Μια σκέψη σχετικά μέ το “Η Επίτευξη του Ευλογημένου Στόχου

  • Ιανουάριος 13, 2014, 4:09 μμ
    Permalink

    Καλή και ευλογημένη η προσπάθεια, γιατί ο Σταυρός αυτός είναι ευλογημένος με ιδιαίτερη Χάρη λόγω του Χριστού μας και των Θεοφανείων του Τριαδικού Θεού.

    Όμως εκείνον τον αόρατο σταυρό, της δικής μας ζωής, που είναι και αυτός ευλογημένος και φτιαγμένος και δοσμένος όχι πάνω από τα μέτρα μας, ποιός αγωνίζεται να τον «πιάσει» μέσα στην «θάλασσα» της ζωής και να τον σηκώσει;

    Όλοι μας στις δυσκολίες δεν τον θέλουμε.
    Λες και χωρίς σταυρό υπάρχει σωτηρία!
    Ή λές και χωρίς σταυρό θα υπάρχει ανάσταση….
    Ναι από τον καναπέ και το τηλεκοντρόλ και το γεμάτο στομάχι και την καλοπέραση θα πάμε στον παράδεισο….

    Οι Πατέρες λένε: Έπαρ τον σταυρό (τις δυσκολίες του καθένα μας δηλαδή), και ουδείς ο σωζόμενος….

    Δεν νικιέται αλλιώς το υπερήφανο DNA που μας «κόλλησ廨ο όφις και εμείς το αποδεχτήκαμε, χωρίς να ζητήσουμε στον Πλάστη και Πατέρα μας ένα συγγνώμη….

    Μία η ασθένεια μας η Υπερηφάνεια και μία η θεραπεία η πραγματική ταπείνωση. Στην αρχή ως στάση και προσπάθεια και με το χρόνο ως «κατάσταση» άνωθεν δωρούμενη….

    Καλό Αγώνα και Καλή Ευχή και εύχομαι σε όλους να «αγαπήσουμε» και τον σταυρό μας…

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Ποιος έχει την περισσότερη Θεία Χάρη ;
    Ο λαϊκός, ;
    ο μοναχός ;
    ο διάκονος ;
    ο ιερεύς ;
    ο επίσκοπος ;
    ο πατριάρχης ;

    Την έχει ο ταπεινότερος.
    - Anonymous
  • Αρέσει σε %d bloggers: