Η Συμμετοχή των Παιδιών στην Οικογενειακή Ζωή

Σκηνές του παρελθόντος και ίσως χρήσιμες ιδέες & διαχρονικές πρακτικές συμβουλές για γονείς.

Από το βιβλίο Μαθήματα διά τους παίδας – τόμος Α (pdf) του Κωνσταντίνου Βαρδαλάχου. Όλοι οι τόμοι είναι ελεύθερα διαθέσιμοι στην ψηφιακή βιβλιοθήκη Ανέμη. Θερμές ευχαριστίες στον Δημήτριο Δημ. που ανακάλυψε και μοιράστηκε μαζί μας.

***

Πατήρ: Καλῶς ἤλθετε παιδία μου!
ἔχετε τὴν εὐχὴν μου! Φιλήσατε καὶ τῆς μητρὸς σας τὴν δεξιάν. Μὲ ὁποίαν χαρὰν σᾶς βλέπω, ὅταν ἔρχεσθε ἀπὸ τὸ σχολεῖον! Τί σᾶς εἶπεν ὁ διδάσκαλος;
Παιδία: Ὦ πάτερ! ὀλίγα μᾶς εἶπεν, ὅμως εὔμορφα πράγματα.
Πατ: Εἰπέτε καὶ εἰς ἐμὲ, τί ἐμάθετε, διὰ νὰ χαρῶ.

* Ἐδῶ νοεῖται, ὅτι καθημέραν κάμνουν τὴν ἐπανάληψιν τῶν μαθημάτων τῆς αὐγῆς ἐμπρὸς εἰς τοὺς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν πρέπει νὰ ἀδιαφορῶσιν εἰς τὴν προκοπὴν τῶν ἰδίων τέκνων, καὶ νὰ ἐπιφορτίζουσι τὸν διδάσκαλον ὅλον τὸ βάρος τῆς ἀνατροφῆς, ἀλλὰ νὰ ἐξετάζωσι καὶ αὐτοὶ καθημέραν τοὺς υἱοὺς των· καὶ νὰ μὴ βαρύνονται ἀπὸ τὰς φονὰς των, καὶ τὰ διώχνουν νὰ ὑπάγουν εἰς τὸ σχολεῖον. Τὸ παιδίον καὶ ὁ νέος, ὅσην περισσοτέραν ὥραν συναναστρέφεται μὲ ἅλλα παιδία, καὶ μὲ ἄλλους νέους, τόσον περισσότερον φθείρονται τὰ ἤθη των· καὶ ἄς προσέχουν οἱ γονεῖς, καὶ ἄς μὴ νομίζουν, ὅτι ὅσον ἀργοπορεῖ εἰς τὸ σχολεῖον τὸ παιδίον, τόσον περισσότερον ὠφελεῖται.

Τὰ παιδία λέγουν, ὅσα ἤκουσαν εἰς τὸ σχολεῖον.

Πατ: Ἐλᾶτε, παιδία μου! νὰ σᾶς φιλήσω. Καὶ τώρα ποῦ ὑπάγεται;
Παιδ: Εἰς τὸ μαγειρεῖον, διὰ νὰ βοηθήσωμεν τὴν μητέρα νὰ μᾶς κάμη τὸ φαγητόν, νὰ πλύνωμεν τὰ πινάκια, νὰ φέρωμεν νερὸν, καὶ ὅ,τι ἄλλο χρειάζεται.

* Πρέπει νὰ συνειθίζωσι τοὺς παῖδας οἱ γονεῖς νὰ κάμνουν μερικὰς ἐλαφρὰς ἐργασίας, διὰ νὰ γίνωνται εὐκίνητοι, καὶ ἐπιτήδειοι εἰς τὰ μέλην τοῦ σώματος, καὶ εἰς τόν νοῦν ἐφευρετικοί.

Πατ: Ναὶ, παιδία μου! Βοηθεῖτε τὴν μητέρα· διότι θέλει ἔλθει καιρὸς, ὁπότε, διὰ τὸ γῆρας καὶ διὰ τὴν ἀδυναμίαν της, δὲν θέλει ἡμπορεῖ νὰ σᾶς δουλεύῃ καὶ τότε πρέπει σεῖς νὰ μαγειρεύετε, καὶ νὰ κάμνετε ὅλα τὰ εἰς τὴν οἰκίαν ἀναγκαῖα· καὶ νὰ μὴ προσμένετε ἀπὸ τοὺς ὑπηρέτας, ἀλλὰ νὰ ἦσθε ἀληθινοὶ οἰκοδεσπόται· ὅλα πρέπει νὰ τὰ ἐξετάζετε, διὰ νὰ μὴ σᾶς ἀπατῶσιν οἱ ὑπηρέται· καὶ παρεκτὸς τούτου, εἰς πᾶσαν περίπτωσιν, καὶ εἰς κάθε τόπον, ὅπου εὑρεθῆτε, δὲν θέλετε ἔχει χρείαν ἀπὸ ὑπηρέτην, ὅταν ἠξεύρετε νὰ ἀνάπτετε φωτίαν μόνοι σας, νὰ μαγειρεύετε, καὶ νὰ κάμνετε ἄλλας ὑπηρεσίας. Πρέπει νὰ ἠξεύρετε, παιδία μου! ὅτι ὁ ὑπηρέτης δὲν εἶναι δοῦλος (σκλάβος), ἀλλὰ βοηθὸς μας εἰς ὄσα ἡμεῖς δὲν ἡμποροῦμεν νὰ κοπιάζωμεν. Στοχασθῆτε καὶ τοῦτο, ὅτι καὶ αὐτὸς εἶναι ἄνθρωπος, καθὼς καὶ σεῖς. Ἡ πτώχεια τὸν κάμνει νὰ εἶναι ὑποκείμενος εἰς ἡμᾶς· ἂς μὴ κάμνωμεν λοιπὸν βαρυτέραν τὴν δυστυχίαν του μὲ τὴν ἀδιακρισίαν καὶ ἀσπλαγχνίαν μας. Ὑπάγετε λοιπὸν, καὶ ἀφοῦ ἐπιστρέψετε, δι ἀμοιβὴν, θέλω σᾶς εἰπεῖ καὶ ἐγὼ εὔμορφα πράγματα, ἕως νὰ γείνῃ τὸ φαγητὸν.