Αναθεμα π’ αγαπησα το χωμα σου πατρίδα
Αφιερωμένο σε όλους και όλες που βρίσκονται παρά τη θέλησή τους μακριά από την πατρίδα τους, όπου κι αν είναι αυτή.
Ανάθεμα π’ αγάπησα το χώμα σου πατρίδα
και διπλοτρισανάθεμα που δε σε ματαείδα
κοντόμερος κι ανήμπορος το κύμα αναρωτούσα
κι αντίκρυ μου ο Χάροντας και τον περιγελούσα
Ανήμερα κι απ’ αύριο καράβι καρτερούσα
κι ήτονε νεκροκάραβο και για τ’ αλλού κοιτούσα
Μια μέρα μια Παρασκευή θα πέσω να πεθάνω
και μια Λαμπρή θ’ αναστηθώ από το χώμα πάνω
Στίχοι: Γιάννης Κακουλίδης
Μουσική: Χριστόδουλος Χάλαρης
1. Νίκος Ξυλούρης
Ερμηνεία: Γιάννης Χαρούλης
Ευχαριστούμε για την αφιέρωση. Δεν ζω στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, όχι λόγω κρίσης μα έτυχε για άλλους λόγους να φύγω και τελικά (ξ)έμεινα έξω.
Θέλω να σας πω ότι η Πατρίδα είναι στην καρδιά. Πολλές φορές έχω δακρύσει διαβάζοντας νέα από την Ελλάδα, για ανθρώπους κλπ. Την αγαπω την Πατρίδα μου όπως όλοι φαντάζομαι όποια κι αν είναι.
Όμως οι άνθρωποι όπου κι αν είναι κι όποια πατρίδα κι αν έχουν, μοιάζουν πολύ μεταξύ τους ξέρετε. Στην πραγματικότητα διαφέρουν ελάχιστα. Τους πονώ και τους αγαπώ όλους επιτρέψτε μου να πω, ξένους και μη, γνωστούς κι αγνώστους. Αυτούς που συναντώ στον δρόμο, με πανάκριβα ρούχα ή και με κουρέλια. Βλέπω την γλυκα που κρύβουν εντέχνως, ακούσια ή εκούσια.
Πατρίδα είναι εκεί που ζεις, που κοινωνείς, που μοιράζεσαι την ζωή, όπως κι αν αυτή είναι, με χαρές και λύπες.
Έτσι πρέπει να το βλέπουμε πιστέυω κατα την ταπεινή μου άποψη. Παρατηρώ με προσοχή όλους αυτούς που συναναστρέφομαι τα τελευταία χρόνια, άσχετα με το τι πιστεύουν ή όχι για την ζωή τον θάνατο, τον παράδεισο ή την κόλαση, τον Χριστό, τον Θεό Πατέρα, τον άνθρωπο κλπ.
Όλοι έχουν τις ίδιες ανησυχίες, τα ίδια πάθη, τις ίδιες ευαισθησίες πάνω κάτω. Ίσως να εκδηλώνονται με διαφορετικό τρόπο στον καθένα αλλά στην ουσία πηγάζουν από την ίδια δεξαμενή.
Και φυσικά όλοι μα όλοι, ακόμα κι αν είναι άθεοι και πολέμιοι άλλης άποψης (βλέπετε το μυαλό εύκολα γίνεται Κύριος του συστήματος αν το αφήσουμε ανεξέλεγκτο ) δεν μπορούν με τίποτα να αντισταθούν και λιώνουν μπροστά στην Αγάπη, την προσφορά και την θυσία.
Οι θεωρίες είναι εύκολες, κι η γνώση ακόμα μα το βίωμα είναι ο σκοπός. Πατρίδα λοιπόν είναι η καρδιά στην ουσία. Ο παράδεισος δεν έχει ούτε κράτη ούτε ξεχωρίζει λαούς διότι όλοι παιδιά Του είμαστε αδιακρίτως.
Ελπίζω να μην με παρεξηγήσετε θεωρώντας ότι τα βάζω όλα σε ένα τσουβάλι, πχ την Πατρίδα Ελλάδα κλπ.
Αν πάλι δεν εκφράστηκα σωστά και έδωσα λάθος εντύπωση να με συμπαθάτε.
Σας ευχαριστούμε για την αφιέρωση και πάλι.