Βίωμα και Πράξη: Πώς μπορεί νά βοηθήσει τήν Πατρίδα του ένας πιστός;

Όχι πότε φώναξες, όχι πότε διαμαρτυρήθηκες για το δίκιο σου, όχι πότε τα έβαλες με όλους και όλα…αλλά πότε προσευχήθηκες; αυτό σε ρωτώ.
Όχι πότε έκλαψες από εγωισμό…αλλά πότε έκλαψες από μετάνοια;

Αυτό σε ρωτώ, γιατί ξέρω ότι προτιμάς να φωνάζεις, να διαμαρτύρεσαι, να υπερασπίζεσαι τα δίκια σου κι όμως ίσως ποτέ σου δεν γονάτισες στην προσευχή σου.
Ίσως δεν έχεις προσευχηθεί και ποτέ σου… όμως κατα τ’ άλλα υποστηρίζεις ότι ενεργείς στο όνομα του Θεού.

Τι φοβερό; Ίσως ποτέ σου δεν έχεις πιάσει το κομποσχοίνι για να υπερασπιστείς την σωτηρία σου!
Ποτέ δεν κλαις για τις ανομίες σου!
Δεν αγωνιάς για την ψυχή σου!
Αγωνιάς για χίλια δυο άλλα, αλλά για την ψυχή σου αδιαφορείς!

Πόσο αντιφατικά ζεις; Μιλάς περί ισλαμοποίησης της πατρίδος μας και εσύ πρώτος ήσουν που πήρες μέρος σε καρναβαλικές εκδηλώσεις οι οποίες είναι ειδωλολατρικά έθιμα και φέρουν ήθος αντιχριστιανικό και αμαρτωλό και άκρως αντιεκκλησιαστικό.

Δεν σε ρωτώ πότε πήγες σε συλλαλητήριο ή πότε έκανες κάποια ανάρτηση πνευματικού ή εθνικού ενδιαφέροντος. Δεν σε ρωτώ κάτι τέτοιο διότι αυτό είναι εύκολο να το κάνεις. Το κάνω κι εγώ εύκολα και πολλάκις.

Σε ρωτώ όμως αδελφέ μου, ρωτώ και ελέγχω και τον εαυτό μου: «Πότε επιτέλους θα γονατίσω μπροστά στον Θεό και θα ζητήσω το έλεός Του, τον φωτισμό Του; Πότε επιτέλους θα προσευχηθώ για τους εχθρούς μου; Πότε επιτέλους θα καταλάβω ότι οι εξωτερικές επαναστάσεις δεν ωφελούν σε κάτι εάν δεν υπάρχει πρωτίστως εσωτερική επανάσταση κατά των παθών μας, κατά του εγωισμού μας».

Πάσχουμε αδελφοί μου.
Πάσχει η πίστη μας.
Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό.
Γι΄αυτό και τον αφήνουμε έξω από την ζωή μας ή Τον θέλουμε μόνο για να Τον χρησιμοποιήσουμε για κάτι το επίγειο και κοσμικό. Τον θέλουμε μόνο για να νικήσουμε τους άλλους και όχι για να τους αγαπήσουμε. Χρησιμοποιούμε την Πίστη μας όταν μας συμφέρει και όπως μας συμφέρει.
Εάν όντως πιστεύουμε στον Θεό, θα παραδινόμασταν στην Θεία Του Πρόνοια και θα ζούσαμε με έργα Πίστεως, δηλαδή με έργα που ευωδιάζουν Χριστό και όχι που όζουν εγωισμό, εμπάθεια και κοσμικότητα.

Εάν αγωνιάς για την πατρίδα μας κάνε αγρυπνία κάθε ημέρα στο δωμάτιό σου, νήστευσε με ζήλο για να δυναμώσει η προσευχή σου.
Αυτό κάνει ο άνθρωπος του Θεού.
Δεν μιλά με οργή, δεν φανατίζεται, δεν υβρίζει, δεν βιαιοπραγεί, δεν απειλεί, δεν απαξιώνει.

Όχι, ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι χαζός και ανόητος, ξέρει τι συμβαίνει γύρω του, όμως αντιδρά με τρόπο θεάρεστο, μιλά και πράττει με τρόπο χριστομίμητο, ζει ατενίζοντας τα έσχατά του.

Εσύ αδελφέ είσαι έτοιμος να περάσεις στην αιωνιότητα με τον Χριστό ή είσαι έτοιμος να περάσεις πάνω από πτώματα για κάτι που υπόκεινται μέσα στην ματαιότητα του κόσμου τούτου;

Μην μου απαντήσεις. Δεν χρειάζεται να μου αποδείξεις κάτι.
Απάντα στον εαυτό σου. Απάντα στον Χριστό…
Μην μου απαντήσεις, μην σχολιάσεις, διότι αυτό είναι άλλο ένα πάθος που ταλαιπωρεί πολλούς και πολλές. Γράφουν και ξαναγράφουν ως σημαιοφόροι της Αλήθειας, της Πίστεως, της Πατρίδας… πίσω από τις οθόνες του υπολογιστή τους, πίσω από πληκτρολόγια, κι όμως τίποτα στην ζωή τους δεν υπάρχει που να αποδεικνύει ότι όντως ζούνε την Αλήθεια, ζούνε τους καρπούς της Πίστεως, ζούνε με αγάπη προς την Πατρίδα μας και την επίγεια αλλά και την αιώνια.

π. Παύλος Παπαδόπουλος (FB)

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Να ελέγχετε τις σκέψεις σας, να συγκρατείτε τα λόγια σας, να κυριαρχείτε στα πάθη σας, να κάνετε έργα που αντέχουν στο φως της ημέρας
    - Γέροντας Παΐσιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: