Το πνευματικό έλλειμα της παιδείας

Το πρόβλημα με την πανεπιστημιακή μας μόρφωση είναι ότι επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνο στη συσσώρευση γνώσης για τον φυσικό αισθητό κόσμο. Έχουμε αποπέμψει την πνευματική σφαίρα στον τομέα της «απλής πίστης» και ουσιαστικά την έχουμε αποκλείσει από τη διδακτική αίθουσα. Στην πραγματικότητα, εκείνο που έχουμε κάνει είναι να υπερτονίζουμε τις ικανότητες της νόησης στον τομέα του ορθολογισμού και της επίλυσης προβλημάτων. Η πλευρά της διαίσθησης και των συναισθημάτων παραμελείται και παραμένει ατροφική, αφού οι περισσότερες προσπάθειές μας είναι εστιασμένες στην ενίσχυση της ικανότητάς μας να επιλύουμε νοητικά προβλήματα. […]

Οι σύγχρονοι πρωτοπόροι στοχαστές κατανοούν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό ότι η αποκλειστική επιδίωξη της εμπειρικής – ορθολογικής γνώσης, με την ταυτόχρονη παραμέληση της «εσωτερικής» γνώσης οδηγεί την ανθρωπότητα στην αυτοκαταστροφή.

Κυριάκος Μαρκίδης, «Δώρα της ερήμου» σ. 451-2, εκδ. Διόπτρα

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Βλέπω ένα πλήθος αναρίθμητο ομοίων και ίσων ανθρώπων που περιστρέφονται ακούραστα περί τον εαυτό τους για να προσπορισθούν μικρές και φτηνές απολαύσεις, με τις οποίες γεμίζουν την ψυχή τους.
    Ο καθείς από αυτούς αποτραβηγμένος παράμερα, νιώθει σαν ξένος προς τη μοίρα όλων των άλλων: τα παιδιά του και οι προσωπικοί του φίλοι αποτελούν για αυτόν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
    Οσο για τους γείτονές του, βρίσκεται δίπλα τους αλλά δεν τους βλέπει, τους αγγίζει και δεν τους αισθάνεται, υπάρχει μόνο εν εαυτώ και δι' εαυτόν, και, αν ίσως του μένει μια οικογένεια, δεν έχει, όμως, πλέον πατρίδα.
    Πάνω από αυτούς υψώνεται μια τεράστια κηδεμονική εξουσία, που επιφορτίζεται να διασφαλίζει την απόλαυσή τους και να αγρυπνά για τη τύχη τους.
    Είναι απόλυτη, διεξοδική, έρρυθμη, προνοητική και ήπια. Θα έμοιαζε με την πατρική εξουσία εάν, όπως αυτή, είχε ως αντικείμενο την προπαρασκευή ανθρώπων για την ενηλικίωση. Αντιθέτως, εκείνο που επιδιώκει είναι να τους σταθεροποιήσει αμετακλήτως στην παιδική ηλικία. Της αρέσει να ευφραίνονται οι άνθρωποι, αρκεί να σκέπτονται μόνο το πώς θα ευφρανθούν...
    - Τοκβίλ
  • Αρέσει σε %d bloggers: