισμούς. Έχασα το δίκιο μου, προτάσσοντας επιχειρήματα αξιοσύνης…
Το φως βρίσκεται διάχυτο, αλλά συμβαίνει να φοράμε μαύρα γυαλιά. Μπορεί να ρίχνει, έστω και λίγες ψιχάλες καλοσύνης αλλά εμείς να κρατάμε ομπρέλα.
Οι καλοί δε χάνονται. Όντως, το καλό δεν έχει γραμμικό ή καθρεπτικό χαρακτήρα. Σίγουρα όμως κρατάει χαρακτήρα, αφού ό,τι δίνεις, παίρνεις και μάλιστα σε μορφή που δε τη φαντάζεσαι!!!