Ο ύμνος της μη-κατάκρισης
Επιστολὴ Παύλου πρὸς Ρωμαίους (ιδ’ 1 – 27)
1 Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν.
2 ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει.
3 ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο.
4 σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.
5 ὃς μὲν κρίνει ἡμέραν παρ’ ἡμέραν, ὃς δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν. ἕκαστος ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω.
6 ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ φρονεῖ, καὶ ὁ μὴ φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ οὐ φρονεῖ. καὶ ὁ ἐσθίων Κυρίῳ ἐσθίει. εὐχαριστεῖ γὰρ τῷ Θεῷ· καὶ ὁ μὴ ἐσθίων Κυρίῳ οὐκ ἐσθίει, καὶ εὐχαριστεῖ τῷ Θεῷ.
7 οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῇ, καὶ οὐδεὶς ἑαυτῷ ἀποθνῄσκει·
8 ἐάν τε γὰρ ζῶμεν, τῷ Κυρίῳ ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν, τῷ Κυρίῳ ἀποθνῄσκομεν. ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνῄσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν.
9 εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανε καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν, ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ.
10 Σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου; πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ.
11 γέγραπται γάρ· ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος, ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῷ Θεῷ.
12 ἄρα οὖν ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῷ Θεῷ.
13 Μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν, ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον, τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον.
14 οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι’ αὐτοῦ· εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι, ἐκείνῳ κοινόν.
15 εἰ δὲ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται, οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς. μὴ τῷ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε, ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανε.
16 μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθόν.
17 Οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ·
18 ὁ γὰρ ἐν τούτοις δουλεύων τῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ Θεῷ καὶ δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις.
19 ἄρα οὖν τὰ τῆς εἰρήνης διώκωμεν καὶ τὰ τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους.
20 μὴ ἕνεκεν βρώματος κατάλυε τὸ ἔργον τοῦ Θεοῦ. πάντα μὲν καθαρά, ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ διὰ προσκόμματος ἐσθίοντι.
21 καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πιεῖν οἶνον μηδὲ ἐν ᾧ ὁ ἀδελφός σου προσκόπτει ἢ σκανδαλίζεται ἢ ἀσθενεῖ.
22 σὺ πίστιν ἔχεις; κατὰ σεαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. μακάριος ὁ μὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν ᾧ δοκιμάζει.
23 ὁ δὲ διακρινόμενος ἐὰν φάγῃ κατακέκριται, ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως· πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως, ἁμαρτία ἐστίν.
24 Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑμᾶς στηρίξαι κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου καὶ τὸ κήρυγμα Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου,
26 φανερωθέντος δὲ νῦν, διά τε γραφῶν προφητικῶν κατ’ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου Θεοῦ εἰς ὑπακοὴν πίστεως εἰς πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντος,
27 μόνῳ σοφῷ Θεῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.
με πολυ πονο ψυχης λεμε=ευχου για την ταδε ψυχη διοτι με οσα
κανει,βλαπτει πληθος ψυχων….
αυτο δεν ειναι κατακριση.
ειναι αναφορα γεγονοτος.
πχ.αν πω ο ψ.δινει δηλητηριο σε 110 ατομα
ειναι αναφορα γεγονοτος.
αν πω->ομως=ο ψ.ειναι για την κολαση=κριση/κατακριση,
καταλαβατε?
αν σιωπησουμε-συνεργουμε στο κακο_+αυτο διαιωνιζετε,
σκεφτητε το.
χρειαζεται διακριση-αγαπη-δραση.
οχι αδρανοια κ σιωπη που βλαπτουν,
αλλαγη νοοτροπιας στο κακο.
Κυριε Ελεησον Ημας+Αμην.
Αγαπητή μου ασθενη,
η κατάκριση έχει πηγή και ρίζα την εμπιστοσύνη στο λογισμό μας,που τις περισσότερες φορές είναι παγιδευμένος σε διαβολικές πανουργίες που μερικές φορές παρουσιάζει στα μάτια μας τη μέρα νύχτα.
Το κέρδος του διαβόλου είναι να αιχμαλωτίσει το λογισμό μας και να απορροφήσει όλη τη δύναμή μας ώστε ή να νιώθουμε αδικημένοι ή να συκοφαντούμε με βάση αυτά που έχει υπαγορεύσει ο άρρωστος λογισμός μας .
Και μη το πάρεις προσωπικά οτι τάχα λεω οτι έχεις άρρωστο λογισμό γιατί δε διαθέτω ούτε την καθαρότητα ουτε τον φωτισμό του αγίου, αλλά καλό θα ήταν για όλους να βάζαμε κι ένα ερωτηματικό στο πώς βλέπουμε τα γεγονότα…
εσυ ανωνυμη/ε στο σχολιο 2
πως ξερεις ποιος γραφει και αν ειναι ασθενης αυτος που γραφει?!{στο σχολιο 1?δεν υπεγραψε….}
εισαι του ιστολογιου?
ή μηπως εισαι ο γιατρος?!
κοιτα…
οταν ο ιδιος ο αμαρτανων σου την πεφτει και σου ομολογει με μαγκιά οτι όλες τις εχει ……μπιπ….
τοτε σορυ,αλλα μονο ο λογισμος δεν ειναι αρρωστος εδω…
τα γεγονοτα φωναζουν
και οχι να λετε φταιει ο λογισμος!
ξερεις,
ολες οι σουσουραδες του χαρεμίου λενε τα ιδια!!!!
«δεν το πιστευω!»
Δε σε χαρακτηρίζω σαν ασθενή αλλά σε αναγνωρίζω όπως η ίδια υπογράφεις κατά καιρούς-Ασθενής κατα πάντα…
τελος.-
ΣΥΜΦΩΝΩΩΩ!!
lets pray then……+
lets pray then……+
αμα συνφωνεις στο οτι ο υποκριτης δεν αντεχει την αληθεια
τοτε να ευχεσαι για την τραγικη αυτη κατασταση………..
για το καλο όλων των ψυχων….
Είμαστε οι τελευταίοι που μπορούμε να κρίνουμε ποιός είναι υποκριτής και ποιός αντέχει την αλήθεια, σαν να μή μας αφορά αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα για την ψυχή μας η οπο’ια δεν έχει καθαρθεί απο τα πάθη και τους εμπαθείς λογισμούς.
Ας σιωπήσουμε λοιπόν και ας προσευχηθούμε για το καλό της ψυχής μας, της ασθενούς κατά πάντα,αλλά δυνάμενης να σωθεί ,φτάνει να συνειδητοποιήσει τη χρεία του Ιατρού των ψυχών και των σωμάτων ημών …αμήν!
δεν μιλησε κανεις για κριση….δεν καταλαβαινεις?
ειμαστε ικανοι να διακρινουμε την υποκρισια
οταν η αληθεια διωκεται…..
και μη νομιζεις οτι θα σωθει η ψυχη σου
αν προσευχεσαι μονο γιαυτη-
αν προσευχομαστε πρωτα για ολες τις αλλες ψυχες
με πονο,ο Κυριος θα μας κρινει διαφορετικα…..
ειμαστε ικανοι να διακρινουμε το καλο απο το κακο?
ειμαστε ικανοι να διακρινουμε την αληθεια?
το ψεμα?
αλλο το κρινω->διακρινω
κι αλλο το κατακρινω….
οκ?
αλλο ειπα εγω.
εσυ φασκεις+αντιφασκεις!
μια συμφωνεις+μία διαφωνεις
Εκτός κι αν ειναι 2-4-6 ανωνυμοι σχολιαστες………
πως δεν εχεις πραγματικη ταπεινωση….
χρησιμοποιεις εκφρασεις +υπογραφες αλλων,
ενω εσυ ουτε καν το σκεφτηκες-ουτε καν το ενιωσες….
μεχρι τωρα εκανες επιθεσεις,ειρωνιες κλπ.
σορυ-
αλλα μπορω να διακρινω πότε ενα ατομο παιζει θέατρο
και πότε μια καρδιά δεν έχει αγάπη και δεν αντέχει την αλήθεια
ουτε των γεγονότων…ούτε καν των ίδιων των πραξεων+κινητρων του….
μπορω να διακρινω
διοτι ολη αυτη η υποκρισια τους-
εχει προκαλεσει στην καρδια μου
αιμοραγια………………………………….
Η διάκριση ,παιδί της ταπείνωσης και της αγάπης,είναι η μείζων αρετή των τελείων αγαπημένο μου.
ΤΊΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΊΜΑΣΤΕ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΚΙ ΕΣΥ ΛΕΣ ΕΊΜΑΣΤΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Αλλο το να διαπιστώνουμε νοσηρές καταστάσεις αλλά πάντα ας κρατάμε και μια πισινή,γιατί ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια…
Συνήθως στήνει παγίδες και παραποιεί γεγονότα ή δουλεύει με τη φαντασία μας κυρίως σε θέματα που είμαστε πιο ευάλωτοι κι επιρεπεις(σαρκικά αμαρτήματα,κλπ)
Γιαυτό cool my dear and keep walking!
Eγώ είμαι ο ανώνυμος σχολιαστής.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ!
-Μαρινα χαιρε………….
ο Πετρος του ιστολογιου δεν ξερω αν γιορταζει+αν δεχετε τις ευχες μας…………….
ειναι λιγο παραξενος και δεν θυμαμαι ποτε να δηλωσε Χριστιανος-πιστος και γιορτινος,,…………….
μακαρι να κανω λαθος
-καλο παραδεισο σε ολους
εορταζοντες και μη……………………+αμην+
+ Ιερομάρτυρας επίσκοπος Ταυρομενίας
(Καταγόταν από την Αντιόχεια και έζησε στα χρόνια των Αποστόλων. Νεαρός ακόμα, επισκέφθηκε με τους γονείς του τα Ιεροσόλυμα, όπου και βαπτίσθηκε.
Μετά το θάνατο των γονέων του, ό Παγκράτιος θέλησε να αφιερωθεί ολόψυχα στο Χριστό και στη διάδοση του Ευαγγελίου Του. Πώς, όμως, θα γινόταν αυτό, με τέτοια περιουσία πού κληρονόμησε από τους γονείς του;
Τη λύση βρήκε στα ίδια τα λόγια του Κυρίου:
«εϊ θέλεις τέλειος είναι, υπάγε πώλησαν σου τα υπάρχοντα και δός πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι»
1. Εάν δηλαδή, θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε, πώλησε τα υπάρχοντα σου και μοίρασε τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς.
Και έλα να με ακολουθήσεις.
Πράγματι, ό Παγκράτιος απελευθέρωσε τους δούλους, μοίρασε όλα τα υπάρχοντα του στους φτωχούς, και ελεύθερος από κάθε βιοτική μέριμνα, αφιερώθηκε στη διάδοση του Ευαγγελικού λόγου.
Ακολούθησε τον Απ. Πέτρο στην Αντιόχεια, και στην Κιλικία συνάντησε τον Απ. Παύλο, ό οποίος τον έκανε επίσκοπο Ταυρομενίου στη Σικελία. Στο αξίωμα αυτό αναδείχθηκε τέλειος ποιμένας, διδάσκοντας και διακονώντας με αγάπη και αρετή το ποίμνιο του. Προσήλκυσε δια του κηρύγματος του πλήθος λαού στο φως της θεογνωσίας, ακόμα και αυτόν τον ηγεμόνα του τόπου Βονιφάτιο.
Επίσης ‘ίδρυσε στην πόλη αυτή και ιερό ναό. Όμως, οϊ Ιουδαίοι και οι ειδωλολάτρες, βλέποντας με φθόνο το ευαγγελικό έργο του Παγκρατίου, τον σκότωσαν, ενώ εκείνος προσευχόταν γι’ αυτούς.
1. Ευαγγέλιο Ματθαίου, ιθ’ 21.
+Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Κράτος ένθεον, ημφιεσμένος, εκ της χάριτος, του Κορυφαίου, Αποστόλων ζηλωτής εχρημάτισας’ και ταις ροαίς των αιμάτων Παγκράτιε, την ιεράν διπλοίδα εφοίνιξας. Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.