Για τη φιλία
Για την φιλία.
Τ: Αδελφή μου, πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν κάποιος είναι πραγματικά φίλος μας;
Γ.Γ. Πρέπει να δοκιμασθεί πολύ ένας άνθρωπος για να πεις ότι είναι φίλος.
Πρέπει να δεις ότι έχει αίσθημα θυσίας .Όχι για σένα, αλλά γενικά για όλο τον κόσμο.
Όταν δεις ότι ένας άνθρωπος δεν το έχει αλλά είναι εγωκεντρικός κι όλα τα γυρίζει γύρω
απ’ τον εαυτό του,τότε θα καταλάβεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι φίλος.
Θα έχεις προσέξει ότι καμμιά φορά λες π.χ. » Δεν ξέρεις ,χτες είχα έναν τέτοιο πονοκέφαλο
όλη μέρα, που δεν μπορούσα να διαβάσω….» » Αχ , κι εγώ έτσι κι έτσι κι έτσι».Κι έτσι ,
αρχίζει και λέει το δικό του, γιατί δεν τον ενδιαφέρει τόσο ο πονοκέφαλος σου, όσο αυτός τι έχει
και γι’ αυτό δεν μπορεί να ακούσει εσένα ή οποιονδήποτε άλλον.
Από το βιβλίο Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Γαβριηλίας μοναχής.
Τ: Αδελφή μου, πώς μπορούμε να καταλάβουμε αν κάποιος είναι πραγματικά φίλος μας;
Γ.Γ. Πρέπει να δοκιμασθεί πολύ ένας άνθρωπος για να πεις ότι είναι φίλος.
Πρέπει να δεις ότι έχει αίσθημα θυσίας .Όχι για σένα, αλλά γενικά για όλο τον κόσμο.
Όταν δεις ότι ένας άνθρωπος δεν το έχει αλλά είναι εγωκεντρικός κι όλα τα γυρίζει γύρω απ’ τον εαυτό του,τότε θα καταλάβεις ότι αυτός ο άνθρωπος δεν είναι φίλος.
Θα έχεις προσέξει ότι καμμιά φορά λες π.χ. » Δεν ξέρεις ,χτες είχα έναν τέτοιο πονοκέφαλο όλη μέρα, που δεν μπορούσα να διαβάσω….» » Αχ , κι εγώ έτσι κι έτσι κι έτσι».Κι έτσι, αρχίζει και λέει το δικό του, γιατί δεν τον ενδιαφέρει τόσο ο πονοκέφαλος σου, όσο αυτός τι έχει και γι’ αυτό δεν μπορεί να ακούσει εσένα ή οποιονδήποτε άλλον.
Από το βιβλίο Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Γαβριηλίας μοναχής.
Ευχαριστίες στην Ιωάννα Ι.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!
ΜΙΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΕΠΙΣΗΣ.
ΤΗΝ ΑΤΑΚΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΜΙΑ «ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΣΟΦΙΑ» ΕΔΩ ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ.
Ας ΑΠΟΔΙΔΟΥΜΕ ΤΑ ΤΣΙΤΑΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ Π Ρ Α Γ Μ Α Τ Ι Κ Α
ΑΝΗΚΟΥΝ.
Pingback:Για τη φιλία Νοεμβρίου 15, 2012 « areti maurogianni
Γιατί έπρεπε να βάλετε απόσπασμα από ένα βιβλίο που είναι αμφιλεγόμενο για την ορθοδοξία του, που έχει πλήθος αιρετικών απόψεων;
Χάθηκαν τόσα πολλά φιβλία ακραιφνώς ορθόδοξα που μιλούν για τη φιλία; Ή και αν δεν είναι ορθόδοξα, τουλάχιστον δεν το παίζουν, οπότε δε γελιέται ο κόσμος.
Το ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων όπου το συγκεκριμένο βιβλίο καταδικάζεται.
Για παράδειγμα:
ΠΡΟΣΟΧΗ! Νεοεποχίτικα βιβλία: Ασκητική της αγάπης ή της αγαπολογίας; http://egolpio.wordpress.com/2010/06/16/askhtikh_agaphs/
Αγαπητή Ευαγγελία,
απ’ όσο γνωρίζω η Σύνοδος δεν έχει βγάλει ανακοίνωση για το βιβλίο της Γερόντισσας Γαβριηλίας. Αν και έχω υπόψη τις δημοσιεύσεις που λες, θεωρώ πιο φρόνιμο να περιμένουμε την Εκκλησία να μιλήσει. Μέχρι τότε καλό είναι να ακολουθούμε τη συμβουλή του Μεγάλου Βασιλείου και σαν τις μέλισσες να κρατάμε τα ωφέλιμα και να αφήνουμε τα βλαβερά.
Αυτό που προσωπικά καταλαβαίνω από την ανάρτηση είναι το εξής: έχω μάθει να αγαπάω σε τέτοιο βάθος ώστε να είμαι δίπλα σε έναν άνθρωπο που δεν μπορεί να μου ανταποδώσει την αγάπη που προσφέρω; Τότε μένω. Δεν το αντέχω; Τότε αντί να κατακρίνω και να πικραίνομαι καλύτερα να απομακρυνθώ.
Παναγιώτα μου,
η Σύνοδος συνήθως δε βγάζει ανακοινώσεις για το καθένα βιβλίο ξεχωριστά. Είναι εξ άλλου τόσα πολλά! Κάποιες φορές το κάνει όπως με το βιβλίο του Α. Λασκαράτου. Εμείς όμως έχουμε το στοιχειώδη ορθόδοξο νου και κρίνουμε τα βιβλία, όχι τα πρόσωπα.
Όσο γι’ αυτό που λες για τις μέλισσες συμφωνώ. Όμως πρόσεξε! Οι Πατέρες χρησιμοποίησαν επιλεκτικά κάποια χωρία των αρχαίων συγγραφέων για ωφέλεια και όχι των αιρετικών. Και αυτό για να μην πλανηθεί ο κόσμος. Των αρχαίων δεν υπήρχε πρόβλημα, γιατί όλοι γνώριζαν.
Πληροφοριακά, χθες, 17/11/2012, 22.25 το βράδυ, από το ίδιο βιβλίο διάβαζε και σχολίαζε αποσπάσματα ο Αρχιμανδρίτης π. Χρύσανθος Στελλάτος στην εκπομπή του στον ραδιοφωνικό σταθμό «Λύχνος» της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών.
Διαφωνώ με τις επικριτικές απόψεις όσον αφορά την ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, που έχει σημειώσει μια πρωτοφανή για τα δεδομένα μας, κυκλοφοριακή επιτυχία.
Το βέβαιο είναι, ότι το συγκεκριμένο βιβλίο, από την πρώτη ως την τελευταία του σελίδα διδάσκει την ΑΓΑΠΗ και όταν στην ΑΓΑΠΗ στηρίζεται η θρησκεία μας, είναι ακατανόητο, είναι απαράδεκτο να αμφισβητείται η σκοπιμότητα του και να χαρακτηρίζεται ΑΙΡΕΤΙΚΟ χωρίς βέβαια να είναι.
Εφ’ όσον όμως ο λόγος για καλά και χρήσιμα βιβλία, σπεύδω να σας συστήσω τον ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΛΥΠΙΟ του Βασιλείου Κρητός
που απαντάει κατά τρόπο απόλυτα κατανοητό αλλά και πειστικό, σε όλους τους προβληματισμούς μας. Παραθέτω, μερικές από τις πλέον χαρακτηριστικές ερωτήσεις στις οποίες και απαντά ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΛΥΠΙΟΣ στο απόλυτo πλαίσιο της θρησκείας και της Ορθόδοξης Πίστης μας. Παραθέτω, μερικά από τα πλέον χαρακτηριστικά και εντυπωσιακά ερωτήματα των οποίων την απάντηση θα βρήτε στον ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΛΥΠΙΟ.
– Υπάρχει Θεός;
– Γιατί υπάρχει τόση αδικία;
– Δεν μπορεί ο Θεός να την απαλείψει, μήπως αδυνατεί επειδή είναι αδύναμος;
– Μήπως συντρέχουν άλλοι λόγοι;
– Πότε και πως έγινε ο κόσμος; Eνώ γίνεται λόγος πολύς για το τέλος του κόσμου γιατί ο Χριστός δεν έχει μιλήσει και για την αρχή;
Αλλά και σε άλλες πολλές, δεκάδες ερωτήσεων και προβληματισμών μας, πάντοτε χριστιανικά και ουδέποτε ΑΙΡΕΤΙΚΑ.
Αγαπητοί μου, πρώτον η ορθοδοξία ενός βιβλίου ή μιας άποψης δεν κρίνεται από το αν το διδάσκει ένας αρχιμανδρίτης ή ένας δεσπότης ή οποιοσδήποτε άλλος, αλλά καθαρά και μόνο από το περιεχόμενο του βιβλίου ή αν η άποψη βρίσκεται σε συμφωνία με την πατερική διδασκαλία.
