Η σημασία της πίστης στην αγάπη του ζευγαριού
[] Υπάρχουν αγάπες εγωιστικές, αγάπες τυφλές, αγάπες, που διαφθείρουν και καταστρέφουν, γιατί στο βάθος τους κρύβουν το στοιχείο της φθοράς και της ανθρώπινης ανεπάρκειας, όσο κι αν προβάλλονται ως αγνές και καθαρές κρινόμενες με ανθρώπινα μέτρα. Δεν φτάνει δυστυχώς μόνο η καλή διάθεση και ο συναισθηματισμός μας να αγαπούμε. Στην απόλυτη εκτίμηση της ανθρώπινης αυτάρκειας πέφτουν πολλοί στηριζόμενοι στην αγνότητα των προθέσεών τους, όπως υποστηρίζουν. Παίρνουμε το παράδειγμα του ισχυρισμού δύο νέων, που έχουν ισχυρότατο το αίσθημα αμοιβαίας αγάπης. Αφού αγαπούμε, λένε, ο ένας τον άλλο, γιατί να ζητήσουμε άλλη βοήθεια; Αυτή η αγάπη μας καθαγιάζει τον δεσμό μας. Η προαίρεσή μας είναι τόσο καθαρή και τόσο αμοιβαία! Το ίδιο περίπου λένε και άλλοι αναφερόμενοι σε άλλους δεσμούς ή σχετικές δραστηριότητες. Όμως δεν συμφωνεί η πραγματικότητα με αυτούς τους ισχυρισμούς, τους οποίους σύντομα διαψεύδει. Όσο αγνές και αν είναι οι προθέσεις μας, όσο ανιδιοτελής και αν είναι η θέλησή μας για την επιτυχία κάποιου ωραίου και ευγενικού σκοπού, και δεν αμφιβάλλουμε γι’ αυτό, δεν είναι αρκετές αυτές οι διαβεβαιώσεις να προφυλάξουν από την εκλογή λανθασμένου δρόμου, από την υπερεκτίμηση των ανθρώπινων δυνατοτήτων, από τυχόν εκτροχιασμό και κατάληξη από αγάπη σε μη-αγάπη ή, σε αδιαφορία ή ακόμα και μίσος! Πού πήγε η προηγουμένως υποστηριζόμενη αυτάρκειά της; Αυτό δεν καταβοά η θλιβερή πραγματικότητα; Αναφέρω ενδεικτικά τον τρομακτικό αριθμό διαζυγίων και το δράμα των ζευγαριών, που για διάφορους λόγους δεν πραγματοποιούν το διαζύγιο, αλλά έχουν μεταβάλει την οικογένεια σε ξενοδοχείο παραμονής κάτω από κοινή στέγη, ενώ οι καρδιές απέχουν μίλια μακρυά μεταξύ τους. Κάποτε όμως αυτά τα ζεύγη ξεκίνησαν με ωραίες προοπτικές και ελπίδες, αλλά με μόνα τα δικά τους εφόδια, για να καταλήξουν πολύ σύντομα ή και με παρέλευση κάποιου χρόνου στο δράμα, που λέγεται καταστροφή μιας οικογένειας με όλες τις τραγικές συνέπειες που αυτή συνεπάγεται. Σκοντάφτουν όλες αυτές οι περιπτώσεις στην ανθρώπινη ατέλεια και ανεπάρκεια. Αγάπη αληθινή και διαρκή και ανθεκτική στα χτυπήματα των περιστάσεων, μόνον ο Θεός, που είναι η πηγή της αγάπης, μπορεί και να την εμπνέη διαρκώς, να την τροφοδοτή και να ανανεώνη τη φρεσκάδα της και να την κάνη ικανή να νικάη τον χρόνο και την γήρανση του εξωτερικού άνθρωπου. []
Αποσπάσματα από το κείμενο: Εμείς και η Αγάπη μας (π. Ευσεβίου Βίττη)
Οφείλω να πω πως αυτό το κείμενο είναι σκληρό και δεν περιγράφει παραδείγματα. Μάλλον προκαλεί φοβίες και ανασφάλειες παρά να δίνει έμφαση στο νόημα της πραγματικής αγάπης που όλοι ψάχνουμε! Δεν μας βοηθά να το αντιμετωπίσουμε με αγάπη! Ότι ένιωσα το εκφράζω και αν έχω άδικο διορθώστε με.
Προσωπικά από όλα αυτά παίρνω το:
Αγάπη αληθινή και διαρκή και ανθεκτική στα χτυπήματα των περιστάσεων, μόνον ο Θεός, που είναι η πηγή της αγάπης, μπορεί και να την εμπνέη διαρκώς, να την τροφοδοτή και να ανανεώνη τη φρεσκάδα της και να την κάνη ικανή να νικάη τον χρόνο και την γήρανση του εξωτερικού άνθρωπου.
Να στε καλά
Διαβαζοντας το μου φανηκε τοσο αληθινο, αντικατοπτριζει την πραγματικοτητα. εαν θελεις και παραδειγματα πανω στο θεμα σε παραπεμπω στην ομιλια του πατρος Ανδρεα Κονανου(η σελιδα του πνευματικου σου /εκπομπη: ευτυχισμενη σχεση χωρις Χριστο γινεται;). ακουσε την ομιλια εκει και θα δεις ποσο θα σε διαφωτισει
φιλικα
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ.
Ο έρωτας όμως έχει άλλα ποιοτικά στοιχεία από την αγάπη. Η ρομαντικοποίησή του επίσης είναι κάτι άλλο. Παραδείγματος χάριν, δεν μπορούμε να μιλάμε για αγνές και ανιδιοτελείς προθέσεις όταν έχουμε μακρύ δρόμο ακόμα στην αυτογνωσία μας. Όταν διαπιστώνουμε τις ελείψεις του άλλου είναι εύκολο ο έρωτας να μετατραπεί σε μίσος.
Από την άλλη πλευρά η δημιουργία οικογένειας είναι πάνω απ’ όλα δέσμευση και αφοσίωση σε κοινό σκοπό. Εδώ πραγματικά θέλω να πω πως χαίρομαι όταν βλέπω ζευγάρια που έχουν περάσει από αυτά τα στάδια και συνεχίζουν να βλέπουν ο ένας στα μάτια του άλλου τον συνοδοιπόρο, τον σύντροφο και τον συμπαραστάτη. Η κοινή αναφορά (π.χ. η πίστη) μπορεί να είναι πολύ ισχυρό κίνητρο, μπορεί όμως απλά να βαλτώνει τα πράγματα σε μία κατάσταση προσωπικής ακύρωσης.
Οι καταστάσεις τις ζωής είναι πέρα από τη φαντασία μας…
θα ηθελα να εκφρασω και γω τη ταπεινη μου γνωμη σε αυτο το επικαιρο θεμα. πιστευω πως ενας ανθρωπος πρεπει πρωτα να εχει πιστη και ως εκ τουτου αγαπη πραγματικη στη ψυχη του,που θα τον οδηγησει στην αυτογνωσια ως ενα βαθμο, και επειτα στη σταθεροτητα του χαρακτηρα και τη διακριση απο το Θεο οσο αυτο μπορει να δωθει απο Εκεινον.ετσι θα μπορουσε με ανοιχτα ματια να διακρινει το συντροφο του, οχι ως ομορφια σωματος αλλα ψυχης . συνηθως μενουμε στο εξω . το μεσα δε το πολυ ψαχνουμε . ετσι ερχονται τα γνωστα σε ολους αποτελεσματα. Επισης η αληθινη πιστη, ο Θεος δηλ. μας βοηθα στην αντιμετωπιση του εγω μας,που τοσο μας καταδιναστευει και ειναι η αρχη καθε κακου. Πρεπει να ζηταμε, αγαπη, υπομονη και ταπεινο φρονιμα απο το Θεο και ολα τα αλλα ερχονται κατ’ευχην !
καλη συνεχεια παιδια .
Για πες μου τωρα σε μενα τον «απιστο» κατι.
Που ειναι η αγαπη του Θεου σε ενα μωρο που γεννιεται εξαρτημενο; Ε; Και να βλεπεις τη μητερα του να το πουλαει για περισσοτερη δοση; Μμμ;
Που ειναι η αγαπη του Θεου στα παιδια που γεννιουνται με προβληματα που τους αποκλειουν την ενεργη δραση στις λεγομενες «μικρες χαρες της ζωης»;
Που ειναι η αγαπη του Θεου στα παιδια με τις πρησμενες κοιλιες στην Αφρικη, τη στιγμη που βλεπεις τον Ιερεα να μπαινει στο μαυρο τζιπ και να φευγει;
Που ειναι η αγαπη του Θεου στα παιδια που βιαζονται απο παιδεραστες (ακομα και απο ιερεις -αλλη μια τρυπα στους «επιγειους εκπροσωπους του Θεου») και τους καταστρεφεται η ζωη τους. Στα κοριτσια που σερνονται πορνες στα χαμαιτυπια..οχι επειδη το διαλεξαν αυτο ολοκληρωτικα αλλα επειδη…..ηταν θελημα Θεου να γενηθουν κατω απ αυτες τις συνθηκες.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ. ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ.
Αηδιαζω και μονο που σας ακουω να μιλατε για τετοιου ειδους αγαπες Θεου.
@ F.O.M.:
Οι διατυπώσεις και οι ιδέες σου, προδίδουν το (πολύ) νεαρό της ηλικίας σου. Επομένως, τα δικαιολογητικά πολλά…
Όσο για το θέμα των απαντήσεων που δεν δίνω (???) στις «βαθυστόχαστες» ερωτήσεις σου και στα «αδιάσειστα» στοιχεία που μας παρουσιάζεις, έχω να δηλώσω ότι (δυστυχώς για μένα) έχω περάσει την ηλικία όπου απαντούσα σε «γλυκουλίνες» «καλικαντζαροερωτήσεις», όπως επίσης, για μένα πέρασε η ηλικία όπου παρακολουθούσα Στρουμφάκια.
Ακόμα, μην ξεχνάς, ότι τα δικά μου κείμενα λογοκρίνονται από τους υπεύθυνους του «Ζωντανού Ιστολογίου». Τα δικά σου όχι.
ΥΓ. Παρόλα αυτά, χαλάρωσε… Πίστεψε όπου θες και άσε και τους άλλους να πιστέψουν όπου θέλουν (κατά το «Live and let live»)
Αμάν ωρε Παναγιώτη!
Όλη την πίκρα σου και την δυσανεξία σου (λόγω ηλικίας πάντα) στην συναισθηματική ευαισθησία της νεότητας , εδώ θα την βγάλεις;
Αλλά πες μου, όντος σου λογόκριναν κείμενα;
θα έπρεπε να υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος, ειδάλως είναι κακό αυτό…
@ Πετρος,
Δεν κατάλαβα ότι πειράχτηκες τόσο πολύ από τα γραφόμενά μου. Σου ζητώ συγγνώμη γι’ αυτό.
Αν ο τρόπος γραφής μου, σου φανερώνει πίκρα ή δυσαρέσκεια κάνεις λάθος. Κανένα πρόβλημα δεν έχω ως προς αυτό το σημείο.
Έχω όμως το δικαίωμα να απαντώ σε κάθε είδους κακεντρέχεια που προσπαθεί να υποβαθμίσει το νοητικό και μορφωτικό μου επίπέδο. Στο κάτω-κάτω, αφού οι ύβρεις βρίσκουν το χώρο τους στην σφαίρα του γούστου σου, γιατί το κείμενό μου σου προξένησε τέτοια συναισθήματα?
