«Μεγάλωσες, ωρίμασες, σπούδασες, καιρός να παντρευτείς»
Του Γιώργου Μπάρλα
…῞Ενα ἄλλο ἐμπόδιο εἶναι ὅτι ὁ γάμος ταυτίζεται μέ τήν «καλή οἰκογένεια». ῾Η ἀφετηρία εἶναι προφανῶς λανθασμένη κι ἄν μείνεις ἐκεῖ, δέν κατάλαβες τίποτα γιά τό μυστήριο. Μᾶλλον πρέπει νά ἀρχίσουμε νά λέμε στά παιδιά μας ὅτι τό περιεχόμενο τοῦ μυστηρίου δέν εἶναι πρῶτα ἡ οἰκογένεια, ἀλλά ὁ Χριστός καί ἡ συμμετοχή στή ζωή Του, πράγμα πού μᾶλλον δέν ἀποτελεῖ πάντα ἐχέγγυο γι’ αὐτό πού ὁ κόσμος θεωρεῖ «καλή οἰκογένεια»… Εἰδωλοποιώντας τήν οἰκογένεια καί θεωρώντας ἱστορική ἀποστολή νά διατηρήσεις τό καλό της ὄνομα, σίγουρα δέν ἔφτασες στό σημεῖο γιά τό ὁποῖο μιλάει ὁ Σμέμαν· «῞Ενας γάμος πού δέν σταυρώνει ἀδιάκοπα τήν ἐγωπάθειά του, πού δέν ἀποθνήσκει γιά τόν ἑαυτό του, ὥστε νά ἀτενίσει πέρα ἀπό τόν ἑαυτό του, δέν εἶναι χριστιανικός γάμος».
Παράλληλα, ἡ εἰκόνα τοῦ γάμου ὡς ἑνός εἴδους βολέματος καί ἀψεγάδιαστης εὐτυχίας παίζει τόν ρόλο ψυχολογικοῦ συμπληρώματος στούς ἀναποφάσιστους ἤ ρομαντικούς, μακριά ἀπό κάθε ἔννοια μυστηρίου. ῾Η κοντόθωρη αὐτή νοητική σύλληψη γιά τόν γάμο, ἀπέναντι σέ μιά πραγματικότητα τόσο ρευστή καί ἀντιφατική, εἶναι μία ἀπό τίς κύριες αἰτίες διαζυγίου. «Μεγάλωσες, ὡρίμασες, σπούδασες, καιρός νά παντρευτεῖς, νά τακτοποιηθεῖς». ᾿Αλλά βολεμένος καί τακτοποιημένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὅταν βρίσκεται ἀκόμη μέ τούς γονεῖς του, ποτέ ὅταν φύγει μακριά τους. ῞Υστερα, τό ἄνοιγμά σου στόν ῎Αλλο, μέσα στό μυστήριο τοῦ γάμου, καί τελικά στόν Θεό εἶναι ἀπαράδεκτο νά συρρικνώνεται στήν ἀναζήτηση ἑνός καθαρά κοσμικοῦ βολέματος, ἡ ὁποία τείνει νά ἀποκλείσει τόν Θεό ἀπό τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου. «Κανείς ἀσφαλισμένος δέν μπορεῖ νά γνωρίσει τόν Θεό. Εἶναι προτιμότερη ἡ ἀποτυχία, παρά ἡ ἀσφάλεια. Στήν πρώτη ὑπάρχουν περιθώρια μετανοίας. ῞Οταν χάσεις τά πάντα, ὅταν «ἀποτύχεις» τελείως, μπορεῖς νά γνωρίσεις τόν Θεό. Καί σ’ αὐτό ἀκριβῶς συντείνει ἡ μή τακτοποιημένη ζωή τοῦ γάμου. ᾿Εδῶ πλέον φαίνεται ὅτι δέν ὑπάρχουν, τελικά, δικαιώματα. ῾Υπάρχουν μόνο ὑποχρεώσεις, ὄχι ἀπό αἴσθηση καθήκοντος, ἀλλά σέ μιά δυναμική προσπάθεια ἀγαπητικῆς πρόσληψης τοῦ ῎Αλλου. ῎Ετσι καλλιεργεῖται ἡ ἐλπίδα. Διαφορετικά, ὑπάρχουν μόνο συμβόλαια, πού ἀκόμα καί ἄν τηρηθοῦν, συντηροῦν μιά τελματώδη κατάσταση, καπηλευτική τῆς μυστηριακότητας τοῦ γάμου. Στόν γάμο δέν τηροῦνται συμβόλαια, διότι ἀποκαλύπτεσαι στόν ῎Αλλον, δέν μπορεῖς νά κρυφτεῖς. ῎Αν τό προσπαθήσεις, ζεῖς μιά κολασμένη ζωή. ῎Αν δέν δώσεις ὅ,τι καλύτερο μπορεῖς, ἄν ἀπαιτεῖς μόνο, ἄν μεθοδικά ἀποφεύγεις τόν σταυρό μέσα στόν γάμο, δέν θά γνωρίσεις ποτέ τήν ὄντως ἐλευθερία. ῎Ισως τό μόνο πού πρέπει νά σκεφτεῖς πρίν τόν γάμο εἶναι ἄν μπορεῖς νά ἀντέξεις τόν ῎Αλλο.
…῎Αλλωστε σκοπός τοῦ χριστιανικοῦ γάμου δέν εἶναι ἡ διαχείριση τῶν προβλημάτων πού ἀνακύπτουν ἀπό τή συνύπαρξη τοῦ ζευγαριοῦ οὔτε ἡ μαζοχιστική καρτερία, ἀλλά ἡ ἁγιότητα. ῾Ο Χριστός στόν γάμο τῆς Κανᾶ παρεμβαίνει ἰαματικά χωρίς νά πεῖ λέξη στούς νεόνυμφους. Κι ἀπό τότε κάνει τό ἴδιο σ’ ὅλους τούς γάμους ἕως σήμερα, μεταμορφώνοντας κάθε ζευγάρι πού θά τό θελήσει. Εἶναι σέ κάθε γάμο δίπλα μας, σιωπώντας καί ἀναμένοντας νά συμμετάσχουμε στή ζωή Του, στόν Σταυρό Του καί στήν ᾿Ανάστασή Του. ῎Ας τόν ἀφήσουμε τουλάχιστον νά ἐργαστεῖ, ὅπως ᾿Εκεῖνος ξέρει, γιά τή σωτηρία κάθε γάμου.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο
«ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΜΟΥ,
Κείμενα γιά τήν ἀγάπη καί τήν πίστη σήμερα»
τοῦ Γιώργου Μπάρλα,
ἀπό τίς ἐκδόσεις
(τηλ.: 210 9310605).
Πηγή: Συνοδοιπορία
Εικόνα: Γεώργιος Κόρδης