Μακαριστός Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας: Από τα καλυβάκια στην οικουμένη!

Του Στέλιου Κούκου

Τέτοιες στιγμές νιώθουμε ότι πρέπει να κλαίμε και να χαιρόμαστε! Με δάκρυα κατάνυξης!

Ότι ο φόρος τιμής σε τέτοιες πνευματικές μορφές μόνο η κατάνυξη και η συγκίνηση τους πρέπει. Και, ίσως να είναι και ο μόνος τρόπος να τις νιώσουμε.

Αλλά και ο τόπος για να τους συναντήσουμε.

Ότι γνωρίζοντας τους σωματικούς πνευματικούς τους κόπους -πολύ συχνά υπέρ φύση- κόπους αλλά και “μέθη” και έρωτα διά Χριστόν νιώθεις μετέωρος και ενεός από την τόση προσπάθεια και την βία για το ποθούμενο. Τον ποθούμενο θησαυρό. Την συνάντηση με το ποθούμενο πρόσωπο. Τον Ποθούμενο!

Και αυτή η βία και ο κόπος και ο παροξυσμός αγάπης δεν μπορεί και δεν πρέπει ούτε να παραγραφεί, ούτε να συμψηφιστεί λόγω των θαυμαστών εμπειριών που είχαν και των ευλογιών και των χαρισμάτων που έλαβαν. Ότι το φιλότιμο τους μεγάλο, δηλαδή τεράστιο, και αυτό γεννά το πνεύμα.

Η φιλοπονία τους απεριόριστη και τα χαρίσματα που έλαβαν άλλο τόσο απέραντα και απεριόριστα, αφού ξεπερνούν τον χώρο και τον χρόνο!

Άλλωστε “όπου γαρ βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξη”!

Κοίμηση Γέροντος, πατρός Εφραίμ, μνήμη οσίου Ιωσήφ Ησυχαστή!

Μνήμη σύμπασας της οσίας συνοδίας: π. Αρσενίου, π. Αθανασίου, π. Θεοφυλάκτου, π. Ιωσήφ Βατοπαιδινού, παπά-Χαραλάμπου Διονυσιάτη αλλά και οσίου Εφραίμ Κατουνακιώτη.

Ένα ακόμη κομποσχοίνι οσιακώς τελειωθέντων διαπρεπών μοναχών, υποτακτικών και γερόντων που έγραψαν το σημαντικότερο, ίσως, μέρος του βίου τους στις σπηλιές, τα πρόχειρα ενδιαιτήματα, τα σπιτάκια και τα καλυβάκια του Άθωνα.

Εκεί έγραψαν με άκτιστο μελάνι τα πνευματικά τους κατορθώματα στις ερημιές, στις οπές και τα αγιορείτικα βράχια.

Διέπρεψαν ως δόκιμοι, υποτακτικοί, μοναχοί και γέροντες για ένα ράσο φως εξαστράπτων, και ακτίστων ενεργειών πρόσφορο!

Και, έτσι, οι ίδιοι λάμπρυναν έναν ολόκληρο κόσμο ματαιότητας!

Αξίζει να ζεις που έζησαν!

Ναι, δικαιολογούν και την δική μας αναπολόγητη ζωή!

Και τελικά μπορείς να δεις, κάπως, μέσα από τον δικό τους κόπο και να νιώσεις λίγη, ελάχιστη βεβαίως, από την δική τους Θεϊκή χάρη που αξιώθηκαν!

Και η μικρή αυτή ενσυναίσθηση αποτελεί ακόμη μία δωρεά και συμμετοχή σε ένα μυστήριο!

Αυτό σου δίνει την δυνατότητα να κοινωνήσεις και να ψηλαφήσεις το ευλογημένο και οσιακό τους δόσιμο που έδωσε καρπούς χάριτος!

Η άσκησή τους -υπακοή, αδιάλειπτη προσευχή, νηστείες, γονυκλισίες, αγρυπνίες- ήταν παράλληλα και δοξολογία! Και προσδοκία! Ανάστασης!

Διαβάστε τη συνέχεια του κειμένου – αφιερώματος στον μακαριστό γέροντα Εφραίμ της Αριζόντας στην Πεμπτουσία

Χωρίς λέξεις κλειδιά.