Ένα χαμόγελο…

Ἕνα χαμόγελο δέν στοιχίζει τίποτα, κι ὅμως εἶναι πολύτιμο.
Κρατάει μόνο μιά στιγμή, ἀλλά ἡ ἀνάμνησή του μπορεί νά εἶναι αἰώνια.
Ἕνα χαμόγελο ἀνακουφίζει τόν κουρασμένο, παρηγορεί τόν λυπημένο καί σκορπίζει τή γαλήνη στό σπίτι.
Κι ὅμως, δέν ἀγοράζεται, δέν δανείζεται, δέν κλέβεται, γιατί ἔχει μόνο ἀξία ὅταν προσφέρεται.
Κι ἀν καμιά φορά συναντήσετε στή ζωή σας κάποιον που δέ σας δίνει τό χαμόγελο που ἀξίζετε, φανεῖτε γενναιόδωροι καί δώστε του ἐσείς τό δικό σας. Γιατί κανένας δέν εἶναι τόσο φτωχός που νά μή μπορεί νά δώσει ἕνα χαμόγελο, καί κανένας δέν εἶναι τόσο πλούσιος πού νά μήν ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἕνα χαμόγελο. Καί πάντως κανένας δέν ἔχει περισσότερη ἀνάγκη ἁπό ἕνα χαμόγελο ἀπό αὑτόν πού δέ μπορεί νά τό δώσει στούς ἄλλους.

 

Ένα όμορφο χαμόγελο

Από την Ομότιμο Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών κα. Μερόπη Σπυροπούλου στον ραδιοφωνικό σταθμό «Πειραϊκή Εκκλησία» 91,2 FM.

Ένα χαμόγελο δεν στοιχίζει τίποτα...

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    …Θυμάμαι τι μου συνέβη, όταν για πρώτη φορά με αληθινή συντριβή για τις αμαρτίες μου πήγα για εξομολόγηση. Όλη η ζωή που έζησα ορθώθηκε μπροστά μου ως αδικία από την αρχή ώς το τέλος. Όταν συνάντησα τον ιερέα, δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου από τη θλίψη, τα δάκρυα, τον καρδιακό πόνο, αλλά μόνον έκλαιγα.

    Και πιστέψτε με, πριν ακόμη αρχίσω να μιλώ για τις αμαρτίες μου, ο Ίδιος ο Κύριος «εξήλθε προς συνάντησίν μου» και έπεσε στον τράχηλό μου και με καταφίλησε, και ήμουν γι’ Αυτόν αγαπητός, χωρίς να περιμένει από μένα πότε θα πω «συγχώρησον», όπως και στην παραβολή ο άσωτος είπε «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου», όταν ήδη ο Πατέρας τον δέχτηκε στην αγκαλιά Του.

    Κατηγορούσα τον εαυτό μου για όλα. Ο Κύριος όμως δεν πρόφερε ούτε ένα λόγο μομφής× μόνο χαιρόταν «ότι ο υιός αυτός απολωλώς ην και ευρέθη, νεκρός ην και ανέστη». Τι νύχτα ήταν εκείνη! Μου είναι αδύνατο να τη διηγηθώ. Πόσο μας αγαπά ο Κύριος!
    - Γέροντας Σωφρόνιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: