Ο αγώνας με τα πάθη
Το να βλέπουμε τα πάθη μας, να λυπόμαστε γι’ αυτά και να καταφεύγουμε στο Θεό, ζητώντας τη θεραπεία της ψυχής μας, είναι η καλή αρχή του καλού δρόμου.
Βλέπετε να υπάρχει μέσα σας η διάθεση για την απαλλαγή από τα πάθη; Αν ναι, να προσέχετε καθημερινά τον εαυτό σας, να φοβάστε τις πτώσεις και να φυλάγεστε με κάθε τρόπο από τις αιτίες της αμαρτίας. Έτσι, με τον καιρό, τα πάθη εξασθενούν.
Αλίμονο στη ψυχή, που θα φτάσει στην αναίδεια να πει: «Τίποτα δεν φοβάμαι!». Αυτή η εγωιστική αφοβία είναι η αρχή της πτώσεως και της καταστροφής της.
Πάντως, και όταν αγωνιζόμαστε με καλή προαίρεση εναντίον των παθών, πρέπει ν’ αποφεύγουμε τις αδιάκριτες ακρότητες. Πρέπει να γνωρίζουμε το μέτρο και τα μέτρα μας. Αλλιώς θα κυριευθούμε από αθυμία και στη συνέχεια από απελπισία. Παρ’ όλες τις αδυναμίες μας, ας μην αμφιβάλλουμε ότι ο Θεός μας αγαπάει και θέλει τη σωτηρία μας. Επομένως, αν δεν παραδινόμαστε θεληματικά στα πάθη, Εκείνος θα μας προφυλάξει από τις πτώσεις.
Το δέντρο που έχει ριζώσει βαθιά στη γη, λυγίζει κάτω από το δυνατό άνεμο, αλλά σηκώνεται πάλι όρθιο, όταν αυτός κοπάσει. Το ίδιο συμβαίνει και με τη ψυχή. Ας λυσσομανούν εναντίον της τα πάθη, ας την ταρακουνούν κι ας τη λυγίζουν πρόσκαιρα. Φτάνει η ρίζα να μην πειραχθεί. Και ρίζα είναι η σταθερή απόφαση της ψυχής να μην υποχωρήσει στην αμαρτία ως το θάνατο.
(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ. Παρακλήτου, Έκδ. ε΄, σ. 88)
Το πρόβλημα είναι όταν κάποια πάθη δε θεωρούνται πάθη (και με τη σύμφωνη γνώμη μάλιστα «ιατρών»). Μάλιστα πολλοί δηλώνουν χριστιανοί και δεν αναγνωρίζουν (ή δε θέλουν να αναγνωρίσουν) ως πάθη τα πιο επικίνδυνα πάθη του ανθρώπου.
ΤΑ ΠΑΘΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΞΩ Η ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ?
@xdoum
Δεν είμαι ειδικός πάνω στο θέμα, αλλα νομίζω ότι στην περίπτωσή μας ισχύουν τα:
– Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
– Το γοργον και χάριν έχει.
Πάντως για να σταματήσεις ένα πάθος χρειάζονται πολλά θαυματα, οπότε χρειάζεται και η άνωθεν βοήθεια εκτός της αποφασιστικότητας.
Προς τον ιδιοκτήτη του Ζωντανού ιστολογίου:
Τα θέματα που θίγεις είναι σοβαρά πνευματικά θέματα -εκτός κι αν πιστεύεις κάτι άλλο- και τα οποία θέματα νομίζω ότι δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν όπως τα ανώδυνα και φιλοσοφικά ενός άλλου ιστολογίου.
Δεν γίνεται να προτείνουμε νομίζω ο καθένας από τους/τις αναγνώστριες την γνώμη του, σαν ειδικοί ή …»πνευματικοί»!
Θεωρώ, ιδίως σε θέματα όπως το σημερινό (πάθη) , ότι είναι καλό να έχεις την υποστήριξη ενός πνευματικού, που θα παρεμβαίνει δημόσια όποτε εκείνος κρίνει ότι χρειαστεί.
Για παράδειγμα, ο δικός μου πνευματικός, μου έχει πει ότι τα πάθη ΟΥΤΕ αφαιρούνται, ΟΥΤΕ εξαφανίζονται.
Μπορούμε κατ’ αυτόν να τα χτυπούμε μόνο, ώστε να μην εξεγείρονται και μας κάνουν ό, τι θέλουν αυτά.
Επειδή ίσως κάποιος δεν θα θελήσει να την δεχτεί και να την υιοθετήσει αυτή την «άποψη», μπορείς μήπως να μας προτείνεις έναν τρόπο γενικής και καθολικής αποδοχής και παραδοχής μερικών σοβαρών πνευματικών τοποθετήσεων;
Είναι αδύνατο νομίζω να γιατρευτεί κάποιος ακούγοντας συνεχώς διαφορετικές υποκειμενικές οδηγίες από δω κι από κει χωρίς την απαραίτητη εμπιστοσύνη σε έναν γενικό κανόνα και σε ένα αξιόπιστο πρόσωπο πανθομολογούμενου εκκλησιαστικού κύρους.
Διευκρινίζοντας το σχόλιό μου:
γράφει στο κείμενο,
«να προσέχετε καθημερινά τον εαυτό σας, να φοβάστε τις πτώσεις και να φυλάγεστε με κάθε τρόπο από τις αιτίες της αμαρτίας».
ερώτηση πιθανή ενός αδαή αναγνώστη:
– ποιές εννοούνται πτώσεις, και ποιές οι αιτίες της αμαρτίας;
και παρακάτω:
«Πρέπει να γνωρίζουμε το μέτρο και τα μέτρα μας»,
– ποιό είναι το μέτρο και ποιά τα δικά μου μέτρα;
Δεν έχουν όλοι οι διαδικτυακοί χρήστες πιστεύω την δυνατότητα να αγοράζουν συνεχώς βιβλία, ώστε να τους λύνονται οι απορίες, αλλά πολλές φορές δεν μπορούν να βρουν κάποιον αρμόδιο για να απαντηθούν και μάλιστα ικανοποιητικά.
Δεδομένου ακόμη ότι λιγόστεψαν οι πνευματικές κοινότητες όπου οι άνθρωποι παράγουμε λόγο και συζητούμε αναζητώντας την αλήθεια σε όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν, νομίζω ότι το δίκτυο πρέπει να ιδωθεί και από την κοινωνική του διάσταση.
Πόσο «ζωντανό» τελικά είναι το δικό σου ιστολόγιο;
@Ελ.
Και πάλι χωρίς να είμαι κανένας ειδικός θα «πετάξω» την οπτική μου:
«- ποιές εννοούνται πτώσεις, και ποιές οι αιτίες της αμαρτίας;»
Πτώσεις είναι η εκτροπή από το λόγο του Θεού όπως αυτός δίνεται μέσα στην Αγία Γραφή (πτώση=αμαρτία – συνήθως εκφράζεται έμμεσα σαν απομάκρυνση από το Θεο). Οι αιτίες είναι όλα τα πράγματα που άμεσα ή εμμεσα σε οδηγούν σε αυτες τις πτώσεις (ακόμα και εαν δεν αποτελούν αμαρτία αυτά καθ’ εαυτά).
«- ποιό είναι το μέτρο και ποιά τα δικά μου μέτρα;»
Το μέτρο είναι το κατά πόσο μπορείς να μην έχεις πτωσεις ανάλογα με το μέγεθος του πειρασμού. Θα πρέπει δηλ. να ξέρεις σε ποιους πειρασμούς (ή καταστάσεις) δε μπορείς να αντισταθείς και να μην υπερεκτιμας την «σταθερότητά» σου στην λήψη σωστών αποφάσεων (και δυνατότητας αυτοελέγχου).
Και εγώ σπάνια είδα πάθη να χάνονται. Συνήθως απλά εξασθενεί σταδιακά η επιρροή τους πάνω σου. Υπάρχουν και εξαιρέσεις όμως που είναι του style «πονάει κεφάλι, κόβω κεφάλι», οπότε τα πάθη χάνονται πολύ βίαια και με αθέμιτα μέσα… – not the case U R interested in.
Διόρθωση:
πτώση = αμαρτία = απομάκρυνση από το Θεο.
Και απομάκρυνση από το Θεο συνεπάγεται αυτόματα πτώση.
Εμπιστεύτείτε τον πνευματικό σας για πιο σωστή και σίγουρη άποψη. I ‘m just a computer addict.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις όμως που είναι του style “πονάει κεφάλι, κόβω κεφάλι”, οπότε τα πάθη χάνονται πολύ βίαια και με αθέμιτα μέσα… – not the case U R interested in.
:))) Μπορείς να αναφέρεις μία «εξαίρεση»;
(επίσης, αμαρτία=αστοχία)
«Εμπιστεύτείτε τον πνευματικό σας για πιο σωστή και σίγουρη άποψη. I ‘m just a computer addict.»
Σωστό αυτό, όμως θα ήθελα τη γνώμη σου για τον «διαδικτυακό πνευματικό» που αναφέρω πιο πάνω.
Σύμφωνα με τους Πατέρες τα πάθη κόβονται μια και έξω , οι αρετες καλλιεργούνται μακροχρόνια. Σε μια στιγή μπορώ να κόψω το πάθος της πορνείας, θα περάσουν όμως χρόνια για να αποκτήσω αγνότητα.
«Μπορείς να αναφέρεις μία “εξαίρεση”;»
Αυτές οι περιπτώσεις είναι συνήθως ακραίες και αποτελλούν πράξεις απελπισίας (γι’ αυτό και η Εκκλησία δεν τις δέχεται). Είναι όπως όταν ένας γιατρός για να σώσει τον ασθενή κόβει το πόδι του. Ας μη μας ανατριχιάσω…
Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις όπως δαιμονισμοί, που τα πάθη δεν υποχωρούν με τίποτα παρα μόνο με εξορκισμό (και από οσο έχω γνώση το όλο πράμα γίνεται εξαιρετικά γρήγορα).
Ίσως υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις (φωτισμό και βαθειά μετάνοια).
«Δεν έχουν όλοι οι διαδικτυακοί χρήστες πιστεύω την δυνατότητα να αγοράζουν συνεχώς βιβλία, ώστε να τους λύνονται οι απορίες, αλλά πολλές φορές δεν μπορούν να βρουν κάποιον αρμόδιο για να απαντηθούν και μάλιστα ικανοποιητικά.»
Υπάρχει η Καινή Διαθήκη που μπορεί να βοηθήσει (δε νομίζω πως κοστίζει τόσο – υπάρχει και στο web δωρεάν).
Υπάρχουν και πολλά άλλα ορθόδοξα κείμενα ελευθερα στο web.
Υπάρχουν και τα κατηχητικά και οι πνευματικοί για επιπλέον βοήθεια και διευκρινήσεις (γιατι μπορεί κάποιος λόγος στα παραπάνω κείμενα να παρεξηγηθεί – όλες οι χριστιανικές αιρέσεις βασίζονται πάνω-κάτω στα ίδια κείμενα απλά λάθος ερμηνευόμενα!).
«Είναι αδύνατο νομίζω να γιατρευτεί κάποιος ακούγοντας συνεχώς διαφορετικές υποκειμενικές οδηγίες από δω κι από κει χωρίς την απαραίτητη εμπιστοσύνη σε έναν γενικό κανόνα και σε ένα αξιόπιστο πρόσωπο πανθομολογούμενου εκκλησιαστικού κύρους.»
Το μόνο πρόσωπο είναι ο Χριστός και οι μόνες οδηγίες οι εμπειρίες και η γνώση που αυτός μας χάρισε και μας χαρίζει. Κανένας δεν κατέχει την απόλυτη αληθεια από μόνος του. Η Εκκλησία κινείται μόνο με Συνόδους όπου οι αποφασεις παίρνονται συλλογικά και εν Πνεύματος Αγίου. Το μόνο που έχουμε είναι ιερά κείμενα και αποφάσεις οικουμενικών συνόδων. Εάν ακολουθήσεις το πνεύμα της διδασκαλίας των ιερών αυτών κειμένων μαζί με προσευχή και συμμετοχή στα μυστήρια (μεσα και η εξομολόγηση) ο Χριστός θα σε βοηθήσει στα υπόλοιπα. Η διδασκαλία του χριστιανισμού είναι ουσιαστική για την απελευθέρωση από τα πάθη, αλλά χωρίς βοήθεια από άνωθεν δε γίνεται τίποτα. Μόνο από το έλεος του Θεού γίνονται τέτοια πράγματα.
Έπειτα μερικά πάθη υπάρχουν για να μας ταπεινώνουν και με αυτόν τον τρόπο να μας αποτρέπουν από τα χειρότερα (υπερηφάνεια κ.α.). Έτσι γενικός κανόνας δε νομίζω πως μπορεί να βγει.
«Μπορούμε κατ’ αυτόν να τα χτυπούμε μόνο, ώστε να μην εξεγείρονται και μας κάνουν ό, τι θέλουν αυτά.»
Μερικές φορές το να τα αγνοείς είναι πιο αποτελεσματικό από να τα πολεμάς κατά μέτωπο. Π.χ. να βρίσκεις κάτι καλύτερο να κανεις από το να ακολουθήσεις το πάθος σου. Αλλά αυτό μάλλον είναι ανάλογο με τον άνθρωπο και το πάθος.
Το βασικό μάλλον είναι : «αγαπήσης Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου». Τα υπόλοιπα νομίζω ακολουθούν. Για όσους αγαπάς κάνεις πιο εύκολα κόπους και θυσίες. Είναι όπως όταν π.χ. ο σύντοφός σου σου ζητήσει να κόψεις το κάπνισμα ή να ασχοληθείς μαζί του όταν είσαι πτώμα από τη δουλειά κτλ.
Σχετικά με τον “διαδικτυακό πνευματικό”, έχω την εντύπωση ότι κάτι τετοιο δε θα δούλευε σωστά. Η Εκκλησία επιτηδες έκανε όλα τα μυστήρια να απαιτούν την κοινωνία και την άμεση επαφή των ανθρώπων. Ειδικά για την εξομολόγηση, το να λες τα κουσουρια σου σε κάποιον άλλο (πρόσωπο με πρόσωπο) προκαλέι ταπείνωση η οποία με τη σειρά της οδηγεί στη μετάνοια. Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια από όσο ξέρω μάλιστα η εξομολόγηση γινόταν μπροστά σε ΟΛΟΥΣ τους χριστιανούς ! Αυτό κι αν είναι ταπείνωση… Το να λες όμως ανώνυμα και απρόσωπα τα κουσούρια σου (όπως στο web) δεν αποτελεί ταπείνωση.
Επίσης, δεν είναι ο κάθε πνευματικός τόσο άγιος ώστε να ξέρει με ποιον ακριβώς μιλάει μέσω του δικτύου κάθε φορά. Η άμεση επαφή (με κοινή παρουσία στον ίδιο χώρο) τον βοηθάει στο να καταλάβει ποιον άνθρωπο έχει μπροστά του, σε τι κατάσταση βρίσκεται, τι δυνάμεις έχει, πως πρέπει να τον συμβουλέψει. Επισης βοηθάει και τον εξομολογούμενο να «χωνέψει» τη συμβουλή του πνευματικού και να καταλάβει ότι ο πνευματικός του νοιάζεται γι’ αυτόν (από τη φιλική σχέση που αναπτύσσεται).
Κατα τα άλλα για να μη περάσουμε σε κάποια νέα αίρεση, καλό θα ήταν να υπάρχει κάποιος για να ελέγχει εάν τα λεγόμενα σε κάποιο χώρο συμφωνούν με τα δόγματα της πίστεώς μας. Αυτό όμως δε νομίζω πως είναι δουλειά πνευματικού.
Πάντως το θεολογείν είναι προτιμότερο από το να μην ασχολείσαι καθόλου με το θέμα και ο Θεός αποκαλύπτεται δε μαθαίνεται. Απλά πολλές φορές η εμπειρία αγίων ανθρώπων που έζησαν παλιά μπορεί να βοηθήσει έμας τους τυφλούς να βρούμε την αλήθεια.
Τέλος εμπιστεύτείτε τον πνευματικό σας για πιο σωστή και σίγουρη άποψη. Once again, I ‘m just a computer addict.
🙂
«Μερικές φορές το να τα αγνοείς είναι πιο αποτελεσματικό από να τα πολεμάς κατά μέτωπο. Π.χ. να βρίσκεις κάτι καλύτερο να κανεις από το να ακολουθήσεις το πάθος σου. Αλλά αυτό μάλλον είναι ανάλογο με τον άνθρωπο και το πάθος.»
Με τον όρο «αγνοείς» εννοώ να μη τα εκδηλώνεις και να μη τα σκεφτεσαι.
«Κατα τα άλλα για να μη περάσουμε σε κάποια νέα αίρεση, καλό θα ήταν να υπάρχει κάποιος για να ελέγχει εάν τα λεγόμενα σε κάποιο χώρο συμφωνούν με τα δόγματα της πίστεώς μας.»
Αυτό εννοούσα κι εγώ, ίσως ο όρος διαδικτυακός πνευματικός να είναι λαθεμένος.
Παρ’ όλα αυτά έχω βρει ιστοσελίδα όπου υπήρχε ένας γέροντας και προσπαθούσε να οδηγήσει όποιον το χρειαζόταν. Εννοείται βέβαια ότι λειτουργούσε συμβουλευτικά, σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούσε τα μυστήρια.
(νομίζω ότι η ιστοσελίδα υπάρχει στους συνδέσμους παραπλεύρως του Ζωντανού ιστολογίου. Πρέπει να ήταν το athos.gr)
Να θίξω κι ένα τελευταίο θέμα. Όπως είπες «keko» στα Μυστήρια κοινωνούν οι άνθρωποι πρόσωπο προς πρόσωπο.
Επειδή ακριβώς το πρόσωπο φανερώνει και αποκαλύπτει όλον τον άνθρωπο.
Εσένα η συγκεκριμένη επικοινωνία που έχουμε σαν αναγνώστες αναμεταξύ μας αυτές τις μέρες μέσω δικτύου σε ικανοποιεί;
Προσωπικά, την βρίσκω ελλιπή.
Απευθύνθηκα -κι εγώ χωρίς το αληθινό μου όνομα-με ένα σχόλιο στην αρχή σε κάποιον ιδιοκτήτη ενός ιστολογίου και μου απάντησε κάποιος ή κάποια με το ψευδώνυμο «keko».
Τί να αποκομίσει κανείς από αυτό;
Πως μπορώ να παραγγείλω το βιβλίο «ελληνορθόδοξη πορεία»?Είναι χορηγία των σούπερ μάρκετ Δούκας.Πολύ καλή δουλειά!
@Ελ.
Βασικά, από οτι καταλαβαίνω, αυτό το blog εχει σαν πρωταρχικό σκοπό τη συγκέντρωση ενδιαφέροντων κειμένων και όχι το διάλογο και την άμεση αλληλεπίδρση μεταξύ ατόμων.
Και για την κατανόηση του δόγματος ορθοδοξίας αυτό το blog σίγουρα δεν αρκει. Ίσως κάποια από τα links δεξιά είναι πιο χρήσιμα. Μερικά περιέχουν και ηχογραφημένες ομιλιες.
Αγαπητέ Ελ, καλωσήλθες. Το ιστολόγιο είναι ένας μικρός σταθμός πνευματικού ανεφοδιασμού, μια ανοιχτή πρόσκληση κοινωνίας. Για ό,τι άλλο, είμαι στη διάθεσή σου.
Ανώνυμε,
Για το βιβλίο Ελληνορθόδοξη Πορεία κάλεσε στο τηλέφωνο 2109715482. Δες http://istologio.org/?p=388
Μόνοι μας δεν μπορούμε να κόψουμε τα πάθη μας,είμαστε ανίσχυροι.
Μπορούμε όμως με επίμονη προσευχή να προκαλέσουμε την αγαθότητα του Θεού να μασ φωτίσει και να μας βοηθήσει να αντισταθούμε στον δαίμονα και τις προσβολές του.
Αν επιμείνουμε στην προσευχή προς τον Κύριο με αγαθή προαίρεση μετά Εκείνος θα αναλάβει να διευθετήσει την κατάσταση οριστικά.
Θα μας στείλει την Χάρη του Αγίου Πνεύματος,του Παρακλήτου.
Ο Παράκλητος με την πανίσχυρη ενέργεια του όταν έρθει μέσα μας θα εξολοθρεύσει τα πάθη μας και θα κατοικήσει μόνος στην ψυχή μας.
Αυτός θα αναλάβει και θα φέρει σε πέρας την αιώνια αποστολή να μας χωρίσει από την αμαρτία και να μας ξαναντύσει με την λαμπρότητα της στολής της Θεότητας που έχασε ο Αδάμ όταν έπεσε με την Εύα στο προπατορικό αμάρτημα.
Λέει ο ΄Αγιος Μακάριος, ότι έργο δικό μας είναι να πολεμούμε τον διάβολο και να τον αντιμαχόμαστε και να αντιπαλεύουμε και να αντιπολεμούμεθα απ΄ αυτόν. ΄Εργο του Θεού είναι το .