Αν μπορούσες να επιλέξεις, τι θα ήθελες να ήσουν στη γη;
αν ηταν να διάλεγα την ύπαρξη μου θα επέλεγα να είμαι αγριόχορτο ψιλόλιγνο στις άκρες επαρχιακών δρόμων. Θα είχα ρίζες για να δέσω με το χώμα που αγαπώ, θα έβλεπα αυτοκίνητα και πεζούς να περνούν κουβαλώντας όνειρα, χαρές και λύπες και προσμονές. Άνεμοι θα χαίδευαν το κορμί μου και θα αφενόμουνα ανυπεράσπιστο στο πέρασμά τους. Θα με ταξίδευαν μακρυά και θα έφερναν να με κεράσουν αρώματα και ευωδίες παράξενες και μυστικές. Κανείς δεν θα νοιαζόταν για την ύπαρξή μου. Ασήμαντο ανάμεσα σε άπειρα άλλα ιδια αχριόχορτα δρόμων επαρχιακών. Θα έφευγα χωρις να το καταλάβω και δεν θα ειχα παράπονα πολλά. Ισως μονάχα ενα.. Πώς δεν θα μπορούσα να γευτώ τον έρωτα και το πλάτεμα που δίνει στην καρδιά.. Αλλά πού ξέρεις μπορεί και τα αγριόχορτα στις άκριες δρόμων επαρχιακών να ερωτεύονται και να έχουν πλατιά καρδιά…
Γεώργιος Κόρδης, Αγιογράφος (FB)
Θα ήθελα
Χριστός νάμουν
σε μια Χριστουγεννιάτικη κούνια,
αλλά θα έπρεπε οπωσδήποτε σε τριάντα τρία χρόνια
να σταυρωθώ!!
Θα ήθελα νάμουν Παναγιά
την ώρα του ευαγγελισμού ιδίως,
μα θα έπρεπε
να τρέχω πρόσφυγας κι εγώ,
θα έπρεπε ν’ ακούσω αντί μητέρα το γύναι από τον υιό,
θα έπρεπε ρομφέα να μου περάσει το σωθικό!
Να μείνω μόνη μου, χωρίς υιό,αλλά με όλα Του τα παιδιά!
Τί θέλεις ,άνθρωπε να γίνεις,
που δεν θα είναι πότε καυμός και πότε χαρά!?
Ό,τι φθαρτό θέλεις μπορείς να γίνεις
μα αξίζει….
μόνο γι΄αυτό αθάνατος να μείνεις?!
Ένας Ιούδας, ένας Ηρόστρατος, ενας Εφιάλτης,
ένας σπόρος,ένα φυντάνι, μια τρέλλα,
ένας Ά λ λ ο ς
απ’ αυτό το υπέροχο
που σου όρισε η θεία Πρόνοια να ….μείνεις?
ευλογείτε