Παιδεύτηκα πολύ νά βρώ τό σύντροφό μου μα δέν ἀπέτυχα

[] Συνήθως όλοι σήμερα κάνουν γνωριμίες κάτω από το φως των κεριών σε ένα μπαρ. Εκεί έχει την ευκαιρία κανείς να δει τον άλλον κάτω από »μιά ρομαντική ατμόσφαιρα» και μες στου θορύβου του σκοταδιού και του καπνού το ανακάτεμα ανταλλάσουν αιώνια αγάπη. Πως να δωθεί η ευκαιρία να γνωρίσει κανείς τον άλλον καλύτερα αν δεν ξετυλιχθούν οι χαρακτήρες, αν δεν γίνουν φίλοι πρώτα; Στον έγγαμο βίο γράψε δίπλα κάποιες λέξεις «υπομονή,  μακροθυμία, ανοχή» – Έχω δει θαύματα εξ αιτίας της ασκήσεως αυτών των αρετών από πολύ στενούς μου συγγενείς. Στον άγαμο βίο γράψε δίπλα «μοναξία». Θέλει πολύ προσευχή να κάνει κανείς στον Θεό ώστε να του στείλει το άλλο του μισό, έχοντας επίγνωση ότι μπαίνει σε έναν δυσβατο δρόμο αλλά που δεν θα είναι μόνος αλλά μπροστάρη έχει τον Θεό και σε Εκείνον βασίζει την ευτυχία του, το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του και συνάμα του δίδεται η ευκαιρία να εργαστεί τις πιό σπουδαίες αρετές που για μένα είναι αγάπη. Όπως Ο Θεός ανέχεται όλους με τις παραξενιές τους δύστροπους χαρακτήρες, τους αμαρτωλούς κ.λ.π, καλούμαστε να ασκηθούμε σε αυτό, δύσκολο μεν αλλά αξίζει ο κόπος! Όταν όμως δεν βάζεις πουθενά το Χριστό στη ζωή σου ούτε στην άγαμη ούτε και στην έγγαμη, τότε και Εκείνος σέβεται την ελευθερία που σου δωσε. Κάποτε ένας θείος μου που συζητούσαμε για τέτοια θέματα μου είχε πει»Άσε το Θεό να κάνει κουμάντο στη ζωή σου γιατί από μόνοι μας δεν είμαστε σε θέση τίποτε να κάνουμε!». Επομένως το ζήτημα είναι κατά πόσον είναι διατεθημένος κανείς να μπει σε διαδικασία ασκήσεως και να κερδίσει τη ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΝ ΤΗ ΥΠΟΜΟΝΗ.. ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ, ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΣΕ Ο,ΤΙ ΣΥΜΒΕΙ. Οι μοναχοί έχουν άλλα να ταλαιπωρούνται, οι κοσμικοί άλλα. Οι βίοι παράλληλοι αλλά και από τους δυό παράγονται αρετές που οδηγούν στον Παράδεισο. Κάποιο γράμμα που είχε στείλει μιά γυναίκα που έχασε το παιδί της στον γέροντα Ιωσήφ και έχω τη χαρά να τα διαβάζω, της είχε απαντήσει ο σοφός γέρων »Μην στενοχωρείστε τόσο, η πολλή λύπη γεννά παραφροσύνη.. Διότι αυτό που σας συνέβη να κλαίετε απαρηγόρητα σαν να είστε εγκαταλελειμμένη, είναι σαν να είσαστε 40 χρόνια ερημήτισσα στο βουνό».. Λοιπόν η ζωή έχει λύπες έτσι και αλλιώς. Εάν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό, πιστεύω όλα θα παν καλά! Οι τραγωδίες που συμβαίνουν είναι γιατί δεν βάζουν Θεό ούτε στη ζωή τους ούτε στην καρδιά τους. Κλείνοντας θα πω τα λόγια που μου είχε πει ο πνευματικός μου []. Μου είχε πει χαρακτηριστικά: «Παιδί μου προσευχήθηκα πολύ για να βρω την πρεσβυτέρα μου και Δόξα Τω Θεώ δεν απέτυχα..» []

Πηγή: Σχόλιο (29/12/2011) στήν ἀνάρτηση «Ἡ Κατάρα τῆς Μάλμπορο Γούμαν – Μάριος Κουτσούκος» (Σαλογραία)

Εικόνα: Γεώργιος Κόρδης

Ευχαριστίες στην Ε.Κ.