Του Φεγγαριού
Δεν το μπορείς του φεγγαριού
να βρεις ένα ψεγάδι
γιατί σκορπά την ομορφιά
στην πλάση κάθε βράδυ
Ζηλεύγω του, του φεγγαριού
που πάντα σεργιανίζει
γιατί θωρεί την π’ αγαπώ
τη νύχτα σαν πορίζει
Σαν θα περνάς την πόρτα τζη
φεγγάρι μου σταμάτα
χαιρέτα μου την, κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα
χαιρέτα μου τη, κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα.
Ήλιε μου παραγγέλνω σου
να γοργοβασιλέψεις
μην, το φεγγάρι, δεις αυγή
γιατί δα ντου ζηλέψεις
Φεγγάρι μου ουρανόστρατο
χαμήλωσε μια στάξη
να φέγγει, η αγάπη μου
στο σπίτι τζη να φτάξει.
Σαν θα περνάς την πόρτα τζη
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.
Σαν θα περνάς την πόρτα τζη
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.
Στίχοι: Μιχάλης Χουρδάκης
Μουσική: Γιάννης Νικολάου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Νικολάου & Κώστας Χρονάκης ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες:
Παντελής Θαλασσινός
Γιάννης Νικολάου
Ευχαριστίες στην Παναγιώτα!
Ωραίος ο στίχος, ωραία η μελωδία, ωραία η φωνή, άσχημο όμως το μήνυμα. Διότι κρατάει αιχμάλωτο τον άνθρωπο στο συναίσθημα και στα στοιχεία της φύσεως, ενω είναι εικόνα Θεού.
Με άλλα λόγια, άσματα μελλοθάνατων, απελπισμένων αιχμαλώτων και απρόσωπων σκλάβων.
Άλλο να ακούς μελωδίες και άλλο να είσαι μελωδία. Το ένα οπωδήποτε αναιρεί το άλλο.
Χάσαμε τον μοναδικό εαυτό μας και τον αντικατάστασαμε με μυριάδες εαυτούς!
Αν πρώτα δεν αγαπήσεις και δεν πονέσεις σαν άνθρωπος -όχι απαραίτητα ερωτικά- δεν πρόκειται ποτέ να το κάνεις σαν άγιος. «Πρώτα γίνεται κανείς άνθρωπος και μετά έρχεται η χάρη» (π. Γεώργιος Μεταλληνός). Από την άλλη υπάρχει η παγίδα του σαρκικού στοιχείου του έρωτα. Πρέπει να μας γίνει συνείδηση πως αυτό που έχει αξία είναι η αγάπη.
Σ’ ευχαριστούμε για το εξαιρετικό σχόλιο, Ανώνυμε/η #2
Το θέμα είναι βέβαια: ποια η διαφορά έρωτα – αγάπης;
Αγάπη είναι η τελειοποίηση του Έρωτα.
Έρωτας είναι η ολοκλήρωση της Αγάπης.
Η Αγάπη κατέχει τον Έρωτα και ο Έρωτας
κατέχει την Αγάπη.
Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ τους, παρά
μόνο στήν ονομασία. Κατά την ουσία είναι
Ένα και το Αυτό.