Ο μοναχός και το ζαρκάδι
Ο μικρός Ζάρκος (Capreolus capreolus), είναι ένα χαριτωμένο ζαρκαδάκι που βρήκαν νεογέννητο εργάτες στο Άγιο Όρος δίπλα στη νεκρή μητέρα του, το οποίο παρέδωσαν σε μοναχούς για να το φροντίσουν. Συμπεριφέρεται άνετα τόσο απέναντι στους ανθρώπους όσο και στα υπόλοιπα κατοικίδια Αγιορείτικου κελλιού. Δείτε το εδώ σε φωτογραφίες όταν ήταν 30 ημερών.
Ο Ζάρκος 5 μηνών:
Πηγή: Αγιορειτικές Μνήμες
Δείτε ακόμα:
ΠΑΙΔΙΑ ΤΕΛΕΙΟ. ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΕ ΜΟΥ ΠΕΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ .ΝΑ ΕΧΩ ΤΕΤΟΙΟ . ΖΑΡΚΑΔΑΚΙ………………………. ΤΈΛΕΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΓΛΥΚΟ………..
NA MEINH ΣΤΟ ΚΗΠΑΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΗ.ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ…Κ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ…Κ Ο ΚΑΘΕ ΚΑΚΟΒΟΥΛΟΣ ΝΑ ΤΑ ΒΑΣΑΝΙΖΗ Κ ΝΑ ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΗ.ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΘΑΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΣΦΑΛΕΣ.ΑΛΛΙΩΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΤΕ ΤΟ ,ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ Κ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Κ ΜΩΡΟ.
Διάβασα και το άρθρο από τα «ΤΟ ΕΘΝΟΣ» ( http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=6560899 ). Πολύ όμορφη ιστορία!
Έχω όμως κάποιες ενστάσεις ως προς τις οδηγίες των ειδικών, χωρίς φυσικά να αμφισβητώ το γεγονός ότι ξέρουν καλύτερα από εμάς:
Θεωρώ πως, ο Ζάρκος, εφ’ όσον έχει μάθει να ζει με τους ανθρώπους, θα είναι πολύ επικίνδυνο να αφεθεί να ζήσει μόνος τους στο φυσικό περιβάλλον.
Διότι, εκεί, θα πρέπει να αποφεύγει τους ανθρώπους, ενώ αυτό θα τρέχει προς εκείνους!
Στο δε μοναστήρι, έχει μια χαρά περιβάλλον και συνθήκες για να ζήσει ευτυχισμένο.
Ειδάλλως, φοβούμαι ότι θα κινδυνεύσει να έχει την ίδια κατάληξη με την μάνα του…
Υ.Γ. Συγγνώμη, ξέχασα να βάλω το όνομά μου στο παραπάνω μήνυμα!
Η ταπεινη μου γνωμη ειναι, ο μικρος Ζαρκουλης να παραμεινει στο μοναστηρι,υπο την προστασια των μοναχων πατερων.Μονο εκει θα καταφερει να επιβιωσει μεσα σε ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ περιβαλλον, κι οχι εξω στη ζουγκλα ,που παραμονευουν οι «ανθρωποι» αρπακτικα,για να ικανοποιησουν τα κτηνωδη τους γουστα…………………
ΣΕ ΠΟΙΑ ΜΟΝΗ ‘Η ΚΕΛΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΑΡΚΑΔΙ ?