Μυστικά τῆς Πνευματικῆς Ζωῆς (Γέροντας Πορφύριος)

pisti

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Βαρνάβας Γιάγκος διαβάζει καί σχολιάζει πρακτικά ἐμπειρικούς λόγους, συμβουλές καί νουθεσίες τοῦ Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου γία τήν πνευματική ζωή που περιέχονται στό βιβλίο «Βίος καί Λόγοι». Θερμά προτεινόμενη ἠχογραφημένη ὀμιλία ἐφαρμοσμένης θεολογίας (8 Δεκεμβρίου 2014). Ἐνδεικτικά ἀποσπάσματα καί θέματα:

  • Πνευματική ζωή δέν εἶναι ἡ τυπική τήρηση κάποιων κανόνων, ἀλλά ἡ ὑπαρξιακή μεταμόρφωση που γίνεται ἀπό τήν πραγματική μας συνάντηση μέ τον Χριστό
  • Σημάδι τῆς  συνάντησης μέ τον Χριστό εἶναι ἡ ἐσωτερική ἠρεμία καί γαλήνη στήν καρδιά μας
  • Πώς μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε τά πάθη μας μέ ὑγιή τρόπο;
  • Ἡ ὀρθόδοξη καί ἡ δυτική προσέγγιση τῆς σωτηρίας
  • Τά καλά ἔργα εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς σωτηρίας μας μέσω τῆς σχέσης μας μέ τόν Χριστό (ὄχι τό ἀνάποδο)
  • Ὁ ἀπαλός δρόμος τῆς ἀγάπης καί τῆς θεραπείας τῶν παθῶν μέσω τῆς θετικῆς προσέγγισης τοῦ Χριστοῦ, ὁ γλυκασμός τῆς καρδίας μας μέ τῆν πλήρωση ἀπό τό Ἅγιο Πνεύμα (καί περιφρόνησης παθῶν, λογισμῶν καί πτώσεων)
  • Προϋπόθεση ἔλευσης τοῦ Ἅγίου Πνεύματος μέσα μας: ἡ ταπείνωση καί ἡ συντριβή, τό ἄφημα στό θέλημα τοῦ Θεοῦ
  • Ἁγιότητα εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἅγίου Πνεύματος
  • Πώς νά προσευχόμαστε: νά μιλοῦμε στό Θεό, ἀπλά, σάν νά εἴμαστε μικρά παιδιά
  • «Μήν καταπιάνεστε μέ τήν ἐκδίωξη τοῦ κακοῦ οὔτε μέ τά πάθη»
  • Ἡ χαρά διώχνει τό κακό,  ὄπως τό φως διώχνει τό σκοτάδι
  • Δέν ἀπαιτῶ στήν προσευχή (ούτε ἀπό ἀλλους ἀνθρώπους)- ζητῶ τό Χριστό…
  • Ναί στή δράση καί τόν κόπο, όχι στή νωθρότητα καί τήν παθητικότητα

Πηγή: Πνευματικές Ὀμιλίες 2014-15

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Βλέπω ένα πλήθος αναρίθμητο ομοίων και ίσων ανθρώπων που περιστρέφονται ακούραστα περί τον εαυτό τους για να προσπορισθούν μικρές και φτηνές απολαύσεις, με τις οποίες γεμίζουν την ψυχή τους.
    Ο καθείς από αυτούς αποτραβηγμένος παράμερα, νιώθει σαν ξένος προς τη μοίρα όλων των άλλων: τα παιδιά του και οι προσωπικοί του φίλοι αποτελούν για αυτόν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
    Οσο για τους γείτονές του, βρίσκεται δίπλα τους αλλά δεν τους βλέπει, τους αγγίζει και δεν τους αισθάνεται, υπάρχει μόνο εν εαυτώ και δι' εαυτόν, και, αν ίσως του μένει μια οικογένεια, δεν έχει, όμως, πλέον πατρίδα.
    Πάνω από αυτούς υψώνεται μια τεράστια κηδεμονική εξουσία, που επιφορτίζεται να διασφαλίζει την απόλαυσή τους και να αγρυπνά για τη τύχη τους.
    Είναι απόλυτη, διεξοδική, έρρυθμη, προνοητική και ήπια. Θα έμοιαζε με την πατρική εξουσία εάν, όπως αυτή, είχε ως αντικείμενο την προπαρασκευή ανθρώπων για την ενηλικίωση. Αντιθέτως, εκείνο που επιδιώκει είναι να τους σταθεροποιήσει αμετακλήτως στην παιδική ηλικία. Της αρέσει να ευφραίνονται οι άνθρωποι, αρκεί να σκέπτονται μόνο το πώς θα ευφρανθούν...
    - Τοκβίλ
  • Αρέσει σε %d bloggers: