Όσιος Πορφύριος: Αποκάλυψε ότι είχαν διασωθεί Έλληνες ναυαγοί στο Μεξικό!

Ήρθε στο Μοναστήρι μας [Ι.Μ. Παντοκράτορος-Ταώ] ένα πρωί μία μαυροφόρα κι έκλαιγε γοερά:
– Γιατί με έστειλε ο παπάς της ενορίας μου εδώ; Τι θα μου κάνετε εσείς;

Κι έκλαιγε συνέχεια.
Την ρώτησε η αδελφή τι συμβαίνει, πώς μπορεί να την βοηθήση κι εκείνη άρχισε να σπαράζη λέγοντας:
– Καλά, δεν διαβάσατε εφημερίδες; δεν είδατε τηλεοράσεις; δεν μάθατε για το ναυάγιο; Χάθηκε το παιδί μου, ο μονάκριβος γυιος μου.

Επειδή, λόγω τής ψυχικής κατάστασης της γυναίκας, δεν μπορούσε κανείς να συννενοηθή μαζί της, πήγα στον οδηγό που την έφερε να ρωτήσω τι ακριβώς συμβαίνει.
Εκείνος μας εξήγησε ότι η κυρία είχε ένα γυιο ναυτικό και χθες ανακοίνωσαν στην τηλεόραση ότι το καράβι βούλιαξε στα ανοιχτά του Μεξικού. Ήταν αγνοούμενοι 17 ναύτες, μεταξύ των οποίων και ο υιός της κυρίας.

Η γυναίκα, μόλις έμαθε για τον χαμό του γυιου της, ήρθε σε απόγνωση. Ο Ιερέας της ενορίας της την έστειλε στο Μοναστήρι μας, μήπως εμείς την βοηθήσουμε.
Τότε παρακάλεσα τον οδηγό να την πάρη και να την πάη στον γέροντα Πορφύριο στο Μήλεσι. Του ζήτησα μόνο μία χάρη, να μας πάρη ένα τηλέφωνο να μας πη τι έγινε.

Αργά το απόγευμα πήραν τηλέφωνο να ευχαριστήσουν που τους στείλαμε στον Γέροντα. Μόλις έφτασαν στο Μήλεσι, πριν προλάβουν να μιλήσουν σε κανέναν, ειδοποίησε ο Γέροντας ότι τους περιμένει επάνω. Μπήκαν στο κελλάκι και η κυρία άρχισε να κλαίη.
– Τι έχεις; τι φωνάζεις; την ρωτάει ο Γέροντας.
– Δεν διαβάσατε εφημερίδες; δεν είδατε τηλεοράσεις; Πνίγηκε το παιδί μου στο ναυάγιο.
– Τι ώρα είναι;
– Εγώ σου λέω για το παιδί μου κι εσύ μου λες τι ώρα είναι;
– Πες μου, σε παρακαλώ, τι ώρα είναι;
– Η ώρα είναι 11.15’ .
– Ωραία!

Ο Παππούλης απευθύνθηκε στον οδηγό του αυτοκινήτου.
– Φύγετε γρήγορα. Βγήκαν ζωντανοί κάποιοι από τους ναυαγούς. Τρέξτε στο Προξενείο να σας πληροφορήσουν. Και μην ξεχάσης να τους πης να ρωτήσουν τι ώρα βγήκαν οι ζωντανοί στην στεριά. Κατάλαβες; Άντε, τρέξτε να προλάβετε μην κλείσουν.

Πράγματι, την ώρα που έφτασαν πρόλαβαν τον Πρόξενο λίγο πριν φύγη. Γύρισε όμως πίσω, πήρε τηλέφωνο στο Προξενείο [ίσως στην Πρεσβεία] του Μεξικού κι έμαθε ότι βγήκαν στην στεριά τρεις από τους αγνοούμενους ζωντανοί! Μεταξύ αυτών κι ο γυιος της κυρίας!
Χαρές, κλάματα ξαφνικά η κυρία θυμήθηκε:
– Α!, χίλια συγγνώμη, πάρτε ξανά τηλέφωνο, σας παρακαλώ. Ο παπάς μου είπε να μην ξεχάσω να ρωτήσω τι ώρα έγινε.

Ξαναπαίρνει τηλέφωνο ο Πρόξενος και του λένε:
– Η ώρα ήταν 11.15.

Ήταν ακριβώς η ώρα που τους είπε ο Γέροντας!

Μαρτυρία Γερόντισσας Στυλιανής της Ι. Μ. Παντοκράτορος-Ταώ, όπως δημοσιεύεται στο βιβλίο, «Όσιος Πορφύριος, Μαρτυρίες, διηγήσεις, νουθεσίες», των εκδόσεων Ενωμένη Ρωμιοσύνη.

Αναδημοσίευση από: Πεμπτουσία