Η Ορθόδοξη Superwoman

-Γέροντα, μιὰ γυναίκα τὴν ἐγκατέλειψε ὁ ἄνδρας της, πῆρε καὶ τὸ παιδὶ, καὶ ἔχει σχέσεις μὲ δὺο ἄλλες γυναὶκες. Μὲ ρώτησε τί νὰ κάνη.
-Νὰ τῆς πῆς, ὅσο μπορεῖ, νὰ κάνη ὑπομονή, προσευχή, καὶ νὰ φέρεται μὲ καλοσύνη. Νὰ περιμένη· νὰ μὴ διαλύσει τὸν γάμο ἡ ἴδια. Κάποιος περιφρονοῦσε τὴν γυναίκα του, τὴν κακαμεταχειριζόταν, καὶ αὐτὴ τὰ ἀνατιμετώπιζε ὅλα μὲ ὑπομονὴ καὶ καλοσύνη, μέχρι ποὺ πέθανε σχετικὰ νέα. Ὅταν ἔκαναν τὴν ἐκταφή της, βγῆκε ἀπὸ τὸν τάφο μία εὐωδία.
Ἀπόρησαν ὅσοι βρίσκονταν ἐκεῖ.
Βλέπετε, αὐτὴ ἀντιμετώπιζε τὰ πάντα μὲ ὑπομονὴ σ’ αὐτὴν τὴν ζωή, γι’ αὐτὸ δικαιώθηκε στὴν ἄλλη ζωή.

Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου καὶ μιὰ ἄλλη περίπτωση. Ἕνα κοσμικὸ παιδὶ εἶχε συμπαθήσει μιὰ κοπέλα ποὺ ζοῦσε πνευματικά. Γιὰ νὰ τὸν συμπαθήση καὶ ἡ κοπέλα, προσπαθοῦσε νὰ ζῆ κι αὐτὸς πνευματικά, ἐκκλησιαζόταν κ.λπ. Τελικὰ παντρεύτηκαν. Μετὰ ὅμως ἀπὸ χρόνια ἐκεῖνος ἄρχισε πάλι τὴν κοσμικὴ ζωή.
Ἐνῶ εἶχαν καὶ μεγάλα παιδιὰ -ἕνα ἀγόρι στὸ πανεπιστήμιο καὶ δύο κοπέλες, μία στὸ λύκειο καὶ μία στὸ γυμνάσιο –αὐτὸς συνέχιζε νὰ ζῆ ἄσωτα. Εἶχε μιὰ μεγάλη ἐπιχείρηση καὶ ἔβγαζε πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ τὰ περισσότερα τὰ ἐξόδευε μὲ τὴν ἄσωτη ζωή του.
Ἡ καημένη ἡ σύζυγός του κρατοῦσε τὸ σπίτι μὲ τὴν οἰκονομία ποὺ ἔκανε καὶ τὰ παιδιά της μὲ τὶς συμβουλές της. Δὲν κατηγοροῦσε τὸν πατέρα τους, γιὰ νὰ μὴν τὸν σιχαθοῦν καὶ τραυματισθοῦν, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μὴν παρασυρθοῦν.
Τὰ βράδια ποὺ γύριζε ἀργά, εὔκολα τὸν δικαιολογοῦσε, λέγοντας στὰ παιδιὰ ὅτι ἔχει δουλειὲς, ἀλλὰ τὸ μεσημέρι ποὺ πήγαινε στὸ σπίτι μὲ κάποια φιλαενάδα του, τί νὰ ἔλεγε; Γιατί, τί ἔκανε ὁ ἀθεόφοβος αὐτὸς ἄνθρωπος; -ἄν καὶ δὲν ἀξίζει νὰ τὸν λέη κανείς ἄνθρωπο, ἐπειδὴ δὲν εἶχε καθόλου ἀνθρωπιά.
Τηλεφωνοῦσε στὴν γυναίκα του νὰ τοῦ ἑτοιμάση τὰ φαγητὰ ποὺ ἐπιθυμοῦσε καὶ ἐρχόταν τὸ μεσημέρι μὲ κάποια ἀπὸ τὶς φιλενάδες του γιὰ φαγητὸ. Ἡ καημένη ἡ μάνα, γιὰ νὰ μὴν μποῦν σὲ ἄσχημους λογισμοὺς τὰ παιδιά της, τοὺς καλοδεχόταν.
Ἔδινε τὴν ἐντύπωση ὅτι εἶναι δική της φίλη καὶ πέρασε ὁ σύζυγος της ἀπὸ τὸ σπίτι της καὶ τὴν ἔφερε στὸ σπίτι τους, μὲ τὸ αὐτοκίνητό του. Ἔστελνε μὲ τρόπο τὰ παιδιὰ στὰ δωμάτιά τους, γιὰ νὰ διαβάσουν, γιατὶ φοβόταν μήπως δοῦν καμμιὰ ἄσχημη σκηνή, ἐπειδὴ δυστυχῶς αὐτὸς δὲν πρόσεχε, ἀλλὰ ἀσχημονοῦσε καὶ μέσα στὸ σπίτι. Αὐτὸ γινόταν κάθε μεσημέρι καὶ κάθε τόσο τῆς κουβαλοῦσε καὶ ἄλλο πρόσωπο.
Ἀφοῦ τὰ παιδιὰ ἔφθασαν νὰ λένε στὴν μητέρα τους: «Πόσες φίλες ἔχεις, μαμά;» . «Γνωριζόταμασταν ἀπὸ παλιά», τοὺς ἔλεγε ἐκείνη. Ἐν τῷ μεταξὺ αὐτὸς τὴν εἶχε τὴν καημένη χειρότερα καὶ ἀπὸ ὑπηρέτρια, διότι τῆς φερόταν μὲ πολλή βαρβαρότητα.
Σκεφθῆτε τώρα, αὐτὴ ἡ μάνα κάθε μέρα νὰ ὑπηρετῆ δύο κτήνη, ποὺ ἀτίμαζαν τὸ σπίτι, καὶ νὰ βάζη συνέχεια καλοὺς λογισμοὺς στὰ παιδιά της. Καὶ δὲν εἶναι ὅτι ἤξερε πὼς τὸ θέμα αὐτὸ θὰ λήξη ἔπειτα ἀπὸ ἕνα διάστημα, ὥστε νὰ πῆ: «θὰ κάνω ὑπομονὴ» καὶ νὰ ἔχη καὶ λίγη παρηγοριά.
Αὐτὴ ἡ κατάσταση συνεχίστηκε ἀρκετὰ χρόνια. Ἐπειδὴ ὅμως εἶχε δώσει ὁ ταλαίπωρος πολλὰ δικαιώματα στὸν διάβολο, ἑπόμενο ἦταν νὰ δέχεται φοβερὲς δαιμονικὲς ἐπιδράσεις. Ἦταν σὰν τρελλός, δὲν ἤλεγχε τὸν ἑαυτό του, ὅλα τοῦ ἔφταιγαν.
Μιὰ μέρα λοιπὸν, ὅπως ἔτρεχε μὲ τὸ αὐτοκίνητό του, καθὼς ἦταν μεθυσμένος ἀπὸ τὴν σαρκικὴ μέθη, ξέφυγε ἀπὸ τό δρόμο καὶ ἔπεσε στὸ γκρεμό. Τὸ αὐτοκίνητο διαλύθηκε καὶ αὐτός τραυματίστηκε σοβαρά. Τὸν μετέφεραν στὸ νοσοκομεῖο καὶ ὕστερα ἀπὸ μιὰ σχετικὴ νοσηλεία τὸν πῆγαν στὸ σπίτι σακατεμένο.
Καμμιὰ φιλενάδα του δὲν τὸν πλησίασε, γιατὶ δὲν εἶχε πιὰ οὔτε πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ καὶ τὸ πρόσωπό του ἦταν παραμορφωμένο. Ἡ καλὴ σύζυγος ὅμως καὶ καλὴ μάνα τὸν περιποιόταν μὲ πολλὴ καλωσύνη, χωρίς νὰ τοῦ θυμίζη τίποτε ἀπὸ τὴν ἄσωτη ζωή του.
Αὐτὸ τὸν συγκλόνισε καὶ τὸν ἀλλοίωσε πνευματικὰ. Μετανόησε εἰλικρινὰ, ζήτησε καὶ ἐξομολογήθηκε, ἔζησε λίγα χρόνια χριστιανικά, μὲ ἐσωτερική εἰρήνη, καὶ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ. Μετὰ τὸν θάνατο του τὸ ἀγόρι ἀνέλαβε τὴν δουλειά του καὶ συντηροῦσε τὴν οἰκογένεια.
Ζοῦσαν ἀγαπημένα τὰ παιδιὰ, γιατὶ εἶχαν πάρει καλὲς ἀρχὲς ἀπὸ τὴν καλὴ μάνα. Αὐτὴ ἡ μάνα ἦταν ἡρωίδα.
Ἤπιε ὅλα τὰ φαρμάκια, γιὰ νὰ μὴ διαλυθῆ ἡ οἰκογένειά της καὶ πικραθοῦν τὰ παιδιὰ της, κράτησε τὴν οἰκογένεια σωστά, ἔσωσε καὶ τὸν ἄνδρα της, ἀποταμίευσε καὶ αὐτὴ οὐράνιο μισθό. Ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν γυναίκα θὰ τὴν βάλη στὴν καλύτερη θέση στὸν Παράδεισο.

Πηγή: ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ, ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (σελίδες 51-54 )

Αναδημοσίευση: Ορθόδοξη Γυναίκα

42 σκέψεις σχετικά με το “Η Ορθόδοξη Superwoman

  • Μάρτιος 9, 2012, 9:45 πμ
    Permalink

    Αν ο χριστιανισμός αγαπά τις γυναίκες τότε γιατί δεν τους επιτρέπεται η είσοδος στο «άγιο» όρος; Γιατί η βίβλος περιγράφει βιασμούς γυναικών με την συναίνεση αγγέλων;

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 9, 2012, 10:02 πμ
    Permalink

    «Γέροντα, μιὰ γυναίκα τὴν ἐγκατέλειψε ὁ ἄνδρας της, πῆρε καὶ τὸ παιδὶ, καὶ ἔχει σχέσεις μὲ δὺο ἄλλες γυναὶκες. Μὲ ρώτησε τί νὰ κάνη.
    -Νὰ τῆς πῆς, ὅσο μπορεῖ, νὰ κάνη ὑπομονή, προσευχή, καὶ νὰ φέρεται μὲ καλοσύνη. Νὰ περιμένη· νὰ μὴ διαλύσει τὸν γάμο ἡ ἴδια.»
    Μάλλον δεν απευθύνεστε σε σκεπτόμενα άτομα. Είναι δυνατόν μία γυναίκα που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό της να υπομείνει τέτοια κακομεταχείριση επειδή κάποιος παράφρονας της το είπε; Όταν ο άλλος σου φέρεται άσχημα είναι ανάξιος σεβασμού και πρέπει να κοιτάς την ζωή σου.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 9, 2012, 2:15 μμ
    Permalink

    χαιρετίσματα στον καθηγητη Θεολογο και ιεροψαλτη
    Γεώργιο Καμπ. στην ΚΑΡΠΑΘΟ
    ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.

    ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 9, 2012, 2:20 μμ
    Permalink

    ΠΡΟς ΛΕΒΙΑΘΑΝ 2

    ΠΡΟΦΑΝΩς ΕΙΣΑΙ ΕΒΡΑΙΟς ΚΑΙ 12ΘΕΙΣΤΗς
    ΑΠ ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.

    ΤΟ ΑΒΑΤΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥς
    ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗς ΠΑΝΑΓΙΑς ΜΑς
    ΚΑΙ καμία Ορθοδοξη χριστιανή ΔΕΝ εχει διάθεση να κανει
    ανυπακοή στην Παναγία μας και να παραβιάσει το άβατον.

    ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕς της κουμουνδουρου
    επιχειρησαν να σπασουν το αβατο απο ασέβεια και μονον.

    ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕς
    ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΒΛΟ
    ΠΑΡΕΘΕΣΕ το σχετικό χωρίο….
    παραπομπή κλπ και σε τι είδους βίβλο το είδες.
    ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ
    ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΗΘΕς….ΑΥΤΟΥ.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 9, 2012, 5:35 μμ
    Permalink

    Άγγελε είμαι πρώην χριστιανός, και άθεος σε ένα θεό περισσότερο απ’ ότι εσύ.

    Όταν οι άγγελοι επισκέφτηκαν τον Λωτ, ο κόσμος είχε περικυκλώσει το σπίτι του, τότε ο Λωτ έβγαλε έξω τις κόρες του και είπε στο πλήθος να τις κάνει ότι θέλεi, αρκεί να μην πειράξει τους φιλοξενούμενούς του: «καὶ ἐξεκαλοῦντο τὸν Λὼτ καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτόν· ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρὸς σὲ τὴν νύκτα; ἐξάγαγε αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς. 6 ἐξῆλθε δὲ Λὼτ πρὸς αὐτοὺς πρὸς τὸ πρόθυρον, τὴν δὲ θύραν προσέῳξεν ὀπίσω αὐτοῦ. 7 εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· μηδαμῶς ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε. 8 εἰσὶ δέ μοι δύο θυγατέρες, αἳ οὐκ ἔγνωσαν ἄνδρα· ἐξάξω αὐτὰς πρὸς ὑμᾶς, καὶ χρᾶσθε αὐταῖς, καθὰ ἂν ἀρέσκῃ ὑμῖν· μόνον εἰς τοὺς ἀνδρας τούτους μὴ ποιήσητε ἄδικον, οὗ εἵνεκεν εἰσῆλθον ὑπὸ τὴν σκέπην τῶν δοκῶν μου. » Γένεση Κεφ.19

    Οπότε οι άγγελοι μάλλον δεν είχαν πρόβλημα στο να βιαστούν δύο γυναίκες. Στο ίδιο κεφάλαιο μπορείς να διαβάσεις περισσότερο για τον αιμομίκτη Λωτ, που φυσικά ήταν άνθρωπος του θεού.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 9, 2012, 7:38 μμ
    Permalink

    Leviathan
    Διαβασε λίγο παρακάτω και θα δεις ότι οι Αγγελοι προστάτευσαν τον Λωτ και τις θυγατέρες του

    «εκτειναντες δε οι ανδρες τας χειρας εισεσπασαντο τον λωτ προς εαυτους εις τον οικον και την θυραν του οικου απεκλεισαν 11τους δε ανδρας τους οντας επι της θυρας του οικου επαταξαν αορασια απο μικρου εως μεγαλου και παρελυθησαν ζητουντες την θυραν……»
    Κι αν διαβασεις λίγο ακόμα θα δεις ότι οι κόρες του τον μέθυσαν και κοιμηθηκαν μαζί του. Παρόλαυτα μετανόησε γιάυτο που εγινε. Ο Θεός μας είναι Αγάπη και δεχεται καθεναν που μετανοεί.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 9, 2012, 8:04 μμ
    Permalink

    ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ
    που απάντησε η Μαρίνα
    διότι εγώ-ντρεπομαι που το λέω
    αλλα ειναι η αλήθεια
    δεν εχω διαβασει παλαιά διαθήκη.

    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΙΣΤΕΥΩ
    ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΡΗΤΟΡΙΚΑ ΣΟΥ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ
    ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕ
    (((( ΚΙ ΌΧΙ άΘεος-οπως ισχυρίζεσαι…..))))
    άστο να το δοῦμε την ΗΜΕΡΑ ΤΗς ΚΡΙΣΕΩς!

    Ο άΘΕΟς ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΚΑΤΙ
    ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ΠΩς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

    ΕΣΥ ΕΠΙΤΙΘΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ
    ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙς ΤΟΥς ΑΓΓΕΛΟΥς ΤΟΥς ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑς ΜΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕς ΚΑΙ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΧΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΨΕΥΔΗ.

    ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΘΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
    ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΚΟ
    ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΒΙΑΙΟ.

    ΟΠΟΤΕ ΠΡΟΣΕΧΕ
    ΓΙΑΤΙ Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟς ΜΙΧΑΗΛ
    ΔΕΝ ΣΗΚΩΝΕΙ ΑΗΔΙΕς.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 9, 2012, 9:17 μμ
    Permalink

    Μαρίνα εγώ έχω διαβάσει παρακάτω. Θα ήθελα να μου απαντήσεις στα εξής. Εσύ αυτήν την ιστορία θα την έλεγες στα παιδιά σου; Θεωρείς ότι οι αιμομιξίες και οι βιασμοί είναι διδακτικές ιστορίες; Σε οποιαδήποτε εποχή, τι ηθικό θα μπορούσε να μάθει κανείς από μία τέτοια ιστορία, οπού ο πατέρας εκπορνεύει τις κόρες του και μετά το κάνει μαζί τους; Και ως προς τι ακριβώς; Αυτή η «ιστορία» σήμερα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το πιο διαστροφικό πορνογραφικό περιεχόμενο που μόνο ένα άρρωστο και διεστραμμένο μυαλό,θα έβρισκε νόημα σε αυτήν. Θα ήθελες να ξέρεις πως ο γειτονάς σου διαβάζει ιστορίες με εκπορνεύσεις παιδιών και θυγατρο-παιδεραστία;
    Aλλά ας πούμε πως ο θεός είναι αγάπη, τότε γιατί αφάνισε τέσσερις πολυπληθείς πολιτείες; Εδώ απαντάμε πως τις αφάνισε γιατί ήταν ανήθικες. Αλλά αν το έκανε αυτό τότε στην περίπτωση του Λωτ, που εκπόρνευε τις κόρες του, είχε 2 μέτρα και 2 σταθμά. Αυτό δεν δείχνει τίποτα θείο, τίποτα που είναι άξιο μίμησης. Μας δείχνει έναν θεό που είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των ανθρώπων. Με πάθη, συμπάθειες, αντιπάθειες, οργή και εκδικητικότητα.
    Αλήθεια, αν μάθαινες σήμερα πως ένας πατέρας εκπόρνευε τις κόρες του θα τον χαρακτήριζες ανθρωπόμορφο κτήνος ή άνθρωπο του θεού που εκτελεί κάποιο θεόπνευστο έργο;

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 10, 2012, 1:50 πμ
    Permalink

    «LEV»

    ΕΧΕΙς ΦΑΕΙ ΧΟΝΤΡΟ ΚΟΛΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.

    ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΣΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙς ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ????

    ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΣΑΙ ΝΑ ΠΕΙς
    «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ»
    ΚΑΙ «ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟς»….
    (???)

    ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
    ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ
    ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
    ΑΜΗΝ.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 10, 2012, 2:10 πμ
    Permalink

    Saints de Belgique

    Par DS1429-GANDI le vendredi 16 novembre 2007, 17:25 – Lien permanent

    Tropaire de tous les saints de Belgique, ton 5

    »Guides de l’Orthodoxie, exemples de sainteté,
    Maîtres sublimes de vérité,
    Vénérables imitateurs du Christ,
    Apôtres, vierges et Confesseurs,
    Moines, évêques et martyrs,
    Qui aviez fait de la terre de Belgique
    Un jardin où fleurissait la vraie Foi,
    Intercédez auprès de Dieu pour qu’Il sauve nos âmes
    Et restaure l’Église en notre pays».
    αμην.+

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 10, 2012, 12:02 μμ
    Permalink

    Άγγελε γιατί επιτίθεσαι; Μου ζήτησες να σου παραθέσω το εδάφιο και στο παρέθεσα. Περιμένω απάντηση από εσένα ή από οποιονδήποτε άλλον σε αυτά που συζητώ. Αν θες να συζητήσουμε για τις ανακολουθίες των Ευαγγελίων πολύ ευχαρίστως. Πέραν αυτού θα σου συνιστούσα να μάθεις τι είναι η πόλωση επιβεβαίωσης. Εκτός από το ενδεχόμενο να είμαι εβραίος, αντίχριστος , δωδεκαθεϊστής, νομίζω μπορεί να υπάρχει μία πιθανότητα να είμαι απλά ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, που δεν απλά πιστεύει σε ένα θεό παραπάνω απ’ ότι εσύ.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 10, 2012, 10:42 μμ
    Permalink

    δεν επιτεθηκα,

    αν εσυ ενοχληθηκες
    ειναι επειδη εχεις δαιμονιο.

    2 λογια ειπα και μια ερωτηση.

    αν αυτα τα χαρακτηριζεις εσυ επιθεση
    ειναι τοτε ξεκαθαρο γιατι δεν μπορεις να κατανοησεις
    με την καρδια σου και το πνευμα σου
    ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑς.

    ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΙς ΤΟ ΤΙ ΕΙΜΑΙ εγω.
    εγω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟς ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΕΝΑ.

    ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΑΡΟ ΑΜΑΡΤΙΕς
    ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟς ΣΑ ΚΑΙ ΣΕΝΑ.

    ΟΚ???
    ΑΣΕ ΤΑ ΡΗΤΟΡΙΚΑ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙς ΣΥΓΚΡΙΣΕΙς ΑΝΟΜΟΙΩΝ ΕΙΔΩΝ.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 10, 2012, 10:47 μμ
    Permalink

    υγ
    ο σκεπτομενος χωρίς ταπεινο φρονημα
    οπως εσυ
    ο σκεπτομενος μονίμως πως θα κατηγορησει
    εμεσα ή αμεσα την Ορθοδοξια μας,
    ο σκεπτομενος
    πως θα εντοπισει ενα «λάθος» στα βιβλια
    ο σκεπτομενος
    που εχει ξεφυγει απο την ΑΛΗΘΕΙΑ
    επειδη θελει να ειναι ΑΛΛΟΥ απο πεισμα και εγωισμο
    ο σκεπτομενος
    που δεν εχει υπακοη στους ΑΓΙΟΥς ΠΑΤΕΡΕς
    ΙΕΡΑΡΧΕς-ΘΕΟΛΟΓΟΥς ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ
    Ο ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟς
    ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ
    ΖΗΤΩΝΤΑς ΤΟ ΕΛΕΟς ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑς
    δεν ειναι σωστα σκεπτομενος
    και
    δεν ειναι εν ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ.

    ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ.

    ΑΝ ΘΕς ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
    ΤΑΠΕΙΝΩΣΕ ΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΣΟΥ
    ΚΑΙ ΠΑΨΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙς ΤΟΝ ΣΟΦΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙς ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΜΕ ΥΠΕΡΟΠΤΙΚΟ ΣΤΥΛΑΚΙ ΠΟΛΥΞΕΡΟΥ.

    ΑΥΤΑ.
    ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 11, 2012, 11:11 πμ
    Permalink

    «ένα λάθος στα βιβλία»
    -Μόνο που δεν μιλάμε για λάθος, αλλά για μία αρρωστημένη ιστορία με κανένα απολύτως ηθικό δίδαγμα.

    Δεν έλαβα απάντηση σε κανένα από τα ερωτήματα που έθεσα. Η μόνιμη απάντηση σου Άγγελε, είναι «είσαι αντίχριστος». Οπότε όποιος έχει λογικές ερωτήσεις που εκπίπτουν φυσικά είναι, σύμφωνα με τα λεγόμενά σου είναι αντίχριστος, αιρετικός, έχει δαιμόνιο, εκ του πονηρού, πολύξερος, εβραίος και δωδεκαθειστής. Αυτό που κάνεις σε όλα σου τα ποστ είναι το λεγόμενο ad hominem, δεν θες ή δεν μπορείς να συζητήσεις για το θέμα, οπότε κάνεις προσωπική επίθεση. Έχω μία τελευταία ερώτηση: Ακόμα και να ήμουν όλα αυτά που λες, τι θα ήταν χειρότερο, να είμαι ένας θυγατρο-παιδεραστής που εκπόρνευε τις κόρες του ή όλα αυτά τα οποία με χαρακτηρίζεις;

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 11, 2012, 12:41 μμ
    Permalink

    Leviathan
    Δεν είχα χρόνο να απαντησω, γιάυτο δεν απάντησα.
    Λοιπόν αγαπητε πρέπι να ξέρεις ότι η Αγία Γραφη είναι ένα βιβλίο που ανήκει στην εκκλησία, δηλαδή μόνο μέσα στο πνεύμα και στην ζωή της εκκλησίας ερμηνεύται. Γι΄αυτο και οι προτεστάντες έχουν χωριστεί σε χιλιάδιαδες ομολογίες που η κάθεμία έχει διαφορετικά πιστευω, δόγματα, ακόμα και διαφορετική ηθική. Και όλες οι ομολογίες έχουν σαν βάση τους την Αγία Γραφή! Το λέω αυτο γιατί όσο και να συζητάμε πάντα θα προκείπτουν καινούριες απορίες.
    Ας απαντησουμε όμως αυτες που έθεσες. Ο Θεός είναι Αγάπη. Αυτη είναι η εμπειρία των αγίων μας και της εκκλησίας. επομένως ότι κάνει το κάνει από Αγάπη. Αλλιως όμως συμπεριφέρεται π.χ. ένας γονέας στο βρέφος, αλλιώς σε ένα μεγαλύτερο παιδί. όχι γιατι η αγάπη του είναι διαγορετική , αλλά στο μωρό αν δωσεις φαγητο θα πνιγεί. Γι΄αυτο και ο Θεός φαίνεται διαφορετικός στην Παλαια και διαφορετικος στην Καινη. Δεν είναι διαφορετικος ο Θεός είναι διαφορετικη η ανθρωπότητα.
    Τωρα στον Λώτ. Ο Λωτ ΔΕΝ εκπόρνευσε τις θυγατέρες του, το πρότεινε προσπαθόντας να υπερασπιστεί τους ξένους από την διαστροφή των συπατριωτων του. Αιμιμιξία διέπραξε χωρίς την θέληση του. Γιά όλα του τα αμαρτήματα ζήτησε συχγωρεση και ο Θεός τον συγχώρεσε.
    Γιατί δεν συγχώρεσε του Σοδομίτες; Δεν είναι ότι δεν τους συγχώρεσε , είναι ότι δεν μετανόησαν. Με το ζόρι στον Παράδεισο δεν γίνεται. Και γιατί επέτρεψε να καταστραφούν; Από Αγάπη! Γιατί η διαστροφή τους ήταν τόσο μεγάλη που έπερεπε κάπου να σταματήσει για να μην δαιμονοποιηθούν τελείως οι άνθρωποι. Εξάλλου αφού έχεις διαβάσει θα ξέρεις ότι ο Θεός ειχε δηλώσει ότι αν υπήρχαν έστω 10 δίκαιοι δεν θα κατέστρεφε την πόλη. Όμως δεν υπήρχαν ουτε τόσοι. Πρόσεχε το ότι καταστράγηκαν τα Σοδομα δεν σημαίνει ότι κολάστηκαν οι άνθρωποι. Η κρίση ανηκει στον Θεό ο οποίος είναι πολυευσπλαχνος. Αν εσυ λυπάσαι μια φορά γι΄αυτους που πέθαναν ο Θεός λυπάται 1.000 φορες!. Ίσα -ίσα με την καταστροφή γλίτωσαν πάρα πολλοι άνθρωποι παιδιά και νεοι απ΄το να γίνουν διεστραμένοι.
    Στα παιδιά λέμε τις ιστορίες αναλόγα με το βαθμό ωριμότητας τους και στην ηλικία που πρέπει, όπως το ίδιο γίνεται και με την μυθολογία , αλλά και με την ιστορία. Όμως η Αγία Γραφή δεν είναι ένα ρομαντικό βιβλίο που θέλει να παρουσιάσει τέλειους ήρωες , αλλά περιγράφει τα πάθη και τις αδυναμίες ακομα και των δικαίων για να μας δείξει την Αγάπη του Θεού που όλους τους δέχεται.
    Πολλα έγραψα , ελπίζω να σε κάλυψα.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 11, 2012, 5:52 μμ
    Permalink

    εξακολουθεις ΛΕΒΙΑΘΑΝ
    ΝΑΣΑΙ ΕΝΑς ΞΕΡΟΚΕΦΑΛΟς ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΗς ΚΑΙ ΑΔΙΟΡΘΩΤΟς
    ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟς

    1. ΕΓΡΑΨΑ=ο σκεπτομενος
    πως θα εντοπισει ενα «λάθος» στα βιβλια….
    ΕΒΑΛΑ «ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ» ΜΟΝΟΝ ΣΤΗ ΛΕΞΗ ΛΑΘΟς.
    ΕΣΥ έβαλες εισαγωγικα σε ολη την προταση , βγαζοντας τα «εισαγωγικα» απο την λέξη «λάθος»
    -ΓΙΑΤΙ??????????
    ΑΛΛΑΞΕς ΤΟ ΝΟΗΜΑ.
    ΑΥΤΟ ΚΑΝΕΙς ΣΕ ΟΛΑ.
    ………………………………………..
    ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΙς ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.
    ΟΠΟΤΕ
    ΝΑΙ ΛΕΒ, ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟς
    ΔΙΟΤΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙς ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ
    ΝΑ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙς ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
    ΣΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΑΝΩΤΕΡΟΥς ΑΠΟ ΤΟΥς ΑΓΙΟΥς ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑΝ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.
    ΑΥΤΟ ΛΙΓΟ ΕΙΝΑΙ????????????
    ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΙς ΟΤΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕς ΤΗς ΠΑΛΑΙΑς ΔΙΑΘΗΚΗς ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ ΚΑΙ ΤΙς ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙς ΕΝ ΟΛΙΓΟΙς ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΕς ΑΝΕΥ ΗΘΙΚΗς ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ
    ΣΥΖΗΤΑΩ ΛΕΒ
    ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ
    ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ-ΤΟ ΠΗΔΗΞΕς ΠΡΟ ΗΜΕΡΩΝ
    ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙς ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΛΟΓΙΚΑ
    ΔΙΑΒΑΛΕΙς ΤΑ ΠΑΝΤΑ
    ΚΑΙ ΕΠΙΜΕΝΕΙς ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙς Ο ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΒΓΑΖΕΙς ΣΚΑΡΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.
    ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟς ΧΑΡΑΚΤΙΡΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΔΙΑ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ+ΠΡΑΞΕΩΝ ΣΟΥ,
    ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙς ΟΛΑ ΑΥΤΑ
    ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ.

    ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ Ή ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΘΑ ΤΟ ΚΡΙΝΕΙ Ο ΘΕΟς
    ΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΣΑΙ ΠΟΡΝΟς,ΜΟΙΧΟς, ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗς ΚΛΠ Η ΑΠΛΑ ΕΝΑς ΑΙΡΕΤΙΚΟς ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟς ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟς ΕΞΥΠΝΑΚΙΑς ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΟΥς ΑΓΓΕΛΟΥς ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ+ΤΟ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΝ ΤΗς ΑΓΙΑς ΓΡΑΦΗς.

    ΤΟ 2ο ΚΑΤ ΕΜΕ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΔΙΟΤΙ ΤΑ ΒΑΖΕΙς ΜΕ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 11, 2012, 5:59 μμ
    Permalink

    υστερογαρφον

    ……παν πνευμα ο ομολογει Ιησουν Χριστον εν σαρκι εληλυθότα
    εκ του Θεου εστιν,
    3 και παν πνευμα ο μη ομολογει τον Ιησουν
    εκ του Θεου
    ΟΥΚ εστιν.
    και τουτό εστιν το του αντιχρίστου,…….

    εσυ ΛΕΒ λες εισαι πρωην Χριστιανος
    αρα ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ
    ΑΡΑ ΔΕΝ ΟΜΟΛΟΓΕΙς ΧΡΙΣΤΟ.

    Ο ΑΓΙΟς ΙΩΑΝΝΗς Ο ΘΕΟΛΟΓΟς ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗς
    ΠΙΟ ΠΑΝΩ.

    ΕΣΥ ΛΕΒ ΔΙΑΛΕΞΕς ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟς

    ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΛΟΙΠΟΝ
    ΞΑΝΑ
    ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΙς ΧΡΙΣΤΟΝ+
    ΑΜΗΝ

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 11, 2012, 10:08 μμ
    Permalink

    Άγγελε, είσαι ιδιοφυΐα, με ξεσκέπασες. Είμαι αντίχριστος. Επίσης είμαι ελέφαντας. Πέρα από την πλακα, είμαι κάποιος που γεννήθηκε από χριστιανούς γονείς, έχει αρκετούς χριστιανούς φίλους, αρκετούς μουσουλμάνους και αρκετούς άθεους. Στο θέμα μας τώρα.

    «ΤΟ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ Ή ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΘΑ ΤΟ ΚΡΙΝΕΙ Ο ΘΕΟς
    ΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΕΙΣΑΙ ΠΟΡΝΟς,ΜΟΙΧΟς, ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΗς ΚΛΠ Η ΑΠΛΑ ΕΝΑς ΑΙΡΕΤΙΚΟς ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟς ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟς ΕΞΥΠΝΑΚΙΑς ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΟΥς ΑΓΓΕΛΟΥς ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ+ΤΟ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΝ ΤΗς ΑΓΙΑς ΓΡΑΦΗς.»

    Θα το κρίνει ο Θεός; Μα ο θεος Άγγελε το έκρινε. Ο θεός αγαπά τους θυγατροπαιδεραστέςκαι όσους αφήνουν τις κόρες τους να τις βιάζουν , αν υπάρχει κάποιο δίδαγμα στην ιστορία του Λωτ, αυτό είναι. Εκτός και αν μου διαφεύγει κάτι, παρακαλώ διόρθωσέ με. Πάντως, ειλικρινά με ανησυχεί πολύ αυτή η απάντηση σου, και δεν την περίμενα. Φαίνεται πως η θρησκεία σου έχει αφαιρέσει κάθε κριτική ικανότητα. Αν δεν μπορείς να κρίνεις ποιο είναι προτιμότερο από το να είσαι παιδεραστής ή να εκφράζεις την απορία σου για ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν 2000 και βάλε χρόνια μάλλον η θρησκεία δεν σε βοηθά και σου κάνει κακό. Οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα είχε ευθεία απάντηση στο ερώτημα που σου έθεσα.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 11, 2012, 10:40 μμ
    Permalink

    «Τωρα στον Λώτ. Ο Λωτ ΔΕΝ εκπόρνευσε τις θυγατέρες του, το πρότεινε προσπαθόντας να υπερασπιστεί τους ξένους από την διαστροφή των συπατριωτων του. Αιμιμιξία διέπραξε χωρίς την θέληση του. Γιά όλα του τα αμαρτήματα ζήτησε συχγωρεση και ο Θεός τον συγχώρεσε.»

    Mαρίνα ευχαριστώ που απάντησες χωρίς προσωπική επίθεση, το εκτιμώ. Ο Λώτ δεν εκπόρνευσε τις κόρες του όντως, αλλά το πρότεινε. Αυτό τον κάνει περισσότερο ηθικό; Αν ο γειτονάς σου ήξερες ότι δεν έχει πρόβλημα να εκπορνεύσει τις κόρες του τι γνώμη θα σχημάτιζες γι’ αυτόν; Με τα σημερινά κριτήρια της κοινωνίας μας ο Λωτ θα ήταν ένα κάθαρμα, ένα κτήνος, ένας ανώμαλος. Δεν υπάρχει τίποτα το «δίκαιο» , τίποτα το ηθικό στον Λωτ. Μαρίνα, εσύ, ακόμα και αν ήσουν σε πλήρη μέθη, θα κοιμόσουν ποτέ με τον γιο σου;
    Το πολυεύσπλαχνο του θεού Μαρίνα φαίνεται να έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά, καίει πόλεις ολόκληρες από την οργή του και σώζει παιδεραστές επειδή είπαν την μαγική λέξη. Ο τόσο πολυεύσπλαχνος θεός άφηνε χιλιάδες ανθρώπους, μεταξύ των οποίων μικρά αθώα κορίτσια και νέες κοπέλες να καίγονται στην πυρά στον Μεσαίωνα γιατί κάποιοι πίστευαν ότι ήταν μάγισσες, ενώ σήμερα αφήνει τα παιδιά στην Αφρική να πεθαίνουν από την πείνα, ανθρώπους να γεννιούνται με ανίατες ασθένειες και να πεθαίνουν από φυσικές καταστροφές. Εδώ ίσως κάποιος σκεφτεί πως τους «δοκιμάζει» ή τους δοκίμασε. Γιατί αυτούς και όχι εμάς ; Γιατί δεν κάνει κάτι ενώ βλέπει τόσο κόσμο να υποφέρει; Αν πιστεύουμε πως είμαστε ξεχωριστοί και την σκαπουλάραμε τότε αυτό είναι ιδιαίτερα εγωκεντρικό. Αν όχι, τότε είτε ο θεός είναι κακόβουλος, είτε δεν υπάρχει θεος και πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας χωρίς ψεύτικα δεκανίκια.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 11, 2012, 10:59 μμ
    Permalink

    «Στα παιδιά λέμε τις ιστορίες αναλόγα με το βαθμό ωριμότητας τους και στην ηλικία που πρέπει, όπως το ίδιο γίνεται και με την μυθολογία , αλλά και με την ιστορία. Μαρίνα «Όμως η Αγία Γραφή δεν είναι ένα ρομαντικό βιβλίο που θέλει να παρουσιάσει τέλειους ήρωες , αλλά περιγράφει τα πάθη και τις αδυναμίες ακομα και των δικαίων για να μας δείξει την Αγάπη του Θεού που όλους τους δέχεται.»

    Aκριβώς. Υποθέτω πως έτσι απαντάς πως όχι δεν θα ήθελες να διηγηθείς στα παιδιά σου μία ιστορία με θυγατροπαιδεραστία και εκπορνεύσεις. Και πολύ σωστά κάνεις. Η Αγία Γραφή όντως δεν είναι ένα ρομαντικό βιβλίο, και προφανώς δεν έχει τέλειους ήρωες. Θα έλεγε κανείς πως στην περίπτωση του αιμομίκτη Λωτ είναι αρκετά μακριά από την αγιότητα και την τελειότητα. Οπότε μήπως το βιβλίο αυτό δεν έχει καμία θεία προέλευση;

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 12, 2012, 5:10 πμ
    Permalink

    @LEVIATHAN@

    ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΜΙΑ ΠΛΑΚΑ
    ΜΙΛΑΩ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ
    ΚΑΙ ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΣΗΡΗ
    ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΕΜΠΑΘΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΟΥ.

    ΠΡΟΦΑΝΩς ΕΧΕΙς ΣΥΓΧΙΣΗ ΝΟΟς
    ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΠΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ
    ΚΑΙ ΟΣΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΔΙΑΘΕΤΕΙς -ΣΟΥ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΔΗΛΑΔΗ
    ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΧΑΛΑΣΕΙ Η ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΟΥ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΦΕΙς ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

    ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΕΙς ΟΣΑ ΔΙΑΒΖΕΙΣ
    ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΟΥ
    ΚΑΙ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΣΥΣΩΡΕΥΜΕΝΟ ΣΚΟΤΟς ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ
    ΚΑΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟς ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ

    1 ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗΣΑ ΑΠΟ ΘΛΙΨΗ
    ΕΙΣΑΙ ΑΞΙΟΛΥΠΗΤΟς., ΕΝΤΕΛΩΣ ΟΜΩς

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 12, 2012, 12:08 μμ
    Permalink

    Leviathan
    Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής;

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 12, 2012, 12:09 μμ
    Permalink

    Άγγελε διάβασε σε παρακαλω πρωτα την Αγία Γραφή και μετα κάνε κρίσεις.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 13, 2012, 9:45 πμ
    Permalink

    Μαρίνα,
    Αυτή η ερώτηση είναι η πιο θεμελιώδης, και δεν έχει, κατά την γνώμη μου, γρήγορη απάντηση. Παρ’ όλα αυτά θα γίνω όσο πιο σύντομος μπορώ. Ο σκοπός της ζωής μου είναι να βοηθήσω τον άνθρωπο και αυτό κάνω, γι’ αυτό εργάζομαι και στον χώρο της υγείας, όπως και οι γονείς μου που είναι χριστιανοί. Σκοπός της ζωής μου σίγουρα δεν είναι να πιστεύω σε συγχωροχάρτια από τον ουρανό, οτιδήποτε κακό και να κάνω στους συνανθρώπους μου. Ο σκοπός της ζωής μου δεν είναι να ζω με μία απόλυτη αλήθεια, και φοβάμαι πως αν δεν κάνω ότι λέει το βιβλίο της απόλυτης αλήθειας, μπορεί να πάω κάποια στιγμή σε ένα σκοτεινό μέρος με φωτιά και βασανιστήρια. Λυπάμαι που πρέπει να υπάρχει φόβος στην ζωή μας για να ζούμε ηθικά. Φυσικά καταλαβαίνω πως πολλοί άνθρωποι φοβούνται την ίδια την Ελευθερία, και γι’ αυτό η θρησκεία τους παρέχει καταφύγιο (δες το «Ο Φόβος μπροστά στην Ελευθερία του Εριχ Φρομ»). Ελπίζω να σε κάλυψα, και χαίρομαι που είσαι ανοιχτή στην συζήτηση. Αν αξίζει κάτι η γνώμη μου σου συνιστώ να διαβάσεις το «Γιατί δεν είμαι χριστιανός» του Μπέρτραντ Ράσελ – υπάρχει διαθέσιμο και διαδικτυακά.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 13, 2012, 10:07 πμ
    Permalink


    Μαρίνα, σου έγραψα επίτηδες ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου, ΄και όχι γενικά τον σκοπό της ζωής, γιατί δεν θεωρώ ηθικό ή σωστό να ορίζω τον σκοπο της ζωής κανενός άλλου εκτός από εμένα. Δεν χρειάζεται όλοι να έχουμε τον ίδιο σκοπό στην ζωή μας, υποθέτω συμφωνείς.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 13, 2012, 1:31 μμ
    Permalink

