Η Πανοπλία του Αγίου

souper-manolis

Η αγιότητα προϋποθέτει αρχικώς και κυρίως την παραίτηση από κάθε ίχνος δύναμης, την πλήρη απογύμνωση. Η αδελφή μου είχε παραιτηθεί από όλα, δεν διεκδικούσε τίποτα, δεν ήθελε να πετύχει τίποτε. Ήταν η πρώτη και έγινε έσχατη. Της αρκούσε να ξημερωθεί καλά. Κάθε μέρα ήταν μια νέα μέρα, όπου όλα άρχιζαν από την αρχή. Ο άγιος πορεύεται μέσα στον κόσμο γυμνός και ανυπεράσπιστος. Ξαρμάτωτος…

π. Λίβυος

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Η Πανοπλία του Αγίου

  • Αύγουστος 3, 2016, 12:03 πμ
    Permalink

    Πόσο παρήγορο το μήνυμα! Να δίνει ο Θεός να νιώθουμε μόνο τη νέα αρχή και όχι την απόγνωση της απώλειας.

    Σχολιάστε

Απάντηση σε Mama4 Ακύρωση απάντησης

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    - Γέροντα, τι θα γίνει με εμένα, δε βλέπω προκοπή.
    - Εσύ σήμερα φύτεψες την κληματαριά και θέλεις αμέσως να πιεις κρασί. Πρέπει να περιμένεις, να βγει το σταφύλι, να ωριμάσει, να το ραντίσεις, να το κόψεις, να το πατήσεις, να το βάλεις στο βαρέλι, να γίνει καλό κρασί και μετά να πιεις. Μη βιάζεσαι λοιπόν. Ακόμα είσαι αρχάριος. Βρε παιδί μου, ζαλίζεσαι έτσι και, ενώ το στομάχι σου δεν μπορεί να χωνέψει το γάλα, πας να φας μπριζόλα!
    - Γέροντας Παΐσιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: