Ἀναζήτηση στή Μέθη τῶν Ὀνείρων

agalma-sea-sunset

Ανιχνεύοντας τον ορίζοντα, όπου βρίσκω
το σύμπαν να ορθώνεται μέσα μου
Μέσα στα κοχύλια των λευκών αμμουδιών,
στα βότσαλα των ξεχασμένων ονείρων,
ψηλαφώντας τ’ αστέρια
Ανάμεσα στις θύμησες των παιδικών οραμάτων,
που ζητούν σπαράζοντας να ζωντανέψουν
Μέσα σε στίχους αρμονικά συμμετρικούς
με το τραγούδι των πουλιών,
που ενώνονται για να γίνουν ελπίδες
Στις περιπλανήσεις ενός δειλινού,
αγγίζοντάς με, μια αίσθηση πρωτόγνωρη
Τυλίγομαι στη μέθη των ονείρων
Ανακαλύπτω τη διάσταση της ύπαρξης
και σ’ αναζητώ,
αν υπάρχεις…

Ποίημα «Μέθη των ονείρων» τῆς 13χρονης Αναστασία Ματζιάρη, 1ο βραβεῖο διαγωνισμοῦ ποίησης 2015 Δημοτικῆς Βιβλιοθήκης Θεσσαλονίκης

Πηγή: Δημοκρατία

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ συγκεντρωθεῖτε ἰδιαίτερα γιὰ νὰ πεῖτε τὴν εὐχή. Δὲν χρειάζεται καμιὰ προσπάθεια ὅταν ἔχεις θεῖο ἔρωτα. Ὅπου βρίσκεσθε, σὲ σκαμνί, σὲ καρέκλα, σὲ αὐτοκίνητο, παντοῦ, στὸν δρόμο, στὸ σχολεῖο, στὸ γραφεῖο, στὴ δουλειὰ μπορεῖτε νὰ λέτε τὴν εὐχή, τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», ἁπαλά, χωρὶς πίεση, χωρὶς σφίξιμο.
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: