Μια διαφορετική Άποψη για τη Σύγκρουση Πίστης και Αθεΐας (1/6)

Μέρος 1 από 6: «Γένεσις»

Η αθεΐα έχει βαθειά τις ρίζες της στην ανθρώπινη ιστορία, γιατί και αυτή είναι μία άλλη μορφή πίστης και μάλιστα με περισσότερα δόγματα από ότι η θρησκευτική. Βέβαια εμφανίστηκε μετά τη θρησκευτική πίστη σαν αντίδραση προς αυτήν και μεγεθύνεται με το χρόνο για διαφόρους λόγους που θα αναλυθούν αργότερα. Το σημείο της διαφωνίας τους είναι η ύπαρξη ή όχι ενός θεού δημιουργού των πάντων. Οι θρησκευόμενοι πιστεύουν σε ένα προσωπικό Θεό που έφτιαξε τον κόσμο και που οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν μαζί του και ο Θεός να ενδιαφέρεται για αυτούς και να επεμβαίνει στη ζωή τους. Από την άλλη πλευρά, οι άθεοι θεωρούν ότι, είτε δεν υπάρχει τέτοιος Θεός και ότι ολόκληρος ο Κόσμος φτιάχτηκε μόνος του, ή και αν υπάρχει δεν ασχολείται με τα ασήμαντα πλάσματα τους ανθρώπους που βρίσκονται σε μια στρογγυλή κουκίδα στο απέραντο Σύμπαν. Λειτουργεί μόνο νοησιαρχικά και ασχολείται με το να φτιάχνει και να διαλύει αστέρια  γαλαξίες σμήνη γαλαξιών και να μεριμνά για την καλή λειτουργία όλων αυτών.

Προφανώς, για τη σύγκρουση αυτή και οι δύο πλευρές επικαλούνται τη άποψη της επιστήμης η οποία  a priori δίνει ενδείξεις και όχι αποδείξεις για την ύπαρξη η όχι του Θεού.  Το παράξενο είναι ότι τα ίδια επιστημονικά δεδομένα τα χρησιμοποιούν ως επιχειρήματα και οι μεν και οι δε. Απλά δίνουν διαφορετική ερμηνεία για το καθένα από αυτά. Οι μεν ισχυρίζονται ότι ο θεός εν τη Σοφία του έφτιαξε τον Κόσμο με κορωνίδα τον άνθρωπο, οι δε, ότι με την ύλη και την ενέργεια εν τη σοφία αυτών των δύο και μέσω της εξελικτικής διαδικασίας δημιουργήθηκε ο Κόσμος και τελικά ο άνθρωπος. Δηλαδή, οι μεν αποδίδουν τη σοφία σε ένα Λογικό υπέρτατο Ον, οι δε στις άλογες οντότητες ύλη και ενέργεια.

Σημείο αντιπαράθεσης και των δύο κοσμοθεωριών είναι το πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης < Γένεσις>. Το βιβλίο αυτό, που γράφτηκε χιλιάδες χρόνια πριν, δεν έχει την έννοια επιστημονικού συγγράμματος. Απλώς περιγράφει απλοϊκά και με βάση τις γνώσεις της εποχής εκείνης τη δημιουργία του Κόσμου. Είναι θαυμαστό πάντως το γεγονός ότι η επιστήμη μέχρι στιγμής δεν το έχει διαψεύσει. Απεναντίας, έχει επιβεβαιώσει πολλά γεγονότα που αναφέρονται εκεί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός της δημιουργίας πρώτα των ιχθύων και μετά των ζώων. Πράγματι η επιστήμη παραδέχεται σήμερα ότι η ζωή βγήκε από τη θάλασσα και αναπτύχθηκε στη ξηρά.

Παρόλα αυτά, η σύγκρουση μεταξύ πίστης και αθεΐας παραμένει ζωντανή με το πέρασμα των αιώνων. Έτσι οι άθεοι προσδοκούν νέες επιστημονικές ανακαλύψεις που να υποχρεώνουν τη Θρησκευτική άποψη σε συστηματική υποχώρηση, οι δε θρησκευόμενοι αμύνονται, με άλλες επιστημονικές απόψεις που κατά τη γνώμη τους είναι συμβατές με τη Βίβλο,

Τι ακριβώς συμβαίνει λοιπόν και διαιωνίζεται αυτή η κατάσταση; Στη συνέχεια ( Μέρος 2⁰ ) θα αναφερθεί  μία λανθασμένη εκτίμηση που  γίνεται από πλευράς θρησκευόμενων ανά τους αιώνες με αποτέλεσμα η σύγκρουση μεταξύ πίστης και αθεΐας να εξελίσσεται τελικά σε σύγκρουση μεταξύ πίστης και επιστήμης πράγμα που οδηγεί τελικά σε υποχώρηση της πρώτης γιατί επί υλικών θεμάτων το βάρος της αλήθειας πέφτει στην επιστήμη.

Π.Π