Μια τζούρα από τον Παράδεισο

του Σταμάτη Γονίδη

Μια τζούρα από παράδεισο πήρα μια Κυριακή
μη ψάχνεις μες την άβυσσο, Θεός δεν είναι εκεί
Βγήκα έξω απ’τα γήινα και τα φανερωμένα
δεν ρίχνει Ο Θεός φωτιά, δεν τιμωρεί κανέναν

Ότι βλέπεις και ότι αγγίζεις, είναι έργο αλλουνού
και ότι εσύ Θεό νομίζεις, είναι πλάνη του μυαλού

Μια τζούρα από παράδεισο πήρα μια Κυριακή
Θεέ μου πόσο θα ήθελα να ‘ταν όλοι εκεί
Είδα το φως το αληθινό, σαν Θεϊκό σημάδι
χάθηκε από την σκέψη μου, της ύλης το σκοτάδι

Ότι βλέπεις και ότι αγγίζεις, είναι έργο αλλουνού
και ότι εσύ Θεό νομίζεις, είναι πλάνη του μυαλού

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Μια τζούρα από τον Παράδεισο

  • Νοέμβριος 10, 2017, 10:47 μμ
    Permalink

    Μπράβο Σταμάτη! Ο Θεός να σε ευλογεί!

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Βρεθήκαμε στους έσχατους καιρούς εμείς οι ταλαίπωροι, και οι μοναχοί και κοσμικοί, αλλά ο αγώνας είναι αγώνας. Δεν θα σταματήσεις τον αγώνα ούτε δευτερόλεπτο. Αγώνας μέχρι τέλους! και τότε ο Κύριος, πού στεφανώνει τους ανθρώπους και τους αποκαθιστά αιώνια, Εκείνος την τελευταία ώρα θα σου χαρίσει όχι πράγματα ψεύτικα και μάταια της ζωής αυτής, αλλά θα σε κάνει άξια να βασιλεύεις μέσα στη Βασιλεία του Θεού. Αιώνια! Όχι για 1.000 χρόνια, για 100.000 χρόνια.
    - Γέροντας Αμβρόσιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: