Πες μου που είσαι Παντοδύναμε όταν μπαίνουνε παιδιά μες τη γη;
«Πάτερ ημών, εν τω μέσω πολλών προσευχών, φανερώσου!»
Τολμηρό τραγούδι του Σταμάτη Μορφονιού με αιχμηρό λόγο που σαν αυτοσχέδια προσευχή ζητά ευθέως απαντήσεις σε εύλογα ερωτήματα. Ποιος από εμάς τολμά να απαντήσει;
Δεν μου φαίνεται και τόσο χριστιανικό αυτό το τραγούδι…Είναι όντως τολμηρό, αλλά δεν με βρίσκει σύμφωνο!
Θέλω να πω, ο Θεός ευθύνεται για όλα αυτά ή εμείς;
Καταπληκτική ερμηνεία, βγαλμένη από καρδίας και συγκινησιακά με φόρτισε.
Εξαιρετικό μουσικό back ground δεμένο με στίχο.
Ο στίχος μεστός, »αποκαλυπτικός».
– Ωστόσο, τον επιθετικό πόλεμο με το σταυρό στο χέρι , τον οποίο μάλλον εδώ συνδέει με Σταυροφορίες ο στιχουργός, τον βίωσε κατ οδυνηρό τρόπο και η Ορθοδοξία το 1204 με την καταστροφή της Κωνσταντινούπολης και ασφαλώς δεν ήταν του Θεού απεσταλμένοι αυτοί, αλλά μάλλον κάποιου άλλου….
Βεβαίως, το νόημα των στίχων φαίνεται να υπερβαίνει και αυτήν την ποιοτική διαφορά.
Άλλο ζητάει.
-Φεύγοντας λοιπόν απ’ τη συγκινησιακή φόρτιση του τραγουδιού, ένα πρώτο εύλογο ερώτημα που μπαίνει, είναι αν έχουμε τις αναγκαίες προϋποθέσεις να παρακαλέσουμε το Θεό να επιβάλει παύση πυρός και σκοτωμών.
Άραγε γίνεται η επικοινωνία με λογικούς συνειρμούς , σκέψεις και αναλύσεις;
Η μέθοδος αυτή είναι της Δυτικής Χριστιανικής νοοτροπίας εν γένει, με την Βαρλααμική αντιησυχαστική νοοτροπία, ή τον ιερό Αυγουστίνο με το »πιστεύω ίνα κατανοήσω το Θεό» και με προυπόθεση φιλοσοφικής κατάρτισης, να κατανοήσω τα Δόγματα, οπότε η πίστη γίνεται γνώση κοκ
Άρα, η απάντηση είναι πως ΟΧΙ ασφαλώς, δεν γίνεται μέσα από στείρα γνώση να συναντώ το Θεό.
Άραγε είναι κάτι που πρέπει να κατανοήσουμε;
Τι να κατανοήσω δηλαδή;
Δεν είναι που ζητάμε συνάντηση εν Πνεύματι;
Υπάρχει αποκάλυψη Θεού διανοητικώς, μέσω διαλεκτικών επιχειρημάτων και λογικών συνειρμών;
Δεν είναι άραγε που ο Κύριος αποκαλύπτεται σε εμάς δια του Αγίου Πνεύματος, εφ όσον βιώνουμε εμείς μια καθ όλα ησυχαστική ζωή, με νοερά προσευχή και έργα ασφαλώς του θελήματος του Κυρίου;
Δηλαδή μέσω εμπειρικής Γνώσης;
Και οπωσδήποτε μόνο από αγάπη με εσωτερικό πόνο;
¨Ομως δεν είναι άραγε που στην Ορθοδοξία, οι Πατέρες τονίζουν πως για να συμβαίνουν όλα αυτά, προϋποθέσεις επίσης είναι μια άδολη καρδιά, καθαρισμένη, για να προχωρήσουμε παρακάτω, στο φωτισμό του Νου και στη Θέωση, κατά τα μέτρα του ο καθένας;
Δεν είναι που βαθιά επηρεασμένοι απ τον Προτεσταντισμό , Καθολικισμό κ.ο.κ και την σχολαστική-ορθολογιστική κουλτούρα και τρόπο ζωής, αδυνατούμε να δούμε το γιατί γίνονται, όπως γίνονται, τα πράγματα.;
-Τα ερωτήματα των στίχων, στο γιατί και πως συμβαίνουν τα δυσώδη και ανατριχιαστικά στον κόσμο τούτο, δεν απασχολούν παρά σε πρώιμο στάδιο τον της Ορθοδοξίας, πιστό.
