Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλείν
Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
“Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλείν” είπε ο Χριστός.
Κι εκ του περισσεύματος πράγματι εκφραζόμαστε όλοι εμείς, οι έξυπνοι και μορφωμένοι, οι πονηροί και αμόρφωτοι, οι αγαθοί και ταπεινοί.
Αυτό που αξίζει να δούμε είναι τι περίσσευμα διαθέτει ο καθένας μας. Να στρέψουμε την ματιά μας και να δούμε – αν το αντέχουμε – με τι αξίες έχουμε γεμίσει το χώρο της καρδιάς που πρέπει να διατηρούμε συνεχώς καθαρό, γεμάτο ευγενή αισθήματα και ανώτερα ιδανικά.
Στην εποχή που ζούμε η ύβρις, η συκοφαντία, η λασπολογία έχει εξέχουσα θέση στην ψυχοσύνθεση αρκετών σοβαροφανών ανθρώπων που κατέχουν ή επιθυμούν ν’ αποκτήσουν αξιώματα. Και γίνεται ο απλός κόσμος αποδέκτης ανάρμοστων λέξεων και σκέψεων, οδηγούμενος πολλές φορές σε λάθος εκτιμήσεις.
Έτσι οι άνθρωποι που συκοφαντούν, λασπολογούν, υβρίζουν, γίνονται αιτία όχι μόνο να στρέφουν μια μερίδα του κόσμου εναντίον κάποιου που για διάφορους λόγους φθονούν, αλλά το κυριότερο, δηλητηριάζουν την ψυχή τους, τους μπολιάζουν με μίσος, με κακία, φθείροντας ανεπανόρθωτα τις ψυχές τους.
Κι αν κάποιος θεωρείται εγκληματίας επειδή αφαίρεσε τη ζωή κάποιου, αυτός που διαφθείρει, που διασύρει, που σκοτώνει συνειδήσεις, άραγε πώς πρέπει να χαρακτηρισθεί;
Είναι επικίνδυνοι επομένως αυτοί οι άνθρωποι κι ασφαλώς χρειάζονται ψυχοθεραπεία προκειμένου έστω κι αργά να κατανοήσουν την αποστολή του ανθρώπου.
Ο Απόστολος Παύλος στην Ά επιστολή προς Κορινθίους κεφ. ΙΓ’ λέει στους στίχους 1 και 2.
“Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί”.
Γίνεται σαφές ότι η όποια ικανότητα λόγου, η όποια μόρφωση, δεν είναι αρκετή για να καλλιεργήσει την ψυχή.
Η ψυχή του ανθρώπου είναι όπως και το σώμα του.
Αν δεν φροντίζει κάποιος την καθαρότητα του σώματός του καθημερινά, αν προσεκτικά δεν σκύβει και δεν περιποιείται όλα τα μέλη του, τότε όσα κοσμήματα κι αν φορά, όσο κι αν ντύνεται με όμορφα ρούχα, όσο κι αν περιλούζεται με ακριβά αρώματα, το σώμα του θα εκβάλει δυσάρεστη οσμή που θα απομακρύνει από δίπλα του όσους τον πλησιάζουν.
Έτσι, αν κάποιος δεν φροντίζει για την καθαρότητα της ψυχής του, παραμελεί συστηματικά τις ανάγκες της, δεν σκύβει πάνω της για να δει η πληρότητά της αν είναι απο αγαθούς γλυκούς καρπούς ή από πικρούς και δηλητηριώδεις, γίνεται αποκρουστικός και μόνο όμοιοι τον πλησιάζουν ή κάποιοι που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα δηλητηριώδη βέλη του εναντίων αγαθών.
Η υγεία επομένως της ψυχής, εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Φροντίζοντας να κρατάμε μακριά κάθε τι που την μολύνει. Φροντίζοντας να σκύβουμε τακτικά πάνω της. Όμως εκείνο που επιβάλεται στην περίπτωση αυτή είναι να μην απομονωθούμε, φοβούμενοι την ψυχική μας φθορά ή απώλεια.
Απεναντίας, είναι υποχρέωσή μας να είμαστε πρώτοι στις επάλξεις για την μετάδοση της αγάπης.
Πρέπει να πολεμούμε τον πικρό λόγο με τον λόγο της Αλήθειας, με τον καλό λόγο.
Αυτόν που μαλακώνει και την πιο σκληρή καρδιά.
Αυτόν που γίνεται βάλσαμο στους πληγωμένους.
Ο λόγος που γίνεται παρηγοριά στους πονεμένους.
Ο λόγος ο καλός, που γεμίζει θαλπωρή και την πιο κρύα καρδιά.
Κι ο λόγος αυτός βγαίνει μόνο από τα χείλη εκείνων που έχουν νοιώσει την ταπείνωση.
Βγαίνει από τα χείλη εκείνων που έχουν καταλάβει την μικρότητά τους και ζητούν καθημερινά την βοήθειά Του για να μη βγει από τα χείλη τους πικρός λόγος.
“Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλείν”.
Ας ευχηθούμε από σήμερα ν’ ακούμε καλούς λόγους. Από τον άντρα, την γυναίκα, το παιδί, τον φίλο. Από τους πολιτικούς μας, τις εφημερίδες, την τηλεόραση. Αλλιώς η ζωή μας θα συνεχίσει να έχει την μορφή της φάλτσας ορχήστρας με χιλιάδες αλαλάζοντα κύμβαλα…
του ΑΓΙΟΥ ΣΙΛΟΥΑΝΟΥ του ΑΘΩΝΙΤΟΥ+
ΠΡΩΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Αιώνιε Κύριε, Δημιουργέ των απάντων ο καλέσας με εις την ζωήν ταύτην τη ανεξερευνήτω Σου αγαθότητι· ο δους μοι την Χάριν του Βαπτίσματος και την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος· ο κοσμήσας με τη επιθυμία του αναζητείν Σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν, επάκουσον της δεήσεώς μου.
Ο Θεός μου, ουκ έχω ζωήν, φως, χαράν, σοφίαν, δύναμιν άνευ Σου.
Αλλά Συ είπας τοις μαθηταίς Σου: «Πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε».
Όθεν τολμώ επικαλείσθαι Σε: Καθάρισόν με από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος.
Δίδαξον με πως δει προσεύχεσθαι.
Ευλόγησον την ημέραν ταύτην ήν εχάρισάς μοι, τω αναξίω δούλω Σου.
Ικάνωσόν με τη δυνάμει της Χάριτός Σου αδιαλείπτως ομιλείν και εργάζεσθαι προς την Σην δόξαν εν πνεύματι καθαρότητος, ταπεινώσεως, υπομονής, αγάπης, ευγενείας, ειρήνης, ανδρείας και σοφίας, επιγινώσκειν αεί την απανταχού παρουσίαν Σου.
Κύριε ο Θεός, δείξόν μοι την οδόν του θελήματός Σου εν τη απείρω Σου αγαθότητι και αξίωσόν με πορεύεσθαι ενώπιόν Σου χωρίς αμαρτίας.
Καρδιογνώστα Κύριε, Συ επιγινώσκεις πάσαν μου ένδειαν, Συ γινώσκεις την τυφλότητα και την άγνοιάν μου, Συ γινώσκεις την αστάθειαν και την διαφθοράν της ψυχής μου.
Αλλ’ ουδ’ ο πόνος ουδ’ η αγωνία η εμή κεκρυμμένα Σοι τυγχάνει. Επάκουσον της δεήσεώς μου και δίδαξόν με τω Πνεύματί Σου τω Αγίω, οδόν εν ή πορεύσομαι.
Μη εγκαταλείψης με, ότι η διεφθαρμένη μου θέλησις οδηγήση με προς άλλας οδούς, αλλά βιαίως επανάγαγέ με προς Σε.
Δος μοι, τη δυνάμει της Σης αγάπης, στερεωθήναι με εις το αγαθόν.
Φύλαξον με από παντός λόγου ή έργου ψυχοφθόρου, από πάσης εσωτερικής και εξωτερικής κινήσεως μη ευαρέστου ενώπιόν Σου και επιβλαβούς δια τον αδελφόν μου.
Δίδαξόν με πώς δει και τι με δει λαλείν.
Εάν το Σον θέλημα εστι του μη αποκριθήναι με δος μοι πνεύμα ειρηναίας σιωπής, αλύπου και ακινδύνου δια τον αδελφόν μου.
Νομοθέτησόν με εν τη τρίβω των εντολών Σου και έως εσχάτης μου αναπνοής μη επιτρέψης παρεκκλίναι με από του Φωτός των προσταγμάτων Σου, έως ότου καταστώσιν ο μοναδικός νόμος πάσης υπάρξεώς μου, προσκαίρου τε και αιωνίου.
Δέομαί Σου ο Θεός ελέησόν με.
Λύτρωσαί με από της θλίψεως και αθλιότητός μου και μη αποκρύψης απ’ εμού την οδόν της σωτηρίας. Εν τη αφροσύνη μου, ο Θεός, περί πολλών και μεγάλων δέομαί Σου, γινώσκων αεί την εμήν κακότητα, την αδυναμίαν και φαυλότητα κράζω Σοι: ελέησόν με.
Μη απορρίψης με από του Προσώπου Σου ένεκεν της αλαζονείας μου.
Δος και αύξησον εν εμοί τω αχρείω την δύναμιν του αγαπάν Σε, κατά τας εντολάς Σου, εξ όλης της καρδίας μου, εξ όλης της ψυχής μου, εξ όλης της διανοίας μου, εξ όλης της ισχύος μου, και δι’ όλου του είναι μου.
Ναι, ο Θεός, δίδαξόν με δικαίαν κρίσιν και γνώσιν τω Πνεύματί Σου τω Αγίω.
Δος μοι του γνώναι την Αλήθειάν Σου προτού με απελθείν εκ της ζωής ταύτης.
Παράτεινον τας ημέρας της ζωής μου έως ότου Σοι προσφέρω μετάνοιαν αληθινήν.
Μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου μηδέ εν ώ ο εμός νους τετυφλωμένος εστί.
Και όταν ευδοκήσης ελθείν το τέλος της ζωής μου προγνώρισόν μοι τον θάνατον, ίνα η ψυχή μου ετοιμασθή προς συνάντησίν Σου.
Έσο μετ’ εμού, Κύριε, εν εκείνη τη ώρα τη φοβερά και απόδος μοι την αγαλλίασιν του Σωτηρίου Σου.
Καθάρισόν με από παντός αμαρτήματος φανερού και αποκρύφου, από πάσης ανομίας κεκρυμμένης εν εμοί και δώρησόν μοι καλήν απολογίαν ενώπιον του φοβερού βήματός Σου. Ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου και την άμετρον φιλανθρωπίαν Σου, επάκουσον της δεήσεώς μου.
🙂
για ένα μηνα Αγαπησιάρικο,γλυκό,τρυφερό,καρποφόρο Πνευματικα,με υγεια+χαρα,αναστασιμη και γλυκια……………..
🙂
+φιλιααααααααααααααααααααααα+