Το πνευματικό έλλειμα της παιδείας

Το πρόβλημα με την πανεπιστημιακή μας μόρφωση είναι ότι επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στη συσσώρευση γνώσης για τον φυσικό αισθητό κόσμο. Έχουμε αποπέμψει την πνευματική σφαίρα στον τομέα της «απλής πίστης» και ουσιαστικά την έχουμε αποκλείσει από τη διδακτική αίθουσα. Στην πραγματικότητα, εκείνο που έχουμε κάνει είναι να υπερτονίζουμε τις ικανότητες της νόησης στον τομέα του ορθολογισμού και της επίλυσης προβλημάτων. Η πλευρά της διαίσθησης και των συναισθημάτων παραμελείται και παραμένει ατροφική, αφού οι περισσότερες προσπάθειές μας είναι εστιασμένες στην ενίσχυση της ικανότητάς μας να επιλύουμε νοητικά προβλήματα. […]

Οι σύγχρονοι πρωτοπόροι στοχαστές κατανοούν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό ότι η αποκλειστική επιδίωξη της εμπειρικής – ορθολογικής γνώσης, με την ταυτόχρονη παραμέληση της «εσωτερικής» γνώσης οδηγεί την ανθρωπότητα στην αυτοκαταστροφή.

Κυριάκος Μαρκίδης, «Δώρα της ερήμου» σ. 451-2, εκδ. Διόπτρα

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Η προσευχή δεν αποτελεί ένα απλό «θρησκευτικό καθήκον» ή μια «συναισθηματική εκτόνωση». Είναι η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζει η ψυχή. Είναι η ολοκληρωτική στροφή και προσφορά τού ανθρώπου στον Θεό. Μια προσφορά, που, όταν συνοδεύεται από τον αγώνα για την τήρηση των εντολών τού Χριστού, ελκύει τη θεία χάρη. Κι αυτή με τη σειρά της καθαρίζει την καρδιά, φωτίζει το νου, μεταμορφώνει τον όλο άνθρωπο και τον χριστοποιεί. Γι’ αυτό, χριστιανός που δεν προσεύχεται, δεν είναι αληθινός χριστιανός. Και άνθρωπος που δεν ξέρει να προσευχηθεί, δεν είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος.
    - Όσιος Νείλος ο Ασκητής
  • Αρέσει σε %d bloggers: