Άνοιξη

του Κωνσταντίνου Κομιάνου
Πηγή: βιβλίο ποιημάτων «ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ», Εκδόσεις Γαβριηλίδης (2015)

Mια πρωτόγνωρη καλημέρα
του ευχήθηκε η φύση
Οι ήχοι της ηρεμίας κατώφλι
νέου ξεκινήματος

Ευωδιές ανάστατες
ενσυναίσθητη παραζάλη οι εκπνοές
στον νοτισμένο από αρώματα αιθέρα

Το ξύλο που ακτινοβολεί
ουσία προσωπικότητας
αντίληψη επάρκειας να σε στυλώσει
στην ψυχή του σήμερα•
κι αυτό το μπόλιασμα να γίνει
αγνάντεμα μέλλοντος άγιας αναγέννησης

Ερύθημα παιδικής αθωότητας
που αγνοεί τον ξεπεσμό
Όστρακο βούλησης να σφαλίσει τη χαρά

Ζωή χωρίς συναίσθηση ενοχής
σ’ αυτό το μονοπάτι της ελπίδας
βηματισμός με την ειρήνη στην καρδιά

Στης επικράτειάς του
τη λυτρωμένη άνοιξη
ν’ ανθίζουν πάντα οι μυγδαλιές

Ευχαριστίες στην Ε.Τ.

Μια σκέψη σχετικά μέ το “Άνοιξη

  • Μάρτιος 31, 2016, 3:31 μμ
    Permalink

    Άνοιξη…ήλιος…μεγάλωσε η μέρα!!!!!!
    Bγαίνεις στον ήλιο να χαρείς, να φυτέψεις κανα δυο λουλούδια…αμέσως πετάγεται ο εξυπνογείτονας «αααχ θα στα φάνε οι γάτες τα λουλούδια σου»…..ε και τι πειράζει ρε γείτονα;….» αχ αυτές οι γάτες πως με εκνευρίζουνεεεεεε»….θες κι εσύ να πεις «κι εμένα με εκνευρίζει η Πάολα που ακούς στην τσίτα ρε γείτονα αλλά δεν σε πρήζω τα συκώτια» αλλά δεν το λες…συνεχίζεις με τα λουλούδια σου, χαίρεσαι, σχεδόν εύχεσαι να ρθει να στα μαγαρίσει καμμιά γάτα να γελάς εσύ να σκάει ο γείτονας…..ρε τι καημό έχει ο κόσμος με τα ζωντανά και τα λουλούδια….όλα τον ενοχλούνε ρε παιδάκι μου.
    Πας για τρέξιμο….έσκασες ρε παιδάκι μου όλο τον χειμώνα, θα βγεις να τρέξεις λίγο εκεί στο πάρκο….χαμόοοοος από κόσμο…μωρέ μπράβο -λες εσύ- όλοι ανοιξιάζονται και βγήκαν να χαρούνε λίγο…..να ρουφήξουν λίγο οξυγόνο….αμ δε….περπατάνε δίπλα-δίπλα και ο ένας βρίζει το ποδόσφαιρο, ο άλλος την πεθερά του, η μια κάνει αναμετάδοση στην άλλη όλο το χτεσινό επεισόδιο του Σεφερλή, η άλλη κάνει επιτόπου διάγνωση στις άλλες δυο που χουν κινητικά προβλήματα…παρά δίπλα δυο κοπέλες τρέχουν με τα ακουστικά στα αυτιά και ένας χιπστεράς ακριβώς από πίσω έχει το iphone δεμένο στο μπράτσο του και δίνει οδηγίες στο κινητό εμφανώς μπριζωμένος…

    Ρε σκάστε λίγο ρε.
    Έλεος. Φτάνει. ΦΤΑΝΕΙ!!
    Λίγο σκάστε μωρέ, να πάρετε δυο ανάσες, να ξελαφρώσει το κακόμοιρο το κεφάλι μας από τις φωνές και τα κινητα και τα τρανζίστορ και τα κουτσομπολιά. Φτάνει πια.
    Άνοιξη ήρθε. Αντί να ακούμε τα σπουργίτια που χουν λυσάξει να κελαϊδάνε ακούμε την Πάολα!!!!!…και τους τρελαμένους με τα κ**οκινητά που παίζουν μουσική ΠΑΝΤΟΥ ρε φίλε να χαρείς δηλαδή έλεος…

    Τι κακό κουσούρι αυτό…δεν αλλάζουμε καθόλου, ο Έλληνας όπου πάει κουβαλάει τον «Τρόπο του»….εγώ αυτό είμαι, έτσι κάνω, τραβάτε όλοι να κουρεύεστε.

    Σχολιάστε

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Όλους τους πιστούς οφείλομε να τους βλέπομε σαν ένα και να σκεπτόμαστε ότι στον καθένα από αυτούς είναι ο Χριστός. Και να έχομε για τον καθένα τέτοια αγάπη, ώστε να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσομε για χάρη του και τη ζωή μας. Γιατί οφείλομε να μη λέμε, ούτε να θεωρούμε κανένα άνθρωπο κακό, αλλά όλους να τους βλέπομε ως καλούς. Κι αν δεις έναν αδελφό να ενοχλείται από πάθη, να μην τον μισήσεις αυτόν· μίσησε τα πάθη που τον πολεμούν. Κι αν τον δεις να τυραννείται από επιθυμίες και συνήθειες προηγουμένων αμαρτιών, περισσότερο σπλαγχνίσου τον, μην τυχόν δοκιμάσεις και συ πειρασμό, αφού είσαι από υλικό που εύκολα γυρίζει από το καλό στο κακό’’. Η αγάπη προς τον αδελφό σε προετοιμάζει ν’ αγαπήσεις περισσότερο τον Θεό. Το μυστικό, λοιπόν, της αγάπης προς τον Θεό είναι η αγάπη προς τον αδελφό. Γιατί, αν δεν αγαπάεις τον αδελφό σου που τον βλέπεις, πως είναι δυνατόν ν’ αγαπάεις τον Θεό που δεν Τον βλέπεις; ’Ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν αυτού, ον εώρακε, τον Θεόν, ον ουχ εώρακε, πως δύναται αγαπάν;
    - Γέροντας Πορφύριος
  • Αρέσει σε %d bloggers: