Ὁ ἀπολογισμός καί οἱ συμβουλές ἑνός φιλότιμου ἐκπαιδευτικοῦ

Συνάντησα πριν λίγο καιρό -διηγείται ένας μάχιμος εκπαιδευτικός- έναν συνταξιούχο συνάδελφο, ο οποίος είχε φύγει από το σχολείο μετά από 40(!) χρόνια υπηρεσίας.

«Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σας;» τον ρώτησα. «Όταν έμαθα -απάντησε- ότι ένας παλιός μου μαθητής είχε πεθάνει από υπερβολική χρήση ναρκωτικών. Τότε αισθάνθηκα ότι η παιδευτική μου μέθοδος είχε αποτύχει, αφού εκείνος ο μαθητής μου είχε καταλήξει από ναρκωτικά».

«Και η καλύτερη;» Συνέχισα να ρωτώ. «Όταν οι μαθητές μου ήταν δακρυσμένοι την ώρα που τους παρέδιδα την ιστορία της ελληνικής επανάστασης, αφού τότε η χαρά και συγκίνησή μου ήταν απερίγραπτες».

«Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο εκπαιδευτικό;»

– Να αισθάνεται ότι κατά την ώρα του μαθήματος βρίσκεται ενώπιον ολόκληρης της αυριανής κοινωνίας. Ότι μιλά στον αυριανό καθηγητή, τον αυριανό εργάτη, τον αυριανό ιερέα, τον αυριανό διευθυντή, τον αυριανό υπάλληλο, τον αυριανό επιχειρηματία. Όλοι αυτοί περιμένουν κάτι καρδιακό από αυτόν, το οποίο θα τους χρειαστεί κάποτε στη ζωή τους.

Εὐχαριστίες στον Σπύρο Γκ.

Πηγή: ηλεκτρονικό μήνυμα φίλων εκπαιδευτικών στις 8-6-2021