¨Οποιος μελετά, προσεύχεται και βιώνει ησυχαστικά εν Χριστώ ζωή, στον ίδιο βαθμό που θα το κάνει, στον ίδιο θα έχει Θεία αποκάλυψη.
– Άραγε είναι ο Θεός που δεν φανερώνεται ώστε να ευδοκήσει και να λυτρώσει; ή εμείς που δεν έχουμε τον τρόπο να τον πλησιάσουμε και να επιτύχουμε ακρόαση;
Ο Θεός έχει συχνότητα επικοινωνίας.
Δεν είναι άραγε, που ο Θεός δεν θα φανερωθεί, όταν η μεγάλη πλειονότητα από εμάς, θυμάται να κάνει το θέλημά του και ψάχνει συχνότητα επικοινωνίας, όταν τον έχουμε ανάγκη;
Πόσοι από εμάς εντρυφούμε και εμβαθύνουμε στη σοφία του Θεού, ερωτώντας τον εαυτό μας, πόσο συνυπεύθυνοι είμαστε για όσα συμβαίνουν;
Πόση γνώση του εαυτού μας έχουμε;
Να ανακαλύψουμε με οδύνη βέβαια, αλλά λεβέντικα, ότι και οι ίδιοι είμαστε δυνάμει ακόμη και δολοφόνοι;
(Για να μην καταπιαστούμε και μιλάμε για τα ελεεινά και δυσώδη πάθη μας; της απληστίας για δόξα, εξουσία, πρόσκαιρες εν γένει ηδονές κοκ.)
Να παρατηρήσουμε καθαρά και γενναία, πως μες στον καλύτερο εαυτό μας βρίσκεται ο χειρότερος και αντίστροφα;
Εξαιρετικά τα γράφεις. Συμφωνώ από την αρχή ως το τέλος.
– Λέει ο στίχος του τραγουδιού ¨» Μη μου πεις πως το διαλέξανε να είναι εκεί πέρα» .
Ναι το διάλεξαν, γιατί ο Θεός, μας έχει »ρυθμίσει» να είμαστε ελεύθεροι και να επιλέγουμε ανά πάσα στιγμή.
Το αν είναι επιλογή δική μας να παθαίνουμε όσα φοβερά γίνονται, απ το κομμάτι ευθύνης που μας αναλογεί, ΝΑΙ είναι επιλογή μας.
Αν ο Θεός δεν άφηνε με το αυτεξούσιο, που μας έχει δοθεί, να διαχειριστούμε τις ανθρώπινες πράξεις μας, τότε θα στερούσε την ελευθερία του ανθρώπου.
Παρεμβαίνει, όταν υπάρχει λόγος για τον Ίδιο να κάνει κάτι τέτοιο και ξέρει τι και πότε κάνει…
Αν του ζητηθεί δε, λόγω αδυναμίας μας, να παρέμβει, τότε θα το κάνει.
Πότε όμως;
Άνευ προυποθέσεων;
Είμαστε σε άλλο μήκος κύματος και όπως έλεγε ο π. Παίσιος πρέπει να πιάσουμε στο ραδιοφωνάκι μας τη συχνότητα του Θεού.
Ωστόσο,μήπως ξαφνικά θυμόμαστε πως υπάρχει ο Θεός;
Μα η παραβολή με τις μωρές παρθένες βρίσκεται και εδώ παρούσα.
Εξ άλλου ο Θεός φανερώνεται διακριτικά συνεχώς σ αυτούς που τον αγαπούν ανιδιοτελώς, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, που τους λέμε και μικρά θαύματα, γιατί ακριβώς θέλει ερωτική ελευθερία σχέσεων, όχι ιδιοτελείς εξαρτήσεις.
– Ενόσω παραμένουμε άγευστοι ηδονικών υπερβατικών εμπειριών, έστω στοιχειωδών, φυσικό είναι στον ίδιο βαθμό πάντα, να μας ελκύουν περισσότερο οι παροδικές γήινες ηδονές, που είναι και εμπόδιο βαθύτερης αυτογνωσίας και ετερογνωσίας.
Πως θα γνωρίσουμε τα αίτια , το Λόγο των πάντων μεταξύ τυρού και αχλαδιού;
Άραγε, γενικά η κοσμική ζωή που εν γένει βιώνουμε αδιακρίτως, ελκύει τη Θεία Χάρη;
Την ίδια ώρα που πονάει η ψυχή για αυτά που συμβαίνουν, την ίδια ώρα εκτονωνόμαστε- ακουμπάμε σε πράγματα που τα εκτρέφουν.
Ακόμη σοβαρότερα κάποιες φορές, λέμε π.χ, ότι συγχωράμε για παράδειγμα την εκτροπή του άλλου απέναντί μας, την ίδια ώρα που άλλα λέει η γλώσσα και άλλα η καρδιά, εφαρμόζοντας στην πράξη, γνωστικά, ή ανεπίγνωστα το κοσμικό ρητό » η εκδίκηση είναι ένα φαΐ που τρώγεται κρύο».
Την ίδια ώρα λοιπόν, που μάλλον ανεπιγνώστως είμαστε συμμέτοχοι του Παγκόσμιου κακού, την ίδια ώρα αυτή, θέλουμε να παραμένουμε στο απυρόβλητο.
– Τελικά, μήπως και εδώ δεν κάνουμε τίποτε άλλο απ το να μεταθέτουμε τις ευθύνες μας ακόμη και στον ίδιο το Θεό;
Δεν είναι που η επηρεάζουσα Δυτική νοοτροπία, θέλει το Θεό μάγο με το μαγικό ραβδί, να κάνει μαγικά;
Μα τότε ο άνθρωπος δεν είναι που καθίσταται ανενεργός, σκλάβος, με καταργημένο το αυτεξούσιο;
-Ο Κύριος είπε πως δεν είναι εκ του κόσμου τούτου…..
και ότι όποιος θέλει, ας τον ακολουθήσει…
Ο πατήρ Σωφρόνιος είχε τους ίδιους συγκλονισμούς.
Να δούμε όμως τις ερμηνείες του.
Απ το βιβλίο του ‘’περί προσευχής’’, διαβάζουμε:
Στη σελίδα 47, αναφέρεται πως πριν αναχωρήσει για την ¨Αθω το 1925, αναρωτιέται: ‘’Αν εγώ έτσι με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου συμπάσχω με όλη την ανθρωπότητα, πώς να θεωρήσω δυνατόν ο Θεός να βλέπει αδιάφορα, τις αμέτρητες βιαιότητες και την ταλαιπωρία πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων που πλάσθηκαν απ αυτόν;
Που είσαι Σύ; ‘’
Τότε άκουσε τους εξής πράους λόγους που με το Πνεύμα αντήχησαν στην καρδιά του και τον συγκλόνισαν: ‘’ Μήπως εσύ σταυρώθηκες γι αυτούς;’’
»Τότε μου δόθηκε κατάσταση και μου φανερώθηκε πως εμείς και μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για όλα τα κακά της ανθρωπότητας………………. με κάλυψε ένα πικρό αίσθημα ντροπής για την άφρονα και υπερήφανη σκέψη μου ότι δήθεν είμαι σπλαχνικότερος από Εκείνον. Απ την ντροπή ήλθε η αυτομεμψία της μετανοίας και μετά η χαρά……»
Και στην 50 σελίδα: Περισσότερο από μια φορά έφθανα σε ανεπίτρεπτη τόλμη : ‘’Αν εσύ έπλασες κι έφτιαξες και τίποτε δεν γίνεται δίχως εσένα, τότε οι αποτρόπαιοι εγκληματίες χύνοντας το αίμα εκατομμυρίων αθώων, δεν είναι ένοχοι.
Ένοχος είσαι εσύ της άμετρης θλίψης, σα Δημιουργός του παντός.’’……….
……………..»’Στεκόμουν στο χείλος της απογνώσεως …………….και πάλι ο Κύριος με επισκέφθηκε και η ειρήνη του άγγιξε την καρδιά μου»
– ‘’ Ο Πατέρας απέστειλε τον Υιό του, αλλά και αυτόν τον εφόνευσαν. Αυτός όμως αναστήθηκε ως νικητής του θανάτου και Βασιλεύς της αιωνιότητας και θα κρίνει την Οικουμένη με δικαιοσύνη…………όσοι πορεύθηκαν σε σφαγή ως πρόβατα….. θα ομοιωθούν με τον Υιό του Πατρός………….΄΄»
…………»Τέτοια υπήρξε η καθοδήγησής μου Άνωθεν δια της προσευχής. ¨Ετσι μου αποκαλύφθηκε το νόημα ……για το πλάτος, μήκος , ύψος και βάθος της βουλης του Θεού για μας. Η επίγεια ζωή μας δεν είναι κατ ουσίαν τίποτε περισσότερο από μια σύντομη στιγμή που μας δόθηκε απ τον Αγαθό Πατέρα, για να διεισδύσουμε στην κενωτική αγάπη του Χριστού που υπερέχει τη διάνοια. Έξω απ την οδό αυτή κανένας δεν θα μπορέσει να πληρωθεί εις παν το πλήρωμα του Θεού. Εδώ κρεμόμαστε πάνω σε αόρατο σταυρό…..Είναι αδύνατο να εκφράσουμε με τη γνώση μας τον πλούτο που μας στέλνει ο Θεός με τη σταυρική οδό…………….»
Ωραίος και αυθεντικός ο πατήρ Σωφρόνιος. Μακάρι να ήταν αυθεντικός και αυτός που έγραψε αυτήν την αηδία.
Θα ήθελα να να παρατηρήσω κάποια πράγματα σχετικά με τον τίτλο με την ψυχρή μου λογική (δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι δεν ενδιαφέρθηκα καν να ακούσω τους στίχους):
1) Είναι ασυνάρτητος. Τι ιδιαίτερο έχει η ζωή ενός παιδιού σε σύγκριση με των υπολοίπων; Αξίζει περισσότερο από τις άλλες ζωές; Αυτή η «λογική» ανήκει σε παγανιστή. Μπορεί τα παιδιά να είναι αθώα και ανυπεράσπιστα αλλά όλοι μας, αθώοι ή ένοχοι, καλοί ή κακοί, θα έχουμε την ίδια μοίρα. Θα καταλήξουμε στο χώμα. Σε τι ηλικία θα πάμε δεν έχει καμιά σημασία, είτε για έναν χριστιανό, είτε για έναν άθεο. Αν είσαι χριστιανός εμπιστεύεσαι τον Θεό σου στο ότι θα σε στείλει στον τάφο την πιο κατάλληλη στιγμή. Αν είσαι άθεος πιστεύεις ότι η ύπαρξή σου δεν είχε κανένα νόημα εξ’ αρχής. Όπως και να έχει, κανείς δεν θα έπρεπε να είχε παράπονο αν ήταν όντως ειλικρινής σε αυτά που πιστεύει.
2) Είναι τουλάχιστον ανόητο να ρωτάει κάποιος σκεπτόμενος μια τέτοια ερώτηση, αν έχει διαβάσει την Αγία Γραφή ή έχει ακούσει το κεντρικό της νόημα. Ο άνθρωπος έρχεται σε αυτόν τον κόσμο για να δει, να γνωρίσει, να κουραστεί, να υποφέρει και να πεθάνει (και τα πιο βασικά είναι τα τελευταία). Τίποτα περισσότερο. Ο Θεός δεν έχει καμιά θέση στη ζωή μας γιατί δεν του έχουμε αφήσει καμία. Ακριβώς όπως ο Αδάμ και η Εύα απαρνήθηκαν τον Θεό, έτσι τον απαρνιόμαστε και εμείς κάθε ώρα του 24-ωρου. Το τι γίνεται στην άλλη ζωή είναι άλλο θέμα.
3) Ο Πατήρ άφησε τον Υιό Του να σταυρωθεί χωρίς να κάνει τίποτα. Είναι αστείο να πιστεύει κάποιος ότι θα έπρεπε να κάνει κάτι για κάποιου άλλου υιό. Μήπως ξεχάσαμε το «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.»; Είναι νομίζω καθαρό και ξάστερο, όσο κι αν κάποιο δεν θέλουν να το χωνέψουν. Δεν μπορώ να βρω κάποιο χωρίο που να λέει «ξεκίνα να κλαίγεσαι σαν μυξιάρικο, κάνε την κλάψα σου ποίημα και τραγούδα το, μπας και λυπηθώ τα μαύρα σου τα χάλια». Αυτοί που πεθαίνουν στις εμπόλεμες ζώνες είναι πιο χριστιανοί από εμάς.
4) Αν κάποιος ψάχνει απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα, θα του έλεγα (εκτός του ότι είναι τυφλός) πως θα πρέπει να κοιτάξει κάτω από την μύτη του για να βρει την απάντηση. Για παράδειγμα, θα έπρεπε να ρωτήσει γιατί ο ίδιος στηρίζει πολιτικά και οικονομικά τους σφαγείς της ανθρωπότητας. Αυτοί εν συντομία είναι όλοι οι Ευρωπαίοι. Απλά θυμηθείτε τις σφαγές και τα ολοκαυτώματα 3 ηπείρων που αυτοί προκάλεσαν. Στην Αμερική εξολόθρευσαν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη μόλις πάτησαν το πόδι τους. Το ίδιο και στην Αυστραλία (όπου συνεχίζουν έως και σήμερα σε όσους ιθαγενείς έχουν απομείνει). Το ίδιο έκαναν και κάνουν και στην Αφρική. Φυσικά, μετά τον πλήρη αφανισμό και καταλήστεψη 3 ηπείρων, δεν μπορούσαν να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια. Γι’ αυτό συνεχίζουν μέχρι και σήμερα σε άλλα μέρη της γης. Αυτοί είναι οι δημιουργοί του φασισμού, του ναζισμού και του κομμουνισμού με όλα όσα αυτά μας έφεραν. Αυτοί ήταν που πέταξαν την πρώτη ατομική βόμβα πάνω σε άμαχο πληθυσμό. Απλώς αυτοί οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για λεηλασίες, αρπαγές, γενοκτονίες ολόκληρων λαών και καταστροφή. Ακόμα και τα πιο «ιερά» πρόσωπά τους είναι του ίδιου επιπέδου. Ο πάπας του βατικανού και ο εκάστοτε πάπας προκαλεί σφαγές και οι πάστορές του είναι άσωτοι. Ο ίδιος ο Θεός μας έστειλε στη σκλαβιά των Τούρκων για να μας γλυτώσει από «φιλίες» με αυτούς τους ανθρώπους, τους οποίους κυνηγάμε για να κάνουμε φίλους μας σήμερα. Αν έστω και ένας από αυτούς τους ανόητους στιχουργούς είχε λογική, θα έγραφε άλλους στίχους. Θα αναρωτιόταν γιατί ο ΙΔΙΟΣ και οι όμοιοί του σκοτώνουν τα παιδιά του Ιράκ, της Παλαιστίνης, της Ουκρανίας, της Αφρικής και δεκάδων άλλων χωρών όπου έχει φτάσει η χάρις των «συμμάχων» μας.
Εγώ θα ρωτούσα καλύτερες ερωτήσεις και να δούμε ποιος τολμά να μου τις απαντήσει:
1) Με ποιο δικαίωμα και λογική κάποιος που στηρίζει και συμμετέχει στην Ε.Ε./ΝΑΤΟ (ή και στα αντίχριστα κόμματα της ελληνικής βουλής) αυτο-αποκαλείται χριστιανός.
2) Πόση θρασύτητα ή ανοησία μπορεί να έχει κάποιος όταν ρωτά τον Θεό για ανώμαλες καταστάσεις που ο ίδιος δημιούργησε, δημιουργεί και υποθάλπει.
3) Γιατί η Εκκλησία της Ελλάδος δεν έχει ήδη αναθεματίσει/καθαιρέσει τους ευρωλιγούρηδες, τους οικουμενιστές, τους μασόνους πολιτικούς και ιεράρχες και τους εκάστοτε αντί-χριστους κυβερνώντες.
5) Γιατί ο Θεός δεν επιτρέπει να πεθαίνουν και ελληνόπουλα εκτός από παιδιά ανθρώπων που δεν πείραξαν κανέναν.
6) Που είναι το ανύπαρκτο πλέον πνευματικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος και γιατί ο Θεός δεν μας κάνει ότι έκανε και με τους Εβραίους.