Η εκκωφαντική ησυχία του ερημητηρίου
‘Έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες στο ερημητήριό μου.
Έχω καιρό να συναντήσω άνθρωπο, να μιλήσω, να ανταλλάξω έναν χαιρετισμό.
Τι υποβλητική που είναι αυτή η ησυχία!
Μοναδική συντροφιά ο παφλασμός των κυμάτων, το σφύριγμα του αέρα,το κελάηδημα των πουλιών,οι σταγόνες της βροχής.
Τίποτα άλλο.
Εδώ είναι εύκολο να απορρίψεις τον πολιτισμό μας -αυτό το παχύ κατασκεύασμα, που στην ουσία φανερώνει διαρκώς και ποικιλότροπα την ασχήμια του ανθρώπινου εγώ.
Εδώ,επειδή λίγα ακούς, πολλά βλέπεις.
Επειδή λίγα πληροφορείσαι, πολλά μαθαίνεις.
Η φυσική ασυμμετρία, σου διδάσκει την αρμονία, το κάλλος, την ισορροπία.
Μέριμνα καμιά.
Παρηγοριά οι αναμνήσεις και φυσικά, οι αναζητήσεις.
Αυτά μέσα σου.
Γύρω σου, το χάδι της φύσης!
Σου γλείφει το κορμί της υποστάσεως.
Εγώ όμως, μεγαλωμένος στις πόλεις, με πτυχία τεχνολογίας, με δέρμα μεταλλαγμένο, δεν ξέρω τη γλώσσα της.
Αυτή μου μιλάει, αλλά εγώ δεν την καταλαβαίνω.
Δεν ξέρω τους τρόπους της.
Αγνοώ τα μυστικά της.
Είναι σαν να μου μιλάει κάποιος σε πολύ μουσική γλώσσα,που όμως εγώ αγνοώ τις λέξεις της.
Απολαμβάνω το άκουσμα!
Χάνω όμως το νόημα…
(Από τις ημερολογιακές σημειώσεις ενός αναχωρητή)
Η ένστασή μου μόνο είναι η φράση » φυσική ασυμμετρία».Η Φύση είναι απόλυτα συμμετρική.
Ο άνθρωπος δεν είναι ή μπορεί και να είναι και να μην το γνωρίζουμε ή να είναι λίγοι αυτοί που το συνειδητοποιούν.
Πιό απλά εαν σκεφτώ ένα λουλούδι μπορώ να δω τη συμμετρία του στα πέταλά του δεν μπορώ όμως να δω ανάλογη συμμετρία στον άνθρωπο ούτε εσωτερικά ούτε εξωτερικά όσον αφορά τον κόσμο που εγώ ζω. Βλ’eπω μόνο ανθρώπους που δεν μπορούν να εξισορροπήσουν το καλό και το κακό μέσα τους με νικητή τις περισσότερες φορές τον κακό εαυτό.
Καλά τα λες Κατερίνα μου, πες κι άλλα, που λέμε .
Έτσι αισθάνομαι κι εγώ για τον εαυτό μου . Το μόνο που με παρηγορεί είναι που όπως μαθαίνω τελευταία από »έγκυρες πηγές», πράγματι μες στον καλύτερο εαυτό μας βρίσκεται ο χειρότερος και μες στον καλύτερο ο χειρότερος. Κι έτσι λιγάκι παρηγοριέμαι που έχω και παρέα….. και συγχώρα με τώρα, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη υπάρχει μια και μόνη ελπίδα, αφού ο Χριστός αναστήθηκε και αναλήφθηκε, μπας και πάρει και μας παραμάσχαλα και μας πει » είσελθε ανάξιε μπαγασούλη στη χαρά του Κυρίου σου ».
Ο Θεός λοιπόν μαζί μας .
γεια σας. λενε οτι το πιο τελειο δημιουργημα του Θεου ειναι ο ανθρωπος.λενε εαν παρατηρησουμε τα εσω οργανα μας γενικα την λειτουργια του οργανισμου μας θα διαπιστωσουμε την τελεια δημοκρατια, ελευθερια κ φυσικα «συμμετρια» αφου ολα λειτουργουν τοσο ισορροπημενα ωστε να συντηρουμαστε ως σωμα κ ακομη να επικοινωνουμε,οπως κανουμε τωρα,κ πολλα ακομη θα μπορουσαμε να πουμε για το ανθρωπινο σωμα οπως αντιμετωπιση ασθενειων κτλ..αλλωστε εαν προσεξουμε λενε πως μεσα απο την αντιφαση ερχεται η ισορροπια ή συμμετρια..ή καμια φορα λεμε πως αλλο ηθελα να κανω κ αλλο εκανα αλλα τελικα μου βγηκε σε καλο ή πως τα αντιθετα ελκονται..λενε πως το λαθος μας ειναι οτι εκλογικευουμε τον Θεο,οτι τα θελουμε ολα λογικα τελεια, οτι θελουμε με την λογικη μας να βρουμε παντα απαντησεις στις ενεργειες Του..ναι ισως υπαρχει κατα τα ανθρωπινα αςυμμετρια στην φυση αλλα ποιος βλεπει με τα ματια τουΘεου τον κοσμο? (βεβαιως οι αγιοι).. και αρχιζω να πιστευω πως κουβαλαμε πολλους αλλους εαυτους απο τον οντολογικα υπαρξιακο μας απο την φυση μας ισως και μετα την πτωση του Αδαμ..δεν ξερω ισως μπορει καποιος να πει κατι πανω σε αυτο
Αδελφέ Μάκη , συγχώρα με , θα μπορούσες να το αναλύσεις λίγο πιο πολύ το τελευταίο με ……τον οντολογικά υπαρξιακό μας……. .