Μια διαφορετική Άποψη για τη Σύγκρουση Πίστης και Αθεΐας (5/6)
Μέρος 50 « Άθεοι επιστήμονες και άλλοι»
Υπάρχει όντως πρόβλημα στους κόλπους των επιστημόνων σχετικά με τα ελατήρια της έρευνάς τους; «Δεν είναι όλοι οι επιστήμονες θαρραλέα μοναχικά άτομα που είναι πρόθυμα να πεθάνουν για την αλήθεια» εξηγεί ο λουθηριανός θεολόγος Phillip Hefner. Για το λόγο αυτόν υπάρχουν δύο είδη έρευνας: η έρευνα που κάνουμε με σκοπό την αποκάλυψη της αλήθειας και η έρευνα που κάνουμε με σκοπό να αποδείξουμε ότι αυτό που έχουμε στο μυαλό μας είναι η αλήθεια. Η πρώτη έρευνα είναι ανιδιοτελής η δε δεύτερη εμπεριέχει ιδιοτέλεια. Υπάρχουν επομένως κοινωνικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη δυσπιστία μεταξύ των επιστημόνων και αυτό επηρεάζει ακόμη και την επιλογή τους σε διεθνείς οργανισμούς και ακαδημίες.
Ο φιλόσοφος Μ Ruse είχε σχολιάσει την επιλογή μελών της αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (ΕΑΕ) ως εξής. «Τα μεγάλα μυαλά τείνουν να γίνουν αθεϊστές, ή τέτοιες ακαδημίες καλωσορίζουν μόνον άθεους;» και σχολιάζει ο Ruse «Είναι κάτι και από τα δύο». Η μέτρηση των θρησκευτικών πεποιθήσεων στη Αμερική μοιάζει με πυραμίδα. Από τα 1800 μέλη της (ΕΑΕ) που θεωρούνται η ελίτ των επιστημόνων της Αμερικής το 95% δηλώνουν άθεοι ή αγνωστικιστές. Οι μεσαίας στάθμης επιστήμονες δηλώνουν 60% άθεοι ενώ η ευρεία και βαριά βάση βυθίζεται πιο σταθερά στη θρησκευόμενη Αμερική.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Ο Matt Cartmill, Πρόεδρος της αμερικανικής Ένωσης Φυσικών Ανθρωπολόγων σημειώνει ότι, «Πολλοί επιστήμονες είναι άθεοι ή αγνωστικιστές γιατί θέλουν να πιστεύουν ότι ο φυσικός κόσμος που μελετούν είναι όλο ότι υπάρχει και προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους ότι η επιστήμη τους δίνει τις βάσεις για την πεποίθηση αυτή. Είναι μία έντιμη πεποίθηση αλλά δεν είναι ερευνητικό απόκτημα». Και προφανώς οι άθεοι επιστήμονες θα ήταν λιγότεροι εάν οι συντηρητικοί θρησκευόμενοι δεν εναντιώνονταν την επιστήμη θεωρώντας ότι μερικά συμπεράσματά της είναι αντίθετα με τα θρησκευτικά τους πιστεύω.
Ο Απόστολος Παύλος εξηγεί την πυραμίδα των θρησκευτικών πεποιθήσεων με τη φράση «Εν τη σοφία του Θεού, ο άνθρωπος ουκ έγνω τον Θεόν δια της σοφίας αλλά δια της μωρίας του κηρύγματος». Δηλαδή το σχέδιο του Θεού προβλέπει να αποκαλύπτεται μέσω της μωρίας του κηρύγματος και όχι δια της ανθρώπινης σοφίας Παρόλα όμως τα προβλήματα στον επιστημονικό χώρο, τελικά η επιστήμη ήταν είναι και θα είναι εγγύηση για την έρευνα της αλήθειας στον υλικό κόσμο.
Δεν είναι όμως η προσκόλληση στην επιστήμη ο μοναδικός λόγος αθεΐας ο οποίος σε τελευταία ανάλυση είναι και ανιδιοτελής. Υπάρχουν και άλλοι λόγοι, σημαντικοί που όμως υποκρύπτουν ιδιοτέλεια. Για παράδειγμα, πολλοί, στην προσπάθειά τους να απαλλαγούν από τους ηθικούς περιορισμούς της θρησκείας «Ην γαρ τα έργα αυτών πονηρά» καταλήγουν στην αθεΐα. Γι΄αυτό, σε άλλο σημείο ο Απόστολος Παύλος γράφει «Έχοντες Πίστη και αγαθή συνείδηση, ήν τινές απώθησαν (την αγαθή συνείδηση) περί την Πίστην εναυάγησαν ή ηστόχησαν ».
Ένα δεύτερο παράδειγμα αποτελεί και η συμπόρευση με την αθεΐα λόγω του συρμού. Το να είσαι άθεος είσαι μοντέρνος με προοδευτικές αντιλήψεις, ενώ το να είσαι θρήσκος είναι ρετσινιά στην προσωπικότητά σου, ακραίος συντηρητικός και σκοταδιστής.
Τέλος υπάρχει και ένα άλλο νέο είδος αθεΐας, η κομματική αθεΐα όπου, τα μέλη ενός κόμματος απαρνούνται τα θρησκευτικά τους πιστεύω για να υπακούσουν στην αθεϊστική ιδεολογία του κόμματός τους.
Π.Π.