Εὐτυχία χωρίς Θεό

selfIllumination

Αυτό που ενέπνευσε ο Σατανάς μέσα στη σκέψη των μακρινών προπατόρων μας, ήταν η ιδέα ότι μπορούσαν να γίνουν «σαν θεοί» ότι μπορούσαν να σταθούν από μόνοι τους σαν να είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι τον εαυτό τους-να είναι κύριοι του εαυτού τους, να πετύχουν κάποιο είδος ευτυχίας μακριά από το Θεό και δίχως τη βοήθειά Του.

Μέσα από αυτή την απέλπιδα προσπάθεια βγήκε το σύνολο σχεδόν αυτού που ονομάζουμε ανθρώπινη ιστορία: χρήμα, φτώχεια, φιλοδοξία, πόλεμος, πορνεία, κοινωνικές τάξεις, αυτοκρατορίες, δουλεία- η μακρά και τρομερή ιστορία του ανθρώπου που προσπαθεί να βρει κάτι διαφορετικό από το Θεό, που θα μπορέσει να τον κάνει ευτυχισμένο.

Ο λόγος που κάτι τέτοιο π ο τ έ δεν μπορεί να επιτευχθεί είναι ο εξής:

Ο Θεός, μας δημιούργησε , μας εφεύρε, όπως εφευρίσκει κάποιος μια μηχανή.

Το αυτοκίνητο είναι κατασκευασμένο να κινείται με βενζίνη και δε θα μπορούσε να κινηθεί σωστά με οποιοδήποτε άλλο καύσιμο.

Ο Θεός, λοιπόν, δημιούργησε την ανθρώπινη μηχανή έτσι ώστε να κινείται από τον ίδιο.

Ο ίδιος ο Θεός είναι το καύσιμο που το πνεύμα μας χρειάζεται, με βάση τον τρόπο που έχει δημιουργηθεί, ή αλλιώς, η τροφή που σχεδιάστηκε να καταναλώνει το πνεύμα μας.

Δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα.

Γι αυτό ακριβώς δεν έχει κανένα νόημα να ζητάμε από το Θεό να μας κάνει ευτυχισμένους με το δικό μας τρόπο, δίχως καμιά ανάμειξη της θρησκείας.

Ο Θεός δε μπορεί να μας προσφέρει την ευτυχία και την ειρήνη ξέχωρα από τον εαυτό Του, επειδή απλούστατα δεν υπάρχουν.

Κάτι τέτοιο είναι ανύπαρκτο.

Αυτό είναι το κλειδί για την ιστορία.

Τεράστιες ποσότητες ενέργειας αναλώνονται -δημιουργούνται, ολόκληροι πολιτισμοί και περίφημοι θεσμοί καθιερώνονται.

Κάθε φορά όμως, κάτι πάει στραβά.

Κάποιο θανάσιμο ελάττωμα φέρνει πάντα τους εγωιστές και σκληρόκαρδους στην εξουσία και τα πάντα γλιστρούν πάλι στην αθλιότητα και στην καταστροφή.

Στην πραγματικότητα η μηχανή «τα παίζει».

Φαίνεται να ξεκινά εντάξει, να κάνει κάποια χιλιόμετρα, αλλά στη συνέχεια καταρρέει.

Προσπαθούν, βλέπεις, να την κινήσουν με λάθος καύσιμο. []

Πηγή: C.S. Lewis, Χριστιανισμός απλώς, σελ.84, Ελληνικά Γράμματα

Αναδημοσίευση από: Σαλογραία (Πίστη εξ ακοής και Πίστη εξ εμπειρίας συνέχεια τέταρτη)

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Ὁ ἔρωτας πρὸς τὸν Χριστὸ εἶναι κάτι ἄλλο. Δὲν ἔχει τέλος, δὲν ἔχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει ὑγεία, δίνει, δίνει, δίνει... Κι ὅσο δίνει, τόσο πιὸ πολὺ ὁ ἄνθρωπος θέλει νὰ ἐρωτεύεται. Ἐνῷ ὁ ἀνθρώπινος ἔρωτας μπορεῖ νὰ φθείρει τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν τρελάνει. Ὅταν ἀγαπήσομε τὸν Χριστό, ὅλες οἱ ἄλλες ἀγάπες ὑποχωροῦν. Οἱ ἄλλες ἀγάπες ἔχουν κορεσμό.. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔχει κορεσμό. Ἡ σαρκικὴ ἀγάπη ἔχει κορεσμό. Μετὰ μπορεῖ ν᾿ ἀρχίσει ἡ ζήλια, ἡ γκρίνια, μέχρι κι ὁ φόνος. Μπορεῖ νὰ μεταβληθεῖ σὲ μῖσος. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη δὲν ἀλλοιώνεται. Ἡ κοσμικὴ ἀγάπη λίγο διατηρεῖται καὶ σιγὰ-σιγὰ σβήνει, ἐνῷ ἡ θεία ἀγάπη ὁλοένα μεγαλώνει καὶ βαθαίνει. Κάθε ἄλλος ἔρωτας μπορεῖ νὰ φέρει τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀπελπισία. Ὁ θεῖος ἔρως, ὅμως, μᾶς ἀνεβάζει στὴ σφαῖρα τοῦ Θεοῦ, μᾶς χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οἱ ἄλλες ἡδονὲς κουράζουν, ἐνῷ αὐτὴ διαρκῶς δὲν χορταίνεται. Εἶναι μία ἡδονὴ ἀκόρεστος, ποὺ δὲν τὴν βαριέται κανεὶς ποτέ. Εἶναι τὸ ἄκρον ἀγαθόν.
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: