Να διώξω τα σύννεφα

Της νύχτας κυλάνε οι ώρες
τον ύπνο μου διώχνει η βροχή,
φοβάμαι μη σ’ άρπαξαν μπόρες
κι απόμεινα εγώ μοναχή
φοβάμαι μη σ’ άρπαξαν μπόρες
κι απόμεινα εγώ μοναχή

Να διώξω τα σύννεφα
θα γίνω αγέρι
να φέγγω στο δρόμο σου
θα γίνω αστέρι
κι αν πάλι τ’ απόβραδο
καημό θα μου φέρει
θα μείνω στο δρόμο σου
να γίνω φωτιά

Να διώξω τα σύννεφα

Την πόρτα χτυπάει αγέρας
το σπίτι βαραίνει σιωπή
γυρεύω το φέγγος της μέρας
ζητώ τη δική σου φωνή
γυρεύω το φέγγος της μέρας
ζητώ τη δική σου φωνή

Να διώξω τα σύννεφα

Της νύχτας κυλάνε οι ώρες
τον ύπνο μου πήρε η βροχή
μη χάθηκες σ’ άγνωστες χώρες
μη σ’ έδεσαν ξένοι καημοί
μη χάθηκες σ’ άγνωστες χώρες
μη σ’ έδεσαν ξένοι καημοί

Να διώξω τα σύννεφα

Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος
Μουσική: Ηλέκτρα Παπακώστα

1η ἐρμηνεία: Καίτη Χωματά

2η ἐρμηνεία: ΝΑΜΑ

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Η ταπείνωση είναι κατάσταση της ψυχής συνεχής και μόνιμη, η οποία μάλιστα αυξάνει με τον χρόνο και τελειοποιείται, δοκιμάζεται και κρίνεται από τις περιστάσεις κι εκεί φαίνεται η καθαρότητα και η εγκυρότητά της. Μη νομίσει κανείς, μη ξεγελάσει ποτέ τον εαυτό του, πως επειδή έκανε μια ταπεινή πράξη ή κάνει μερικές πράξεις ταπεινές ή έχει λογισμούς ταπεινούς πως απέκτησε και την ταπείνωση στην καρδιά του.
    - π. Μωυσής Αγιορείτης
  • Αρέσει σε %d bloggers: