Ο Άγιος Ταϊλανδέζος
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι χριστιανός για να είναι καλός άνθρωπος με συνείδηση και καρδιά.
Εξαιρετικό διαφημιστικό εφαρμοσμένης θεολογίας ( ; ) από την Ταϊλάνδη για τη δύναμη του καλού λογισμού και της έμπρακτης φιλανθρωπίας.
Σχεδόν μηδενικό το κόστος της ανθρώπινης συμπεριφοράς, της ζηλευτής αλληλεγγύης και όμως πόσοι από εμάς ακολουθούν η έστω αποφασίζουν να ακολουθήσουν τα παράδειγμα του ΤΑΙΛΑΝΔΕΖΟΥ ΑΓΙΟΥ.
Ευχαριστώ.
Καλημέρα!
Ποιός να αντιλέξει;
Αλλά ποιός μπορεί να μην συμπληρώσει;
Τα καλά έργα, ΝΑΙ.
Φθάνουν;
Αν φθάνουν, τότε μήπως οι Πατέρες καταργούνται;
Λένε, μες τον καλύτερο άνθρωπο, βρίσκεται ο χειρότερος και αντίστροφα.
Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε πως ο άνθρωπος θα ξεφύγει απ την δίνη και την οδύνη των παθών;
Τη δίνη που σε στροβιλίζει συνέχεια πέρα δώθε , πάνω κάτω;
Αν ο »¨Αγιος Ταυλανδέζος» , με τον αγώνα του- εδώ αγνοούμε την πηγή άντλησης ενέργειάς του- καταφέρνει να διατηρεί καθαρή και γλυκιά την καρδιά του , ώστε να αγαθοεργεί, τι γίνεται με τις στιγμές που μεταπίπτει στη κακή του κατάσταση;
Φαίνεται σε μια σκηνή να κάνει και μάλλον να έχει προσευχή.
Σε ποιόν προσεύχεται και επικαλείται το όνομα;
Στο όνομα τίνος κάνει τις καλές πράξεις;
Δεν είναι που τα κίνητρα των ενεργειών μας είναι σύμμικτα;
Δεν είναι που σε κάποια στιγμή παραμονεύει ο εγωισμός, να μας ρίξει στο καναβάτσο;
Πως θα το αντιμετωπίσει;
Τι θα γίνει την ύστατη στιγμή της αναχώρησης απ τον κόσμο τούτο;
Την ψυχή του ποιός θα την παραλάβει, που θα οδηγηθεί και από ποιούς;
Τι γίνεται με την άγνοια της πλήρωσης της αγάπης προς ένα Πρόσωπο;
Του Χριστού;
Αγαπάς αιώνια κάποιον, ή κάτι μη τέλειο;
Μπορείς να αγαπήσεις το κενό, του ΤΑΟ ας πούμε;
Καλό, εξαιρετικό πράγματι το ΤΑΟ, αλλά του λείπει το Πρόσωπο.
Ή να αγαπήσεις τις διεστραμμένες και δαιμονικές θεότητες;
Τι γίνεται με την κατά Θεό απάθεια, το φωτισμό του νου και τη θέωση, που έπονται της συνεχούς βαθειάς μετάνοιας και εξομολόγησης, ήτοι της βαθιάς ταπείνωσης ;
Άραγε, υπάρχει εκδοχή να γίνει πλήρης υπέρβαση της πεπτωκυίας φύσης μας, άνευ των ανωτέρω;
Ϊσως;
Μήπως αυτό το »ίσως», σαν αποτέλεσμα της έλλειψης έστω στοιχειώδους γεύσης πνευματικών εμπειριών, είναι το ξεκίνημα της μεταπατερικής θεολογίας και των συνεπειών της;
Ασχετο άραγε με τον »Άγιο Ταυλενδέζο» και την πανθρησκεία;
Αγαπητέ @Ανώνυμε, από δογματικής απόψεως έχεις ασφαλώς δίκιο.
Μια ερμηνεία της ανάρτησης αυτής είναι η προτροπή να αντισταθούμε στον ‘δεξιό’ πειρασμό και να μην θεωρούμε μέσα μας αυτάρεσκα (ή να προβάλλουμε στους άλλους) την πίστη μας ως σημείο ατομικής υπεροχής έναντι ανθρώπων με διαφορετικές πεποιθήσεις.
Μια δεύτερη ανάγνωση είναι η θετική προτροπή: αν άνθρωποι χωρίς τα εφόδια της Ορθόδοξης πνευματικότητας και πίστης έχουν τέτοια διάθεση και έργα αγαθά, ποια η δική μας η ευθύνη έμπρακτης αγάπης και προσφοράς ως χριστιανοί;
ΥΓ
Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και η -πραγματική- ιστορία της Άγνωστης Κινέζας Αγίας Lou Xiaoying η οποία κατάφερε μέσα σε 40 χρόνια να σώσει και να αναθρέψει 30 εγκαταλελειμμένα μωρά!
Διαβάστε αναλυτικά εδώ: http://istologio.org/?p=4128
Αγαπητό Ζωντανό Ιστολόγιο.
Ασφαλώς και συμφωνούμε πως μη γένοιτο, δεν μπορεί να είναι σημείο ατομικής υπεροχής.
Και ασφαλώς έχεις απόλυτο δίκηο, πολλοί από εμάς, με πρώτο παράδειγμα τον εαυτό μου, έχουμε ολίγο από ραθυμία και μέρος από αναβλητικότητα, στην ανιδιοτελή προσφορά συνεχούς βάσης και ετοιμότητας.
Θα έλεγα πως τέτοιες πράξεις αλλοθρήσκων μας φέρνουν ερωτημάτα για το δικό μας εκάστοτε βαθμό αυτολησμοσύνης, και το πως μας θέλει ο Ιησούς Χριστός μας.
Ο Κύριος να μας ελεεί και να μας φωτίζει, Αμήν.
«Η καλύτερη επιχείρηση σήμερα, είναι να ανοίξεις ένα εργοστάσιο το οποίο να παράγει καλούς λογισμούς!»
-Άγιος Παϊσιος, ο Αγιορείτης