Το πνευματικό έλλειμα της παιδείας

Το πρόβλημα με την πανεπιστημιακή μας μόρφωση είναι ότι επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στη συσσώρευση γνώσης για τον φυσικό αισθητό κόσμο. Έχουμε αποπέμψει την πνευματική σφαίρα στον τομέα της «απλής πίστης» και ουσιαστικά την έχουμε αποκλείσει από τη διδακτική αίθουσα. Στην πραγματικότητα, εκείνο που έχουμε κάνει είναι να υπερτονίζουμε τις ικανότητες της νόησης στον τομέα του ορθολογισμού και της επίλυσης προβλημάτων. Η πλευρά της διαίσθησης και των συναισθημάτων παραμελείται και παραμένει ατροφική, αφού οι περισσότερες προσπάθειές μας είναι εστιασμένες στην ενίσχυση της ικανότητάς μας να επιλύουμε νοητικά προβλήματα. […]

Οι σύγχρονοι πρωτοπόροι στοχαστές κατανοούν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό ότι η αποκλειστική επιδίωξη της εμπειρικής – ορθολογικής γνώσης, με την ταυτόχρονη παραμέληση της «εσωτερικής» γνώσης οδηγεί την ανθρωπότητα στην αυτοκαταστροφή.

Κυριάκος Μαρκίδης, «Δώρα της ερήμου» σ. 451-2, εκδ. Διόπτρα

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Συχνά νομίζουμε πως χρειάζεται η θρησκεία για να δικαιώσει το θάνατο και να μας συμφιλιώσει μαζί του. Ο Χριστιανισμός όμως μας γνωστοποιεί το ακριβώς αντίθετο: ότι η φθορά είναι η γελοιοποίηση του ανθρώπου και ο θάνατος η μεγαλύτερη ήττα του, ο μεγαλύτερος εχθρός, που πρέπει οπωσδήποτε να καταπατηθεί. Μόνο που ο θάνατος δε νικιέται με το να μην ασχολούμαστε μαζί του ούτε με το να θεωρείται ένα απλό γεγονός που σηματοδοτεί το τέλος της ζωής. Η νίκη επί του θανάτου ξεπερνά κάθε αυτονομημένη ατομική προσπάθεια και συνίσταται στη συμμόρφωση της ζωής μας στη ζωή του Χριστού, προσπάθεια που σαρκώνεται μόνο στην εκκλησιαστική κοινωνία, αναιρώντας το θάνατο με την Ανάσταση.
    - Γιώργος Μπάρλας
  • Αρέσει σε %d bloggers: