«Προποντίς»: Ταξίδι στο Μουσικό Λυρισμό της Ελληνικής Ανατολής

Γνωρίστε μια αξιόλογη δισκογραφική δουλειά με τραγούδια από την Προποντίδα και την Μικρά Ασία, με τη Ζωή Μήλιου και το Γιάννη Μεγαλούδη στο τραγούδι.

Πρόκειται για μια δροσερή δισκογραφική εργασία με τραγούδια ανέκδοτα που, σε συνδυασμό με κλασικές Μικρασιάτικες μελωδίες, τονίζουν το λυρισμό της Ελληνικής Ανατολής. Η Ζωή Μήλιου με σοβαρές σπουδές στην βυζαντινή και παραδοσιακή μουσική, καταθέτει δυνατές ερμηνείες, και δίκαια κατακτά θέση στο Μικρασιάτικο μουσικό στερέωμα.  Ο Γιάννης Μεγαλούδης έμπειρος, βιωματικός ερμηνευτής προσθέτει τη δικιά του πνοή στο άκουσμα του ψηφιακού δίσκου.

Το πρωτότυπο υλικό αντλήθηκε από καταγραφές σε βυζαντινή σημειογραφία του Σίμωνα Καρά και τις εκδόσεις του Γεωργίου Παχτίκου, δύο έγκυρων μελετητών της Ιωνικής μουσικής.

Τη μουσική επιμέλεια έχει ο Μανώλης Καρπάθιος, την επιμέλεια παραγωγής ο Μιχάλης Τσατήρης και σύμβουλοι έκδοσης ο ερευνητής Βασίλης Οικονόμου και ο Μικρασιάτης λαογράφος Γιάννης Γουναρίδης.

Μια επιλογή τραγουδιών του δίσκου μπορείτε να ακούσετε εδώ.

Την κεντρική διάθεση του ψηφιακού δίσκου έχει ο εκδοτικός οίκος «Νεκτάριου Παναγόπουλου» (Χαβρίου 3 Αθήνα, ΤΚ 10562, τηλ. 210 – 32248190)

Διαβάστε επίσης: Συντέντευξη στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια»

Πηγή: Όγδοο

Ευχαριστίες στην Ιωάννα Ι.

Απάντηση

Subscribe without commenting

  • Κέρασμα

    …Θυμάμαι τι μου συνέβη, όταν για πρώτη φορά με αληθινή συντριβή για τις αμαρτίες μου πήγα για εξομολόγηση. Όλη η ζωή που έζησα ορθώθηκε μπροστά μου ως αδικία από την αρχή ώς το τέλος. Όταν συνάντησα τον ιερέα, δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου από τη θλίψη, τα δάκρυα, τον καρδιακό πόνο, αλλά μόνον έκλαιγα.

    Και πιστέψτε με, πριν ακόμη αρχίσω να μιλώ για τις αμαρτίες μου, ο Ίδιος ο Κύριος «εξήλθε προς συνάντησίν μου» και έπεσε στον τράχηλό μου και με καταφίλησε, και ήμουν γι’ Αυτόν αγαπητός, χωρίς να περιμένει από μένα πότε θα πω «συγχώρησον», όπως και στην παραβολή ο άσωτος είπε «Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν Σου», όταν ήδη ο Πατέρας τον δέχτηκε στην αγκαλιά Του.

    Κατηγορούσα τον εαυτό μου για όλα. Ο Κύριος όμως δεν πρόφερε ούτε ένα λόγο μομφής× μόνο χαιρόταν «ότι ο υιός αυτός απολωλώς ην και ευρέθη, νεκρός ην και ανέστη». Τι νύχτα ήταν εκείνη! Μου είναι αδύνατο να τη διηγηθώ. Πόσο μας αγαπά ο Κύριος!
    - Γέροντας Σωφρόνιος
  • Αρέσει σε %d bloggers: