Τιμωρητική Δικαιοσύνη και Χριστιανισμός

Στο όνομα της «κανονικότητας» και της «ορθότητας», γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Δηλαδή όταν έχουμε την αντίληψη ότι υπερασπιζόμαστε το «ορθό» του οποίου βέβαια η διασάλευση ή αμφισβήτηση μας τρομάζει. Η Χάνα Άρεντ θα πει, «στηριζόμενοι στην κανονικότητα πραγματοποιούμε φοβερά πράγματα με ένα οργανωμένο και συστηματικό τρόπο. Αυτή είναι η διαδικασία, με την οποία άσχημες, εξευτελιστικές, δολοφονικές, απάνθρωπες και απερίγραπτες πράξεις καταλήγουν να αποτελούν ρουτίνα και γίνονται αποδεκτές, «ως ο τρόπος που γίνονται τα πράγματα». Μεγάλοι θρησκευτικοί πόλεμοι έγιναν ακριβώς γιατί η κάθε θρησκεία πολεμούσε για την μοναδική της «αλήθεια» και ορθότητα. Το ίδιο βέβαια και με μεγαλύτερη φρικαλεότητα έπραξαν και εκείνοι που πολέμησαν τις «σκοταδιστικές» θρησκείες για να φέρουν την «διαφώτιση». Στην θέση της θρησκείας έβαλαν την «καθαρή» ιδεολογία και ορθότητα τους. Μην ξεχνάμε άλλωστε οτι κανείς θρησκευτικός πόλεμος δεν είχε τα θύματα και τις φρικαλεότητες που έζησε ο Β΄παγκόσμιος πόλεμος. 

Είναι σημαντικό να μην διαφεύγει της προσοχής μας, ότι η οποιοδήποτε μορφή δικαιοσύνης εάν δεν εμπνέεται από την έννοια το «ελέους» και της αγάπης, μπορεί να αποδειχθεί ως η μεγαλύτερη αδικία. Πολλές φορές αδικούμε τους συνανθρώπους μας, ακριβώς επειδή θέλουμε να είμαστε απόλυτα «δίκαιοι». Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που προσέφερε ο Χριστιανισμός στο κόσμο και ιδιαιτέρως στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, είναι η σύνδεση της δικαιοσύνης με την αγάπη, της κατανόησης του λάθους από έναν όχι διαφορετικό αλλά μοναδικό άνθρωπο και περίσταση. Ο Λεβινάς θα πει, «η αγάπη είναι αδύνατη χωρίς την δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη παραμορφώνεται χωρίς την αγάπη».