Σαν άνεμος (Ο καημός του πρόσφυγα)

Ένα από τα πιο όμορφα και μελωδικά τραγούδια μεστά νοήματος που ακούσαμε κι αγαπήσαμε αυτό το καλοκαίρι: Σαν Άνεμος, χορικό από την παράσταση Τρωάδες του Ευριπίδη σε ερμηνεία από τον Χρήστο Θηβαίο.

Στίχοι:

Ο κόσμος πάντα ανοιχτή πληγή
μια προσευχή που καίει
κι όλο πληγώνει
συντρίμμια πάνω σε συντρίμμια

συντρίμμια και συντρίμμια η ψυχή
πατρίδα πια δεν έχω
να με περιμένει

Σαν άνεμος πλανιέμαι, σαν βροχή
διψώ χαρά μα δεν θα ξεδιψάσω
Μια θάλασσα τη μνήμη κατοικεί
ξένος παντού, ξένος χωρίς πατρίδα.

Σαν άνεμος πλανιέμαι, σαν βροχή
διψώ χαρά μα δεν θα ξεδιψάσω
Μια θάλασσα τη μνήμη κατοικεί
ξένος παντού, ξένος και που θα φτάσω.

Ο κόσμος πάντα ανοιχτή πληγή.

Μουσική: Θύμιος Παπαδόπουλος
Στίχοι: Θέμης Μουμουλίδης

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Σημάδι πνευματικής προόδου είναι κι αυτό: ένα καλό που έχεις δεν το θεωρείς σπουδαίο και το παραμικρό καλό του άλλου το βλέπεις πολύ ανώτερο από το δικό σου, πάντα δηλαδή εκτιμάς το καλό των άλλων. Τότε έρχεται άφθονη η θεία Χάρις.
    - Γέροντας Παΐσιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: