Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ

Αποσπάσματα από τις «Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ», που ξεκίνησε ο Μπρέχτ να γράφει το 1927:

«Τι κάνετε όταν αγαπάτε έναν άνθρωπο;» ρώτησαν τον κύριο Κ.
«Του φτιάχνω ένα σκίτσο» είπε ο κύριος Κ. «και φροντίζω να του μοιάζει»
«Ποιο; Το σκίτσο;»
«Όχι, ο άνθρωπος», είπε ο κύριος Κ.

Ρώτησε κάποιος τον κύριο Κ. αν υπάρχει Θεός, και ο κύριος Κ. είπε:
«Σου συνιστώ να στοχαστείς αν η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα σε κάνει να αλλάξεις συμπεριφορά. Αν δεν πρόκειται ναλλάξεις, τότε το ερώτημα δεν έχει νόημα. Αν πάλι πρόκειται ναλλάξεις, τότε μόνο σε ένα μπορώ να σου φανώ χρήσιμος:να σου πω ότι έχεις ήδη αποφασίσει πως χρειάζεσαι ένα Θεό».

Ο κύριος Κ, σύστησε έναν άνθρωπο σε κάποιον έμπορο:
«Είναι υπεράνω χρημάτων», του είπε.
Σε δύο εβδομάδες, ο έμπορος έπιασε τον κύριο Κ. και τον ρώτησε:
«Τι εννοούσες όταν έλεγες «υπεράνω χρημάτων»;
Ο κύριος Κ. είπε: «Όταν λέω πως ο άνθρωπος που προσέλαβες είναι υπεράνω χρημάτων, εννοώ πως είναι αδύνατον να τον δωροδοκήσεις».
«Α», έκανε λυπημένος ο έμπορος, «Εγώ όμως έχω λόγο να φοβάμαι πως ο άνθρωπος σου είναι ικανός να δωροδοκηθεί ακόμη και από τους εχθρούς μου».
«Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω», είπε αδιάφορα ο κύριος Κ.
«Μα πως!», φώναξε εκνευρισμένος ο έμπορος, «αυτός πηγαίνει πάντα με τα νερά μου, τόσο, που ακόμα και εγώ θα μπορούσα να τον δωροδοκήσω!»
Ο κύριος Κ. χαμογέλασε αυτάρεσκα: «Εγώ όμως δεν θα μπορούσα να τον δωροδοκήσω», είπε.

«Με τι ασχολείσθε;» Ρώτησαν τον κύριο Κ.
Και ο κύριος Κ. απάντησε: «Είμαι πολύ απασχολημένος:προετοιμάζω το επόμενο λάθος μου».

Μόνο ένα πράγμα είπε ο κύριος Κ. για το ύφος:
«Πρέπει να μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποφθεγματικά. Το απόφθεγμα είναι απρόσωπο. Ποια είναι τα καλύτερα παιδιά; Εκείνα που σε κάνουν να ξεχνάς τον πατέρα!»

Ο κύριος Κ. δεν γνώριζε επαρκώς τους ανθρώπους και έλεγε:
«Η ανθρωπογνωσία είναι απαραίτητη όταν μπαίνει στη μέση η εκμετάλλευση. Σκέφτομαι θα πει αλλάζω. Όταν σκέφτομαι έναν άνθρωπο, τον άλλαζω, και μου φαίνεται πως δεν είναι έτσι όπως είναι, αλλά ότι ήταν έτσι, όταν έγω πρωτάρχισα να τον σκέφτομαι».

Όταν κρίνει κανείς μόνο από τον εαυτό του, δεν μπορεί να πιστέψει πως πέφτει σε σφάλματα που δεν τον αφήνουν να πάει μπροστά. Γιαυτό πρέπει κανείς να σκέφτεται εκείνους που θα συνεχίσουν το έργο του. Μόνο έτσι αποφεύγει τα αδιέξοδα. []

Ο κύριος Κ.προτιμούσε τη πόλη Β από την πόλη Α.
«Στην πόλη Α», έλεγε, «μαγαπούν, στην πόλη Β όμως, μου φέρονται φιλικά. Στην πόλη Α ήθελαν να μου φανούν χρήσιμοι, στην πόλη Β όμως με χρειάζονταν. Στην πόλη Α μου έκαναν τραπέζια, όμως στην πόλη Β με καλούσαν στην κουζίνα».

Ενας άνθρωπος, που είχε καιρό να δει τον κύριο Κ., τον χαιρέτισε λέγοντας:
«Δεν αλλάξατε καθόλου»
«Αχ!» έκανε ο κύριος Κ. και χλώμιασε.

Ευχαριστίες στον Μπολτσεβίκο

Πηγή: Βιβλίο Ιστορίες του κυρίου Κόυνερ