ΥΓ. Πράγματι συνέβη αυτό που είπα περί λογοκρισίας. Τα κείμενά μου ΟΥΔΕΠΟΤΕ «φιλοξένησαν» ύβρεις. Το αποτέλεσμα όμως είναι γνωστό…
Δεν αναγνώρισα καμιά ύβρη στο σχόλιο του Freedom of Mind.
Η έκφραση «Αηδιαζω και μονο που σας ακουω να μιλατε για τετοιου ειδους αγαπες Θεου.» που χρησιμοποίησε είναι η περιγραφή των συναισθημάτων του. Κρίνε τον αν θες υποκριτή, φώτησε του το θέμα για να αναγνωρίσει την αστοχία του, ή αδιαφόρησε.
Νομίζω πως υπάρχουν πολλοί πλάγιοι τρόποι να βρίσεις και να απαξιώσεις κάποιον (τα εισαγωγικά είναι ένας από αυτούς). Για περισσότερες λεπτομέρειες δες την διατύπωση της δεύτερης παραγράφου σου.
Επίσεις, έχει περιγραφεί και σε κλινικά ψυχολογικά πειράματα, αλλά είμαι σίγουρος πως το γνωρίζεις εμπειρικά, πως αν θες να «πειράξεις» και να εξοργήσεις κάποιον, του λες απλά: «Χαλάρωσε», ή «ηρέμησε».
Ο Freedom of Mind είναι συναισθηματικά πολύ ευθύς. Αυτό είναι δείγμα σωστής χρήσης της συναισθηματικής του νοημοσύνης. Κάποιοι άλλοι, μπορεί να σου ζητούν ευγενικά συγνώμη και παρόλ’ αυτά να αισθάνεσαι την υποκρισία τους. Αυτό είναι κακή χρήση της συναισθηματικής νοημοσύνης.
Κατά τα άλλα, συμφωνώ μαζί σου πως είναι πολύ γλυκιά η ενηλικίωση αν συνοδεύεται κι από κάτι άλλο.
Αλλιώς νομίζεις πως όλοι σου επιτίθενται και σε υποβιβάζουν…
Σκέτη πίκρα σου λέω!!!
@Πέτρος.
Νομίζω, ότι ακολουθείς το μοτίβο που μόλις περιέγραψες παραπάνω.
Επίσης, είσαι προπέτης, διότι δεν αναφερόμουν στο εν λόγω σχόλιο του Freedom Of Mind, αλλά σε προγενέστερα αυτού σχόλια.
Κρίνεις πολύ εύκολα τους άλλους, παρότι δηλώνεις το αντίθετο.
Μάλλον, εξ ιδίων κρίνεις τα αλλότρια, τη στιγμή μάλιστα που ξεκίνησες επιθετικά απένατί μου, χωρίς να έχουμε ανταλλάξει ένα «γεια».
Όσο για την υποκρισία που αναφέρεις, σου την επιστρέφω, μιας και η χολή που στάζουν τα σχόλιά σου, είναι πικρή σαν χρέος.
ΥΓ. Δεν είμαι εδώ για να κρίνω κανέναν. Μάλλον αυτό το «προνόμιο» το μονοπολείς. Και στο κάτω-κάτω, απάντησα στον F.O.M. (μιας και τα «λέμε» εδώ και κάποιες μέρες) και εσύ πετάχτηκες από το πουθενά για να πείς, τι? Τίποτα…
Ακριβώς αυτό έκανα, για να μπορέσεις να το δεις. Όταν το κάνεις εσύ δεν μπορείς. Οπότε υπέθεσα πως αν το κάνω εγώ θα το καταλάβεις.
@Πέτρος
Different eyes, see different things.
Different hearts, beat on different strings….
Δεν απαντησες σε αυτο το ποστ μου. Μια απαντηση πρεπει να συμφωνει ή να διαψευδει την ερωτηση του αλλου. Εσυ δεν εκανες τιποτα τετοιο.
Και κατα το θεμα της ηλικιας….τι να σου πω; Να σου πω μπραβο μεγαλε δοκτορα και να σε θαυμασω. Ε λοιπον μπραβο.
Α και Παναγιωτη. Μη μου πεις οτι απ ολο το παραδειγμα που σου δωσα εσυ ξεχωρισες μονο τα ονοματα και οχι την ουσια. Γιατι για αλλη μια φορα αποφευγεις να μου απαντησεις με ευθη λογο (δεν ξερω αν εισαι ικανος για κατι τετοιο) αλλα επικεντρωνεσαι στα γνωστα ηλιθια «αστειακια» σου.
Αν παντως (επειδη ετσι μου δειξες) προσκολησες εκει και οχι στην ουσια εισαι πιο ανοητος απ οτι νομιζα.
Τεσπα. Περιμενω. Ανασταση νεκρης φαιας ουσιας.
@ Freedom Of Mind
Τελικά, έχεις πιο πολύ χιούμορ από ό,τι νόμιζα. Κοίτα να δεις που θα γίνουμε και φιλαράκια…
Εκτός και εάν ο Πέτρος έχει αντίθετη γνώμη!
@ Freedom Of Mind
Και για να είμαι και δίκαιος μαζί σου, θα σου πω το εξής:
Δεν απαντώ στις ερωτήσεις σου, γιατί τις υποβάλλεις με εμπάθεια και ειρωνία. Όπως σου έχω ξαναπεί, δεν με ενδιαφέρει ούτε να σε προσεγγίσω, ούτε να αλλάξω τα πιστεύω σου. Και στο λέω αυτό πολύ σοβαρά, ελπίζοντας να μην το παρεξηγήσεις.
Επίσης, ποτέ δε σε θεώρησα κατώτερο. Αν έχεις διάθεση να μιλήσουμε ΣΟΒΑΡΑ και χωρίς εμπάθειες, είμαι πρόθυμος να θίξουμε το οποιοδήποτε θέμα.
Άλλωστε, μέσα από τις διαφωνίες βγαίνουν τα καλύτερα συμπεράσματα!
ΥΓ. Είναι διαφορετικό να δηλώσεις τα πιστεύω σου και ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικό να θες να περάσει το δικό σου, μειώνοντας τα πιστεύω του άλλου…
@ Freedom Of Mind
Το προηγούμενο post ήταν δικό μου (ξέχασα να βάλω όνομα, sorry!)
@ Παναγιώτη
Όντος, έχω γνώμη και άποψη για όλα!
Βρε, αφού στο έχω ξαναπεί πως κανω μεγάλη προσπαθεια να μη σκέφτομαι αλλά δε γίνεται! Πάπαλα! Δεν το καταφέρνω! Ειδικά τώρα που έχω και διακοπές. Αργία μήτηρ πάσης κακίας… Μου τα λέγανε αλλά δεν τους άκουγα…
Σώσε με!
Πάω να πάρω κανα παγωτάκι, προς το παρόν!
Θέλετε τίποτα από το περίπτερο;
@Πέτρος
Πετράν, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ειλικρινά!
Μου αρέσει που τα λέμε όλοι, πάνω σε θέματα που έχουν ενδιαφέρον. Καλά κάνεις και δεν κρατάς το στόμα σου κλειστό.
Όσο για τις διακοπές… Πλησιάζουν και οι δικές μου (επιτέλους!)
Να είσαι καλά!!!!
ΥΓ. Αφού πας περίπτερο, πάρε την καινούρια έκδοση του περιοδικού «Πειραϊκή Εκκλησία». Πολύ ενδιαφέροντα θέματα. Και κανα παγωτάκι (Magnum, με τη μπίλια σοκολάτας, μιαμ!)
@Freedom of Mind
«Που ειναι η αγαπη του Θεου σε ενα μωρο που γεννιεται εξαρτημενο; Ε; Και να βλεπεις τη μητερα του να το πουλαει για περισσοτερη δοση; Μμμ;»
Τι θα πρότεινες εσύ να κάνει ?
Ελεύθερη γυναίκα είναι, ότι θέλει κάνει.
«Αμαρτίες γονέων πληρώνουσι τέκνα»
Δεν το έχεις ακουστά αυτό ?
«Που ειναι η αγαπη του Θεου στα παιδια που βιαζονται απο παιδεραστες …»
Τι θα πρότεινες εσύ να κάνει ?
Ελεύθεροι άνθρωποι είναι και οι παιδεραστές, ότι θέλουν κάνουν.
«Που ειναι η αγαπη του Θεου στα παιδια με τις πρησμενες κοιλιες στην Αφρικη, τη στιγμη που βλεπεις τον Ιερεα να μπαινει στο μαυρο τζιπ και να φευγει;»
Τι θα πρότεινες εσύ να κάνει ?
Ελεύθεροι άνθρωποι είναι και αυτοί που απομυζούν τους πλούτους της αφρικανικής ηπείρου, ότι θέλουν κάνουν.
Και σε βεβαιώνω ότι δεν είναι οι παπάδες…
Θα ήταν μάλιστα πολύ ενδιαφέρον για σένα να πας στην Αφρική για να δεις σε τι τιμή έχουν τους ιερείς μας εκείνοι οι πεινασμένοι.
Αν δεν υπήρχαν αυτοί, μάλλον τα παιδάκια της Αφρικής θα ήταν πλέον απολιθώματα.
Ακόμα και την νέα μόδα των φιλανθρωπικών οργανώσεων η χριστιανοσύνη την προκάλεσε (παρά τις παραχαράξεις στο πνέυμα της ανθρωπιστικής βοήθειας και απανθρωπιές που κάνουν οι εν λόγω οργανώσεις – μη πω κανένα παράδειγμα και βρεθώ στα δικαστήρια από τη μεγάλη τους «φιλανθρωπία»…).
«Που ειναι η αγαπη του Θεου στα παιδια που γεννιουνται με προβληματα που τους αποκλειουν την ενεργη δραση στις λεγομενες “μικρες χαρες της ζωης”;»
Δες το video (αν δεν αρκεί η απλή λογική…) :
http://dotsub.com/view/1c474a50-a333-4a1e-a333-ff6324ca0da7
και θα καταλάβεις ότι υπάρχει γνωστή αιτία για όλα σχεδόν τα προβλήματα στις γεννήσεις και ότι οι υπεύθυνοι δεν κάνουν τίποτα για αυτά.
Ψάξε μόνο να δεις πόσα από τα πρόσθετα που ΑΚΟΜΑ συνεχίζουν μπαίνουν στα τρόφιμα έχουν κριθεί ως άκρως επικίνδυνα (μερικά μάλιστα πρίν από 10 χρόνια).
Και αυτοί οι επιχειρηματίες ελεύθεροι άνθρωποι είναι και ότι θέλουν πρέπει να κάνουν.
Επίσης, λίγο-πολύ, όλοι γεννιώμαστε με κάποια προβλήματα ή μέσα σε αυτά. Αυτή η ζωή δεν είναι για χαρές και πανηγύρια…
Ο ίδιος ο Χριστός το έκανε πολύ σαφές αυτό – απλά, προφανώς, δεν τον γνωρίζεις τον Κύριο…
Τέλος, πολλά από τα παιδιά που γεννήθηκανε με προβλήματα υγείας μου φαίνονται πολύ πιο ευτυχισμένα και λογικά από τους «κανονικούς», οπότε δεν είμαι σίγουρος ποιος είναι άξιος λύπησης… Και εγώ ποτέ δεν είδα κανένα από αυτά να γίνει άθεος ή να μισήσει το Θεό…
Ο Θεός μας έδωσε αυτό που θέλαμε: αυτονομία (το κατά δύναμιν) και πλήρη ελευθερία.
Θέλαμε να γίνουμε θεοί μόνοι μας. Τώρα που μας άφησε μόνους μας και τα κάναμε όλα σκ**ά, ξανά ο Θεός σου φταίει εσένα ?
Όλες οι παραπάνω συμφορές που αναφέρεις ΔΕΝ καταστέφουν την ψυχή του θύματος.
Αυτή καταστρέφεται μονο με τη δική σου συναίνεση.
Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός μπορεί να διορθώσει όλα τα παραπάνω στο μέλλον (όπως είπε), επομένως όλα τα παραπάνω προβλήματα αποτελούν ένα ανεπαίσθητο μάθημα-προσομοίωση του τι θα συμβεί εάν συνεχίσουμε να θέλουμε να μεινουμε μακρυά Του.
Τέλος, εάν θέλεις απαντήσεις, ρώτα αυτούς που είναι αρμόδιοι να δίνουν απαντήσεις και όχι εμάς. Αφού δεν παίρνεις απαντήσεις εδώ (που κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να σου δώσει – στην Ελλάδα ζεις, όχι στην Ινδία. Αν ήθελες θα ήξερες…) μη μας πρήζεις το συκώτι άνθρωπέ μου !!!
Απλά δες στο internet. Εκεί είναι ΟΛΕΣ οι ερωτήσεις που ρωτάς μαζί με απαντήσεις. Είναι τόσο μεγάλη η πρωτοτυπία μερικών ανθρώπων που ρωτάνε ξανά και ξανά το ίδιο προβλέψιμο, ανούσιο ερώτημα, ενώ υπάρχουν άλλες τόσες ολόιδιες μεταξύ τους απαντήσεις από χριστιανούς.
Θα πρέπει να κάνω μια λίστα Q&A για να βρίσκω το link ή την απάντηση αμέσως διατυπωμένη και να την πετάω!!!
Ουπς ! Φαίνεται ότι με πρόλαβαν… τι πρωτότυπο…!!!
Αλλά μάλλον να μας πρήζεις το συκώτι θέλεις, οπότε καλά κάνουν και δεν ασχολούνται μαζί σου όσοι δεν ασχολούνται.
GOOGLE:
http://www.google.com
Βάζεις τα keywords της αναζήτησης στο inbox (και στα ελληνικά) και πατάς ENTER.
http://www.google.co.uk/search?hl=en&q=«why+does+God»+let+allow&btnG=Search&meta=
«http://www.google.co.uk/search?hl=en&q=»why+does+God»+let+allow&btnG=Search&meta=»
http://www.google.co.uk/search?hl=en&q=«γιατί+ο+Θεός»+επιτρέπει&btnG=Search&meta=
«http://www.google.co.uk/search?hl=en&q=»γιατί+ο+Θεός»+επιτρέπει&btnG=Search&meta=»
See ?
Μια ακόμα άποψη.
Το πρώτο κείμενο του Παναγιώτη (όπως και τα υπόλοιπα δικά του) μου φάνηκε πως ήταν λιγάκι υπεροπτικό.
Αντίθετα από τον Παναγιώτη, ο keko απάντησε στον Freedom of Mind που έκανε ερωτήσεις, δίνοντάς του απαντήσεις!
Βέβαια, του είπε πως από εδώ και πέρα, εάν όντως(..) θέλει να έχει απαντήσεις, δεν έχει παρά να ψάξει…..
Pingback:Η σημασία της πίστης στην αγάπη του ζευγαριού « Ηλιαχτιδα
Pingback:Η σημασία της πίστης στην αγάπη του ζευγαριού « Ηλιαχτιδ
Pingback:Η σημασία της πίστης στην αγάπη του ζευγαριοÏ « Îλ
Pingback:Η σημασία της πίστης στην αγάπη του ζευγαριοÏ « Îλ