Η νηστεία είναι ευκαιρία για όλους
Η νηστεία είναι για όλους τους ανθρώπους.
Για όλες τις ηλικίες.
Για τα παιδιά, τους νέους, τους άνδρες, τις γυναίκες, τους γέροντες.
Η νηστεία ανακουφίζει τους εργαζόμενους και τους οδοιπόρους
Αυτό σαλπίζει το Άγιο Πνεύμα με το στόμα του Μ. Βασιλείου.
«Γυναιξί δε ώσπερ ιό άναπνεϊν, ούτω και ιό νηστεύειν οικείον εστί και κατά φύσιν. Οι παίδες, ώσπερ ιών φυτών τα ευθαλή τω της νηστείας ύδατι καταρδευέσθωσαν. Τοις πρεσβύτεροις κούφον ποιεί τον πόνον ή εκ παλαιού προς αυτήν οικείωσηις, πόνοι γαρ εκ μακράς συνήθειας μελετηθέντες, αλυπότερον προσπίπτουσι τοις γεγυμνασμένοις. Τοις οδοιπόροις ευσταλής εστί συνέμπορος η νηστεία. Ώσπερ γαρ η τρυφή αχθοφορεϊν αυτούς αναγκάζει, τας απολαύσεις περικομίζοντας, ούιω κούφους ( = άνάλαφρους) και ευζώνους (=ευκίνητους) η νηστεία παρασκευάζει.
(Περί Νηστείας, Λόγος Β.’)
Είναι αναγκαία η τήρησι των νηστειών ;
Είναι αναγκαιοτάτη, έκτος αν ό πιστός εμποδίζεται από βαρεία σωματική ασθένεια και έχη άδεια του Πνευματικού του. Χωρίς τη νηστεία είναι αδύνατον στον άνθρωπο να μένη ενωμένος με τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Ή νηστεία είναι πρωτίστως υπακοή στον Χριστό, εκκοπή του ιδίου θελήματος, δηλαδή αληθής ταπείνωσι, και, δευτερευόντως, κακοπάθεια και άσκησι σώματος και ψυχής. Ό ΞΘ’ Κανών των Αγίων Αποστόλων ορίζει για τή νηστεία σαφώς: «Εϊ τις Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος, ή Υποδιάκονος, ή Αναγνώστης, ή Ψάλτης, την Αγίαν Τεσσαρακοστήν ου νηστεύει, η Τετράδα, η Παρασκευήν καθαιρείοθω. Εκτός ει μη δι` ασθένειαν σωματικήν έμποδίζοιτο. Εάν δε Λαϊκός ή, άφοριζέσθω». Δηλαδή, όσοι κληρικοί δεν νηστεύουν, χωρίς να έχουν σοβαρούς λόγους υγείας, πρέπει να καθαιρούνται από την Ιεροσύνη, οι δε μη νηστεύοντες λαϊκοί πρέπει να αφορίζωνται. Οι συνέπειες του ανωτέρω Ιερού Κανόνος είναι άμεσες και αν ακόμη δεν επιβληθούν επισήμως στους παραβάτες οι προβλεπόμενες ποινές, λόγω αγνοίας ή ολιγωρίας τής Εκκλησιαστικής Αρχής. Μάλιστα στην περίπτωσι αυτή οι επιπτώσεις είναι οδυνηρότερες, διότι τότε αναλαμβάνει απ’ ευθείας ο Θεός την ποιμαντική αντιμετώπισι των εμπαιζόντων τα θεία κληρικών και των αδιαφόρων λαϊκών, όπως μας προειδοποιεί ο Άγιος Απόστολος Παύλος «Δει περισσοτέρως ημάς προσέχειν τοις ακουσθείσι, μη ποτέ παραρρυώμεν. Ει γαρ ο δι’ αγγέλων λαληθείς λόγος έγένειο βέβαιος, και πάσα παράδοσις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν , πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας;»(Εβρ.2,2). Πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε ότι δεν αποτελούμε μέλη της Εκκλησίας μόνο με το να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως πιστοί, δίνοντας διαπιστευτήρια στους εαυτούς μας ή με το να εξασφαλίζουμε την συγκατάθεση παραβατών κληρικών, αλλά με το να υπακούωμε «εν παντί» στις οδηγίες του Αγίου Πνεύματος, τις όποιες έχει καταγράψει επακριβώς η Αγία μας Εκκλησία δια των Θεοφόρων Αγίων Πατέρων μας .
Είναι απαραίτητο να νηστεύουμε όλες τις νηστείες καθ` όλη τη διάρκειά τους ;
Στο ερώτημα αυτό δίνει άπάντησι ένα άλλο ερώτημα: Είναι άραγε απαραίτητο να λαμβάνη ο ασθενής φάρμακα καθ’ όλο το διάστημα που του ώρισε ο γιατρός ή μήπως μπορεί να τα λαμβάνη μόνο για όσο διάστημα κρίνει ο ίδιος; Νομίζω πώς δεν μπορεί κανείς λογικός άνθρωπος να ισχυρισθή ότι είναι δυνατόν να βρει ο άρρωστος την υγεία του χωρίς να εφαρμόσει επακριβώς τις οδηγίες του γιατρού του και χωρίς να παίρνη τα φάρμακα του στη δοσολογία και στα τακτά διαστήματα που αυτός του ώρισε. Ενώ, όμως, υπάρχουν άνθρωποι, οι όποιοι δέχονται, πως η πρόωρη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής δεν εξασφαλίζει την υγεία του ασθενούς, από την άλλη μεριά οι ίδιοι άνθρωποι υποστηρίζουν ότι δεν είναι αναγκαία η τήρησι από τους πιστούς ολοκλήρου του διαστήματος της νηστείας, που έχει ορίσει ό Θεός, ο Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, άλλ’ ότι επαφίεται στην κρίσι του καθενός να νηστέψη όσο αυτός νομίζει και κρίνει! Προφανώς αυτό συμβαίνει, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν ότι ή νηστεία είναι σωματικό και ψυχικό φάρμακο και τη θεωρούν ως ένα τυπικό θρησκευτικό καθήκον, που προξενεί σ’ αυτούς που την τηρούν μια εν πολλοίς άσκοπη ταλαιπωρία. Όμως η νηστεία είναι το φάρμακο για την ψυχική θεραπεία κάθε άνθρωπου, που γεννήθηκε στη γη μετά την πτώσι των Πρωτοπλάστων. Είναι φάρμακο, τό όποιο, όταν λαμβάνεται με την ευλογία του Χρίστου και της Εκκλησίας Του, δυναμώνει την ψυχική θέλησι του άνθρώπου, διότι καταπολεμά την ακράτεια, την ανασφάλεια, την ανυπομονησία, την δειλία, δηλαδή καταπολεμά όλα τα ψυχικά πάθη που γεννούν τις σαρκικές καταχρήσεις, την ασυδοσία, την αταξία, την ζήλια, το φθόνο, το θυμό, το μίσος και κάθε κακία, που κατεργάζεται ύπουλα την πλήρη αποδιοργάνωσι του ανθρώπου και τη διάλυσι της προσωπικότητός του.
Πολλοί λένε : «Η νηστεία έχει τυπικό, εφ’ όσον ορίζει ποια φαγητά και πότε επιτρέπονται κατά το διάστημα που διαρκεί. Άρα είναι απλώς ένα τυπικό καθήκον». Έχουν δίκιο ;
Το τυπικό δεν ταυτίζεται πάντοτε με το περιττό και το άχρηστο, όπως συνηθίζουμε να το εννοούμε στις μέρες μας. Τυπικό έχουν και τα φάρμακα. Έχουν τυποποιηθεί σε κάψουλες, σε αινέσιμα, σε ταμπλέττες, σε σκόνη κλπ. Επίσης έχουν τυπικό ως προς την περιεκτικότητα, το είδος των φαρμακευτικών ουσιών, την επιλογή ουσιών και οι διαφοροποιήσεις αυτές δεν αφορούν μόνο διαφορετικές παθήσεις άλλα και την ίδια πάθησι, την οποία παρακολουθούν και αντιμετωπίζουν στα διάφορα εξελικτικά στάδια της. Έτσι και ή νηστεία, ως θεραπευτική αγωγή ψυχής και σώματος που είναι, έχει τυπικό. Έχει διάρκεια, περιοδικότητα, επιλογή απλών τροφών και αποχή από όλα τα λιπαρά και τοξινούχα εδέσματα. Ή νηστεία με την επιλογή των απλών τροφών «υποπιάζει» (=κατευνάζει) και «δουλαγωγεϊ» το σώμα με σκοπό να αναδειχθή ο νους ηγεμόνας του άνθρωπου και όχι οι άτακτες ορμές του. Συγχρόνως αυτή ή δουλαγωγία του σώματος, που γίνεται δια της υπακοής στο διαιτολόγιο που μας παρέδωσε ο Θεός, ευεργετεί και το σώμα και του χαρίζει υγεία, ευρωστία και μακροβιότητα.
Καθαρή καρδία ή νηστεία τροφών ;
Αυτός ό λογισμός παρουσιάζεται με τρόπο έντεχνο και ύπουλο και γι` αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και άμεση άντιμετώπισι. Τι ζητάει, λοιπόν, από μας ο Θεός; Καθαρή καρδιά ή νηστεία τροφών; Η απάντησι της Εκκλησίας μας είναι απλή και ξεκάθαρη: Ο Θεός μας ζητάει και τα δύο. Και καρδιά καθαρή και νηστεία τροφών. Γιατί μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την απόκτησι καθαρής καρδίας άλλα και για τη διατήρησι της καθαρότητας της είναι και η νηστεία των τροφών. Και να, γιατί: Ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή. Ούτε μόνο άυλος είναι, ούτε μόνο σωματικός. Είναι μία ψυχοσωματική ενότητα και κατά συνέπεια, το σώμα επηρεάζει την ψυχή και η ψυχή το σώμα. Όσο το σώμα τρέφεται αυθαίρετα και απολαμβάνει αυθαίρετα, αδιαφορώντας για τις οδηγίες, που έδωσε ο Θεός για την καλή λειτουργία του, τόσο η ψυχή αποδυναμώνεται, γίνεται εγωιστική, απάνθρωπη, καχεκτική, κομπλεξική, απρόθυμη για το καλό, βρωμίζεται, αναστατώνεται και υποφέρει. Αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά στην πράξι. Μας το έχει άλλωστε εξηγήσει πολύ καθαρά και ο Απόστολος Παύλος, λέγοντας: «Ει ο έξω άνθρωπος ( = το σώμα) φθείρεται (=αδυνατίζει με την νηστεία και την άσκησι) ό έσωθεν (=ή ψυχή) άνακαινούται ημέρα και ήμερα»(Β΄κορ. 4.16). Συμπέρασμα: Για να καθαρισθή η καρδιά μας και να κυβερνάη η ψυχή μας με τις οδηγίες του Θεού όλον τον εαυτό μας, απαραίτητη προϋπόθεσι είναι και η σωματική νηστεία των τροφών. Άλλα και για να διατηρήται η καρδιά μας καθαρή δεν πρέπει ποτέ να διακόψουμε τη νηστεία των τροφών. Εξίσου απαραίτητη είναι βεβαίως και η νηστεία της ψυχής, «η ιών κακών αλλοτρίωσις, εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας», αλλά γι` αυτήν τη νηστεία δεν είναι ανάγκη να ειπούμε πολλά, διότι, τουλάχιστον οι πιστοί, δεν τολμούν να την αρνηθούν και να την πολεμήσουν.
Πώς πρέπει νά νηστεύωνται οι Τετάρτες και οι Παρασκευές του έτους ;
Οι Τετάρτες και οι Παρασκευές του έτους έχουν ίση νηστεία με την Μ. Τεσσαρακοστή και γι` αυτό πρέπει να νηστεύουμε κατ` αυτές και το λάδι και το κρασί, εκτός αν υπάρχει «κατάλυσις οίνου και ελαίου» ή «κατάλυσις ιχθύος» ή «κατάλυσις εις πάντα». Ο μέγας Πατήρ της Εκκλησίας μας άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ανακεφαλαιώνοντάς μας την εν προκειμένω διδασκαλία των Αγίων Συνόδων και των Αγίων Πατέρων γράφει: «Επειδή ο Ν’ (50ος1) Κανών της εν Λαοδικεία προστάζει να ξηροφαγούμεν όλην την Τεσσαρακοστήν, καθώς ο θείος Επιφάνιος αιρέσει σε λέγει, εν τη Τεσσαρακοστή νηστεία, ξηροφαγία και αγνεία. Ο δε ΞΘ’ Αποστολικός Κανών, εις τον λόγον της νηστείας συνηρίθμησε την Τετράδα και την Παρασκευήν με την Τεσσαρακοστήν, λοιπόν και η νηστεία εκάστης Τετράδος και Παρασκευής δια ξηροφαγίας πρέπει να γίνηται παρόμοια με την νηστείαν της Τεσσαρακοστής. Ξηροφαγία δε είναι να τρώγη τινας άπαξ της ημέρας εις την εννάτην ώραν (δηλ. 3 τό μεσημέρι), χωρίς να εσθίη ελαίον ή να πίνη οίνον. Συμμαρτυρεί δε τη αληθεία ταύτη και ο Θείος Επιφάνιος λέγων» «Νηστεία Τετράδη και Προσαββάτω, ήτοι Παρασκευή έως ώρας εννάτης». Λέγει δε και ο Θεοφόρος Ιγνάτιος εν τη προς Φιλιππησίους αυτού επιστολή «Τεσσαρακοστήν μη εξουθενείτε, μίμησιν γαρ περιέχει της του Κυρίου πολιτείας. Μετά την του πάθους εβδομάδα, μη παροράτε Τετράδα και Παρασκευήν νηστεύοντες, πένησιν επιχορηγούντες την περίσσειαν»». Και καταλήγει ο άγιος Νικόδημος: «Ας μη παραλογίζωνται λοιπόν τίνες λέγοντες, ότι η νηστεία Τετράδος και Παρασκευής δεν είναι νομοθεσία Αποστολική. Ιδού γαρ οι Απόστολοι οπού εις μεν τους Κανόνας αυτών συναριθμούσι ταύτην με την νηστείαν της Μεγάλης Εβδομάδος. Διότι είναι γεγραμμένον εις αυτούς «χρη νηστεύειν μεγάλην εβδομάδα, και Τετράδα και Παρασκευήν». Αλλά τι είπον ότι νομοθετούσιν αυτήν οι Απόστολοι; Αυτός ο Ίδιος ο Χριστός την νηστείαν των δύω ημερών τούτων ενομοθέτησε. Και ότι τούτο είναι αληθές, άκουσον αυτών των αγίων Αποστόλων, τι λέγουσιν εις τας διαταγάς βιβλ. ε’ κεφ. ιδ’: «Παρήγγειλεν ημίν αυτός νηστεύειν Τετράδα και Παρασκευήν»» (Πηδάλιο ν, Ερμηνεία ΞΘ’ Κανόνος των Άγ. Αποστόλων).
Ό μακαριστός Γέροντας μας, ό π. Σίμων Αρβανίτης, είχε κάποτε συζήτησι με ένα κληρικό Θεολόγο, ο οποίος επέμενε ότι καθ’ όλες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές του έτους καταλύεται λάδι και κρασί. Ενώ δε ο Γέροντας του ανέπτυξε όλα όσα αναφέρονται στο «Πηδάλιον», αυτός εξακολουθούσε να αντιλέγει άνευ ουσιαστικών επιχειρημάτων. Τότε ο απόφοιτος της Γ’ Δημοτικού αλλά θεόσοφος π. Σίμων τον ερώτησε: —«Ευλογημένε άνθρωπε, δεν έχεις διαβάσει στο Ωρολόγιον σε μνήμες αγίων που γράφει: «Κατάλυσις οίνου και έλαίου»; «Αν έτρωγαν λάδι όλες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές θα γινόταν αυτή η διευκρίνησι;» Ό κληρικός όμως δεν υποχωρούσε και θριαμβευτικά του απάντησε: — «π. Σίμων, το γράφει για τις περιπτώσεις που συμπίπτουν οι ημέρες αυτές σε κάποια νηστεία, οπότε είναι προφανές ό τι σε περιόδους νηστειών και μόνο δεν καταλύουμε λάδι και κρασί τις Τετάρτες και τις Παρασκευές». Ο άγιος Γέροντας τότε, είπε τον τελευταίο και αποφασιστικό του λόγο: — «Είναι δυνατόν να συμπέσιι ποτέ νηστεία κατά τον μήνα Ιούλιο; Όχι βέβαια. Και όμως! Ό Ιούλιος έχει πλήθος καταλύσεων, που μας επιβεβαιώνουν ότι άνευ εορτής μεγάλου άγιου οι Τετάρτες και οί Παρασκευές είναι ημέρες αυστηράς, δηλαδή ανελαίου, νηστείας»!
Πηγή: ΝΗΣΤΕΙΟΔΡΟΜΙΟΝ του π. Βασιλείου Βολουδάκη , εκδόσεις ΥΠΑΚΟΗ
Ευχαριστίες στο Ορθόδοξο Βήμα για την αποστολή του κειμένου | φωτο: Gerg1967
παρακαλώ μιαν πληροφορία:
πώς νηστεύουμε όταν θέλουμε να κοινωνήσουμε σε αγρυπνία(πόσες ώρες πριν τρώμε) και
πώς νηστεύουμε όταν θέλουμε να κοινωνήσουμε καθημερινή
(π.χ όταν θέλω να κοινωνήσω Παρασκευή, πώς νηστεύω την Πέμπτη).
Κάποιοι πάλι θα μιλήσουν με αγένεια και θα πουν να τα μάθω από τον πνευματικό μου. Μερικοί έχουν γίνει φόβος και τρόμος εδώ. Παρά το βρίσιμο που θα φάω παρακαλώ ας απαντήσει κάποιος που ξέρει σίγουρα. Ευχαριστώ προκαταβολικά
αν και δεν το παρακολουθώ το μπλογκ συχνά, αυτο που μόλις έγραψες με εξέπληξε. Εννοώ το σημείο που λες για τον τρόμο και φόβο. Αν υπάρχει κάτι τέτοιο εδω μέσα τότε λυπάμαι που το μαθαίνω, γιατί η αληθινή πίστη χάνεται και έρχεται ο άρρωστος φανατισμός.
Απο τα λίγα που ξέρω και απο οτι μου χει πει ο δικός μουπνευματικός-ο οποίος δεν είναι αυστηρος, πέραν μεγάλων εορτών- οτι την προηγούμενη μέρα τρώμε ελαφρα, εννοείται χωρις κρεας,γαλακτοκομικά και το βραδυ ξηροφαγία. Οσο για το λάδι, να πω οτι την τελευταία φορά που κοινώνησα ήταν Μεγάλο Σάββατο αν θυμάμαι καλά, οπότε εννοείται οτι την Μεγάλη Παρασκευή θα είχα αλάδωτο.
ΜΑΤΙΝΑ
δεν υπάρχει κάποιος κανόνας της εκκλησίας που να συνδέει την νηστεία με την θεια Κοινωνία. Επειδη όμως οι άνθρωποι δεν νηστευουν οι πνευματικοί «τους αναγκάζουν¨» να νηστεψουν για να Κοινωνήσουν, προκειμένου να μπουν σε ένα πρόγραμμα. ΄Πάντως κανόνας νηστείας πριν τη Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει, εκτός ότι πρέπι να είσαι εντελώς νηστική το πρωί για να Κοινωνήσεις.
Έτσι για να Κοινωνήσεις π.χ. την Κυριακη, το Σαββατο μπορείς να φας κανονικα το μεσημέρι (κρεας, γαλα) και να νηστέψεις μετα τον εσπερινο. το ίδιο και για τις υπόλοιπες μερες, ακολουθεις μεχρι το μεσημερι το προγραμμα που θα ακολουθούσες αν δεν κοινωνούσες, και μετα τον εσπερινο νηστευεις. Εννοείται όμως ότι είσαι ένα ζωντανο μέλος της εκκλησίας μας και νηστευεις κανονικά όλες της νηστειες της εκκλησίας, αλάδωτα κ.τ.λ. Αλλιώς(χωρίς φοβο και τρόμο) ρωτα τον πνευματικό σου .
Για τις αγρυπνίες υπολόγισε 8 ωρες να είσαι νηστικη πριν κοινωνήσεις.
ευχαριστώ πάρα πολύ!!!!
προς χριστινα: εννοώ οτι κάποιοι εδώ μέσα απαντούν με πολλή αγένεια και το σκέφτομαι να ρωτήσω κάτι που για άλλους είναι αυτονόητο.
Ίσα ίσα, να ρωτάς γιατί παρέα με σένα μαθαίνουν και πολλοί άλλοι… Άσε αυτούς που θεωρούν αυτονόητες τέτοιες ερωτήσεις και δε φέρονται καλά να έχουν τις τύψεις τους. Εσύ ρώτα!
Φιλικά..
Ματίνα, στο Ζωντανό Ιστολόγιο χαιρόμαστε για την ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων χωρίς στερεότυπα και με σεβασμό στη διαφορετική άποψη.
Αν αντιληφθείς κάποια περίσταση όπου αυτό καταστρατηγείται, ενημέρωσέ μας στο istologio.org@gmail.com
Ευχαριστούμε!
Παιδιά καλημέρα.Ήθελα να πω πως είναι πολύ προσωπικό το θέμα της νηστείας και νομίζω πως δεν μπορούμε να το γενικεύσουμε.Το μόνο παράδειγμα που μπορώ να φέρω,γιατί ξέρω είμαι εγώ και οι άνθρωποι που είμαστε στον ίδιο πνευματικό.Παρά το ότι κρατάμε κανονικά τις νηστείες δε νηστεύουμε μόνο μετα τον εσπερινό,για να κοινωνήσουμε.Για την Κοινωνία της Κυριακής υπάρχει μεγαλύτερη προετοιμασία.Όσο για αγρυπνία και καθημερινές και πάλι νομίζω πως ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο και από πνευματικό σε πνευματικό.
Δε μιλάω με ύφος «τα ξέρω όλα» απλώς με παραξένεψε αυτή η γενίκευση,γιατί δε ζω αυτή την κατάσταση στην καθημερινότητα μου.Να με συγχωρείτε αν φάνηκαν «κάπως» τα λεγόμενά μου!Καλή δύναμη σε όλους!
Το θεμα της νηστείας , δεν είναι μόνο προσωπικό, η εκκλησία μας έχει βάλει κάποιους κανόνες. Π.χ. Τετάρτη και Παρασκευή αλάδωτο, σαρακοστές κ.τ.λ. όποιος έχει καποιο πρόβλημα υγείας μπορεί να πάρει ευλογία και να νηστεψει διαφορετικά. Για το θέμα της θεια κοινωνίας, δεν υπάρχει κανόνας, ρωτα και τον πνευματικό σου. Υπάρχει η συνήθεια οι πνευματικοί να προσθέτουν νηστεία και την προηγούμενη μερα πριν τη Θεια Κοινωνία. Αυτο όμως δεν είναι κανόνας της εκκλησίας , είναι προσωπικός κανόνας κάποιων πνευματικων, που κατα την προσωπική μου αποψη, δυσκολεύει την συχνη Θεία Κοινωνία.
Οι κανόνες είναι γενικοί,τι θα κάνει ο καθένας προσωπικα , (παραπάνω ή παρακάτω )το καθορίζει ο πιστός και ο πνευματικός.
Γειά σας παιδιά. Από τα λίγα που έχω διαβάσει, απλώς να έλεγα και εγώ κάποια σχόλια σχετικά με το θέμα της νηστείας:
(μου βγήκαν όμως πολλά και τα γράφω σε 2 μέρη).
Η νηστεία όντως δεν είναι καθόλου θέμα προσωπικό. Είναι εντολή Θεού και γίνεται με συγκεκριμένους τρόπους που μας παρέδωσε ο ίδιος ο Χριστός, οι Απόστολοι και οι πατέρες της εκκλησίας. Μην ξεχνάμε ότι για παράβαση εντολής νηστείας εξεδιώχθησαν οι πρωτόπλαστοι. Βέβαια, όπως έλεγε και ο Παναγόπουλος στις ομιλίες του, το θέμα της νηστείας το άφησε ο Θεός εν λευκώ στους πνευματικούς. Αλλά με διάκριση σχετικά με τις ανάγκες / ικανότητες του κάθε ενός ανθρώπου. Δεν είναι όλοι βρέφη, ή οικοδόμοι, ή έγκυοι ή κτλ για να τους γίνεται σε όλους ανεξαιρέτως οικονομία (να καταλύουν δηλαδή λάδι, γάλα, κρέας σε ημέρα νηστείας).
Όποια οικονομία γίνεται σε κάποιον, είναι για συγκεκριμένο λόγο και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Π.χ. σε έναν άρρωστο μέχρι να γίνει καλά, στο μαθητή που διαβάζει, στον σκληρά εργαζόμενο κτλ.. Αλλά ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν δηλαδή μας λέει ο γιατρός/πνευματικός πιες γάλα ή φάε κρέας, δεν μας λέει να πίνουμε συνεχώς ή να τρώμε συνεχώς. Δηλαδή το ότι μας επιτρέπει/επιβάλλει να πιούμε τα π.χ. 300gr γάλα την ημέρα, δεν σημαίνει ότι δικαιολογούμαστε να πίνουμε όλην την ήμερα γάλα, να τρώμε τυριά, παγωτά κτλ. Θα καταλύσουμε δηλαδή αυτό που μας επιβάλλει η κατάστασή μας / αρρώστιά μας και μόνο αυτό και στην ποσότητα που πρέπει. Το παραπάνω είναι εκ του πονηρού.
Σχετικά με την προετοιμασία, αυτό που γίνεται συχνά (δεν γνωρίζω εάν υπάρχει κάποιος κανόνας) είναι αποχή από κρέας 3 ημέρες πριν την ημέρα της Θ. Κοινωνίας, με την τελευταία ημέρα μόνο με λάδι (όλην την ημέρα). Δηλαδή, εάν είναι να κοινωνήσουμε κάποια ημέρα (ας την πούμε 4η ημέρα), τότε την 1η και 2η ημέρα δεν τρώμε κρέας και την 3η τρώμε μόνο λάδι. Στην περίπτωση της Κυριακής τα πράγματα είναι εύκολα: Πέμπτη όχι κρέας, Παρασκευή κανονική νηστεία (όχι λάδι) όπως είναι έτσι κι αλλιώς και το Σάββατο μόνο λάδι (όλην την ημέρα και όχι απλώς το βράδυ μετά τον εσπερινό).
Και εννοείται (και αυτό είναι κανόνας), οποτεδήποτε νηστεύουμε κρέας, πρέπει να νηστεύουμε και σωματικά (δηλαδή από τη συνεύρεση με τον/την σύζυγο).
Σχετικά με αυτό που ανέφερε η Χριστίνα (όχι αυστηρός πνευματικός, Μ. Σάββατο τελευταία Θ. Κοινωνία) και ελπίζοντας ότι δεν κρίνω / κατακρίνω / γίνομαι αδιάκριτος. Απλώς κάποια γενικά σχόλια:
Η νηστεία πρέπει να γίνεται όπως πρέπει όλες τις ημέρες που προβλέπεται και όχι μόνο μεγάλες εορτές. Ή να είμαστε αυστηροί μόνο τις μεγάλες εορτές.
Όταν πρόκειται για σωματική ασθένεια ψαχνόμαστε 10 φορές περισσότερο και δεν μας πειράζει να μας επιβάλλει ο γιατρός κάτι το αυστηρό. Ίσα, ίσα που τον ρωτάμε το γιατρό και τον πιέζουμε αν μας φανεί ότι αυτό που μας λέει είναι κάτι το ελαφρύ. Ίσως θα έπρεπε να κάνουμε το ίδιο και με τον πνευματικό μας με τη νηστεία. Εκτός βέβαια αν όντως βλέπει κάτι ο πνευματικός και εν γνώσει του μας επιτρέπει ελαφρύτερη νηστεία (ελαφρύτερη όμως για κάποιο διάστημα μέχρι να δυναμώσουμε πάντως και όχι να είμαστε μια ζωή έτσι ενώ πιθανώς μπορούμε να κάνουμε κανονική νηστεία). Και πάντα εννοείται ότι δεν κάνουμε κάτι από μόνοι μας ή υπέρ των δυνάμεών μας.
Δεν μου πέφτει βέβαια λόγος γιατί και πως η τελευταία Θεία κοινωνία ήταν τόσο μακριά (περασμένο Μ. Σάββατο). Εάν πάντως δεν ήταν λόγω συγκεκριμένου κανόνα/επιτιμίου από τον πνευματικό, είναι πολύ αραιό το διάστημα αυτό. Η συχνή Θεία Κοινωνία είναι επιβεβλημένη και όχι προαιρετική. Έχουν γραφεί πάμπολλα για αυτό και δυστυχώς αυτή η άποψη για μή συχνή Θ. Κοινωνία (η οποία ήταν διαδεδομένη παλιά ακόμα και στο Άγιον Όρος), υπάρχει ακόμα και σήμερα σε ορισμένους ανθρώπους. Πρόκειται όμως περί πλάνης.
Οι Αποστολικοί κανόνες πάντως λένε ότι πρέπει να κοινωνούμε κάθε Κυριακή (εκτός εάν υπάρχει επιτίμιο), δηλαδή και τις 52 Κυριακές του έτους. Καταλαβαίνω να γίνεται κάποια οικονομία, δηλαδή το 52 να γίνεται κάτι λιγότερο. Αλλά όχι όμως 2 ή 3 που λένε πολλοί. Είναι μεγάλη η διαφορά νομίζω.
Nεκτάριε με τον «κανόνα » που βάζεις για την θεια κοινωνία , για να κοινωνάει κάποιος καθε Κυριακη σημαίνει ότι πρεπει να νηστευει 4 μέρες την εβδομάδα. Αυτός ο κανόνας δεν υπάρχει. Κατα την γνώμη μου είναι λάθος. Οδηγεί στην μη συχνη θεια μετάληψη. Οι Πατέρες δεν συνέδεσαν ποτε την θεια Κοινωνια με τη νηστεία. Είναι πράγματα άσχετα μεταξύ τους.
Γεια σου Μαρίνα. Όπως πραγματικά λες και από όσο γνωρίζω, αυτή η 3ήμερος αποχή από κρέας όντως δεν πρόκειται περί απαράβατου κανόνα. Εξαρτάται από τον πνευματικό για το τι είδους «νηστεία» προηγείται μιας Θ. Κοινωνίας. Γνωρίζω όμως ότι είναι όμως ένας πολύ συχνός κανόνας.
Πάντως, αν αναλογιστούμε ότι νηστεία κανονικά σημαίνει ούτε καν λάδι (κάτι που όντως δυσκολεύει κάπως τα πράγματα), αυτός ο «κανόνας» δεν είναι στην ουσία 3ήμερος νηστεία παρά μία 3ήμερος αποχή από κρέας.
Πιστεύω δηλαδή ότι το να μη φας κρέας την Πέμπτη το κάνουμε πολλές φορές και πανεύκολα στην Ελλάδα μας (τόσα και τόσα πράγματα υπάρχουν με γάλα, ψάρια / μεσογειακή διατροφή κτλ). Η Παρασκευή είναι έτσι και αλλιώς ημέρα νηστείας. Τέλος για το Σάββατο, με τα λαδερά πάλι υπάρχουν πολλές επιλογές.
Η νηστεία πάντως και η Θ. Κοινωνία δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους. Η νηστεία προηγείται απαραιτήτως κάθε μεγάλου γεγονότος και σε Παλαιά και σε Καινή Διαθήκη (π.χ. παραλαβή νόμου από Μωυσή στο Σινά, ο Χριστός στην έρημο πριν ξεκινήσει τη διδασκαλία του κτλ.). Και η μετάληψη του σώματος και αίματος του Χριστού είναι το μέγιστο γεγονός από όλα.
Δυστυχώς, δεν γνωρίζω για το που αναφέρεται ο κανόνας για κάποιου είδους νηστεία ως προετοιμασία για τη Θ. Κοινωνία. Σίγουρα όμως υπάρχει. Ότι «επιβάλλουν» οι πνευματικοί (οι σωστοί & Πατερικοί μιας και στις μέρες μας έχουν καταστρατηγηθεί πολλά πράγματα), το πήραν από τους Πατέρες / ιερά παράδοση. Και «γραμμένος» να μην είναι δηλαδή ένας τέτοιος κανόνας, υπάρχει και η προφορική (ιερά) παράδοση όπως ξέρουμε.
Βέβαια, όπως πολύ σωστά λες, αρκετοί πνευματικοί ορίζουν πολλές φορές νηστεία (και μάλιστα παραπάνω από 3 ημέρες), σε κάποιον που εν γένει δεν ακολουθεί τις διατεταγμένες νηστείες της Εκκλησίας, ή εξομολογείται για πρώτη φορά.
Για έναν όμως «εν ενεργεία» χριστιανό, όντως δεν χρειάζεται μια πολυήμερος νηστεία πριν κοινωνήσει, μιας και νηστεύει όλες τις ημέρες που επιβάλλεται νηστεία από την Εκκλησία. Οπότε, στην περίπτωση αυτού του «εν ενεργεία» χριστιανού, συμφωνώ απόλυτα ότι μία πολυήμερος νηστεία θα δυσκόλευε πάρα πού τη συχνή Θ. Κοινωνία.
Δεν πιστεύω όμως ότι αυτό σημαίνει ότι τρώω ότι θέλω και την άλλη ημέρα κοινωνώ. Δηλαδή να μην ακολουθείται κανένας κανόνας ή αυτός να είναι τόσο «ελαφρύς» που να καταντάει ανύπαρκτος.
Π.χ. θεωρώ ότι δεν συνάδει το να τρώει κάποιος κρεατικά / γαλακτερά όλη την ημέρα του Σαββάτου και το βράδυ να τρώει απλώς κάτι «ελαφρύ» και την άλλη μέρα να κοινωνεί.
Άσε που αυτό το «ελαφρύ» φαγητό, πολύ πιθανώς θα το έκανε κάποιος από μόνος του έτσι και αλλιώς μετά από τέτοιου είδους «βαριά/λιπαρά» φαγητά που έφαγε όλη την ημέρα.
Οπότε στην ουσία, κοινωνεί έτσι κάποιος χωρίς καμία προετοιμασία μιας και δεν στερείται τίποτα (κάτι που είναι και ένας από τους σκοπούς της νηστείας).
Υ.Γ. Δεν είμαι κανένας πνευματικός ή ξερόλας. Απλώς καταθέτω τα λίγα που γνωρίζω. Ο πνευματικός του κάθε ενός μας, μάς ορίζει τι θα κάνουμε.
Καλέ μου Νεκτάριε, προετοιμασία για τη θεια κοινωνία είναι να διαβάσει κανείς τη θεια μετάληψη, να πάει στον εσπερινο,να νηστεψει το απόγευμα , να πάει νωρίς στην εκκλησία κ.α.. Για ποιον λόγο πρεπει να υπάρχει κανόνας αυστηρής νηστείας; Δεν θα το έλεγαν αυτό οι Πατέρες αν ήταν απαραίτητος; Πώς υπάρχουν αναλυτικά τόσοι και τόσοι κανόνες για την νηστεία, δεν μπορούσαν να προσθέσουν και μια πρόταση για τη νηστεία πριν τη θεια κοινωνία; Αυτά που γράφεις ειναι η προσωπική σου αποψη , σεβαστη μεν , αλλά δεν είναι η παραδοση της εκκλησίας μας. Είναι μια παραδοση των τελευταίων χρόνων, επειδη οι ανθρωποι δεν νηστευαν, οι πνευματικοι ταυτισαν την νηστεία με τη Θεια κινωνια. Κατα την γνωμη μου προκειται για οργανωσιακα καταλοιπα. Αλλο τι κάνει προσωπικα ο καθένας και άλλο η παραδοση της εκκλησίας.
Σκέψου, αφού είσαι υπερ της συχνής θεια Κοινωνίας , ότι αν θέλει κάποιος να κοινωνήσει 2 φορες την εβδομάδα, πρεπει να νηστευει όλη την εβδομάδα. Και τι γίνεται με κάποιον που κοινωνάει καθε μέρα; το ξέρεις ότι οι μέρες νηστειας της εκκλησίας μας είναι περιπου 220 το χρόνο; Δεν είναι αρκετες για να μπορεί κάποιος να κοινωνά;
Δεν προσπαθώ να επιβάλλω ως μοναδική και σωστή αυτού του είδους την προετοιμασία (μήπως θα μπορούσα κιόλας; 🙂 ). Γιατί υπάρχει όντως κάποια ευελιξία σε αυτό το θέμα σύμφωνα με τη διάκριση του εκάστοτε πνευματικού.
Πάντως Μαρίνα, δεν είναι κάποια δική μου γνώμη / προτίμηση η συχνή Θ. Κοινωνία. Ο χριστιανός επιβάλλεται να πάει κάθε Κυριακή στην εκκλησία (με τη θέλησή του εννοείται, όχι με το βούρδουλα), εκτός βέβαια και υπάρχει εύλογος αιτία (εργασία, αρρώστια κτλ).
Και όλος ο σκοπός και η κατάληξη της Θ. Λειτουργίας είναι η Θ. Κοινωνία, όχι απλώς να περάσουμε 3 ώρες ακούγοντας λόγια. Άρα κάθε Κυριακή πρέπει να κοινωνεί ο πιστός (εκτός βέβαια εάν έχει επιτίμιο). 52 φορές το χρόνο (κανονικά παραπάνω αν προσθέσει κανείς και τις αναρίθμητες προηγιασμένες που γίνονται την Τεσσαρακοστή του Πάσχα).
Υπάρχουν αποστολικοί κανόνες που επιβάλλουν επιτίμια σε κληρικούς και σε λαϊκούς εάν δεν κοινωνούν κάθε Κυριακή. Τους κληρικούς μάλιστα τους καθαιρεί! Τώρα, εάν σήμερα γίνεται κάποια οικονομία και δεν εφαρμόζονται αυτοί οι κανόνες απαρέγκλιτα, δεν μπορώ να το κρίνω.
Αλλά και πάλι, αυτή η οικονομία δε σημαίνει ότι επιλέγει ο καθένας μας πόσες φορές θα κοινωνεί το χρόνο ή να κοινωνεί 2 αντί για 52. Εάν δηλαδή το 52 θεωρείται υπερβολικό γιατί το 2 όχι; Γιατί έχω την εντύπωση ότι είναι πολύ διαδεδομένη η ιδέα ότι είμαστε εν τάξει με 2-3 φορές το χρόνο Θ. Κοινωνία (Χριστούγεννα, Πάσχα, άντε και στη γιορτή μας).
Στην ουσία όμως του θέματος όπως ανέφερες : γιατί ακόμη και αυτές οι 220 ημέρες νηστείας το χρόνο να σημαίνει ότι δεν χρειάζεται και κάτι άλλο πριν να κοινωνήσει κάποιος ; Όπως ανέφερα και πριν, η προετοιμασία που «λέω» (σε εισαγωγικά γιατί δεν είναι προσωπική μου γνώμη), δεν είναι καν νηστεία (αποχή δηλαδή και από λάδι) που όντως αυξάνει τη δυσκολία.
Ακόμη και 2 φορές να θέλει να κοινωνήσει κάποιος την εβδομάδα (π.χ. τα Σάββατα που σε πολλές εκκλησίες γίνεται λειτουργία), αυτό δεν επιβαρύνει καθόλου μιας και σημαίνει ότι απλώς θα νηστέψεις και την Τετάρτη, ημέρα που θα νήστευες έτσι και αλλιώς!
Μην ξεχνάμε ότι όποιοι μεγάλοι Πατέρες και ασκητές κοινωνούσαν κάθε μέρα, έκαναν και υπεράνθρωπους αγώνες κάθε μέρα. Δεν κοινωνούσαν δηλαδή κάθε μέρα έτσι απλά. Εμείς δεν καλούμαστε να κοινωνούμε κάθε μέρα μιας και η καθημερινή Θ. Κοινωνία δεν είναι επιβεβλημένη, αλλά κάτι το επιπρόσθετο.
Εάν το θέλει και έχει την ευλογία, το κάνει κάποιος. Γιατί όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να προετοιμάζεται με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά; Γιατί εφ’ όσον στην περίπτωση αυτή πρόκειται για κάτι το επιπρόσθετο, απαιτείται και επιπρόσθετος αγώνας, δηλαδή η ίδια προετοιμασία πριν από κάθε Θ. Κοινωνία. Αλλιώς, τι νόημα έχει αυτή η καθημερινή Θ. Κοινωνία χωρίς ανάλογο αγώνα;
Με την ίδια λογική και κάποιος που απλώς κοινωνεί 1 φορά το μήνα, θα μπορούσε να πει ότι εφ’ όσον ακολουθεί όλες τις διατεταγμένες νηστείες, δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο/παραπάνω πριν να κοινωνήσει. Δηλαδή ούτε καν την προετοιμασία που λες (ακολουθία Θ. Μεταλήψεως, εσπερινός, ελαφρύ φαγητό). Ή απλώς να την κάνει 1 φορά το χρόνο, αντί για κάθε φορά.
Nεκτάριε συμφωνω μαζί σουγια τη συχνη θεια κονωνία. Θεωρω αυτονόητο κάποιος μεσα στην εκκλησία να κοινωνα καθε Κυριακη,(εκτος επιτιμίων) , και όποιος μπορει και συχνότερα (τελευταια όλο και περισσότερες εκκλησίες λειτουργουν κάθε μερα). Όμως παρατήρησα στην πράξη ότι όποιοι πνευματικοι προτείνουν στα πνευματικοπαίδια τους τον «κανόνα σου» δυσκολεύουν τη συχνη θεια κοινωνία, ακόμα κι αν λενε το αντίθετο. Συνηθως οι πιστοι που έχουν αυτο το προγραμμα κοινωνούν το πολύ μια φορα το μηνα σε καμιά μεγάλη γιορτή, αυτο βλέπω στην πραξη. Φαντάσου καποιοι παντρεμένοι να εφάρμοζαν αυτο τον κανόνα, και συνήθως και αυστηρότερο, για της σχέσεις για να κοινωνήσουν. Γι΄αυτο σε μερικά χωριά μονο οι χήρες κοινωνάνε. Για την Θεια Κοινωνία καμια προετοιμασία δεν είναι αρκετη. Κανω λοιπόν υπακοη στην εκκλησία και κάνω αυτα που μου λεει η εκκλησία και θεσπισαν οι Πατερες. Αφου οι Πατερες δεν θεωρουν τη νηστεια απαραίτητη γιατι να γίνω βασιλικότερη του Βασιλεώς; Ο κανόνας που λες είναι για τους ανθρώπου που δεν νηστευουν και κοινωνουν σπάνια, οπότε τη μια φορά που κοινωνούν προετοιμάζονται μια εβδομάδα. Ένας πιστός που τειρει όλες τις νηστειες της εκκλησίας μας, ζει μια προσεκτικη ζωή, προσευχεται συμφωνα με το «προγραμμα» της εκκλησίας μας δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπι να νηστεψει και το Σαββατο και τη Πεμπτη για να κοινωνήσει την Κυριακή. Τι θα γίνει αν θέλει να κοινωνήσει τη Τριτη ή και καθε μέρα; Τι κάνουν οι μοναχοι που κοινωνούν κάθε μερα;
Μαρίνα, εφ’ όσον αναφέρεις ότι κάνεις υπακοή στους Πατέρες και στην Εκκλησία, τελικά το θέμα και βάση της «διαφωνίας» μας, είναι ότι δεν συμφωνείς/παραδέχεσαι ότι νηστεία και Θ. Κοινωνία είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους (ούτε και κατά τους Πατέρες ακόμη).
Ο «κανόνας» πάντως που ανέφερα (3ήμερος αποχή από κρέας), δεν είναι καθόλου για αυτούς που δεν τηρούν όλες τις καθιερωμένες νηστείες και κοινωνούν σπάνια (μετά από απλώς μίας εβδομάδας νηστεία):
γιατί πλέον μιλάμε περί Θεομπαικτών και όχι για Χριστιανούς.
Γιατί πριν κοινωνήσει κάποιος, πρέπει οπωσδήποτε να εξομολογηθεί αλλά και να μετανοήσει. Και μετανοώ σημαίνει αλλάζω νου, αλλάζω αυτό που έκανα έως τώρα. Δηλαδή να προσπαθήσει (όσο μπορεί) πλέον να τηρεί τις καθιερωμένες νηστείες, όπως και όλα τα άλλα ενός πραγματικού Χριστιανού.
Αυτός όμως ο κάποιος, γνωρίζει ότι την επομένη της Θ. Κοινωνίας θα ξαναρχίσει να καταστρατηγεί εν γνώσει του όλες τις διατεταγμένες νηστείες (=βασική εντολή θεού), μέχρι να του ξανάρθει να κοινωνήσει.
Οπότε, δεν ίσχύει πλέον το γνωστό: «εάν πέσεις, σήκω και πάλι», αλλά για εν γνώσει παράβαση εντολής Θεού. Και όχι για ένα «αναμενόμενο» πέσιμο λόγω ανθρώπινης αδυναμίας. Οπότε είναι Θεομπαίκτης ολκής.
Σχετικά πάντως με τους μοναχούς, δεν νομίζω ότι κοινωνούν κάθε μέρα. Ασχέτως εάν γίνονται κάθε μέρα θείες Λειτουργίες (που σε πάρα πολλά μοναστήρια δεν γίνονται για διάφορους λόγους).
Μαρίνα, εφ’ όσον αναφέρεις ότι κάνεις υπακοή στους Πατέρες και στην Εκκλησία, τελικά το θέμα και βάση της «διαφωνίας» μας, είναι ότι δεν συμφωνείς/παραδέχεσαι ότι νηστεία και Θ. Κοινωνία είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους (ούτε και κατά τους Πατέρες ακόμη).
Ο «κανόνας» πάντως που ανέφερα (3ήμερος αποχή από κρέας), δεν είναι καθόλου για αυτούς που δεν τηρούν όλες τις καθιερωμένες νηστείες και κοινωνούν σπάνια (μετά από απλώς μίας εβδομάδας νηστεία):
γιατί πλέον μιλάμε περί Θεομπαικτών και όχι για Χριστιανούς.
Γιατί πριν κοινωνήσει κάποιος, πρέπει οπωσδήποτε να εξομολογηθεί αλλά και να μετανοήσει. Και μετανοώ σημαίνει αλλάζω νου, αλλάζω αυτό που έκανα έως τώρα. Δηλαδή να προσπαθήσει (όσο μπορεί) πλέον να τηρεί τις καθιερωμένες νηστείες, όπως και όλα τα άλλα ενός πραγματικού Χριστιανού.
Αυτός όμως ο κάποιος, γνωρίζει ότι την επομένη της Θ. Κοινωνίας θα ξαναρχίσει να καταστρατηγεί εν γνώσει του όλες τις διατεταγμένες νηστείες (=βασική εντολή θεού), μέχρι να του ξανάρθει να κοινωνήσει.
Οπότε, δεν ίσχύει πλέον το γνωστό: «εάν πέσεις, σήκω και πάλι», αλλά για εν γνώσει παράβαση εντολής Θεού. Και όχι για ένα «αναμενόμενο» πέσιμο λόγω ανθρώπινης αδυναμίας. Οπότε είναι Θεομπαίκτης ολκής.
Σχετικά πάντως με τους μοναχούς, δεν νομίζω ότι κοινωνούν κάθε μέρα. Ασχέτως εάν γίνονται κάθε μέρα θείες Λειτουργίες (που σε πάρα πολλά μοναστήρια δεν γίνονται για διάφορους λόγους).
Νεκτάριε, όταν κάποιος ρωτάει πως νηστευουμε για να κοινωνησουμε, δεν μπορω να του πω την προσωπική μου άποψη, ουτε τον κανόνα του πνευματικού μου, αλλα τον κανόνα της εκκλησίας, και τετοιος κανόνας δεν υπάρχει. Ψαξε κι εσυ πάντως, κι αν έχω λάθος πες το μου. Γι’ αυτο και γενικεύω, δεν υπάρχει καποιος κανόνας που να συνδεει τη θεια κοινωνία με νηστεια, από κει και πέρα τα υπόλοιπα είναι προσωπικά. Καλό είναι να ρωτάμε και τους πνευματικούς μας να μας εξηγούν για ποιο λόγο μας βάζουν κάποιους κανόνες, και να ξέρουμε πότε είναι γενικοί και πότε είναι προσωπικοί. Καποιος πνευματικός που έβαζε νηστεια το Σαββατο μου εξήγησε ότι το κάνει extra απο τους κανόνες, σαν μια επιπλεον προετοιμασία για τη Θεια κοινωνία.
Φυσικά ένα blogs δεν αντικαθηστά τον πνευματικό, και δεν γνωρίζω για ποιον λόγο ρωτά ο καθένας. Ίσως απαντώ σαν ξερόλας, τι να κάνω που τα ξερω; Πλακα κάνω!! Συχωρα μου για το υφος, αλλα γραφω τοσο βιαστικά που δεν προλαβαινω να το φτιάξω.
Άννα – Μαρία τωτα που βλέπω την πρωτη μου απάντηση μίλησα λάθος γιατι χρησιμοποίησα δευτερο προσωπο. Δεν μπορεί κάποιος να παίρνει όδηγίες από ένα blogs για να κοινωνήσει. Όμως γενικά η νηστεία δεν συνδεεται με την θεια κοινωνία.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιρείτης:
«νηστεία προ της Θείας Κοινωνίας ού καθορίζεται, αλλ’ οι δυνάμενοι νηστεύσαι, καλώς ποιούσιν»
Εγώ απλά θέλω να αναφέρω ότι ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος σε μία από τις Ιερατικές Συνάξεις της Μητροπόλεώς του είπε στους ιερείς/πνευματικούς του επίσημα ότι κανένας κανόνας δεν επιβάλλει νηστεία την ημέρα του Σαββάτου. Για τον λόγο αυτό τους ζήτησε να επιτρέπουν στους πιστούς -πάντοτε με την προϋπόθεση ότι τηρούν όλες τις καθορισμένες νηστείες της Εκκλησίας- κατάλυσίν εις πάντα καθ᾿ όλη την διάρκεια του Σαββάτου, ακόμη και το βράδυ. Παρά ταύτα αυτό δεν σημαίνει -πάντοτε κατά τον Γέροντα Αθανάσιο- ότι είναι υποχρεωμένος κανείς να καταλύει το βράδυ του Σαββάτου. Είναι όμως ξεκάθαρος στο ότι η Εκκλησία δεν απαγορεύει την κατάλυση εις πάντα προ της Μεταλήψεως δεδομένου ότι η προηγούμενη της μεταλήψεως ημέρα δεν είναι ημέρα καθορισμένης νηστείας. Το θέμα αυτό ο Γέροντας Αθανάσιος το αναφέρει και στις ομιλίες του και ήδη εφαρμόζεται από τους πνευματικούς της Μητροπολιτικής του περιφερείας.
Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οδηγίες, ευλογίες, πνευματική καθοδήγηση για όλα, λαμβάνουμε από τον πνευματικό μας.
Χωρίς υπακοή στον πνευματικό, παράδεισο δεν βλέπουμε.
A.N.
Pingback:Η νηστεία είναι ευκαιρία για όλους - Χώρα του Αχωρήτου