Η Τελειότητα των Συζύγων
Ο άλλος δεν είναι ο Θεός σου αλλά ο άνθρωπος σου, μην ζητάς τελειότητα γιατί δε μπορεί να στην προσφέρει.
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (FB)
Φωτογραφία: Erik Johansson
Κέρασμα
Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική, ποιητική. Ξυπνήστε το πρωί, να δείτε το βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ' το πέλαγος. Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μη μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια, και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεσθε. Όλα μας πλουτίζουν, όλα μας οδηγούν στη μεγάλη Αγάπη, όλα μας οδηγούν στον Χριστό.
Όσο κι αν τον αγαπάς…Είναι άνθρωπος… http://amfoterodexios.blogspot.gr/2016/07/blog-post_56.html?view=flipcard
Nα, ένας δρόμος στρωμένος όχι με ροδοπέταλα όπως πιστεύουν μερικοί,
αλλά με την συμπαγή άσφαλτο της υπομονής, της αλληλοπεριχώρησης,
της ανοχής, της μακροθυμίας….
Η άσφαλτος
τα καλοκαίρια καίει, και τους χειμώνες γλιστράει,
μα είναι δρόμος που κάπου σε βγάζει,
δεν είναι το ύπουλο μονοπάτι,
ή ο ακανθώδης χωματόδρομος,
η ακατέργαστη χαράδρα,
ή ο τερματικός γκρεμός!
Μόνο που τον δρόμο τον στρώνουν πολλοί μαζί
και όχι ο ένας της φωτογραφίας «ήρωας»!
Γι’ αυτό ευπρόσδεκτη κάθε αρωγή
πατέρες, φίλοι, κι εσείς οι διαλύτες συγγενείς….
Του Κυρίου δεηθώμεν
για σωτηρία ολική.
Ο καιρός γαρ εγγύς!
Ιωάννα, σ’ ευχαριστούμε για το θαυμάσιο «εικονογραφημένο» σχόλιο! Ένα συναφές ερώτημα για όλους μας θα ήταν:
Ποιές είναι οι δεξιότητες και προϋποθέσεις ώστε κανείς να προετοιμαστεί και να γίνει καλός (ή να βελτιωθεί) στο να απλώνει κι ανοίγει αυτό τον δρόμο της ευλογίας με τη «συμπαγή άσφαλτο της υπομονής, της αλληλοπεριχώρησης, της ανοχής, της μακροθυμίας»;
ΖΙ,
O ζητών ευρίσκει
και ο αιτών…λαμβάνει
υποδείξεις, συμβουλές,…συνταγές,
για μια ζωντανή συνύπαρξη
που δεν κάνει την σχέση ατροφική,
αλλά ένα αγλαόκαρπο δένδρο
εξ ου τρέφονται πολλοί!
Ο ύμνος της Αγάπης
είναι μια ωραία συνταγή
στην εκτέλεση της οποίας δαπανάς ένα χρέος,
ό,τι οφείλεις ως αδελφός, ως φίλος, ως εραστής στον άλλο…
Αγάπα τον όπως τον εαυτό σου
χωρίς να παραλείπεις να του θυμίζεις
ότι το πρόσωπο του αξίζει την αγάπη σου
κι όχι τα εμφανή ελαττώματά του
και η μοιραία…συμπτωματολογία τους!
Δανείζουμε τα προτερήματά μας
προς χαρά του πλησιέστερου προς εμάς
δεν ξεπουλάμε όμως τις αξίες μας’
προσφέρουμε τα ανθρωπίνως δυνατά
και παρακαλούμε μαζί τον Κύριο
για τα δυνατότερα
και απίθανα..
έτσι ώστε εύλογα,
τη ελπίδι χαίροντες,
τη προσευχή προσκαρτερούντες,
να φτάσουμε
στο ύστατο αμήν.
Αμήν.
στα λογια πολλα ατομα τα καταφερνουν….
στις πραξεις ομως?