    Leviathan
    ΠΟλύ ωραιός ο σκοπός της ζωής σου. Όμως γιατί βοηθας τον συνάνθρωπο σου, από αγάπη; Τι γίνεται με αυτούς που δεν αγαπάς; Πού θα έφτανες για να βοηθήσεις κάποιον; Θα θυσίαζες την περιουσία σου; Την οικογένεια σου; Τον ευατό σου;
    Τι έχεις να πεις γι΄αυτους που σκοπό της ζωής τους έχουν να περνάνε καλά, και γι΄αυτο το λόγο ψιλοκλέβουν την εφορία, ψιλοαδικούν τους κατωτερούς τους, εκμεταλευονται και καποα σχέση τους; Τι θα έλεγες για κάποιον που έβαλε σκοπό της ζωής του π.χ. την εξουσία και πατάει επί πτωμάτων; Ποιος σκοπός ζωής μπορεί να θεωρηθεί καλός και ποιος κακός;
    Και τελευταία ερώτηση, Πιστευεις σε κάποιον Θεό;

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 13, 2012, 3:41 μμ
    Permalink

    Μαρίνα , με κάνει να νιώθω χρήσιμος αυτός ο σκοπός, και η αγάπη αυτό είναι στην ουσία. Θα σου απαντήσω σε όλα αυτά παραθέτοντας τον αγαπημένο μου Christopher Hitchens, o oποίος είναι και αυτός Επικούρειος : «Προσέχετε τον παραλογισμό, όσο και να φαίνεται θελκτικός. Αποφύγετε την “υπέρβαση” και όλους όσους σας προσκαλούν να υποτάξετε ή να εξολεθρεύσετε τον εαυτό σας. Μην εμπιστεύεστε την αυτολύπηση, προτιμήστε αξιοπρέπεια για εσάς και τους άλλους. Μην φοβηθείτε να φανείτε αγενείς ή εγωιστές. Φανταστείτε όλους τους “ειδικούς” ως θηλαστικά. Ποτέ μην γίνετε θεατής της αδικίας ή της ηλιθιότητας. Αμφισβητήστε αυθόρμητα, ο τάφος θα παρέχει πολύ χρόνο για σιωπή. Αμφισβητήστε τα δικά σας κίνητρα και όλες σας τις δικαιολογίες. Μην ζείτε για τους άλλους περισσότερο απ΄όσο περιμένετε οι άλλοι να ζήσουν για εσάς“.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 13, 2012, 4:01 μμ
    Permalink


    Μαρίνα, δεν περιμένω να συμφωνείς απόλυτα με την στάση ζωής μου. Δεν είμαι δάσκαλος ήθικής και ειλικρινά ποτέ δεν μου άρεσαν όσοι τους παριστάνουν, οπότε στο ποιο σκοπό ζωής μπορώ να θερώ καλό ή κακό, δεν έχω απόλυτη απάντηση. Και απορώ πως κάποιοι που απέχουν απο την κοινωνία κρατώντας ένα και μοναδικό βιβλίο πιστεύουν πως έχουν την απόλυτη απάντηση σε όλα τα ερωτήματα. Όσον αφορά όλα τα υπόλοιπα νομίζω πως σε καλύπτει ο Χίτσενς.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 13, 2012, 9:42 μμ
    Permalink

    Leviathan
    καλός ο σκοπός σου , αλλά δεν έχει σχέση με την αγάπη. Δες τι έγραψες «με κάνει να νιώθω χρήσιμος». Άλλο ο εραστής και άλλο ο χρήσιμος . Και η τελευταια φράση του Χιτσενς «Μην ζείτε για τους άλλους περισσότερο απ΄όσο περιμένετε οι άλλοι να ζήσουν για εσάς“. Δειχνει ιδιοτέλεια και όχι αγάπη. Η αγάπη έχει μέσα της θυσία, προσφορα του ευατού μας, ανοιγμα.
    Εμεις οι Χριστιανοί προτιμούμαι να θεωρούμε τους άλλους εικόνες του Θεού και όχι θηλαστικά. Δες την διαφορα για μας ο αλλος ο κάθε άλλος είναι ο Θεός!
    Γι΄αυτα που γραφεις για το πώς θεωρούμε την Αγία Γραφή (ή παλαιότερα είχες γράψει τι πιστευουμε για την κόλαση ) έχεις απόλυτο λάθος. Δεν τα πιστευουμε έμεις αυτα. Αυτά νιμίζουν κάποιοι ότι πιστευουμε. Θα ήθελες να μάθεις λοιπόν κάποια βασικά πραγματα περί χριστιανισμού; Η΄δεν σε ενδιαφέρει;

    Διάβασα λίγο από το κείμενο του Ράσελ. Το ασπάζεσαι;

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 13, 2012, 10:09 μμ
    Permalink

    Μαρίνα είμαστε θηλαστικά, ανήκουμε στην οικογένεια των Μεγάλων Πιθήκων. Αυτό δεν αποκλείει πως μπορούμε να δείχνουμε αλληλεγγύη, αγάπη ή καλοσύνη ο ένας στον άλλον. Δυστυχώς Μαρίνα δεν μπορώ να σκεφτώ πως ο Χίτλερ, που ήταν χριστιανός, ήταν εικόνα θεου. Το ότι διάβασες λίγο από τον Ράσελ (ναι τον ασπάζομαι γιατί μιλά λογικά) είναι γιατί η πόλωση επιβεβαίωσης σε κρατά από το να αμφισβητήσεις τις πεποιθήσεις σου. Έχω διαβάσει την Αγία Γραφή, έχω διαβάσει τι έγινε στον Μεσαίωνα. Αν ο χριστιανισμός λέει ότι ο Χίτλερ και οι παιδεραστές είναι εικόνες του θεου, τότε είναι αξιοθαύμαστο για τι εξωφρενικά νοήματα μπορεί να πειστεί ο άνθρωπος από την θρησκεία. Αν ο θεός θέλει να υπάρχουν τέτοιες εικόνες του τότε μάλλον του αρέσει να παίζει με τους ανθρώπους σαν μαριονέτες. Πριν την Θεωρία της Εξέλιξης οι άνθρωποι ήταν εν μέρει δικαιολογημένοι να πιστεύουν σε κάποιον δημιουργό, σήμερα όμως αυτό είναι τόσο λάθος όσο στο να πιστεύεις στο ότι η γη είναι επίπεδη , άλλο ένα λάθος το οποίο ο χριστιανισμός υποστήριζε με θέρμη.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 13, 2012, 10:28 μμ
    Permalink

    ΥΓ
    Είμαστε προιόντα 4,5 δισεκατομμύριων εξέλιξης. Δεν είμαστε 6000 χρόνια σε αυτόν τον πλανήτη (όπως λέει και το χριστιανικό ορθόδοξο πατριαρχείο – τσέκαρε το αν θες). Καιρός είναι να φερθούμε ανάλογα, να σκεφτούμε λογικά, να καταλάβουμε πως η θρησκεία ήταν μία ιδέα αρχικά καλή – γιατί κάλυπτε τα κενά της γνώσης, που όμως έχει γίνει νοσηρή και περιττή.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 14, 2012, 8:59 πμ
    Permalink

    Leviathan
    Σε ενδιαφερει να μάθεις περι χριστιανισμού;

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 14, 2012, 10:52 πμ
    Permalink

    Τι να μάθω βρε Μαρίνα 🙂 ; Ότι ο Χίτλερ είναι εικόνα του Θεού;Ότι η γη είναι επίπεδη; Ότι η ηλικία του σύμπαντος είναι 6000 χρόνια; Ότι η Θεωρία της Εξέλιξης δεν ισχύει; Οτι ο θεος είναι αγάπη μεν αλλά αφήνει τα παιδιά στην Αφρική να πεινάνε επειδή τα αγαπάει; Επειδή ο θεός είναι αγάπη άφηνε αθώα κοριτσάκια να καίγονται στην πυρά στον μεσαίωνα – στο όνομα φυσικά του χριστιανισμού; Έχεις δει πόσοι άνθρωποι χάνουν την ζωή τους από φυσικές καταστροφές; Σκέψου ο θεός να μην ήταν αγάπη… Οτιδήποτε καλό γίνεται σε αυτόν τον κόσμο δεν γίνεται λόγω του χριστιανισμού, γίνεται λόγω της επιστημονικής προόδου. Και αν διαφωνείς με αυτό, αναρωτήσου το εξής: Αν αρρωστήσει το παιδί σου θα το πας σε εκκλησία ή σε νοσοκομείο; Θες να καλυτερεύσεις να την ζωή σου; Σταμάτα να πιστεύεις σε φανταστικούς φιλους.

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 14, 2012, 12:36 μμ
    Permalink

    Leviathan Λες ο Ράσελ έχει λογική. Τι είναι η λογική; Ξέρεις ο Ράσελ μελέτησε αρκετά χρόνια την επιστήμη της λογικής. Προσπάθησε να στηρίξει τα μαθηματικά αποκλειστικά στην λογική και δεν τα κατάφερε. Αργότερα ο Γκέντελ απέδειξε την αρχή της μη πληρότητας, δηλαδή ότι σε οποιοδήποτε (αριθμητικό) σύστημα θα υπάρχουν προτάσεις που δεν μπορούμε να αποδείξουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς. Η λογική δεν μπορεί ούτε τα μαθηματικά να αποδείξει!! Δες τώρα τι συμβαίνει στο δικό σου σύστημα. Κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει ότι σκοπό θέλει στην ζωή του. Δεν θεωρείς ηθικό ή σωστό να ορίζεις τον σκοπό της ζωής κανενός άλλου εκτός από τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να ξέρεις τι είναι καλό και τι είναι κακό. Αυτά είναι κάποια από τα αξιώματα – δόγματα- πιστεύω σου . Όπως θέλεις πές τα. Όμως θεωρείς τους παιδεραστές και τους δικτάτορες κακούς, αν κατάλαβα καλά. Πού το στηρίζεις αυτό; Είναι αυθαίρετο συμπέρασμα με βάση τις προηγούμενες θέσεις σου. Γιατί π.χ. δεν είναι κακοί οι φοροφυγάδες που μπορεί να οδηγήσουν μια χώρα στην εξαθλίωση;
    Γιατί είναι κακός ο Χίτλερ που σκότωσε χιλιάδες και δεν είναι κακός ο ασυνείδητος οδηγός που σκότωσε πέρσι τον ξάδερφό μου; Επομένως έχεις αυθαίρετα και χωρίς λογική φτιάξει μια θεωρία στο μυαλό σου που λέει τι είναι κακό και τι είναι καλό.
    Η λογική η δική σου είναι σχεδόν ίδια με την λογική του Χίτλερ (το ότι ονόμαζε τον εαυτό του χριστιανό δεν έχει καμία σημασία εφόσον δεν ζούσε ως χριστιανός, πιστεύω να συμφωνείς). Πίστευε ότι ο άνθρωπος είναι ανώτερο θηλαστικό και ήθελε να το εξευγενίσει ακόμα περισσότερο, για το σκοπό αυτό θυσίασε αυτούς που πίστευε ότι του «χαλάνε τα γονίδια». Καλό στην ανθρωπότητα ήθελε να κάνει. Είχε κι αυτός μια λογική!

    Σχολιάστε
  • Μάρτιος 14, 2012, 1:42 μμ
    Permalink

    Πότε έγραψα ότι είναι καλό να είσαι φοροφυγάς ή να σκοτώνεις κάποιον με το αυτοκίνητό σου; Παρακαλώ μην αποδίδεις σε εμένα πράγματα τα οποία δεν έγραψα. Δόγματα είναι αυτά που δεχόμαστε χωρίς σκέψη – δόγμα είναι να δέχεσαι πως μία παρθένα έκανε ένα παιδί, πως ένα φίδι μιλάει, και πως υπάρχει καποιος στον ουρανό που σε παρακολουθεί. Ο Χίτλερ ήταν παράφρονας, και χριστιανός. O Xίτλερ δεν κατέληξε στα εγκλήματά του από την λογική, αλλά από θρησκευτικό μίσος, το ίδιο μίσος που υπάρχει στις γενοκτονίες που διδάσκονται στην χριστιανική βίβλο. Η χριστιανική βίβλος δεν λέει πουθενά να μην κάνεις ρατσιστικά εγκλήματα, πουθενά να μην έχεις δούλους ανθρώπους, μάλλον το αντίθετο, διδάσκει τις γενοκτονίες και τον ρατσισμό ως κάτι φυσικό. Ο Χίτλερ δεν διαφέρει καθόλου σε σχέση με τον χριστιανικό θεό. Στην βίβλο (Βασιλειών Α΄, ιε΄ 3-9), ο Σαούλ σκότωσε όλους τους εχθρούς, άνδρες, γυναικες, παιδιά, βρέφη, αλλά άφησε ζωντανά μερικά ζώα. Επειδή άφησε μερικά ζώα ζωντάνα όμως ο (πάντα γεμάτος αγάπη) θεός τον καθαιρεί . Παρομοίως ο Χίτλερ διέπραττε γενοκτονίες όποτε γούσταρε στο όνομα της κάθαρσης και της ηθικής, έστελνε χιλιάδες ανθρώπους να καούν επειδή δεν τον προσκυνούσαν, ήθελε ανθρώπους υπηρέτες ενός απόλυτου σκοπού και ζητούσε απόλυτη υποταγή με στόχο να φτιάξει μία στρατιά από «εκλεκτούς». Η ομοιότητα με τον θεό της βίβλου είναι μεγάλη και συνάμα φριχτή.

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 8, 2012, 11:36 μμ
    Permalink

    Διάβασα τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα διάλογο και είδα να επαναλαμβάνεται η γνωστή ρήση:
    «Να μην κρίνουμε την αγία γραφή με τα σημερινά δεδομένα αλλά με τα δεδομένα της εποχής της.»

    Αυτονόητο!
    Εδώ ούτε καν τους γονείς και τους προγόνους μας δεν κρίνουμε με τα σημερινά δεδομένα.
    Αλλά γνωρίζουμε ότι είναι άνθρωποι, δεν αναφερόμαστε σε αυτούς σα να είναι θεοί.

    Αν σκεφτούμε λοιπόν πολύ καλά αυτή τη ρήση, θα κατανοήσουμε ότι η κοινωνική εξέλιξη είναι αυτή που παράγει την ηθική. Το επιστημονικό αντιληπτικό μας εύρος και οι γνώσεις μας για τον κόσμο ορίζουν τις κοινωνικές μας ποιότητές.
    Όχι η θρησκεία.

    Οι θρησκείες, ως κοινωνικές κατασκευές, απλά προβάλλουν αυτό το εύρος πάνω στο φαντασιακό.
    Δεν ωριμάζουν λοιπόν, οι θρησκείες την κοινωνία, αλλά η κοινωνία τις θρησκείες.

    Οι κοινωνίες παράγουν θρησκείες ή αλλάζουν τις θρησκείες ανάλογα με τις αντιλήψεις τους.
    Έτσι γινόταν πάντα. Και πολύ καλά γινόταν.
    Σε περιόδους και σε περιοχές που η θρησκεία έχει μεγάλη δύναμη και καταφέρνει να παραμένει αμετάβλητη, καθηλώνεται κι οπισθοδρομεί και η κοινωνική εξέλιξη. Το έχουμε δει στο παρελθόν με το χριστιανισμό, το βλέπουμε και τώρα με το ισλάμ.

    Η βελτίωση της θέσης της γυναίκας, η κατάργηση της δουλείας, η κατανόηση ότι χρειάζεται να βγουν οι ομοφυλόφιλοι συνάνθρωποί μας από το φόβο και τη σκιά, όπως κι όλες οι άλλες κοινωνικές αλλαγές, δεν προκύπτουν μέσα από τη θρησκεία. Προκύπτουν μέσα από την κοινωνική εξέλιξη.
    Εκ των υστέρων τα εντάσσει και η θρησκεία μέσα στα «κεκτημένα» της, τα «αποθησαυρίζει».

    Χρειάζονται όμως πολλοί κοινωνικοί αγώνες για να καταφέρει το νέο να ανατρέψει τα αγιογραφικά χωρία και τα πατερικά λόγια και να κινητοποιηθούν οι θεολόγοι να αναπροσαρμόσουν τη θεολογία.

    Σκεφτείτε απλά ότι το δικαίωμα ψήφου δόθηκε στις γυναίκες μόλις πριν 50 χρόνια. Μέχρι τότε, είχαν χρησιμοποιηθεί πάμπολλα χωρία από την αγία γραφή και τους πατέρες για να εμποδιστεί το δικαίωμα της ψήφου. Εκ των υστέρων βέβαια, όταν οι απαιτήσεις του γυναικείου κινήματος επικράτησαν, άρχισε να προβάλλεται ότι «ο χριστιανισμός εξύψωσε τη γυναίκα». Στον κατηχητικό κι απολογητικό λόγο άρχισαν να προβάλλονται τα δύο μοναδικά αγιογραφικά χωρία που συμφωνούν με αυτό και να αποσιωπούνται όλα τα υπόλοιπα που χρησιμοποιούνταν μέχρι τότε για την καταπίεση της γυναίκας. Τα πύρινα θρησκευτικά δημοσιεύματα και τα κηρύγματα της προηγούμενης περιόδου «εξαφανίζονται». Κι αν κάποιος τα φέρει στην επιφάνεια, αμέσως έρχεται η απάντηση «άλλες ήταν τότε οι κοινωνικές συνθήκες».

    Ο μέσος συνηθισμένος πιστός δεν ενοχλείται από το παιχνίδι αυτό, γιατί πολύ απλά έχει άλλες προτεραιότητες. Δεν ενδιαφέρεται για γνήσια κοινωνιολογική ανάλυση ούτε πραγματική ιστορία των θρησκειών. Δεν θέλει να αμφισβητήσει, να κατανοήσει πώς εξελίσσονται τα πράγματα.
    Ασχολείται με την ιστορία των θρησκειών και τη θρησκειολογία μόνο στο βαθμό που μπορεί να συλλέξει στοιχεία για να στηρίξει την πίστη του. Το ίδιο γίνεται σε όλες τις θρησκείες άλλωστε.

    Δεν υπάρχει λοιπόν άλλος τρόπος για να εμποδίσεις την εξέλιξη, πέρα από την αυθεντία που παρέχουν τα θρησκευτικά κείμενα.
    Μόνο αυτή μπορεί να σταθεί εμπόδιο.

    Η επίγνωση αυτή, ότι δηλαδή η κοινωνία είναι αυτή που αλλάζει ή που φτιάχνει τη θρησκεία κι όχι το ανάποδο, είναι εξαιρετικά σημαντική.

    Ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας την εμμονή της θρησκείας να καυχιέται ότι θέλει να κάνει «όλο τον κόσμο μια εκκλησία». Τον εαυτό της όμως δεν μπορεί να τον κάνει.
    Αποτελούσε κι αποτελεί υπόδειγμα διαφθοράς. Και μονίμως δικαιολογεί την αδυναμία της αυτή, λέγοντας ότι φταίει η ανθρώπινη φύση.
    Νομιμοποιεί έτσι με τη στάση της όλη την πολιτική φιλοσοφία μας. Αυτή η πολιτική φιλοσοφία μας, η νοοτροπία που λέμε, δικαιολογεί τη διαφθορά, ανέχεται την ασυνέπεια, δίνει συγχωροχάρτια στις κακοδαιμονίες μας.

    Πού είναι λοιπόν το «νέο» που φέρνει για την κοινωνία; Θα βολευτούμε ξανά με επιλεγμένες θαυματουργικές περιπτωσιολογίες για να ικανοποιήσουμε την ανάγκη μας για feeling good;

    Η προσωπική μου άποψη:
    Καλά κάνει όποιος θρησκεύει. Αισθάνεται ότι έχει κάποιο νόημα, βιώνει διάφορα (θετικά κι αρνητικά).
    Σε επίπεδο όμως κοινωνικό, οι θρησκευτικές αισθήσεις για τα πράγματα είναι ανεπαρκείς πλέον. Δεν αλλάζουν αλλά εμποδίζουν.
    Η θρησκεία δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει κοινωνιολογική ανάλυση.
    Έχει κατασκευαστεί μόνο ως εργαλείο διαχείρισης του φαντασιακού.
    Το τελευταίο να υπογραμμιστεί με κόκκινο και να μπει στα ΣΟΣ, παρακαλώ!

    Σόλαρα πάλι! 🙂
    Ευχαριστώ για το ευήκοον!

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 8, 2012, 11:52 μμ
    Permalink

    Η θρησκεία λοιπόν έχει κατασκευαστεί ως εργαλείο διαχείρισης του φαντασιακού.
    Υπέροχο πράγμα το φαντασιακό!
    Χωρίς αυτό δε θα κάναμε τίποτα, δε θα είχαμε πολιτισμό.
    Να αναπτύξω δυο σκέψεις κι εδώ.

    Διδάσκοντας στην τάξη περί επιστημονικής φαντασίας φτάσαμε με τα παιδιά στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν δύο είδη φαντασίας.

    Η φαντασία του λογικού, που φαντάζεται μοντέλα, αιτιώδεις σχέσεις, πιθανότητες, προβλέπει την εξέλιξη ενός γεγονότος πριν αυτό συμβεί (π.χ. αφήνω ένα κρυστάλλινο ποτήρι από ύψος να πέσει στο πάτωμα και προβλέπω ότι θα θρυμματιστεί) κλπ κλπ.

    Αυτή τη φαντασία μπορούμε να την ονομάσουμε κι επιστημονική φαντασία.
    Στην ιστορία μας υπάρχουν πολλά παραδείγματα που ο άνθρωπος φαντάστηκε ένα τεχνολογικό επίτευγμα αρκετά χρόνια πριν το πραγματοποιήσει.

    Υπάρχει και η άλλη φαντασία.
    Η φαντασία του συναισθήματος ή η μαγική-θρησκευτική φαντασία.
    Αυτή η φαντασία κυρίως προβάλει φανταστικά πρόσωπα.
    Φαντάζεται υπερφυσικά όντα σε όποιο σημείο της ζωής μας υπάρχει ένα ερωτηματικό, μια αναζήτηση, ένας φόβος.
    Φαντάζεται μαγικές υπάρξεις, αγγέλους, δαίμονες, τέρατα, θεούς, αγίους, φαντάσματα. Μπορεί να το κάνει παντού. Πάνω στα φυσικά φαινόμενα, πάνω στις αιτίες, πάνω στους φόβους μας, πάνω στις ανάγκες μας, πάνω σε αντικείμενα.
    Φαντάζεται ότι τα πρόσωπα αυτά έχουν προθέσεις, ότι κάτι θέλουν. Όπως κι εμείς.

    Παρατηρώντας αυτά τα δύο είδη φαντασίας, μπορούμε να βρούμε κάποιες βασικές διαφορές που έχουν στα αποτελέσματα που φέρνουν.

    Η επιστημονική φαντασία πολλές φορές πραγματοποιείται.
    Τα αποτελέσματά της είναι όλη η τεχνολογία που έχουμε, υλική και πολιτισμική. Δεν παράγει μόνο συσκευές και κατασκευές. Παράγει και κοινωνικούς θεσμούς, και μοντέλα αντίληψης του εαυτού μας και του κόσμου.
    Η λογική φαντασία είναι αυτή που βρίσκεται πίσω από οτιδήποτε «σκαρώνουμε», πίσω από την εξέλιξη των κοινωνιών μας.

    Η άλλη φαντασία, η συναισθηματική ή μαγική-θρησκευτική φαντασία, ποτέ δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι τώρα.
    Ό,τι παράγει, παραμένει στον χώρο του φαντασιακού. Από τα αρχαιότατα χρόνια.
    Επηρεάζει μόνο αυτό το πρόσωπο που φαντάζεται τα οράματα ή την επικοινωνία με «τον άλλο κόσμο».

    Μπορούμε να πούμε ότι έχει μια πραγματική επιρροή στη ζωή μας μόνο γιατί διαχειρίζεται το φαντασιακό μας. Κι εμμέσως επηρεάζει το αν επιτρέπεται και με ποιον τρόπο ή αν δεν επιτρέπεται η κοινωνική εξέλιξη.
    Δεν είναι και λίγο αυτό, βέβαια…

    Μια άλλη διαφορά που έχουν μεταξύ τους αυτά τα δύο είδη φαντασίας είναι ότι το πρώτο είδος, τη λογική φαντασία, οφείλουμε και ζητείται να την κρίνουμε, να την αξιολογούμε, να την κάνουμε κτήμα μας και να την μεταλλάσσουμε περαιτέρω. Κανείς δε θίγεται αν το κάνουμε.

    Αν όμως πάμε να κρίνουμε, να αξιολογήσουμε ή να «παίξουμε» με τη συναισθηματική φαντασία (θρησκευτική, μαγική κ.ο.κ.), τότε αυτόματα προσβάλουμε.
    Θεωρείται ότι κάνουμε κάτι ανεπίτρεπτο, κάτι που θίγει.

    Θα μπορούσαμε να πούμε κι άλλα πράγματα, αλλά εδώ το σταματήσαμε.
    Τα μικρά της τάξης μου όμως μια χαρά τα έβγαλαν όλα αυτά! Δεν χρειάστηκαν καθόλου «κατήχηση» από μέρους μου.
    Μιλούσε απλά το μυαλό τους και το βίωμά τους.
    (Σε επόμενο σχόλιο μπορώ να σας περιγράψω τι συζητήσαμε όταν έφεραν τα παιδιά στην τάξη θέματα θαυμάτων και δαιμονικών παρουσιών που είχαν στις οικογένειές τους. Εξαιρετικά ενδιαφέρον το θέμα στη διαπραγμάτευσή του!)

    Εγώ τώρα μπορώ επί τροχάδην να προσθέσω ακόμα μερικές διαφορές:
    Το ένα είδος (λογική-επιστημονική φαντασία) μπορείς να το ελέγχεις με το συνειδητό, το άλλο (συναισθηματική – μαγική – θρησκευτική) δεν μπορείς να το ελέγχεις. Αν του δώσεις το ελεύθερο και το πιστέψεις, ξεφεύγει εύκολα, κι αρχίζει να παράγει ανεξέλεγκτα νέες εικόνες. (Είναι γνωστό στους μητροπολίτες ότι μόλις «αναγνωρίσουν» ένα θαυμαστό σημείο στη Μητρόπολή τους, μέσα σε μια εβδομάδα θα αρχίσουν να εμφανίζονται δεκάδες άλλα).

    Άλλη διαφορά είναι ότι στο ένα είδος καταλαβαίνεις ότι είναι η σκέψη σου, αλλά στο άλλο είδος το βιώνεις, νομίζεις ότι είναι αλήθεια. Νομίζεις ότι είναι κάποια πραγματικότητα.

    Επίσης εξαιρετικά σημαντικό (να υπογραμμισθεί κι αυτό ως σοσάρα) είναι ότι το ένα είδος παράγει μόνο προσωπική αυτοπραγμάτωση με ανάταση – διεύρυνση της αντίληψης κι αφήνει το πρόσωπο ελεύθερο, ενώ το άλλο είδος παράγει κάτι πολύ πιο ισχυρό κι αδιάλλακτο: παράγει ταυτότητες και ταύτιση (εγω-σύντονους συσχετισμούς).

    Γι’ αυτό και ο θρησκευτικός χώρος θεωρείται ως ο ισχυρότερος μηχανισμός παραγωγής ταυτότητας (identifier) πράγμα εξαιρετικά χρήσιμο σε οποιαδήποτε εξουσία.

    Υ.Γ. 1
    Μαρίνα, την απάντηση που δε σου έδωσα πριν κάτι μήνες, είχα λόγο που δε σου την έδωσα. Για κάποια πράγματα μία μόνο παρέμβαση είναι αρκετή.
    Υ.Γ. 2
    Αν και νομίζω ότι τελικά στην έδωσα με το νέο μου σχόλιο για το «αγόρι-θαύμα».

    Σχολιάστε
  • Απρίλιος 9, 2012, 12:12 πμ
    Permalink

    Και για τους πιστούς που θα θελήσουν να κάνουν διάκριση ανάμεσα σε φαντασία (καταδικασμένη από τους πατέρες) και θρησκευτικά βιώματα θα ρωτήσω το εξής:

    Γνωσιολογικά κάνουν διάκριση οι πατέρες ανάμεσα στα διάφορα είδη φαντασίας. Ποια σταθερά, αντικειμενικά και ξεκάθαρα κριτήρια βάζουν για τη διάκριση ανάμεσα σε θρησκευτική φαντασία και δεισιδαιμονία.
    (Γιατί προσωπικά θεωρώ ότι στη συναισθηματική φαντασία μπορούμε κάλλιστα να βάλουμε χαλινό αν δεν καταλήγει στη μαγική-θρησκευτική μορφή της. ΔΕΝ μπορούμε όμως να βάλουμε έλεγχο, αν καταλήγει στη μαγική-θρησκευτική μορφή. Εκεί μπορούμε μόνο να αποσιωπούμε, να λοξοκοιτάζουμε, να αγνοούμε, να προσπαθούμε να ξεχάσουμε).

    Πέρα από τα δύο είδη φαντασίας που ανέφερα παραπάνω, την λογική-επιστημονική και τη συναισθηματική, υπάρχει και η φαντασία της λίμπιντο, δηλαδή οι φαντασιώσεις.

    Όλα τα είδη φαντασίας έχουν κοινή λειτουργία ότι σχεδιάζουν-παράγουν μοντέλα, εικόνες και διαδικασίες που ακόμα δεν έχουν γίνει πράξη. Και το κάνουν για πολλούς λόγους. Συνήθως είναι απαραίτητη νοητική εξάσκηση ή καλύπτει ανάγκες πρόβλεψης.

    Και τα τρία είδη είναι απαραίτητα για τη σωστή ψυχοσυναισθηματική και γνωστική μας εξέλιξη.
    Π.χ. στη διδασκαλία των μαθηματικών γνωρίζουμε ότι πολύ μεγαλύτερη σπουδαιότητα έχει η αρχική γενική εκτίμηση σχετικά με μια ποσότητα που ζητείται, μέσω της μαθηματικής φαντασίας (εφαρμογή των βασικών μαθηματικών εννοιών που το παιδί έχει ήδη κατακτήσει), παρά η διαδικασία «επί χάρτου» που θα οδηγήσει στην εύρεση της ακριβούς απάντησης.

    Επίσης, ειδικά οι σεξουαλικές φαντασιώσεις, ως λεξιλόγιο τις λίμπιντο, είναι α-πα-ραί-τη-τες για να υπάρξει σεξουαλική ζωή. Χωρίς αυτές απλά δεν υπάρχει, δεν ορίζεται.

    Ποιες διακρίσεις μπορούν να κάνουν οι πατέρες σε όλα αυτά?

    Σχολιάστε
  • Μάιος 1, 2012, 8:21 μμ
    Permalink

    Όταν διάβασα την παρακάτω ιστορία, θυμήθηκα αυτή την ανάρτηση. Όλο το ποστ είναι εδώ: http://www.o-nekros.blogspot.com/search/label/%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7%20%CE%93%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B1?updated-max=2012-02-05T16:26:00%2B02:00&max-results=20&start=6&by-date=false

    Μια πολύ γλυκιά κυρία, μου διηγήθηκε τα παρακάτω:
    -Τον άνδρα μου τον παντρεύτηκα με προξενιό. Όμως χωρίς να το ξέρω, εκείνος αγαπούσε και είχε χρόνια δεσμό με μια κοπέλα, που οι δικοί του δεν την ήθελαν, αλλά αυτός δεν έπαψε ποτέ να την αγαπά.
    Παντρευτήκαμε. Η μέρα του γάμου ήταν πολύ όμορφη.
    Όμως οι όμορφες μέρες ήταν μόνο τρεις. Από την τέταρτη μέρα και επί δέκα επτά χρόνια η ζωή μου δίπλα του ήταν μια κόλαση. Όταν τον ρώτησα γιατί μου φερόταν τόσο άσχημα, μου αποκάλυψε πως αγαπούσε άλλη γυναίκα κι όχι εμένα. Έπεσα από τα σύννεφα!
    -Τότε γιατί με παντρεύτηκες;
    -Γιατί με πίεσαν οι γονείς μου. Εκείνη, βλέπεις, δεν την ήθελαν.
    -Και εγώ τι φταίω να μου φέρεσαι έτσι;
    -Σήκω και φύγε, άμα δεν σου αρέσει.
    -Που να πάω; Ντρέπομαι τα αδέλφια μου και τον κόσμο.
    -Ε! Τότε κάτσε εδώ και βούλωστο.
    Αυτή ήταν η απάντησή του. Μαζί κοιμόμασταν, όταν τσακωνόταν με την άλλη. Ωστόσο έμεινα έγκυος!
    Μόλις του το είπα, έγινε θηρίο έτοιμο να με κατασπαράξει! Μου ζήτησε να το ρίξω. Εγώ όμως, δεν το κάνα. Για κανέναν και για τίποτε δεν θα σκότωνα το παιδί μου. Μ’ αυτόν τον τρόπο γέννησα τρία κορίτσια.
    -Εργάζεστε;
    -Ναι! Έχω δικό μου κομμωτήριο. Ποτέ όμως οι πελάτισσές μου δεν με είδαν κλαμένη ή πικραμένη. Ούτε και τα παιδιά μου. Την πίκρα μου την έκρυβα βαθιά μες’ στην ψυχή μου, τη μοιραζόμουν μόνο με τον Θεό. Ξέρεις τι σημαίνει να κοιμάσαι με τον άνδρα σου, όποτε τσακώνεται με τη φιλενάδα του;
    -Δεν το έχω ζήσει, όμως μπορώ να σε καταλάβω. Καλά, αυτή δεν βρήκε κάποιον να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια;
    -Παντρεύτηκε, έχει και δύο παιδιά. Αλλά με τον άνδρα μου δεν χώρισαν ποτέ.
    -Ο άνδρας της δεν το έχει καταλάβει;
    -Δεν ξέρω.
    -Τα παιδιά σας δεν έχουν καταλάβει τίποτε;
    -Όχι! Πάντα τον δικαιολογούσα, τον κάλυπτα. Αλλά και ποτέ δεν μαλώσαμε. Γιατί ποτέ δεν τον ρώτησα ούτε πού ήταν ούτε γιατί άργησε ούτε αν ήταν με αυτήν. Τίποτα! Όποια ώρα κι αν ερχόταν, αν ήταν μπροστά τα παιδιά, του έλεγα: Καλώς τον Δημητράκη! Και ετοίμαζα το τραπέζι για να φάει.
    -Πώς το άντεχες αυτό;
    -Δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς. Έπρεπε να δώσω το καλό παράδειγμα στα παιδιά μου. Ήθελα να μάθουν την αξία του σεβασμού, την αξία της αγάπης, την αξία της υπομονής.
    -Και, δόξα τω Θεώ, εσύ διαθέτεις πολλή υπομονή.
    Εδώ χαμογέλασε. Συνέχισα:
    -Τα παιδιά σου, ποιος σου τα κρατούσε, τις ώρες που εσύ εργαζόσουν;
    -Η μητέρα μου. Και ξέρεις πώς τους περνούσα τα μηνύματα για οτιδήποτε ήθελα να αποφύγουν;
    -Πώς;
    -Τους τα έγραφα σε κασέτα. Από τον καιρό που ήταν μωρά, έγραφα κάθε μέρα κάτι στην κασέτα, την έδινα στη μητέρα μου και της έλεγα να τους βάζει να την ακούνε. Έτσι δεν ένιωθαν πολύ την απουσία μου.
    Αυτό γινόταν επί δεκαεπτά χρόνια. Ό,τι μήνυμα ήθελα να τους περάσω, το παρουσίαζα πως το είχα ακούσει στο κομμωτήριο. Για τα ναρκωτικά, ας πούμε, τους έλεγα πως είχε έρθει μία πελάτισσα στο μαγαζί, που ήταν πολύ πικραμένη, γιατί το παιδί της είχε μπλέξει με κάποιους φίλους, που τον παρέσυραν στα ναρκωτικά… ή άλλοτε πως γνώρισα κάποιο κορίτσι, που έμπλεξε με κάποιο αγόρι και έμεινε έγκυος και από την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη τής προέκυψαν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα.
    Όταν μεγάλωσαν, δεν πήγαιναν στη γιαγιά τους, αλλά προτιμούσαν να καθίσουν σπίτι να διαβάσουν. Τους έλεγα πως, όταν έρθει ο πατερούλης, έπρεπε να του σερβίρουν το φαγητό, να τον περιποιούνται, αφού εκείνος αγωνίζεται για μας, γιατί μας αγαπάει πολύ. Έτσι, κάθε μέρα γυρίζοντας από το σχολείο, θα έβαζαν πρώτα να ακούσουν το μήνυμα της μαμάς.
    -Συγγνώμη. Όλα αυτά πώς τα άντεχες;
    -Σου είπα: Την πίκρα μου τη μοιραζόμουν με το Θεό, γι’ αυτό και άντεχα. Αν συζητούσα με κάποια φίλη τα προβλήματά μου, σίγουρα θα είχα χωρίσει. Άκου τη συνέχεια, για να δεις την κατάληξη.
    -Είμαι όλη αφτιά! Ακούω.

    -Λοιπόν! Επί δεκαεπτά χρόνια, διακοπές πήγαινα μόνη με τα παιδιά μου. Εκείνος δεν ήρθε ποτέ, με όσα παρακάλια κι αν του έκαναν τα παιδιά. Μια χρονιά, γυρνώντας από τις διακοπές μας, βρήκα μια κασέτα στο κομοδίνο μου, που έγραφε πάνω «Σ’ αγαπώ». Παραξενεύτηκα! Τι κασέτα ήταν αυτή; Σκέφθηκα πως θα ήταν για τη φιλενάδα του. Όταν το βράδυ κοιμήθηκαν τα παιδιά, έβαλα να την ακούσω.
    Εδώ γέλασε.
    -Γιατί γελάτε; τη ρώτησα περίεργα.
    -Γιατί η κασέτα ήταν γραμμένη από τον άνδρα μου για μένα!
    -Τι έλεγε η κασέτα;
    -Πριν σου πω τι έλεγε η κασέτα, θα σου πω τι έκανε πριν.
    -Τι έκανε;
    -Είχε μαλώσει άσχημα με τη φιλενάδα του και χώρισαν. Πήγε σπίτι και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο των παιδιών. Γνώριζε πως τους γράφω κασέτες, πήρε μια στην τύχη και την άκουσε. Κι ύστερα κι άλλες… Έτσι άκουσε τι έλεγα στα παιδιά και συγκινήθηκε. Πήρε λοιπόν και αυτός μια κασέτα και μου έγραψε:
    «Συγχώρεσε με για ότι σου έχω κάνει. Τώρα καταλαβαίνω πόσο πολύ σ’ έχω πληγώσει, πόσο πολύ σ’ έχω ταπεινώσει. Και εσύ ούτε μία άσχημη κουβέντα δεν είπες ποτέ, πάντα τρυφερή και γλυκιά μαζί μου. Άκουσα μερικές κασέτες σου, που μιλάς στα παιδιά μας. Δεν με κατηγόρησες ποτέ. Μόνο καλά λόγια έβγαιναν από τα χείλη σου. Τώρα κατάλαβα γιατί μ’ αγαπούν τόσο πολύ τα παιδιά μας. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με, και σου υπόσχομαι, ότι σου στέρησα όλα αυτά τα χρόνια, να σου τα δώσω απλόχερα από εδώ και πέρα. Θα είσαι η βασίλισσα της καρδιάς μου. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με. Αυτή την ώρα που σου μιλάω, πίστεψέ με πως αισθάνομαι πολλή αγάπη για σένα, μου λείπεις. Σ’ αγαπώ».
    Ακούγοντάς τα όλα αυτά, ένιωσα όμορφα, δυσκολευόμουν όμως να τα πιστέψω. Στη σκέψη μου ήρθαν, σαν κινηματογραφική ταινία, όσα μου έκανε και όσα μου έλεγε. Έτσι με πήρε ο ύπνος.
    Όταν γύρισε το βράδυ, τον άκουσα, μα δεν σηκώθηκα, όπως έκανα πάντα, για να του βάλω φαγητό. Έκανα πως κοιμόμουν. Εκείνος ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου, σιγά-σιγά, για να μη με ξυπνήσει και με πήρε αγκαλιά, για πρώτη φορά στα δεκαεπτά μας χρόνια. Και όχι μια απλή αγκαλιά, αλλά πολύ τρυφερή… Με φίλησε απαλά στην πλάτη και ψιθύρισε: «Συγχώρεσε με, σ’ αγαπώ!»
    Από εκείνη την βραδιά η ζωή μου άλλαξε τελείως. Ο Δημήτρης έγινε άλλος άνθρωπος… Τρυφερός, στοργικός, δεν μου χάλασε ποτέ χατίρι. Με λίγα λόγια γίναμε οικογένεια.
    Να ξέρεις πως στη ζωή, όταν αγωνίζεσαι, θα χάνεις μάχες, μα στο τέλος τον πόλεμο εσύ θα τον κερδίσεις.
    Και κάτι άλλο: Χωρίς πίστη στον Θεό, δεν έχεις όπλα να παλέψεις!

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Έγραψα γυμνή την αλήθεια να ιδούνε όλοι οι Έλληνες, ν’ αγωνίζονται διά την πατρίδα τους, διά την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μας και να λένε: Έχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες… και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζονται εις το καλό της πατρίδος τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας.
    - Ο ορισμός της ιστορίας κατά τον στρατηγό Μακρυγιάννη (θουκυδίδειο παράδειγμα)
  • Αρέσει σε %d bloggers: