Ίδιοι καιροί

Ας αφήσουμε αυτούς της λύπης τους καιρούς
ας πάμε στους παλιούς κι ωραίους
στους μελοντικούς κι ωραιότερους
αν θέτε, ω φίλοι
το ίδιο δεν είναι;

Πάντα μπορείς να βρεις ένα καράβι
να ταξιδεύεις και να λησμονάς
με κύματα, με φεγγάρι, με ήλιο
τις συμφορές να αφήνεις ή να βρίσκεις
να μετράς τ’ άστρα
να λες, εγώ γύρισα όλον τον κόσμο
να γράφεις εντυπώσεις, ποιήματα
να γυρίζεις στην Αθήνα
και να γίνεσαι ευεργέτης.

Αυτά πάντα γίνονταν και θα γίνονται
κι είναι πολύ ωραία
ν’ αφήνεις κάτι πίσω σου
να σε θυμούνται με καλά λόγια
να λες στα παιδιά σου
εγώ είμαι εθνικός ευεργέτης
εγώ είμαι εθνικός ποιητής.

Αθωνικά Ποιήματα, Μωυσέως μοναχού Αγιορείτου
Ευχαριστούμε την Ιωάννα Ι.

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Τὸ σπουδαῖο εἶναι νὰ μποῦμε στὴν Ἐκκλησία. Νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τοὺς συνανθρώπους μας, μὲ τὶς χαρὲς καὶ τὶς λῦπες ὅλων. Νὰ τοὺς νιώθουμε δικούς μας, νὰ προσευχόμαστε γιὰ ὅλους, νὰ πονᾶμε γιὰ τὴν σωτηρία τους, νὰ ξεχνᾶμε τοὺς ἑαυτούς μας. Νὰ κάνομε τὸ πᾶν γι᾿ αὐτούς, ὅπως ὁ Χριστὸς γιὰ μᾶς. Μέσα στὴν Ἐκκλησία γινόμαστε ἕνα μὲ κάθε δυστυχισμένο καὶ πονεμένο κι ἁμαρτωλό. Κανεὶς δὲν πρέπει νὰ θέλει νὰ σωθεῖ μόνος του, χωρὶς νὰ σωθοῦν καὶ οἱ ἄλλοι. Εἶναι λάθος νὰ προσεύχεται κανεὶς γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ ἴδιος. Τοὺς ἄλλους πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε καὶ νὰ προσευχόμαστε νὰ μὴ χαθεῖ κανείς· νὰ μποῦν ὅλοι στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὸ ἔχει ἀξία. Καὶ μ᾿ αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία πρέπει νὰ φύγει κανεὶς ἀπ᾿ τὸν κόσμο, γιὰ νὰ πάει στὸ μοναστήρι ἢ στὴν ἔρημο.
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: