Η κοροϊδία της Νηστείας και η Νηστεία της κοροϊδίας
Το μεσημέρι έφαγα σουπιές με μάραθα.
Δε λέω καταπληκτικό φαγητό. Αλλά με διέλυσε βρε παιδί μου. Πόση ώρα τώρα και ακόμη δε μπορώ να χωνέψω.
Βλέπεις η κοιλιοδουλεία και το πάθος της λαιμαργίας δε λύνεται με την νηστεία.
Πια νηστεία όμως; Δε λύνετε με την νηστεία που εδώ και μερικά χρόνια ζούμε οι σύγχρονοι ας πούμε Νεοέλληνες θρησκευόμενοι .
Ξέρεις εκείνη την νηστεία που αντί για κρέας το τσικάλι γεμίζει με καλαμάρια , σουπιές, καραβιδάκια, αστακομακαρονάδες, σογιο κυμά, σογιομουσακά, σογιοκονινιστά, γαροδοπίλαφα, σουπιοκεφτέδες, πατατοκεφτέδες και… και …και…ο κατάλογος τέρμα δεν έχει.
Είναι τόσο ακόρεστος ο κατάλογος όσο και η λαίμαργη φαντασία μας, που αρνείται την ουσία της νηστείας, ακόμα και όταν φαινομενικά και κατά τύπο την τηρούμε.
Αλλά αυτό καθ άλλο παρά νηστεία είναι.
Διατροφική αλλαγή λόγω ημερών …ναι.
Τσικαλική αλλαγή περιεχομένου…. ναι.
Ψαροταβερνική επιδρομή ναι.
Κατασπαραγμός μαλάκιων, ναι.
Νηστεία όμως όχι, εάν θέλουμε να διατηρήσουμε την σοβαρότητα μας και την εσώτερη αλήθεια μας.
Δε τα κατακρίνω. Δεν έχω διάθεση και δε γουστάρω να κατακρίνω κανένα. Άλλωστε εγώ είμαι χειρότερο από όλους αυτούς.
Απλά τα γράφω ίσως για να εξιλεωθώ υποσυνείδητα και συνειδητά γιατί μου την βιδώνει η τυπολατρία μας. Η αίσθηση αυτοϊκανοποίησης ότι κάτι τρομερό κάνουμε, τι στιγμή μάλιστα που ο Χριστός μας λεει: ότι και αν όλα τα κάνετε (αρετές) να πείτε ότι τίποτα δε κάναμε’’.
Εμείς και τίποτα δε κάνουμε και έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τα έχουμε όλα κάνει σπαθί…….
Η νηστεία σαφέστατα είναι εγκράτεια και ασιτία.
Είναι άσκηση του θελήματος, της βούλησης, της θέλησης να κινηθεί σε ρυθμούς ασκητικής προοπτικής.
Είναι και πένθος. Και όταν πενθείς δεν τρως.
Είναι και έρωτας βέβαια, και τα σκυλιά όταν είναι ερωτευμένα νηστεύουν.
Όλα αυτά, βεβαίως και είναι…..
Δεν είναι όμως απλώς και μόνο μια τυπική διατροφική αλλαγή.
Η μια υποκριτική αυτοεπιβαιβεωτική αυταρέσκεια των ικανοτήτων μου.
Διότι παίζει και αυτό… να νηστεύω και να αυτοϊκανοποιούμαι , σαν μ………..ας.
Άλλωστε ο Αγιος Ιωάννης ο Σιναίτης στους λόγους του περί Διακρίσεως τρείς των αριθμώ, – που ο Φρόυντ εάν τους γνώριζε θα έκανε διαρκώς παραπομπές ή και θα αρνούταν να γράψει κάτι που είχε προ πολλού ειπωθεί από έναν Εραστή του Θείου καταμεσής της άγονης και φιλόξενης για τον έρωτα ερήμου- είπε λοιπόν ότι ‘’πολλές φορές τις κακίες μας τις ντύνουμε με αρετές…’’ Πω πω τι είπε ο άνθρωπος……..
Έτσι υπάρχει και αυτή η κατηγορία. Εκείνοι που νηστεύουν φαρισαϊκά και υποκριτικά. Αυτάρεσκα και αυτοικανοποιητικά. Είπαμε υπάρχει και ο πνευματικός αυνανισμός. ……
Έτσι και εγώ ακόμη παλεύω να χωνέψω τις σουπιές που και μάραθα είχαν, και πολύ βεβαίως εγωισμό……………………..
Πηγή: π. Λίβυος
Εὐχαριστίες στήν Ἰωάννα Ι.
Σωστά είναι όλα αυτά και χιλιοειπωμένα από όλους τους πατέρες που έχουν γευθεί τον καρπό της νηστείας.
Το θέμα όμως είναι, για εμάς στον κόσμο είναι τόσο σημαντικό;
Μήπως υπάρχουν πνευματικοί που λένε να τηρούμε την νηστεία κατά γράμμα, δηλαδή να ξηροφαγούμε;
Μήπως η νηστεία πρέπει να είναι βοηθός εκκοπής των παθών, και όχι αυτοσκοπός; Γιατί νηστείες υπάρχουν πολλών λογιών και νομίζω πως όλοι το γνωρίζουμε. Και ο ίδιος ο απόστολος Παύλος είπε ο μη εσθίων τον εσθίοντα κλπ κλπ κλπ
άρα το να μιλάμε στο διαδίκτυο για τέτοιο θέμα προσωπικά το θεωρώ «κάπως» . .
Και να θυμίσω και αυτό που είχε πει ο μακαριστός πατήρ Επιφάνειος Θεοδωρόπουλος, πως αν κάποιος δεν μπορεί να νηστέψει και ποιοτικά και ποσοτικά καλύτερα είναι να φάει τρία πιάτα φασολάδα αλάδωτη παρά ένα αβγό, γιατί ο πρώτος κάνει ΥΠΑΚΟΗ ενώ ο άλλος όχι.
Ευχαριστώ.
Σωστά όλα αυτά και περισσότερα ακόμα θα μπορούσε να πει ο Π» Λύβιος, αλλά!
Έχω να προσθέσω την σκέψη, ότι παρ όλη την ποσοτική και ποικιλιακή υπερβολή, όσων με »λάθος δόσεις» νηστεύουν,
παρατηρούμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμα και πιστοί Χριστιανοί, δεν μπορούν να ασκήσουν ούτε αυτήν, την καθ΄ όλα σχεδόν, χορταστική νηστεία.
Εκτιμώ λοιπόν ότι η αδυναμία τους να την ασκήσουν οφείλετε σε κάποιες άλλου είδους στερήσεις που απαιτούνται και οι οποίες δεν αναπληρώνονται ακόμα και με την παραβίαση που αναφέρει το άρθρο.
Είναι δηλαδή ένας περιορισμός επιθυμιών, σε επιλογές τροφών, που πολλές φορές συν ακολουθούνται από άλλου είδους »περιορισμούς» ακόμα και αποτροπής συμμετοχής σε κοσμικότατου τύπου εκδηλώσεις!
Αν και είναι λοιπόν όντως ασυνεπείς ως προς την τελεία εφαρμογή της νηστείας, δεν παύει να αποτελεί ένα είδος εγκράτειας και άσκησης της αποδοχής αλλοτρίου θελήματος, εφ΄ όσον βέβαια είναι ανιδιοτελές κλπ.
Ίσως με τον καιρό να δυναμώσουν και να επιτύχουν και αυτούς τους γαστριμαργικούς περιορισμούς, είτε θα συναισθανθούν την »κοροϊδία» που αναγκάζονται να διαπράξουν για να ξεγελάσουν τις επιθυμίες τους και θα το βελτιώσουν, γιατί να μην το ελπίζουμε?
Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να παραδεχτούμε τελικά πως ισχύει και εδώ »Το μη χείρον βέλτιστον».
Διότι ορισμένοι έχουν παρασυρθεί και έχουν δεχτεί ότι αν δεν μπορείς να κάνεις τέλεια νηστεία, να μην την κάνεις καθόλου.
Ποιος όμως εξ΄ αρχής που αποφάσισε να νηστέψει κατάφερε να νηστεύει με τέλειο τρόπο?
Και ναι μεν ο Π» Λύβιος διακρίνει ότι δεν είναι όλοι φαρασαϊζοντες νηστευτές και απλά, υπάρχουν και αυτοί,.
Θέλω όμως να υπερασπιστώ τους υπολοίπους, που από αδυναμία να τηρήσουν και την εγκράτεια στην ποσότητα, η στο ταπεινό του εδέσματος, θα ήθελαν να τους αναγνωριστεί τουλάχιστον η προσπάθεια στην μερική αυτή νηστεία που μπορούν. Το κατ δύναμιν που λένε οι πατέρες.
Άλλωστε τι θα πρέπει να λέμε γι΄ αυτούς που ούτε καν παραδέχονται ότι η άσκηση στη νηστεία δεν είναι απαραίτητη? Η που δεν επιθυμούν να αγωνιστούν καθόλου αλλά να είναι θεατές η ακόμη και επικριτές αυτών που αγωνίζονται?
Με αγάπη προς όλους, που εκλαμβάνουν την προσπάθειά μου να υποστηρίξω τους αδυνάμους καλοπροαίρετα.
Προς τον Σταμάτη Σταματόπουλο που σχολίασε πριν .
Συμφωνώ και εγώ μαζί σας και εκ πείρας και αντιλήψεως ότι η αδυναμία δεν είναι υποκρισία πάντα.
Επίσης ο Π»Λίβυος έχει επανειλημμένα σε άρθρα του αναγνωρίσει ότι η αποτυχία είναι η εκπαίδευση προς την επιτυχία. Σωστό είναι το να καυτηριάζουμε τις όποιες υποκρισίες, αλλά ας αφήνουμε και μια διέξοδο για τους αδυνάμους μην σπάσουν από το πολύ τέντωμα , που είχε διδάξει ο Άγιος Αντώνιος.!
O άνθρωπος πρέπει να προσπαθεί να κάνει ό,τι περισσότερο μπορεί στην νηστεία αλλά όχι να «τεντώνει» τον εαυτό του αλόγιστα.Δεν θα του βγει σε καλό, οι πατέρες έχουν δίκιο.Εάν κάναμε ένα μέτρο πχ πέρσυ και πήγε καλά ας κάνουμε το ίδιο μέτρο και φέτος.Αν δοκιμάσαμε κάτι οριακό πέρσυ και μας βγήκε «ξυνό» να μην το επαναλάβουμε.Παντού παραμονεύει παγίδα. Μπορεί ο άνθρωπος μόνος του να πάει από το -10 στο +10;;αδύνατον. Μπορεί ο άνθρωπος μόνος του να πιάσει το «τέλειο» σε θέματα πνευματικά;;αστεία πράγματα είναι αυτά και επικίνδυνα. Ό,τι μπορεί ο καθένας ας κάνει ανάλογα τις δυνάμεις του με βοηθό τον εξομολόγο ή/και τον παπά της ενορίας του.
Και χωρίς προσευχή δεν γίνεται τίποτα παίδες…κι η νηστεία του Θεού είναι, Αυτός την δίνει.Μηπως κανείς μας είναι νηστευτής και εγκρατής από μόνος του;;; Άμα δεν ζητήσουμε τίποτα σωστό δεν κάνουμε. Ή που θα τρώμε ότι βρούμε ή θα οργιζόμαστε ή θα αγανακτούμε ή θα καταρρέουμε.
Ο Θεός να μας φυλάει. Καλή Σαρακοστή και καλό αγώνα σε όλους.
Αγαπητοί φίλοι,
μία απλή ερώτηση:
τι αίναι προτιμότερο να φάει κανείς, όταν είναι νηστεία:
α) χαβιάρι, αστακούς και γαρίδες ή
β) ένα απλό γύρο-πίτα;
(με κανονικό κρέας – στοιχίζει 2.50-3.00 ευρώ)
Στην περίπτωση «α» δεν «αμάρτησε», ενώ την περίπτωση «β» αμάρτησε.
Τι έχετε να πείτε γι΄ αυτό;
Κάνω την ερώτηση στα σοβαρά.
Δρ. Ταγαράκης Χρήστος
Να μην φάει τιποτα από τα 2 κύριε Ταγγαράκη,το αυτονόητο,ας πάψουμε επιτέλους να λέμε ψέματα στον εαυτό μας…
Υπάρχει και η επιλογή
γ) ένα απλό λαδερό.
Τόσο δύσκολο είναι;
Μην περιπλέκουμε τα πράγματα.
Αγαπητοί φίλοι,
(Διαμαντης – Μαρτίου 22, 2016 – αν. – Μαρτίου 23, 2016)
χρόνια πολλά.
Συμφωνώ μαζί σας !
Γι΄ αυτό και έκανα την ερώτηση με αυτόν τον τρόπο.
Να είστε καλά.
Δρ. Ταγαράκης Χρήστος