30 χρόνια ασθενής

πόνος αρρώστια, ελπίδα

Μια κοπέλα η οποία…

[] από το κεφάλι μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών μου ήμουν ακίνητη. ήταν τόση η μυϊκή ατονία, που τίποτε δεν μπορούσε να κινηθή και να λειτουργήση ε­πάνω μου. Έδινα την εικόνα ενός φυτού! Τα μάτια δεν άνοιγαν για να δουν, αλλά και όταν άνοιγαν τα έβλεπα ή θαμπά ή διπλά. Δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου, ούτε να καταπιώ το σίελό μου, τα πνευμόνια δεν λειτουργούσαν από μόνα τους. Είχα πάντα οξυγό­νο, μερικές φορές και αναπνευστήρα. Η καρδιά δύο φορές σταμάτησε με ανακοπή. το γαστρεντερικό σύ­στημα δεν λειτουργούσε, τα 3/4 του στομάχου είχαν νεκρωθεί…

περιγράφοντας τη ζωή της, λέει:

[] Ποτέ δεν αισθάνθηκα την ημέρα μου να μου είναι βαρετή και ατέλειωτη. Όλα γύρω γιορτινά, όλα ανα­στάσιμα, όλα καινούργια. Όλα μιλούν, όλα γελούν, ό­λα πανηγυρίζουν. Τίποτα το ίδιο, τίποτα το παλαιό, το κουραστικό, το στατικό. Ορίζοντας ανοιχτός, ου­ρανός και γη συμπλέκονται.

Διαβάστε όλο το κείμενο στον ιστότοπο της Ιεράς Μονής Παντοκράτορα.

Φωτογραφία Perla.

2 σκέψεις σχετικά με το “30 χρόνια ασθενής

  • Ιούλιος 17, 2009, 10:20 πμ
    Permalink

    ΜΑΝΑ – ΦΟΝΙΣΣΑ
    Σήμερα θα σας μιλήσω για μια μάνα (αν μπορεί να λέγεται τέτοια) που σκότωσε τρία από τα πέντε παιδιά της. Σοκαριστήκατε? Αυτή όχι (τουλάχιστο τότε που έκανε τους φόνους αυτούς) Η μάνα αυτή είναι ελεύθερη. Γιατί απλά τα σκότωσε «με το νόμο». Το ένα ήταν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και τα άλλα δύο θα γεννιόντουσαν με κάποιο πρόβλημα και δεν ήθελε «προβλήματα» στη ζωή της. Τι εγωίστρια που ήταν! Και ο Θεός, ο Πανάγαθος Θεός την ανεχόταν και την περίμενε. Σκότωσε το πρώτο της παιδί, την περίμενε, σκότωσε το δεύτερο, την περίμενε, σκότωσε το τρίτο και πάλι την περίμενε. Τι περίμενε ο Θεός? Την περίμενε να ξυπνήσει από τον λήθαργο της αμαρτίας που την κοίμιζε και που την έκανε να νομίζει ότι δεν έκανε και τίποτα σοβαρό! Αφού το επέτρεπε και ο νόμος!. Και ο Πανάγαθος Θεός, δοξασμένο το όνομα του, έφερε πίσω το απωλωλός πρόβατο του. Εστειλε την Μητέρα Παναγιά, έκανε το θαύμα του. Την ξύπνησε! Ω πόσο έχει μετανοιώσει! Ο Πνευματικός της πατέρας την στήριξε, και σαν το παιδάκι που μόλις μαθαίνει να περπατά την πήρε από το χέρι και την έμαθε να περπατά στα μονοπάτια της πίστης. Θεέ μου πόσο φιλεύσπλαχνος είσαι, Εσύ πάντα εκεί, μας περιμένεις με υπομονή, και εμείς να γυρίζουμε στα μονοπάτια της κόλασης, παραδομένοι σε χίλιες δυο αμαρτίες. Το Ελεος σου Κύριε. Η Αγάπη σου Κύριε που δεν μας αποστρέφεται αλλά υπομονετικά μας περιμένει.
    Εκκληση κάνω εγώ η αμαρτωλή, μην ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ τα παίδιά σας. Μην επιλέγεται εσείς ποια παιδιά σας θα ζήσουν και ποια όχι. Δεν είμαστε Θεοί. Και τα παιδιά που γεννάμαι, ποιος μας λέει ότι θα τα έχουμε για πάντα. Ακούμε τόσα και τόσα που γίνονται, δυστυχήματα, θανάτοι, αναπηρίες. Ποιος μας λέει ότι όλα αυτά δεν μπορεί να τύχουν και στα δικά μας Υγιή παιδιά.
    Γυναίκες _Μάνες μην ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ αλλο τα παιδιά σας.
    Προσευχηθείτε και για μένα την αμαρτωλή.

    Σχολιάστε
  • Ιούλιος 17, 2009, 7:33 μμ
    Permalink

    Το μεγαλύτερο θαύμα είναι αυτό που περιέγραψες: η ανάσταση ανθρώπων από το σκότος της αγνωσίας και της αμαρτίας με τη βοήθεια της Χάρης του Θεού και η ανακάλυψη της χαράς της εν Χριστώ ζωής.

    Προσυπογράφουμε πλήρως την έκκληση, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε στην πράξη εκεί που «παίζονται» οι ζωές των αγέννητων παιδιών.

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι μια τυχαία εκκλησία, είναι η φύση με την οποία ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο. Η ουσία της Ορθοδοξίας είναι η φύση του ανθρώπου και στην ιστορία πήρε το όνομα "ορθή δόξα".
    - π. Ραφαήλ Νόικα
  • Αρέσει σε %d bloggers: