Βίντεο Ελληνισμός / Ρωμιοσύνη Πολιτισμός 

«Προποντίς»: Ταξίδι στο Μουσικό Λυρισμό της Ελληνικής Ανατολής

Ζωντανό Ιστολόγιο 0 Σχόλια ,,

Γνωρίστε μια αξιόλογη δισκογραφική δουλειά με τραγούδια από την Προποντίδα και την Μικρά Ασία, με τη Ζωή Μήλιου και το Γιάννη Μεγαλούδη στο τραγούδι.

Πρόκειται για μια δροσερή δισκογραφική εργασία με τραγούδια ανέκδοτα που, σε συνδυασμό με κλασικές Μικρασιάτικες μελωδίες, τονίζουν το λυρισμό της Ελληνικής Ανατολής. Η Ζωή Μήλιου με σοβαρές σπουδές στην βυζαντινή και παραδοσιακή μουσική, καταθέτει δυνατές ερμηνείες, και δίκαια κατακτά θέση στο Μικρασιάτικο μουσικό στερέωμα.  Ο Γιάννης Μεγαλούδης έμπειρος, βιωματικός ερμηνευτής προσθέτει τη δικιά του πνοή στο άκουσμα του ψηφιακού δίσκου.

Το πρωτότυπο υλικό αντλήθηκε από καταγραφές σε βυζαντινή σημειογραφία του Σίμωνα Καρά και τις εκδόσεις του Γεωργίου Παχτίκου, δύο έγκυρων μελετητών της Ιωνικής μουσικής.

Τη μουσική επιμέλεια έχει ο Μανώλης Καρπάθιος, την επιμέλεια παραγωγής ο Μιχάλης Τσατήρης και σύμβουλοι έκδοσης ο ερευνητής Βασίλης Οικονόμου και ο Μικρασιάτης λαογράφος Γιάννης Γουναρίδης.

Μια επιλογή τραγουδιών του δίσκου μπορείτε να ακούσετε εδώ.

Την κεντρική διάθεση του ψηφιακού δίσκου έχει ο εκδοτικός οίκος «Νεκτάριου Παναγόπουλου» (Χαβρίου 3 Αθήνα, ΤΚ 10562, τηλ. 210 – 32248190)

Διαβάστε επίσης: Συντέντευξη στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Πηγή: Όγδοο

Ευχαριστίες στην Ιωάννα Ι.

Λέξεις κλειδιά: μικρά ασία, μουσική, παραδοσιακή μουσική

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    Βλέπω ένα πλήθος αναρίθμητο ομοίων και ίσων ανθρώπων που περιστρέφονται ακούραστα περί τον εαυτό τους για να προσπορισθούν μικρές και φτηνές απολαύσεις, με τις οποίες γεμίζουν την ψυχή τους.
    Ο καθείς από αυτούς αποτραβηγμένος παράμερα, νιώθει σαν ξένος προς τη μοίρα όλων των άλλων: τα παιδιά του και οι προσωπικοί του φίλοι αποτελούν για αυτόν ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
    Οσο για τους γείτονές του, βρίσκεται δίπλα τους αλλά δεν τους βλέπει, τους αγγίζει και δεν τους αισθάνεται, υπάρχει μόνο εν εαυτώ και δι' εαυτόν, και, αν ίσως του μένει μια οικογένεια, δεν έχει, όμως, πλέον πατρίδα.
    Πάνω από αυτούς υψώνεται μια τεράστια κηδεμονική εξουσία, που επιφορτίζεται να διασφαλίζει την απόλαυσή τους και να αγρυπνά για τη τύχη τους.
    Είναι απόλυτη, διεξοδική, έρρυθμη, προνοητική και ήπια. Θα έμοιαζε με την πατρική εξουσία εάν, όπως αυτή, είχε ως αντικείμενο την προπαρασκευή ανθρώπων για την ενηλικίωση. Αντιθέτως, εκείνο που επιδιώκει είναι να τους σταθεροποιήσει αμετακλήτως στην παιδική ηλικία. Της αρέσει να ευφραίνονται οι άνθρωποι, αρκεί να σκέπτονται μόνο το πώς θα ευφρανθούν...
    - Τοκβίλ
    • Αρέσει σε %d bloggers: