Στο υπεραστικό λεωφορείο
Κυρία πεινάω δώστε μου κάτι να φάω είπε στην κ. Αρετή ένα νεαρό παιδί. Γονείς δεν έχεις παιδί μου ρώτησε και γιατί τέτοια ώρα δεν είσαι στο σχολείο; Έχω κυρία αλλά και οι δύο είναι άνεργοι , μάλιστα κάτι φίλοι που ήμουν πριν λίγο μαζί τους με παράτησαν και έφυγαν. Η κ. Αρετή κοντοστάθηκε, αφού το βλέμμα αυτού του παιδιού είχε μια ειλικρίνεια. Να πάρε παιδί μου, αυτό έχω μόνο και του πρότεινε ένα δίευρο. Δεν θέλω χρήματα κυρία, μπορείτε μα μου αγοράσετε κάτι να φάω; Η γυναίκα πήγε με το παιδί στην καντίνα του υπεραστικού ΚΤΕΛ και το παιδί αφού πήρε ένα σάντουιτς ευχαρίστησε και έφυγε.
Κυρία πάρτε αυτό σας παρακαλώ άκουσε μια φωνή πριν καλά-καλά τακτοποιηθεί στη θέση της βλέποντας ταυτόχρονα ένα χέρι να της δίνει ένα δίευρο. Σας είδα που δώσατε στο παιδί το παιδί και ντράπηκα γιατί νωρίτερα είχε ζητήσει από μένα και δεν του έδωσα. Πάρτε λοιπόν αυτό για να συμμετέχω και εγώ στην καλή σας πράξη. Τα έχασε η κ. Αρετή και μηχανικά καθώς προσπαθούσε να τακτοποιηθεί πήρε το δίευρο και σχεδόν αμέσως γύρισε να δει τον άνθρωπο. Δεν πρόλαβε γιατί ο άγνωστος είχε ήδη κατεβεί μια και το λεωφορείο είχε βάλει μπρος!
Η καρδιά της καλής γυναίκας γέμισε χαρά, μακάρι και εμείς στην καινούργια χρονιά που ήδη ανέτειλε να γίνουμε το ίδιο ευαίσθητοι και ανθρώπινοι.
(Διασκευή απο ορθόδοξο περιοδικό).
Ευχαριστίες στον Σπύρο Γκ.