Γράμμα στον Άγιο Βασίλη από ένα 50χρονο παιδί

Άγιε μου Βασίλη, ίσως για πρώτη φορά σου στέλνει γράμμα ένα παιδί του Θεού, που έγινε πρόσφατα πενήντα χρόνων και μόλις αρχίζει να καταλαβαίνει που πατά και που πηγαίνει.

Σαν παιδί λοιπόν κι εγώ, με όλο το θάρρος είπα να ζητήσω το δώρο μου φέτος τα Χριστούγεννα. ‘Ένα δώρο αληθινό, από εσένα τον αληθινό Άγιο του αληθινού Θεού.

Ένα δώρο χειροπιαστό αλλά και άπιαστο, που μπορείς να μου το αφήσεις όχι μπροστά σε ένα λαμπροστολισμένο δέντρο, όχι πάνω σ’ ένα ζεστό τζάκι, αλλά μέσα στην παγωμένη και σκοτεινή καρδιά μου. Εκεί θέλω το δώρο μου, το πιο ακριβό και πολύτιμο που μπορεί να λαχταρήσει ένα παιδί πενήντα χρόνων.

Θέλω για δώρο το φώς του αστεριού, τη ζεστασιά του χνώτου των ζώων, την πίστη των βοσκών, την ταπείνωση των μάγων, τη μουσική των αγγέλων, για να γίνει η καρδιά μου φάτνη για το Χριστό.

Θέλω για δώρο τη χαμένη μου αθωότητα, για να γίνει η καρδιά μου πηγή αγάπης και καλοσύνης για όλο τον κόσμο. Να βγαίνει αγάπη και καλοσύνη σ’ ό,τι λέω και κάνω κάθε μέρα.

Θέλω για δώρο να γίνω σαν το μικρό παιδί που πήγαινα σχολείο … κι όταν η βαρυχειμωνιά μου πάγωνε τα χέρια στον ουρανό τα σήκωνα να ζεσταθούν στ’ αστέρια.

Ναι, Άγιε μου Βασίλη, κάνε με να νοιώσω σαν το μικρό παιδί που ξεκινά απ’ την αρχή … αρχή που βγήκε ο Χριστός, ‘Άνιος και πνευματικός, στη γή να περπατήσει και να μας καλοκαρδίσει.

Αμήν.

Ευχαριστίες στον Νικόλαο Α.