Ο Άγιος και το Καλό Λιοντάρι (κινούμενα σχέδια)
Ο βίος του Οσίου Γερασίμου του Ιορδανίτη σε κινούμενα σχέδια με αγγλικούς ύποτιτλους.
Κέρασμα
…Θυμάμαι τι μου συνέβη, όταν για πρώτη φορά με αληθινή συντριβή για τις αμαρτίες μου πήγα για εξομολόγηση. Όλη η ζωή που έζησα ορθώθηκε μπροστά μου ως αδικία από την αρχή ώς το τέλος. Όταν συνάντησα τον ιερέα, δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου από τη θλίψη, τα δάκρυα, τον καρδιακό πόνο, αλλά μόνον έκλαιγα.
Και πιστέψτε με, πριν ακόμη αρχίσω να μιλώ για τις αμαρτίες μου, ο Ίδιος ο Κύριος «εξήλθε προς συνάντησίν μου» και έπεσε στον τράχηλό μου και με καταφίλησε, και ήμουν γι’ Αυτόν αγαπητός, χωρίς να περιμένει από μένα πότε θα πω «συγχώρησον», όπως και στην παραβολή ο άσωτος είπε «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου», όταν ήδη ο Πατέρας τον δέχτηκε στην αγκαλιά Του.
Κατηγορούσα τον εαυτό μου για όλα. Ο Κύριος όμως δεν πρόφερε ούτε ένα λόγο μομφής× μόνο χαιρόταν «ότι ο υιός αυτός απολωλώς ην και ευρέθη, νεκρός ην και ανέστη». Τι νύχτα ήταν εκείνη! Μου είναι αδύνατο να τη διηγηθώ. Πόσο μας αγαπά ο Κύριος!
Και πιστέψτε με, πριν ακόμη αρχίσω να μιλώ για τις αμαρτίες μου, ο Ίδιος ο Κύριος «εξήλθε προς συνάντησίν μου» και έπεσε στον τράχηλό μου και με καταφίλησε, και ήμουν γι’ Αυτόν αγαπητός, χωρίς να περιμένει από μένα πότε θα πω «συγχώρησον», όπως και στην παραβολή ο άσωτος είπε «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου», όταν ήδη ο Πατέρας τον δέχτηκε στην αγκαλιά Του.
Κατηγορούσα τον εαυτό μου για όλα. Ο Κύριος όμως δεν πρόφερε ούτε ένα λόγο μομφής× μόνο χαιρόταν «ότι ο υιός αυτός απολωλώς ην και ευρέθη, νεκρός ην και ανέστη». Τι νύχτα ήταν εκείνη! Μου είναι αδύνατο να τη διηγηθώ. Πόσο μας αγαπά ο Κύριος!
Αυτά τα «παραμύθια»
ήταν κάποτε ολοζώντανη αλήθεια!
Πόσο μοιάζει η ζωή ενός αγίου
με το ακατάληπτον και το παράλογο!
Μοιάζει με διάγγελμα του Θεού
ότι ο άγιος μπορεί να φτάσει
όσα ο «φυσιολογικός»ούτε να τα φανταστεί μπορεί!
Φίλος του αγίου ένα λιοντάρι,
υπάκουο κι εργατικό για την χάρη του αγίου,
με γνωρίσματα υποτακτικού,
και συναισθήματα ευγνωμοσύνης,
όσο και μια ανθρώπινη καρδιά!
Αυτή η σωτήρια αγάπη που και…λιοντάρια μερώνει,
πώς αφήνει άπνουν μια αναίσθητη ανθρώπινη καρδιά,
είναι ν’ απορεί κανείς
και να προσεύχεται το αγριότερο ζώο
που κρύβει μέσα της να μερώσει!