Έπειτα δεν είναι αν μιλάει για αγάπη, αυτό λέγεται αγαπολογία και δε μου λέει τίποτε. Επίσης πού ακούστηκε ορθόδοξος μοναχός να εγκαταβιώνει σε ινδουιστικό μοναστήρι; Αυτό είναι νεοεποχίτικο.
Θα είχα να πω πολλά για το περιεχόμενο του βιβλίου, σαν θεολόγος που είμαι, αλλά δεν θα το κάνω. Το ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ ήδη έχει δημοσιεύσει πολλά.
Εγώ σταματώ τη συζήτηση εδώ. Αν πραγματικά ενδιαφέρεστε για την αλήθεια περί του βιβλίου, μελετήστε προσεκτικά και το βιβλίο (εγώ το έκανα ήδη) καί ότι κριτική εμπεριστατωμένη παράλληλα κάνει το ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ.
Τώρα αν δεν πιστείτε, ισχύει το «ου με πείσεις καν με πείσεις. Οπότε περιττεύει οποιαδήποτε άλλη κουβέντα, γιατί θα είναι απλά φιλολογική.
Εγώ, χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο, χωρίς να είμαι αναγνωρισμένος θεολόγος και χωρίς να είμαι κανένας σωστός χριστιανός, συμφωνώ με την Ευαγγελία σε όλα. Και γενικά πιστεύω ότι είναι πολύ καλύτερο να διαβάσεις καλά την Αγία Γραφή και κανένα άλλο βιβλίο, παρά 30 άλλα βιβλία καλά και λίγο την Αγία Γραφή. Η μόνη χρησιμότητα των άλλων βιβλίων είναι η ερμηνεία της Αγίας Γραφής (που και αυτή μπορεί να είναι επικίνδυνη) και πιθανώς η οικειοποίηση με βίους Αγίων.
Εγώ όντας ολίγον ατρόμητος θα τολμήσω να πω και το εξής:
Η ορθοδοξία ενός βιβλίου ή μιας άποψης δεν αποδεικνύεται ακόμα και αν το προτείνει ολόκληρη Εκκλησιαστική Σύνοδος. Κάποτε είχαμε καλούς ιεράρχες. Σήμερα δε νομίζω ότι τους εμπιστεύεται πολύς κόσμος (με ευθύνη της ιεραρχίας της Εκκλησίας). Εκτός αυτού, γενικά οι άνθρωποι δεν είναι άξιοι για να τους εμπιστευτείς την ψυχή σου. Και ειδικά για τους συγκεκριμένους ανθρώπους που έβγαλαν αρχιεπίσκοπο τον κ. Ιερώνυμο (ο οποίος έχει κάνει διάφορες ρήσεις όπως: «ο [κύριος] ρόλος της Εκκλησίας σήμερα είναι να ανακουφίζει τους ανθρώπους») νομίζω χρίζει επιπλέον επιφύλαξη…
Διόρθωση: …χρήζει επιπλέον επιφύλαξη…
«Yπάρχουν πολλοί παραχαράκται και νωθευταί, που προσπαθούν να αλλοιώσουν την Oρθόδοξη διδασκαλία του Xριστού, που μας παρέδωσε η Eκκλησία, αυτούς όλους τους πετάει έξω από την Eκκλησία, τους ονομάζει αιρετικούς και καταδικάζει την διδασκαλία τους.
Mε την Aγία Γραφή και την Iερά Παράδοση ελέγχεται κάθε διδασκαλία.»
– Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης
Δεν αντιλέγει κανείς, ούτε και επιχειρούμε να αμφισβητήσουμε την σπουδαιότητα της Αγίας Γραφής, διατυπώνοντας τις απόψεις μας για το ένα η το άλλο βιβλίο. Απλούστατα, τουλάχιστον προσωπικά υποστηρίζω ότι αποτελεί πολύτιμο σύμβολο για τον καθένα μας το βιβλίο που μας παρέχει την δυνατότητα ενός ευρύτερου διαλογισμού, το βιβλίο που προσθέτει, το βιβλίο που οικοδομεί, γιαυτό και επαναλαμβάνω ότι τόσο η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ όσο και Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΛΥΠΙΟΣ κατατάσσονται στην κατηγορία των ιδιαίτερα εποικοδομητικών αναγνωσμάτων χωρίς εννοείται να έχουν αιρετικές προθέσεις.
Η δική μου άποψη είναι ότι η Αγία Γραφή από μόνη της χρειάζεται μια ολόκληρη ζωή για να μελετηθεί σωστά επομένως δε νομίζω πως υπάρχει πολύς χρόνος για άλλα βιβλία. Και νομίζω είναι συχνό φαινόμενο σήμερα, άνθρωποι να διαβάζουν διάφορα θρησκευτικά βιβλία χωρίς να έχουν ανοίξει την Αγία Γραφή, με άμεσο αποτέλεσμα να μην έχουν καμιά ιδέα για τη θεολογία και για το Θεό παρά μόνο για κάποια «αγαπολογία» όπως την λέει η Ευαγγελία. Σίγουρα ο Θεός είναι αγάπη αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να ταυτίζουμε τη δική μας ψυχολογική (υγιή ή ακόμα και άρρωστη) αγάπη με το Θεό.
Εκτός αυτού, η Αγία Γραφή αφηγείται γεγονότα που έχουν άμεση σχέση με το Θεό και διαβάζοντάς την ο καθένας λαμβάνει διαφορετικά μηνύματα, χωρίς αυτό απαραίτητα να είναι κάτι κακό. Απλά εκεί μέσα αποτυπώνεται η προσωπικότητα του Θεού. Από εκεί κάποιος μπορεί να συγκρατήσει κάποια μέρη της και να αγνοήσει κάποια άλλα ή μπορεί να την παρεξηγήσει εντελώς, ανάλογα με το ποιος είναι και τι αναζητάει.
Διαβάζοντας ένα θρησκευτικό βιβλίο απλά παίρνεις μασημένη τροφή από κάποιον άλλο και υποθέτεις ότι:
– αυτός διάβασε την Αγία Γραφή
– αυτά που γράφει έχουν σχέση με την Αγία Γραφή
– αν εσύ διάβαζες την Αγία Γραφή θα κατέληγες στα ίδια συμπεράσματα
– κ.α.
Για όλα τα παραπάνω δε μπορεί να σε βεβαιώσει κανείς. Όσο για θέματα προβληματισμού και συζήτησης, διαβάζοντας μόνο τους πρώτους 10 στοίχους του κεφαλαίου της Γενέσεως θα μπορούσε κανείς να αντλήσει τόσα θέματα ώστε να έχει να αναλύει για 10 χρόνια.
Τώρα αν ψάχνει κάποιος για βιωματικές εμπειρίες της ορθοδοξίας, αφού έχει ήδη μελετήσει καλά την Αγία Γραφή, νομίζω είναι καλύτερα να ψάξει πιο παλιά, στα πρώτα χρόνια του χρόνια του χριστιανισμού, με καλύτερο παράδειγμα την ίδια τη ζωή του Χριστού (που και αυτή βρίσκεται μέσα στην Αγία Γραφή).
Εγώ δεν ξέρω κάποιον που να αγίασε διαβάζοντας βιβλία. Και σίγουρα οι τόσοι χριστιανοί άγιοι των πρώτων χρόνων δε διάβαζαν ιδιαιτέρα θεολογικά κείμενα ή εμπειρίες και μεθόδους, μιας και αυτά δεν υπήρχαν καν. Μετά από κάποια ποσότητα ακόμα και τα θρησκευτικά κείμενα δημιουργούν πρόβλημα. Τα βασικά και ουσιώδη κείμενα της πίστης μας είναι η Αγία Γραφή και οι λόγοι των Πατέρων. Αυτά είναι υπεραρκετά. Μπορεί σε μερικές περιπτώσεις κάποια περίληψη ή κάποια επεξήγηση αυτών των δύο (ή και η διήγηση του βίου ενός αγίου, θεωρώντας αυθαίρετα ότι τον γνωρίζουμε καλά) να βοηθάει μερικούς ανθρώπους αλλά με κανένα τρόπο δεν μπορεί να τα αντικαταστήσει. Από την άλλη υπάρχουν και βιβλία που το περιεχόμενό τους δε φαίνεται να έχει εμφανή βάση σε κανένα από τα δύο.
Εγώ έχω μεγάλο πρόβλημα στο να πιστέψω ότι υπάρχουν άνθρωποι που διάβασαν τόσο καλά την Αγία Γραφή και τους Πατέρες ώστε να πάνε και σε άλλα βιβλία. Ειδικά στην αθεολόγητη Ελλάδα του 2012.
Όλο αυτό μου θυμίζει έναν φίλο μου που μου τόνιζε πως όταν αναπτύχθηκε η επιστήμη της ψυχολογίας εμφανίστηκαν τα ψυχολογικά προβλήματα στους ανθρώπους και πως όταν αναπτύχθηκαν οι οικονομικές θεωρίες άρχισαν να καταρρέουν οι οικονομίες. Ίσως και στα θεολογικά θέματα κάνουμε το ίδιο, προσπαθώντας να καλύψουμε κενά που δεν υπάρχουν και παραμελώντας τους στύλους που μας κρατάνε όρθιους.